ពាក្យសម្តីដែលធ្វើឲ្យឈឺចាប់បំផុត ប្រហែលជាពាក្យ ដែលនិយាយថា “ខ្ញុំមិនស្រឡាញ់អ្នកទៀតទេ”។ ពាក្យសម្តីនេះធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងត្រូវបញ្ចប់ ធ្វើឲ្យខូចចិត្ត ហើយធ្វើឲ្យក្តីស្រមៃរលាយបាត់បង់។ ជាញឹកញាប់ មនុស្សដែលធ្លាប់ត្រូវបានគេក្បត់ តែងតែការពារខ្លួន កុំឲ្យឈឺចាប់នៅពេលក្រោយទៀត ដោយសម្រេចចិត្តឈប់ជឿជាក់ លើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកផ្សេងទៀត។ ជាងនេះទៅទៀត ការតាំងចិត្តបែបនោះ ក៏អាចធ្វើឲ្យអ្នកនោះមិនជឿជាក់លើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះផងដែរ។
សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះមានចំពោះយើង មានលក្ខណៈដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់ ត្រង់ចំណុចដែលទ្រង់បានសន្យាថា សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ នឹងមិនចេះចប់ឡើយ។ លោកហោរាយេរេមា ធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ស្ថានភាពដ៏ជូរចត់ដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង(បរិទេវ ៣:១៣-២០)។ កាលនោះ ពួកសាសន៍របស់គាត់បានបដិសេធមិនព្រមស្តាប់តាម ពេលគាត់អំពាវនាវម្តងហើយម្តងទៀត ឲ្យពួកគេឆ្លើយតប នឹងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ហើយឲ្យវិលមកដើរតាមទ្រង់វិញ។ គាត់ក៏បានធ្លាក់ចូលក្នុងសភាពត្រដាបត្រដួសបំផុត បានជាគាត់ថ្លែងថា “កំឡាំងរបស់ខ្ញុំសូន្យបាត់អស់ទៅ សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំក៏ផុតចាកពីព្រះយេហូវ៉ាហើយ(ខ.១៨)។
ប៉ុន្តែ ទោះគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពខ្មៅងងឹតយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែពិចារណាអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ឋិតថេររបស់ព្រះ បានជាគាត់សរសេរថា “កុំតែមានសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងបានសូន្យបាត់អស់រលីងទៅហើយ ឯសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ។ សេចក្តីនោះ ចេះតែថ្មីឡើងរាល់តែព្រឹកជានិច្ច សេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ធំណាស់។ ព្រលឹងខ្ញុំបានពោលថា ព្រះយេហូវ៉ាជាចំណែកនៃខ្ញុំ ហេតុនោះខ្ញុំនឹងសង្ឃឹមដល់ទ្រង់!”(បរិទេវ ៣:២២-២៤)។ មនុស្សអាចសច្ចាថានឹងស្រឡាញ់យើងជារៀងរហូត ប៉ុន្តែ ក៏អាចក្បត់ពាក្យសន្យានោះផងដែរ។ យ៉ាងណាមិញ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ នឹងនៅតែឋិតថេរ ហើយពិតប្រាកដជានិច្ច។ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “ដ្បិតគឺព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ដែលយាងទៅជាមួយនឹងឯង។ ទ្រង់មិនដែលខាននឹងប្រោសឯងទេ ក៏មិនដែលលះចោលឯងដែរ”(ចោទិយកថា ៣១:៦)។ គឺសេចក្តីស្រឡាញ់បែបនេះឯង ដែលយើងអាចទុកចិត្តបាននោះ។ —David McCasland
