ប្តីប្រពន្ឋមួយគូរ បានទៅយកអ៊ំស្រីរបស់ខ្លួនដែលមានវ័យចំណាស់ មករស់នៅជាមួយ ប៉ុន្តែ ពួកគេខ្លាចក្រែងគាត់មិនមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅ ក្នុងការរស់នៅជាមួយពួកគេ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានកែបន្ទប់មួយ នៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេ ឱ្យមានលក្ខណៈដូចបន្ទប់ ដែលគាត់ធ្លាប់មាន ក្នុងផ្ទះពីមុន។ នៅពេលអ៊ំស្រីរបស់ពួកគេធ្វើដំណើរមកដល់ គាត់ក៏បានឃើញគ្រឿងសង្ហារឹម រួបភាពលម្អលើជញ្ជាំង ព្រមទាំងរបស់របរដទៃទៀតដែលគាត់ចូលចិត្ត នៅក្នុងបន្ទប់នោះ ធ្វើឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ថា ផ្ទះនោះហាក់ដូចជាផ្ទះរបស់គាត់ដែលកំពុងស្វាគមគាត់យ៉ាងពិសេស។
តាមបទគម្ពីរយ៉ូហាន ១៣:៣៦-១៤:៤ យើងដឹងថា នៅក្នុងពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់លើកចុងក្រោយ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សទ្រង់ ហើយបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេត្រៀមខ្លួន សម្រាប់ការសុគត់របស់ទ្រង់។ ពេលលោកស៊ីម៉ូន ពេត្រុសទូលសួរទ្រង់ថា “ព្រះអម្ចាស់អើយ តើទ្រង់យាងទៅឯណា?” ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយថា “កន្លែងដែលខ្ញុំទៅ នោះអ្នកពុំអាចនឹងទៅ តាមក្នុងគ្រាឥឡូវនេះបានទេ លុះគ្រាក្រោយទើបអ្នកទៅបាន”(១៣:៣៦)។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅកាន់លោកពេត្រុស(ក៏ដូចជាមានបន្ទូលត្រង់ៗទៅកាន់អស់អ្នកដែលដើរតាមទ្រង់)ថា “នៅក្នុងតំណាក់នៃព្រះវបិតាខ្ញុំ មានទីលំនៅជាច្រើន ពុំនោះខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ហើយខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឱ្យអ្នករាល់គ្នា។ បើខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឱ្យអ្នករាល់គ្នា នោះខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញ និងទទួលអ្នករាល់គ្នា ទៅឯខ្ញុំ ប្រយោជន៍ឱ្យអ្នករាល់គ្នា បាននៅកន្លែង ដែលខ្ញុំនៅនោះដែរ”(១៤:២-៣)។
នគរស្ថានសួគ៌ គឺជាកន្លែងជួបជុំគ្នារបស់គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់ ដែលបានមកពីគ្រប់កុល សម្ព័ន្ឋ គ្រប់ជាតិសាសន៍ តែនគស្ថានសួគ៌ក៏ជាដំណាក់របស់ព្រះវបិតាយើងដែរ ហើយក្នុងដំណាក់នោះទ្រង់កំពុងរៀបចំកន្លែងមួយសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ។
ពេលដែលយើងទៅដល់ស្ថានសួគ៌ ហើយព្រះយេស៊ូវបើកទ្វារឲ្យយើងចូល នោះយើងនឹងបានដឹងថា នគរស្ថានសួគ៌គឺជាផ្ទះរបស់យើងរាល់គ្នា។—David McCasland
