ពេលខ្ញុំ និងស្វាមីរបស់ខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅរដ្ឋម៉ាសាឈូសេត យើងបានទៅមើលថ្មដាផ្លាយម៉ោត ដែលជានិមិត្តរូបដ៏សំខាន់ ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ គេបាននិយាយតគ្នា ជាច្រើនជំនាន់ថា មានគ្រីស្ទបរិស័ទមួយក្រុម ដែលបានគេចខ្លួនមករកកន្លែងរស់នៅថ្មី បានធ្វើដំណើរមកទ្វីបអាមេរិក ដោយជិះសំពៅឈ្មោះមេយផ្លោវើរ ក្នុងឆ្នាំ១៦២០ ហើយបានបោះជំហានចូលកន្លែងនោះមុខគេ។ យើងបានស្វែងយល់យ៉ាងរីករាយ អំពីអត្ថន័យនៃថ្មដាមួយនេះ តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើល និងខកចិត្ត ដែលបានឃើញថ្មដានោះ មានទំហំតូចណាស់។ យើងក៏បានដឹងថា កាលពីដើមឡើយថ្មដានោះ មានទំហំធំជាងនេះបីដង តែដោយសារសំណឹក និងមានមនុស្សធ្វើឲ្យវាបែកបន្តិចម្តងៗ បានជាវាមានទំហំតូចដូចនេះ។
យ៉ាងណាមិញ ព្រះគម្ពីរបានប្រៀបប្រដូចព្រះយេស៊ូវ ទៅនឹងថ្មដា(១កូរិនថូស ១០:៤) ដែលមិនចេះប្រែប្រួល(ហេព្រើ ១៣:៨)។ ព្រះអង្គជាថ្មដាដ៏រឹងមាំ ដែលយើងអាចសង់ជីវិតយើង នៅលើថ្មដានោះបាន។ ព្រះយេស៊ូវសង់ពួកជំនុំ(ស្ថាប័ននៃអ្នកជឿព្រះ) នៅលើគ្រឹះ ដែលមាន “ព្រះយេស៊ូវជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក”។ អ្នកជឿព្រះទាំងអស់ រួមគ្នាតែមួយក្នុងព្រះអង្គ(អេភេសូរ ២:២០-២២)។
ព្រះយេស៊ូវជាថ្មដាដ៏រឹងមាំ ដែលយើងអាចតាំងនៅមិនឲ្យរលំ ពេលដែលព្យុះនៃជីវិតបក់បោកមកលើយើង(ម៉ាថាយ ៧:២៥)។ មានអ្នកនិពន្ធម្នាក់ ឈ្មោះ ម៉ាដេលេន ឡ អែងហ្គល(Madeleine L’Engle) បានមានប្រសាសន៍ថា “វាជាការល្អ ដែលយើងត្រូវពិនិត្យមើលក្រោមជើងយើង ម្តងម្កាល ដើម្បីឲ្យបានដឹងថា តើយើងកំពុងឈរលើថ្ម ឬនៅលើដីខ្សាច់”។
ថ្មដាផ្លាយម៉ោត ជាផ្ទាំងថ្មដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ដែលមានសារៈសំខាន់ផ្នែកប្រវត្តិសាស្រ្ត។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក ហើយអ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះអង្គ នឹងបានពឹងផ្អែកលើថ្មដាដ៏រឹងមាំជានិច្ច។—Cindy Hess Kasper
