បញ្ញត្តិដ៏សំខាន់

ពេល​​ដែល​គេ​សួរ​ព្រះយេស៊ូវ​ថា មាន​ក្រឹត្យ​វិន័យ​មួយ​ណាដែ​លសំ​ខាន់​ជាង​គេ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា បញ្ញត្តិ​ដែល​សំខាន់​ជា​ងគេ​នោះ​គឺ “​ឯ​ង​ត្រូវ​ស្រឡាញ់ ដល់​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត អស់​អំពី​ព្រលឹង អស់​អំពី​គំនិត ហើយ​អស់​អំពី​កំឡាំង​នៃ​ឯង”(ម៉ាកុស ១២:៣០)។ ត្រង់ចំ​ណុច​នេះ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​បូក​សរុប​ នូវ​ការ​អ្វីដែ​លព្រះ​​សព្វ​ព្រះ​​ទ័យ​ឲ្យ​យើងធ្វើ​​បំផុត​។

ខ្ញុំឆ្ងល់ថា យើង​អាច​រៀន​ស្រឡាញ់​ព្រះ អស់ពី​ចិត្ត អស់​ពី​ព្រលឹង និង​អស់​ពីគំ​និ​ត ដោយ​របៀប​​ណា? យ៉ាង​ណា​មិញ​ លោក​នៀល ផ្លានទីនហ្គា(Neal Plantinga) បាន​កត់​សំ​គាល់​ឃើ​ញ ភាព​ខុស​ប្លែក​ដ៏សំ​ខាន់ នៃ​ក្រឹត្យវិ​ន័យ​មួយនេះ នៅក្នុ​ង​ព្រះគម្ពី​រ​សញ្ញា​ថ្មី។ បទ​គម្ពីរ​និក្ខម​នំ បាន​បង្គាប់​យើង ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​ព្រះ ឲ្យ​អ​ស់​ពី​ចិ​ត្ត អស់​ពីវិ​ញ្ញាណ និង​អស់​ពីកម្លាំង​របស់​យើង(​៦:៥)។ តែ​ក្នុង​គ្រា​សញ្ញា​ថ្មី ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា យើង​ក៏​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ព្រះអង្គ អស់​ពី​គំនិត​​ផ​ង​ដែរ។ បាន​សេចក្តី​ថា “យើង​ត្រូ​វ​ស្រឡាញ់​ព្រះ ឲ្យអ​ស់​ពី​អ្វីដែល​យើង​មាន ​ពោលគឺអ​ស់ពី​អ្វី​ៗ​ទាំ​ង​អ​ស់”។

កាល​ណាយើ​ង​យល់​អំពី​អត្ថន័យ​នៃក្រឹ​ត្យវិន័​យ​នេះ ​នោះ​ទស្សនៈ​របស់​យើង​ក៏មា​ន​ការ​ផ្លា​ស់​ប្តូរ​​ផង​ដែ​រ។ កាល​ណាយើ​ង​រៀនស្រ​ឡាញ់​ព្រះ ឲ្យអ​ស់ពីអ្វីៗទាំ​ង​អស់​ នោះ​យើង​នឹង​ចាប់​ផ្តើ​មដឹ​ង​ថា ​ទុក្ខ​លំបាក​រប​ស់យើ​ង​ គឺ​ជា “ពន្លឺ​រប​ស់​យើង និង​ជា​បញ្ហា​ដែល​យើង​​មានជា​​បណ្តោះ​អាស​ន្ន”​ ​គឺដូ​ចដែលសា​វ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌នា ​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់​​​ថា ពេល​មាន​ទុក្ខលំ​បាក់ គាត់​តែង​នឹក​ចាំអំ​ពី “​សិរីល្អ​​យ៉ាង​​ធ្ងន់​​លើស​លប់ ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​”(២កូរិនថូស ៤:១៧)។

ក្នុង​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជាមួ​យ​ព្រះ ដែល​ក្នុង​នោះ​​យើង​ស្រឡាញ់​ព្រះអ​ង្គ អស់​ពី​ព្រលឹង​របស់​យើ​ង ការ​សង្ស័យ និង​ទុក្ខ​លំបា​ក​នៅតែ​មា​ន តែ​ឥ​ទ្ធិព​ល​ដែល​វា​មាន​ម​កលើ​យើង​ ​ក៏​ថយ​ចុះ​ផង​ដែរ​។ “​យើង​ស្រឡាញ់​ទ្រង់ ពី​ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​យើង​ជា​មុន”(១យ៉ូហាន ៤:១៩) ហើយ​ការ​សង្ស័យ​របស់​យើ​ង​ក៏បា​នថ​មថ​យ ពេលដែ​លយើ​ង​រៀន​ទុក​ចិត្ត​​សេច​ក្តី​ល្អ​របស់​ព្រះ​អង្គ​។-Philip Yancey

Share this post:
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

From the same category:

More articles