មើល ដែលបងប្អូននៅមូលជាមួយគ្នា ដោយចិត្តព្រមព្រៀង នោះជាការល្អ ហើយសមគួរយ៉ាងណាទៅ។ ទំនុកដំកើង ១៣៣:១
ជនជាតិយូដាបានបរិភោគអាហារជុំគ្នា ដើម្បីបន្តប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំលង ដើម្បីនឹកចាំ អំពីភាពអស្ចារ្យនៃព្រះរាជកិច្ចជួយសង្គ្រោះរបស់ព្រះ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការញាំអាហារនោះ សមាជិកពួកជំនុំនៃសាសន៍យូដាបានបង្ហាញចេញនូវក្តីអំណរ ដោយរាំជារង្វង់មូលទាំងអស់គ្នា។ ប៊ែរី(Barry) បានឈរមើលពួកគេ ដោយទឹកមុខញញឹមស្រស់។ គាត់បានបង្ហាញអារម្មណ៍ចូលចិត្តពេលដ៏រីករាយដូចនេះខ្លាំងប៉ុណ្ណា ដោយរៀបរាប់ថា “ពេលនេះ ពួកគេជាគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ នេះជាសហគមន៍របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរកឃើញកន្លែង ដែលខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំអាចស្រឡាញ់ និងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ពីគេ … គឺខ្ញុំជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារនេះ”។
កាលពីក្មេង ប៊ែរីបានទទួលរងការធ្វើបាបផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត ដែលធ្វើឲ្យគាត់រស់នៅដោយគ្មានអំណរ។ ប៉ុន្តែ ពួកជំនុំនៅក្នុងតំបន់ដែលគាត់រស់នៅ បានស្វាគមន៍គាត់ ហើយនាំគាត់ឲ្យទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ។ ការរួបរួម និងក្តីអំណរដែលពួកគេបានបង្ហាញចេញមក បានធ្វើឲ្យគាត់មានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ហើយមានអារម្មណ៍ថា គេស្រឡាញ់ និងទទួលគាត់។
ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៣ ស្តេចដាវីឌបានពិពណ៌នា ក្នុងន័យធៀបដ៏មានអំណាច ដើម្បីបកស្រាយ អំពីឥទ្ធិពល នៃការរួបរួម “ដ៏ល្អ និងសមគួរ” របស់រាស្រ្តព្រះ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ការរួបរួមនោះ គឺប្រៀបដូចជាប្រេងដ៏វិសេសដែលចាក់លើក្បាល ក៏ហូរចុះមកដល់ពុកចង្កា(ខ.២)។ ការចាក់ប្រេងដូចនេះ គឺជារឿងធម្មតា នៅសម័យបុរាណ ដែលជួនកាល គេធ្វើឡើងដើម្បីស្វាគមន៍ភ្ញៀវដែលចូលមកក្នុងផ្ទះ។ ស្តេចដាវីឌក៏បានប្រៀបធៀបការរួបរួមនេះ ជាមួយទឹកសន្សើម ដែលធ្លាក់ចុះមកលើភ្នំ ដែលនាំមកនូវជីវិត និងព្រះពរជាច្រើន(ខ.៣)។
ប្រេងនោះបញ្ចេញក្លិនក្រអូបសាយភាយពេញបន្ទប់ ហើយទឹកសន្សើមនាំមកនូវសំណើម ដល់កន្លែងហួតហែង។ ការរួបរួមក៏មានឥទ្ធិពលដ៏ល្អ និងសមគួរ ដោយស្វាគមន៍អ្នកដែលមានអារម្មណ៍ឯកោ។ ចូរយើងស្វែងរកការរួបរួម ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យយើងអាចធ្វើជាទីបញ្ចេញព្រះពរ។—AMY BOUCHER PYE
តើអ្នកបានឃើញការរួបរួមកើតមាន ក្នុងសហគមន៍អ្នក នៅពេលណា? តើអ្នកអាចឈោងទៅរកនរណាម្នាក់ ដែលអ្នកមិនស្គាល់ ក្នុងព្រះវិហារអ្នក ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះយេស៊ូវ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ ដល់អ្នកដែលទូលបង្គំងាយស្រួលស្វាគមន៍ ក៏ដូចជាអ្នកដែលពិបាកស្វាគមន៍។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីរយៈពេល១ឆ្នាំ : សុភាសិត ២២-២៤ និង ២កូរិនថូស ៨
