ការត្រាសហៅឲ្យភ្ញាក់ខ្លួនឡើង

នា​ពេល​ព្រឹក​ព្រ​លឹម​ថ្ងៃ​មួយ ក្នុង​សរទ​រដូវ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុ​ង​បើក​ឡាន​ទៅ​ធ្វើ​ការ ទាំង​នៅ​ងងឹត​នៅ​ឡើយ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​មាន​វត្ថុ​ពណ៌​ត្នោត​មក​នៅ​ខាង​មុខ​ឡា​ន ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏ឮ​ស​ម្លេង​រប​ស់​អ្វី​ម្យ៉ាង​មក​ទង្គិច​នឹង​ឡាន​របស់​ខ្ញុំ។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បា​ន​ដឹង​​ថា ឡាន​របស់​ខ្ញុំ​បាន​បើក​ប៉ះ​សត្វ​ក្តាន់​មួយ​ក្បាល ក្នុង​​ល្បឿន១១២​គីឡូ​មែត​ក្នុង​១​ម៉ោង។ វា​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​បើក​កៀរ​សត្វ​ក្តាន់ តែ​ឡាន​ខ្ញុំ​មិ​ន​មាន​ការ​ខូច​ខាត​ឡើយ(ហើយ​ខ្ញុំ​យល់​ថា ​សត្វ​ក្តាន់​នោះ​ ក៏​មិន​មាន​គ្រោះថ្នា​ក់​អ្វី​ដែរ) ប៉ុន្តែ ហេតុ​ការណ៍​នេះ ពិត​ជា​បាន​ពញ្ញាក់​ស្មារ​តី​ខ្ញុំ​មែន។ ខ្ញុំ​មា​ន​ទម្លាប់​បើក​បរ​ទៅ​ធ្វើ​ការ តាម​ធម្ម​តា “ដោយ​មិន​សូវ​ខ្វល់​ពី​អ្វី​ច្រើន​ទេ” ប៉ុន្តែ ហេតុ​ការណ៍​ដ៏​ភ្ញាក់​ផ្អើល​នេះ ពិត​ជា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ភ្ញាក់​ខ្លួន។ ឥឡូ​វ​នេះ ខ្ញុំ​​​​មាន​ស្មារតី​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ជានិច្ច​ក្នុង​ការ​បើក​បរ។ វា​បាន​ដាស់ស​តិរ​បស់​ខ្ញុំ​ ទោះខ្ញុំមិ​ន​ចង់​ឲ្យ​រឿង​នេះ​​កើត​ឡើង​ក៏​ដោយ។

លោក​សាវក​ពេត្រុស​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង នូវ​ការ​ដាស់​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ខ្លួន​ប្រភេទ​មួយ​ទៀត គឺ​ការ​ដាស់​តឿន ឲ្យ​ប្រុង​ប្រ​យ័ត្ន​ចំពោះ​អ្វី​ដែល​យើង​មិន​ចូល​ចិត្ត តែ​ការ​ដាស់​តឿន​នេះ​មាន​ភាព​ចាំបាច់​ចំ​ពោះ​យើងណាស់​។ លោកបា​ន​ក្រើ​ន​រំឭក​យើង ​ឲ្យ​មា​ន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ចំពោះ​សង្រ្គាម​ខាង​វិញ្ញាណ ដែល​យើង​ត្រូវ​តតាំង​ជាមួយ​សត្រូវ​ដ៏​មាន​អំណាច បាន​ជា​គាត់​ដាស់​តឿន​យើង​​ថា “ចូរ​​ឲ្យ​​ដឹង​ខ្លួន ហើយ​ចាំ​​យាម​ចុះ ព្រោះ​អារក្ស​ដែល​ជា​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា វា​តែង​ដើរ​ក្រវែលទាំង​​គ្រហឹម​ដូច​ជា​សិង្ហ ដើម្បី​នឹង​រក​អ្នក​ណា​ដែល​វា​នឹង​ត្របាក់​លេប​បាន”(១ពេត្រុស ៥:៨)។ នេះ​គឺ​ជាកា​រ​ត្រាស់​ហៅ ឲ្យ​ភ្ញាក់​ខ្លួន​ឡើង ហើយ​មើល​ឃើញ​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដែល​នៅខា​ង​មុខ ព្រម​ទាំង​ប្រុង​ប្រៀប​ជា​ស្រេច​សម្រាប់​ការ​វាយ​ប្រហារ​របស់​វា។

ទា​ល់​តែ​យើង​បាន​ដឹ​ង​អំ​ពីគ្រោះ​​ថ្នាក់ ដែល​យើង​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​ជារៀង​​រាល់​ថ្ងៃ ទើប​យើង​ដឹង​ថា ​ខ្លួន​ត្រូ​វ​ស្វែ​ងរ​ក​ជំ​នួយ​ពី​ព្រះ​។ ហើយ​លុះ​ត្រាតែ​យើ​ង​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ទើប​យើង​ពឹង​ផ្អែក​ទៅលើ​កម្លាំ​ង​​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់នៃ​យើង ដែលទ្រ​ង់​មាន​អំណាច​អស្ចារ្យ​ជា​ង​ខ្មាំង​សត្រូវ​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង។–Bill Crowder

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles