មិត្តភាព គឺជាអំណោយដ៏ធំបំផុត ក្នុងមួយជីវិតមនុស្ស។ មិត្តភ័ក្រដ៏ពិតខំស្វែងរករបស់ល្អ ដល់មិត្តសំឡាញ់របស់ខ្លួន ពោលគឺរបស់ដែលល្អបំផុត ដែលជាការស្គាល់ព្រះ និងការស្រឡាញ់ព្រះអង្គអស់ពីចិត្ត អស់ពីគំនិត និងអស់ពីព្រលឹង។ លោកគ្រូគង្វាលជនជាតិអាឡឺម៉ង់ម្នាក់ និងលោកដេទ្រិច បុនហូហ្វ័រ(Dietrich Bonhoeffer) ដែលបានស្លាប់ដោយសារការបៀតបៀន បានមានប្រសាសន៍ថា “គោលបំណងល្អបំផុត ដែលយើងមានចំពោះមិត្តភ័ក្រ គឺត្រូវស្របតាមបំណងព្រះហប្ញទ័យដែលព្រះមាន ចំពោះពួកគេ”។
ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ មិត្តភាពដែលយ៉ូណាថាន មានជាមួយដាវីឌ ជាគំរូនៃមិត្តភាពដ៏ពិត។ នៅពេលដាវីឌកំពុងគេចខ្លួច ហើយលាក់ខ្លួន នៅក្នុងវាលរហោស្ថានសីភ “ស្តេចសូលទ្រង់បានចេញមករកជីវិតគាត់” (១សំាយូអែល ២៣:១៥)។ យ៉ូណាថានក៏បានចេញទៅព្រៃហូរ៉េសទៅរកដាវីឌ។ ចំណុចសំខាន់នៃសាច់រឿងនេះ គឺស្ថិតនៅលើបំណងចិត្ត ដែលយ៉ូណាថានមានចំពោះដាវីឌ ដែលបានបង្ហាញចេញ តាមរយៈការដែលគាត់ជួយដាវីឌ ស្វែងរកកម្លាំងមកពីព្រះអង្គ និង“ជួយចម្រើនឲ្យមានសេចក្តីសង្ឃឹមក្នុងព្រះឡើង” (ខ.១៦)។
នេះហើយជា អត្ថន័យនៃមិត្តភាពរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទនោះ។ មិត្តភាពរបស់គ្រីស្ទីបរិស័ទ គឺលើសពីការគិតប្រយោជន៍រួម លើសពីការស្រឡាញ់ ភាពឆ្លាតវៃ ហើយលើសពីការយល់ចិត្ត និងការសើចសប្បាយជាមួយគ្នា ព្រោះគ្រីស្ទបរិស័ទមានគោលបំណងដ៏សំខាន់បំផុត ដែលចង់សាបព្រោះព្រះបន្ទូល ដែលនាំមកនូវជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ក្នុងជីវិតអ្នកដទៃ ដោយឲ្យពួកគេនឹកចាំពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះ និងធ្វើឲ្យមានភាពស្រស់ស្រាយ ក្នុងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ដោយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយជួយឲ្យពួកគេតោងព្រះកាន់តែខ្លាំង។
ចូរអធិស្ឋានឲ្យមិត្តសំឡាញ់របស់អ្នក ហើយទូលសូមឲ្យព្រះប្រទាននូវព្រះបន្ទូល “ដែលចំពេល” ដើម្បីជួយពួកគេមានកម្លាំងជាថ្មី ពីទ្រង់ និងពីព្រះបន្ទូលទ្រង់។–David Roper
