លោកគីម ភីគ(Kim Peek) គឺជាមនុស្សដែលមានសមត្ថភាពចងចាំដ៏អស្ចារ្យ។ គាត់បានចាំរឿងល្ខោនរបស់លោកសេកស្ពៀរគ្មានកន្លែងចន្លោះ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការសម្តែង រឿងយប់ពី១២ លោកភីគក៏បានកត់សំគាល់ឃើញថា តួរសម្តែងបានរំលងពាក្យមួយម៉ាត់ នៅក្នុងឃ្លាមួយ នៅក្នុងការសម្តែង។ លោកភីគក៏បានក្រោកឈរឡើងភ្លាម ហើយស្រែកថា “ឈប់សិន!” សិល្បៈកររូបនោះ ក៏បានសូមអភ័យទោស ហើយនិយាយថា គាត់មិននឹកស្មានថា នឹងមានអ្នកប្រកាន់ ចំពោះការរំលងពាក្យមួយម៉ាត់នោះទេ។ លោកភីគក៏ឆ្លើយតបថា “ប៉ុន្តែ បើលោក សេកស្ពៀរនៅទីនេះដែរ គាត់មុខជាប្រកាន់ហើយ”។
ពាក្យសម្តីសំខាន់ណាស់ ជាពិសេសនៅពេលដែលពាក្យសម្តីនោះ ជាព្រះបន្ទូលដែលបានចេញពីព្រះឱសព្រះមក។ លោកម៉ូសេបានដាស់តឿនពួកអ៊ីស្រាអែលថា “មិនត្រូវឲ្យឯងរាល់គ្នាបន្ថែមបញ្ចូលអ្វីៗ ក្នុងសេចក្តីទាំងប៉ុន្មាន ដែលអញបង្គាប់ដល់ឯង ឬកាត់ចោលអ្វីណាមួយឡើយ ដើម្បីឲ្យឯងរាល់គ្នាបានកាន់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តផងព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ដែលអញបង្គាប់មកឯងនេះ”(ចោទិយកថា ៤:២)។ ជាញឹកញាប់ លោកម៉ូសេបានរំឭកពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យនឹកចាំអំពីសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះ ដែលទ្រង់មានចំពោះពួកគេកាលពីមុន។ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះ គាត់ក៏បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ អំពីសារៈសំខាន់នៃការស្តាប់បង្គាប់ តាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះផងដែរ នៅពេលដែលពួកគេត្រៀមខ្លួន ចូលទឹកដីសន្យា។ ទ្រង់បានប្រាប់ពួកគេថា ការស្តាប់បង្គាប់ នាំមកនូវព្រះពរក្នុងការរស់នៅ ហើយនាំឲ្យបានមរតកជាបរិបូរ(ខ.៣៩-៤០)។ ព្រះរាជបញ្ចា និងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ សុទ្ធតែសំខាន់ចំពោះទ្រង់។ ការដែលរាស្ត្រទ្រង់ឲ្យតម្លៃព្រះបន្ទូលទ្រង់ជាយ៉ាងណា នោះគឺបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទស្សនៈដែលពួកគេមានចំពោះទ្រង់។
នៅថ្ងៃនោះ ពេលដែលយើងឲ្យតម្លៃព្រះបន្ទូលព្រះ នោះចូរប្រើព្រះបន្ទូលទ្រង់ ដោយការប្រុងប្រយ័ត្នបំផុត ហើយស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ នោះមានន័យថា យើងកំពុងតែថ្វាយនូវការគោរពកោតខ្លាច ដែលទ្រង់សមនឹងទទួលហើយ។–Marvin Williams
