អ្វីៗក្នុងលោកិយនេះ នឹងត្រូវដល់ពីបញ្ចប់ ដោយជៀសមិនបាន ដែលមានពេលខ្លះ ការនេះអាចធ្វើឲ្យយើងមានការខកចិត្ត។ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ដូចនេះឯង ពេលដែលយើងអានសៀវភៅមួយក្បាល យ៉ាងជក់ចិត្តណាស់ បានជាយើងមិនចង់ឲ្យវាចប់។ ឬនៅពេលដែលយើងមើលខ្សែភាពយន្តមួយរឿង ដែលយើងចង់ឲ្យរឿងនោះនៅមានសាច់រឿងបន្តទៀត។
ប៉ុន្តែ ការទាំងអស់ គឺរាប់ទាំងការល្អ និងការអាក្រក់ “គឺសុទ្ធតែត្រូវបញ្ចប់”។ តាមពិត ជីវិតមនុស្សត្រូវបញ្ចប់នៅពេលណាមួយ ដែលជួនកាល ត្រូវបញ្ចប់លឿនជាងការរំពឹងទុកទៅទៀត។ សម្រាប់អ្នកដែលធ្លាប់ឈរនៅក្បែរក្តាមឈូសរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន គឺសុទ្ធស្គាល់ការឈឺចាប់ នៃភាពចន្លោះប្រហោងនៅក្នុងចិត្ត ដែលមិនចង់ឲ្យការបែកគ្នា ឆាប់កើតឡើងយ៉ាងដូចនេះទេ។
តែសូមអរព្រះគុណព្រះយេស៊ូវ ដែលព្រះអង្គបានដោះស្រាយបញ្ហាខកចិត្ត ចំពោះការបញ្ចប់ទាំងឡាយ ដោយព្រះអង្គប្រទាននូវសេចក្តីសង្ឃឹមដល់យើងរាល់គ្នា តាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងព្រះអង្គ “ចុងបញ្ចប់នៃជីវិត” ជាការចាប់ផ្តើមនៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដែលនឹងលែងមានសេចក្តីស្លាប់ជារហូត ហើយពាក្យ “វាចប់ហើយ” ត្រូវបានជំនួសដោយពាក្យ មានអំណរ “ជារៀងរហូត”។ ដោយសាររូបកាយយើង មិនស្ថិតស្ថេរ នោះសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍បញ្ជាក់ថា “យើងរាល់គ្នានឹងបានផ្លាស់ប្រែទៅក្នុង១រំពេច”(១កូរិនថូស ១៥:៥២) ហើយគាត់រំឭកយើងថា ដោយសារព្រះយេស៊ូវបានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ហើយ នោះយើងអាចនិយាយដោយក្លាយហានថា “ឱសេចក្តីស្លាប់អើយ ទ្រនិចឯងនៅឯណា សេចក្តីស្លាប់អើយ ជ័យជំនះរបស់ឯងនៅឯណា?”(ខ.៥៥)
ដូចនេះ ចូរកុំឲ្យចិត្តយើងថប់បារម្ភឡើយ។ ថ្វីត្បិតតែយើងមានទុក្ខព្រួយពិតមែន តែយើងអាចមានការដឹងគុណចំពោះព្រះ ពីព្រោះព្រះអង្គ “ប្រទានឲ្យយើងរាល់គ្នាមានជ័យជំនះ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង”(ខ.៥៧)។—Joe Stowell
