កាលពីឆ្នាំ២០០២ សហព៍ន្ធកីឡារអូកលែន បានបង្កើតក្រុមកីឡាករបាល់បេសប៊ល ដ៏ជាញជ័យមួយ តាមរបៀបមិនដែលធ្លាប់មានពីមុនមក។ ពួកគេបានបាត់បង់កីឡាករឆ្នើមបីរូបក្នុងក្រុម តាំងពីឆ្នាំ២០០១មក ហើយក្រុមកីឡាកររបស់ពួកគេ មិនមានថវិកាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទិញកីឡាករល្បីៗថែមទៀតទេ។ ដូចនេះ លោកប៊ីលី ប៊ីន(Billy Beane) ដែលជាអ្នកចាត់ការទូទៅ បានប្រើស្ថិតិដែលគេច្រើនតែមើលរំលង ដើម្បីប្រមូលផ្តុំកីឡាករដែលមិនសូវល្បីល្បាញ តែ“មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់” ឬត្រូវគេមើលស្រាលថា គ្មានជំនាញគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ប្រកួត។ ក្រុមដ៏រញ៉េរញ៉ៃនេះ ក៏បានឈ្នះការប្រកួតចំនួន២០ ជាបន្តបន្ទាប់ ឈានទៅរកការប្រកួតប្រចាំតំបន់ និងការប្រកួតចំនួន១០៣កន្លែងផ្សេងទៀត។
រឿងនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការដែលព្រះយេស៊ូវប្រមូលមនុស្សមក ដើម្បីបង្កើតជា “ពួកសាវ័ក” មួយក្រុម។ ទ្រង់បានរាប់បញ្ចូលពួកអ្នកនេសាទត្រី នៅស្រុកកាលីឡេ ពួកអ្នកតស៊ូវប្រឆាំងនឹងចក្រភពរ៉ូម និងអ្នកយកពន្ធដែលគេស្អប់ខ្ពើមម្នាក់ ឈ្មោះលេវី(ម៉ាថាយ)។ ហើយរឿងនេះក៏បានរំឭកខ្ញុំថា “ព្រះទ្រង់បានរើសពួកល្ងង់ល្ងើ នៅលោកីយ៍នេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យពួកអ្នកប្រាជ្ញមានសេចក្តីខ្មាស ទ្រង់បានរើសពួកកំសោយនៅលោកីយ៍នេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យពួកខ្លាំងពូកែមានសេចក្តីខ្មាស(១កូរិនថូស ១:២៧)។ ព្រះបានប្រើអ្នកដែលមានការលះបង់ទាំងនោះ(លើកលែងតែយូដាសចេញ) ដើម្បីបញ្ឆេះចលនាមួយ ដែលនាំមកនូវការផ្លាស់ប្រែដ៏អស្ចារ្យ ដល់លោកីយ៍ ដែលពុំធ្លាប់មានពីមុនមក។
នេះជាមេរៀនមួយ សម្រាប់យើងរាល់គ្នា។ ជួនកាល យើងរកមើលតែអ្នកដែលយើងស្គាល់អ្នកដែលមានឥទ្ធិពល និងពួកអ្នកមាន។ ហើយច្រើនតែមិនអើពើរ ចំពោះមនុស្សមានឋានៈតូចតាច ឬមានកាយសម្បទាមិនគ្រប់លក្ខណៈ។
ព្រះយេស៊ូវដាក់មនុស្សដែលសង្គមមិនសូវឲ្យតម្លៃ ឲ្យចូលរួមក្រុមជាមួយព្រះអង្គ ពោលគឺទ្រង់បានប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សរាល់គ្នា ដោយមិនលំអៀង។ ដោយសារយើងមានប្ញទ្ធានុភាព និងការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណ នោះយើងទាំងអស់គ្នា អាចផ្តល់កិត្តិយសដល់មនុស្សទាំងអស់ស្មើៗគ្នា។—David Egner
