ខាងឯពួកអ្នករាល់គ្នា នោះឲ្យខំនៅជាមេត្រីនឹងមនុស្សទាំងអស់ចុះ បើសិនជាបាន។ រ៉ូម ១២:១៨
លោកសាស្រ្តាចារ្យ ខេនេត អ៊ី បេលី(Kenneth E. Bailey) បានធ្វើការបកស្រាយ អំពីអ្នកដឹកនាំប្រទេសម្នាក់ នៅទ្វីបអាហ្វ្រិក ដែលបានរៀនរក្សាឥរិយាបថខុសពីធម្មតា ក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ។ គាត់បានបង្កើតទំនាក់ទំនងល្អ ជាមួយប្រទេសអ៊ីស្រាអែល និងបណ្តាប្រទេសនៅជុំវិញប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ ពេលគេសួរគាត់ថា តើប្រទេសរបស់គាត់អាចរក្សាតុល្យភាពដ៏ផុយស្រួយ ក្នុងទំនាក់ទំនងនេះបានដោយរបៀបណា គាត់ក៏បានឆ្លើយប្រាប់គេថា “យើងជ្រើសរើសប្រទេសជាមិត្តរបស់យើង។ យើងមិនបានលើកទឹកចិត្តប្រទេសជាមិត្ត ឲ្យជ្រើសរើសសត្រូវឲ្យយើងនោះទេ”។
នេះជាការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល ដែលបានលើកទឹកចិត្តគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ៗ ឲ្យរស់នៅ ដោយសន្តិភាពជាមួយមនុស្សទាំងអស់ផងដែរ។ ក្នុងការពិពណ៌នាអំពីចារិកលក្ខណៈរបស់ជីវិតដែលព្រះគ្រីស្ទបានកែប្រែ គាត់បានសរសេរថា “ខាងឯពួកអ្នករាល់គ្នា នោះឲ្យខំនៅជាមេត្រីនឹងមនុស្សទាំងអស់ចុះ បើសិនជាបាន”(រ៉ូម ១២:១៨)។ គាត់ក៏បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់អំពីសារៈសំខាន់នៃការទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃ ដោយរំឭកយើងថា សូម្បីតែរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង(ខ.២០-២១) ក៏បានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីជំនឿ និងការពឹងផ្អែក ដែលយើងមានមកលើព្រះគ្រីស្ទ និងការថែរក្សារបស់ព្រះអង្គផងដែរ។
យើងមិនតែងតែអាចរស់នៅ ដោយមេត្រីជាមួយមនុស្សគ្រប់គ្នាបានឡើយ(សាវ័កប៉ុលបានប្រើពាក្យ “បើសិនជាបាន”)។ តែការទទួលខុសត្រូវរបស់យើង ក្នុងនាមជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ គឺត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គ ដឹកនាំការរស់នៅរបស់យើង(យ៉ាកុប ៣:១៧-១៨) ដើម្បីឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្លួនយើង ក្នុងនាមជាអ្នកផ្សះផ្សា(ម៉ាថាយ ៥:៩)។
ក្នុងការថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអម្ចាស់នៃសន្តិភាព តើមានការអ្វីដែលប្រសើរជាងការផ្សះផ្សាទៀត?—BILL CROWDER
តើអ្នកពិបាករស់នៅដោយសន្តិភាពជាមួយអ្នកដទៃ ត្រង់ចំណុចណាខ្លះ? តើការរស់នៅជាអ្នកផ្សះផ្សា បាននាំព្រះគុណព្រះ ចូលទៅក្នុងជម្លោះដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះវរបិតានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ កាលពីមុនទូលបង្គំជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គបានហៅទូលបង្គំថាមិត្តសំឡាញ់វិញ។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យធ្វើជាអ្នកផ្សះផ្សា ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំអាចបង្ហាញព្រះគុណព្រះអង្គ ដល់អ្នកដទៃ។
For further study, read Knowing God Through Romans at DiscoverySeries.org/SB221.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ចោទិយកថា ១៧-១៩ និង ម៉ាកុស ១៣:១-២០
