ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងឈរនៅកន្លែងត្រួតពិនិត្យអ្នកដំណើរមកដល់ ខ្ញុំបានប៉ាន់ប្រមាណប្រាក់ដែលខ្ញុំនឹងត្រូវបង់ឲ្យគេ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំក៏ព្យាយាមមើលកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ កុំឲ្យវាដើរទៅកន្លែងផ្សេង។ ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ឃើញថា ស្រ្តីម្នាក់ដែលឈរនៅខាងមុខខ្ញុំ បានដើរអូសជើងទៅរកច្រកចេញ ដោយមិនបានយកឥវ៉ាន់របស់ខ្លួនទៅជាមួយសោះ។ មន្ត្រីត្រួតពិនិត្យក៏បានប្រាប់យើងថា ស្ត្រីម្នាក់នោះមិនមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បង់ទេ បានជាគាត់ចេញទៅយ៉ាងដូចនេះ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្តាយចំពោះគាត់ខ្លាំងណាស់។ បើសិនជា មុននោះ ខ្ញុំបានដឹងពីស្ថានភាពរបស់នាង ខ្ញុំច្បាស់ជាជួយនាង ជាមិនខានទេ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរនាងរស់ លោកបូអូសបានដឹងអំពីទុក្ខលំបាករបស់នាងរស់ ពេលដែលគាត់ឃើញនាង កំពុងដើររើសគួរស្រូវ នៅក្នុងវាលស្រែរបស់គាត់(២:៥)។ គាត់ដឹងថា នាងទើបតែត្រូវប្តីស្លាប់ចោល ហើយកំពុងតែទទួលបន្ទុកចិញ្ចឹមខ្លួនឯងផង និងម្តាយក្មេងរបស់នាងផង។ លោកបូអូសបានដឹងថា នាងកំពុងត្រូវការការពារ ហើយបានហាមពួកច្រូតកាត់របស់គាត់ មិនឲ្យប៉ះពាល់នាងឡើយ(ខ.៩)។ គាត់បានជួយឲ្យនាងមានអាហារច្រើនជាងមុន ដោយបង្គាប់កម្មកររបស់គាត់ ឲ្យទម្លាក់កួរស្រូវ(ខ.១៦)។ លោកបូអូសថែមទាំងបានកម្សាន្តចិត្តនាងទៀតផង(ខ.១១-១២)។ ពេលដែលនាងន៉ាអូមីបានដឹង អំពីការនេះ នាងក៏បានប្រាប់នាងរស់ថា “សូមពរដល់អ្នកណានោះ ដែលបានអាណិតមេត្តាដល់ឯង”(ខ.១៩)។
តើអ្នកបានដឹងអំពីការខ្វះខាតរបស់មនុស្សនៅជុំវិញអ្នកទេ គឺអ្នកនៅព្រះវិហាររបស់អ្នក ឬអ្នកជិតខាង ឬក៏អ្នកដែលកំពុងជ្រកនៅក្រោមដំបូលផ្ទះរបស់អ្នកឬទេ? ថ្ងៃនេះ សូមពិចារណា អំពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយសម្រួលបន្ទុករបស់នរណាម្នាក់ចុះ។ បន្ទាប់មក អ្នកនឹងបានសម្រេចផែនការ ដែលព្រះមានសម្រាប់អ្នកមិនខានឡើយ(កាឡាទី ៦:២ អេភេសូរ ២:១០)។–Jennifer Benson Schuldt
