អ្នកនោះបានលើកឡើងដល់ស្ថានបរមសុខ ហើយបានឮពាក្យដែលថ្លែងប្រាប់មិនបាន ក៏គ្មានច្បាប់ឲ្យមនុស្សណានិយាយឡើយ។ ២កូរិនថូស ១២:៣-៤
លោកថូម៉ាស អ័គីណាស(ឆ្នាំ១២២៥-១២៧៤) ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកការពារសេចក្តីជំនឿ ដែលមានភាពល្បីល្បាញបំផុត របស់ពួកជំនុំ។ តែក្នុងរយៈពេល៣ខែមុនពេលគាត់ស្លាប់ មានរឿងមួយបានកើតឡើង បណ្តាលឲ្យគាត់ផ្អាកការនិពន្ធសៀវភៅ ស៊ូម៉ា ស៊ីអូឡូជីកា ដែលជាកេរដំណែលដ៏ធំធេង ក្នុងការងារបម្រើព្រះ ក្នុងជីវិតគាត់។ ខណៈពេលដែលលោកអ័គីឡាកំពុងជញ្ជឹងគិត អំពីព្រះកាយដ៏ឈឺចាប់ និងព្រះលោហិតដែលហូរចុះ របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គាត់មានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង បានជាគាត់មិនអាចសរសេរពាក្យអ្វីទៀត ក្នុងសៀវភៅនោះ។ គាត់ក៏បាននិយាយថា ពេលនោះគាត់មិនអាចបន្តនិពន្ធសៀវភៅនោះទៀតឡើយ ព្រោះពាក្យដែលគាត់សរសេរហាក់ដូចជាចំបើង មិនអាចពិពណ៌នាអំពីសេចក្តីល្អព្រះអង្គឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ឡើយ។
សាវ័កប៉ុលក៏ធ្លាប់មានការប៉ះពាល់ចិត្តផងដែរ។ ក្នុងបទគម្ពីរ ២កូរិនថូស គាត់បានពិពណ៌នាថា “ខ្ញុំស្គាល់មនុស្សនោះ (ទោះបើក្នុងរូបកាយ ឬក្រៅពីរូបកាយក្តី ខ្ញុំមិនដឹងទេ មានតែព្រះដែលទ្រង់ជ្រាប) ថា អ្នកនោះបានលើកឡើងដល់ស្ថានបរមសុខ ហើយបានឮពាក្យដែលថ្លែងប្រាប់មិនបាន ក៏គ្មានច្បាប់ឲ្យមនុស្សណានិយាយឡើយ”(១២:៣-៤)។
សាវ័កប៉ុល និងលោកអ័គីណាសបាននាំយើង ជញ្ជឹងអំពីភាពធំធេងនៃសេចក្តីល្អរបស់ព្រះ ដែលគ្មានពាក្យ ឬហេតុផលណាអាចពិពណ៌នាបានឡើយ។ លោកអ័គីណាសបានទទួលស្គាល់ថា សំណេររបស់គាត់ មិនអាចពិពណ៌នា ឲ្យសមនឹងការលះបង់ដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់មនុស្ស។ តែសាវ័កប៉ុលបានបន្តសរសេរសំបុត្រគាត់រហូតដល់ចប់ ដោយដឹងថា គាត់មិនអាចពិពណ៌នា ឬបញ្ចប់ដោយកម្លាំងខ្លួនឯងបានឡើយ។
ក្នុងបញ្ហាទាំងអស់ដែលសាវ័កប៉ុលបានជួប ក្នុងការបម្រើព្រះគ្រីស្ទ(២កូរិនថូស ១១:១៦-៣៣ ១២:៨-៩) គាត់អាចក្រឡេកមកក្រោយ ក្នុងសេចក្តីកម្សោយរបស់គាត់ មើលឃើញព្រះគុណ និងសេចក្តីល្អ ដែលលើសពីលទ្ធភាពដែលពាក្យមនុស្សអាចពិពណ៌នាបាន។—MART DEHAAN
តើអ្នកបានជួបបញ្ហាអ្វី ដែលប្រៀបដូចជាបណ្តាសារ? តើអ្នកបានមើលឃើញព្រះបង្ហាញសេចក្តីល្អរបស់ព្រះអង្គដល់អ្នកដូចម្តេចខ្លះ ដែលអ្នកមិនអាចពិពណ៌នាបាន?
ឱព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ សូមព្រះអង្គប្រទានទូលបង្គំនូវចិត្តក្លាហាន នៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីស្វែងរកព្រះវត្តមានព្រះអង្គដែលមិនអាចពិពណ៌នាបាន និងកម្លាំងក្នុងភាពកម្សោយរបស់ទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេសាយ ៥៣-៥៥ និង ២ថែស្សាឡូនិច ១
