សេចក្តីមេត្តាករុណានៃព្រះ

ថ្ងៃនេះ​គឺ​ជា​ថ្ងៃ​រំឭក​ខួប​ទី​១១ នៃ​ការ​វាយ​ប្រហារ​ភារ​វៈ​កម្ម នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក នៅ​ថ្ងៃ​ទី ១១ កញ្ញា ២០០១ ។ គេ​ពិបាក​នឹង​គិត​អំពី​ថ្ងៃ​នោះ ដោយ​មិន​ស្រមៃ​​ឃើញ​​រូប​ភាព នៃ​ការ​វិនាស​ហិន​ហោច ទុក្ខ​ព្រួយ និង​ការ​បាត់​បង់ ដែល​មាន​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​សហរដ្ឋ​អាមេរិក ក៏​ដូច​ជា​ពិភព​លោក​ទាំង​មូល បន្ទាប់​ពី​ព្រឹត្តិការណ៍​ដ៏​សោក​សៅ​នោះ​បាន​កើត​ឡើង ។​ ការ​បាត់​បង់​ជីវិត​មនុស្ស​រាប់​ពាន់​នា​ក់ បាន​រួម​​ផ្សំដោ​យ​ជម្រៅ​នៃ​ការ​បា​ត់​បង់ ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​អារម្មណ៍​ជា​រួម ពោល​គឺ​ប្រទេស​ជាតិទាំង​មូល​មាន​អារម្មណ៍​ថា ​ខ្លួន​បាន​បាត់​បង់​សន្តិសុខ​​​ហើយ ។​ ទុក្ខ​ព្រួយ​ដោយ​សារ​ការ​បាត់​បង់​ផ្ទាល់​ខ្លួន និង​ជា​រួម នឹង​នៅ​តែ​​ដក់​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ការ​ចង​ចាំ អំពី​ព្រឹត្តិការណ៍​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ។​

ហេតុការណ៍​ដ៏រ​​ន្ធត់​នោះ គឺ​មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​ចង​ចាំ​ដ៏​ឈឺ​ចាប់ នៃ​​ថ្ងៃ​ទី ១១ កញ្ញា ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ​ ។​ វា​ក៏​បាន​រំឭក​ខួប​នៃ​ការ​ស្លាប់​នៃ​ឳពុក​ក្មេក​របស់​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ ។ ការ​បាត់​បង់​ជីវិត​របស់​ជីម(Jim) បាន​ដក់​ជាប់​យ៉ាង​ជ្រៅ ក្នុង​អារម្មណ៍​នៃ​គ្រួសារ​របស់​យើង និង​ក្នុង​ចំណោម​មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​គាត់ ។​

ទោះ​បី​ជា​យើង​ជួប​ប្រទះ​នឹង​ទុក្ខ​ព្រួយ​ប្រភេទ​ណា​ក៏ដោយ ក៏​មាន​តែ​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ដ៏​ពិត​តែ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​នៃ​សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា​នៃ​ព្រះ ។​ នៅ​ពេល​ស្តេច​ដា​វីឌ​មាន​ការ​ឈឺ​ចិត្ត ទ្រង់​អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះ​ថា “ឱ​​ព្រះ​យេហូវ៉ា​​អើយ សូម​ប្រោស​មេត្តា​ចំពោះ​ទូលបង្គំ ដ្បិត​ទូលបង្គំ​មាន​សេចក្តី​ទុក្ខ​លំបាក ភ្នែក​ទូលបង្គំ​កាន់​តែ​ខ្សោយ​ទៅ ដោយ​សេចក្តី​សោយ​សោក ព្រម​ទាំង​ចិត្ត និង​ខ្លួន​ប្រាណ​នៃ​ទូលបង្គំ​ផង”(ទំនុកតម្កើង ៣១:៩)។ មាន​តែ​​​ក្នុង​សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា​នៃ​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​យើង​អាច​រក​បានការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត ដល់​ការ​ឈឺចាប់ និង​រក​បាន​សន្តិភាព​សម្រាប់​ចិត្ត​របស់​យើង ដែល​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ ។​

​ក្នុង​ការ​បាត់បង់​គ្រប់​យ៉ាង យើង​អាច​ងាក​ទៅ​រក​​​អ្នក​គង្វាល​ដ៏​ពិត​របស់​យើង គឺ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​មាន​តែ​ទ្រង់ទេ ដែល​អាច​ប្រោស​ចិត្ត​ដែល​បែកបា​ក់ និង​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ​ឲ្យ​ជា ។​ – Bill Crowder

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles