គំនិតរបស់បណ្តាជន ពិតជាប្រែប្រួលឆាប់រហ័សណាស់! ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងចូលក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើបុណ្យរំលង ទ្រង់ត្រូវបានមនុស្សទាំងហ្វូងទទួលស្វាគមន៍ ដោយស្រែកប្រកាសថា ទ្រង់ជាស្តេច (យ៉ូហាន ១២:១៣)។ តែនៅចុងសប្តាហ៍ ពួកបណ្តាជនដដែលនោះបានស្រែកទៀមទាឲ្យគេឆ្កាងទ្រង់ទៅវិញ(១៩:១៥)។
ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីរឿងនេះ ខ្ញុំក៏នឹកឃើញថា ខ្លួនឯងក៏មិនខុសពីពួកបណ្តាជន ដែលមានចិត្តសាវ៉ាទាំងនោះផងដែរ។ ព្រោះខ្ញុំចូលចិត្តអបអរក្រុមកីឡាករ ដែលកំពុងប្រកួតឈ្នះ តែចំណាប់អារម្មណ៍ ដែលខ្ញុំមានចំពោះក្រុមនោះ ស្រាប់តែថយចុះទៅវិញ ពេលដែលក្រុមនោះកំពុងតែចាប់ផ្តើមប្រកួតចាញ់។ ខ្ញុំចូលចិត្តរួមចំណែកនៅក្នុងចលនាថ្មីៗ ដែលមានភាពរំភើបរីករាយ តែពេលដែលខ្ញុំចង់ផ្លាស់ទៅរស់នៅកន្លែងផ្សេង ខ្ញុំក៏ផ្លាស់ចេញទៅ ដោយមិននឹកស្រណោះចលនានោះទៀតឡើយ។ ខ្ញុំចូលចិត្តដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ពេលដែលទ្រង់កំពុងធ្វើការអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើមិនកើត តែខ្ញុំក៏រត់ចោលទ្រង់ ពេលដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំ ធ្វើការអ្វីមួយដែលពិបាក។ ការដើរតាមព្រះយេស៊ូវមានភាពរំភើបរីករាយ ពេលដែលខ្ញុំឃើញមានមនុស្សទាំងហ្វូងៗដើរតាមទ្រង់ដែរ។ យើងងាយនឹងទុកចិត្តទ្រង់ ពេលដែលយើងឃើញថា ទ្រង់មានប្រាជ្ញាជាងពួកអ្នកប្រាជ្ញ ហើយនិយាយឈ្នះពួកដែលកំពុងកាន់អំណាច (ម៉ាថាយ ១២:១០ ២២:១៥-៤៦)។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលទ្រង់ចាប់ផ្តើមមានបន្ទូលអំពីការរងទុក្ខ ការលះបង់ និងសេចក្តីស្លាប់ ខ្ញុំក៏ស្រាប់តែមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរ។
ខ្ញុំចូលចិត្តគិតថា ខ្ញុំនឹងដើរតាមព្រះយេស៊ូវរហូតទាល់តែដល់ឈើឆ្កាង តែទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំមានការសង្ស័យ។ និយាយរួម បើខ្ញុំមិនហ៊ានថ្លែងប្រាប់គេ អំពីទ្រង់ នៅកន្លែងដែលគេមិនធ្វើទុក្ខខ្ញុំផង តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យខ្ញុំអាចប្រកាសប្រាប់អំពីទ្រង់ ក្នុងកណ្តាលចំណោមហ្វូងមនុស្ស ដែលជាអ្នកប្រឆាំងនឹងទ្រង់នោះ?
តែខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះយេស៊ូវ ដែលព្រមសុគតជួសអ្នកដែលបានដើរតាមទ្រង់ទាំងចិត្តងាករេ ដើម្បីឲ្យយើងអាចក្លាយជាអ្នកដើរតាមទ្រង់ ដោយចិត្តប្តូរប្តេជ្ញ។–Julie Ackerman Link
