ការរង់ចាំ ជាការពិបាក។ ក្នុងការរស់នៅ មានការជាច្រើនដែលយើងត្រូវរង់ចាំ។ យើងឈរតម្រង់ជួររង់ចាំទិញឥវ៉ាន់ នៅហាងលក់ទំនិញ យើងរង់ចាំធ្វើដំណើរ នៅកន្លែងស្ទះចរាចរណ៍ យើងរង់ចាំជួបពេទ្យនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ។ល។ ពេលយើងរង់ចាំ យើងប្រហែលជាអង្គុយត្រដុសម្រាមដៃ ដោយការតប់ប្រម៉ល់ ឬស្ងាបដោយការធុញទ្រាន់ ឬមួយមានការថប់បារម្ភក្នុងចិត្ត ដោយចិត្តនឿយណាយជាដើម។ ពុំនោះទេ លើសពីនេះទៀត យើងប្រហែលជារង់ចាំទទួលសំបុត្រ ដែលគេមិនឃើញផ្ញើមកសោះ ឬរង់ចាំកូនដែលបង្ហិនទ្រព្យសម្បត្តិត្រឡប់មកវិញ ឬមួយរង់ចាំថ្ងៃដែលប្តីឬប្រពន្ធយើងប្រែចិត្ត។ យើងរង់ចាំកូន ដែលយើងអាចឱបក្នុងរង្វង់ដៃរបស់យើង។ យើងរង់ចាំពេលដែលបំណងរបស់យើងបានសម្រេច។
ក្នុងទំនុកដំកើង ជំពូក៤០ ស្តេចដាវីឌបានមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំបានរង់ចាំព្រះយេហូវ៉ា ដោយអំណត់”។ តាមព្រះគម្ពីរដើម ជាភាសាហេព្រើ ត្រង់ចំណុចនេះ ស្តេចដាវីឌបានរង់ចាំពេលដែលព្រះឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ទ្រង់ ដោយ “រង់ចាំព្រះអង្គហើយ រង់ចាំទៀត”។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ទ្រង់ក៏បានក្រឡេកមកមើលពេលដែលព្រះបានពន្យាពេលឆ្លើយតប ហើយទ្រង់ក៏បានសរសើរដំកើងព្រះអង្គ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ព្រះអង្គបាន “បណ្តាលឲ្យមានទំនុកថ្មីនៅក្នុងមាត់ខ្ញុំ គឺជាសេចក្តីសរសើរដល់ព្រះនៃយើងខ្ញុំ”(៤០:៣)។
លោកអេហ្វ ប៊ី មេយើរ(F. B. Meyer) បានមានប្រសាសន៍ថា “ជំពូកដែលនិយាយអំពីការពន្យាពេលរបស់ព្រះ ជាជំពូកដ៏ប្រសើរណាស់! ជំពូកនោះបង្ហាញអំពីអាថ៌កំបាំងនៃការអប់រំវិញ្ញាណមនុស្ស ឲ្យមានចិត្តអត់ធ្មត់ដ៏ប្រសើរបំផុត ដែលពួកគេអាចមាន”។ តាមរយៈការលត់ដំខ្លួន ក្នុងការរង់ចាំ យើងអាចមានការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ដោយមានការចុះចូល ការបន្ទាបខ្លួន ការអត់ធ្មត់ ការអត់ទ្រាំដោយអំណរ ការតស៊ូ ក្នុងការធ្វើការល្អ ដែលសុទ្ធតែជាគុណធម៌ ដែលយើងត្រូវចំណាយពេលយូរ ទំរាំតែអាចរកបាន។
តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេច ពេលដែលព្រះហាក់ដូចជា មិនព្រមឆ្លើយតបតាមបំណងចិត្តរបស់យើង? ព្រះអង្គអាចជួយយើង ឲ្យស្រឡាញ់ និងទុកចិត្តព្រះអង្គ ល្មមនឹងអាចឲ្យយើងទទួលយកការពន្យាពេល ដោយអំណរ ហើយដឹងថា ការរង់ចាំ ជាឱកាសសម្រាប់ឲ្យយើងអភិវឌ្ឍឲ្យមានផលផ្លែខាងវិញ្ញាណ ហើយសរសើរដំកើងព្រះអង្គ។-David Roper
