ផ្លូវឆ្ពោះទៅរកកម្លាំង

ពេលនាង​​តារ៉ា(Tarah) កំពុង​សិក្សានៅវិ​ទ្យាល័យ នាង​បាន​កើត​មាន​ចិត្ត​ភ័យ​ខ្លាច​ថា ថ្ងៃ​ណាមួ​យ នាង​នឹង​កើត​មាន​ជម្ងឺ​ជា​ទម្ងន់​មួយ។ ហេតុនេះ​ហើ​យ នាង​ក៏បា​ន​ចាប់​ផ្តើម​អធិស្ឋាន ដោយទូ​លសូ​ម​ឲ្យ​ព្រះ បញ្ជៀស​នាង​ឲ្យផុត​ពី​ជម្ងឺ​ដែល​នាង​បាន​ស្រម៉ៃ​ឃើញ​នោះ។ បន្ទាប់​មក នាង​ក៏​បាន​ឈាន​ទៅ​ដ​ល់កា​រ​ផ្លាស់​ប្តូរ នៅ​ក្នុង​ការ​គិត​របស់​ខ្លួន ហើយ​នាង​ក៏បា​នថ្វា​យ​អនាគត​របស់​ខ្លួ​នដ​ល់​ព្រះ ទោះ​បី​ជា​មាន​រឿង​អ្វី​កើត​ឡើង​ក៏​ដោយ។ ជា​ច្រើន​ឆ្នាំក្រោ​យ​មក វេជ្ជ​បណ្ឌិត​ក៏​ពិនិត្យ​ឃើញ​ថា នាង​មាង​ដុំសាច់​មហា រី​កមួ​យ ហើយ​ក៏​បាន​ព្យាបាល​យ៉ាង​ជោគ​ជ័យ ដោយ​គីមី​​សាស្រ្ត។ តារ៉ា​ក៏​បាន​និយាយ​ថា ដោយសា​រ​នាង​បាន​ថ្វាយ​អនាគត​របស់​នាង​ដល់​ព្រះ នោះ​នាង​ក៏​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ជាស្រេ​ច ពេលជ​ម្ងឺនោះ​បា​នកើ​តមា​នចំ​ពោះ​នាង។ ដូច​នេះ នាង​ក៏​ទទួល​បាន​នូវ​កម្លាំង​ពី​ព្រះ តា​ម​រយៈប​ញ្ហារ​បស់​នាង។

យើង​សង្កេត​ឃើញ​ថា ក្នុង​ជីវិត​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ក៏​មាន​ការ​ថ្វាយ​ដាច់​ដល់​ព្រះផ​ង​ដែរ។ គាត់​បាន​ថ្វាយ​ដាច់​ដល់​ព្រះ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ជួប​បញ្ហា “បន្លា​នៅក្នុ​ងសា​ច់”​(២កូរិនថូស ១២:៧)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​អធិស្ឋាន​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់ ដោយអ​ង្វរ​ព្រះ​អម្ចាស់ ឲ្យ​ដក​យក​បន្លា​នោះ​ចេញ​ពី​គាត់​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “គុណ​​របស់​​អ​ញ​​ល្មម​​ដ​ល់​​ឯង​​ហើយ ដ្បិត​​កំឡាំង​​អញ​​បាន​​ពេញ​​ខ្នាត ដោយ​​សេចក្តី​ កំសោយ”(ខ.៩)។ ពេល​សាវ័​ក​ប៉ុលបាន​យល់អំ​ពីសេច​ក្តីនេះ ​គាត់​ក៏​បាន​ជ្រើស​រើស​គំនិត​វិជ្ជ​មាន គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ខ្ញុំ​នឹង​ស៊ូ​អួត​ពី​សេចក្តី​កំសោយ​របស់​ខ្ញុំ ដោយ​អំណរ​ជា​ខ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះចេស្តា​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​នៅ​នឹង​ខ្ញុំ … ដ្បិត​កាល​ណា​ខ្ញុំ​ខ្សោយ នោះ​ខ្ញុំ​មាន​កំឡាំង​យ៉ាង​ចំណាន​វិញ”(ខ.៩-១០)។

ពេល​យើង​ជួប​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ការ​លំបាក យើង​ចាំបា​ច់​ត្រូវ​ថ្វាយ​ដាច់​ដល់​ព្រះ។ កាល​ណាយើ​ង​បាន​ថ្វាយ​ដាច់​ដល់​ទ្រង់​ហើយ នោះទ្រង់​នឹង​ប្រើ​បញ្ហារ​បស់​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ទទួល​កម្លាំង​ពី​ទ្រង់។-Dennis Fisher

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles