April 14, 2025

You are here:
ការ​បន្ថែម​បន្ថយ​គោល​ជំហរ ដោយ​ភាព​កំសាក (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«កាល​ពួក​សង្គ្រាជ និង​ពួក​អាជ្ញា​បាន​ឃើញ​ទ្រង់ នោះ​ក៏​ស្រែក​ឡើង​ថា ឆ្កាង​វា ឆ្កាង​វា​ទៅ លោក ពីឡាត់ មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គេ​ថា ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​គាត់​ទៅ​ឆ្កាង​វិញ​ចុះ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មិន​ឃើញ​ជា​មាន​ទោស​អ្វី​ទេ។ ពួក​សាសន៍​យូដា​ឆ្លើយ​ថា យើង​ខ្ញុំ​មាន​ក្រឹត្យ​វិន័យ ហើយ​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​នោះ វា​ត្រូវ​ស្លាប់ ពីព្រោះ​វា​បាន​តាំង​ខ្លួន​ឡើង​ជា​ព្រះ​រាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ។ កាល​លោក ពីឡាត់ បានឮ​ពាក្យ​នោះ ក៏​ភ័យ​រឹត​តែ​ខ្លាំង​ឡើង» (យ៉ូហាន ១៩:៦-៨)។ តើ​អ្នក​នឹង​រស់​នៅ ដើម្បី​សរសើរ​តម្កើង​នរណា? កាល​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ទទួល​ការ​ជំនុំ​ជម្រះ​នៅ​ពី​មុខ​លោក ពីឡាត់ ជា​អភិបាល​ជនជាតិ​រ៉ូម៉ាំង ក៏​បាន​ប្រកាស​ថា ព្រះ​អង្គ​គ្មាន​ទោស​ទេ តែ​ក្រោយ​មក គាត់​នៅ​តែ​កាត់​ទោស​ព្រះ​អង្គ។ លោក ពីឡាត់ ប្រកាស​ថា «ខ្ញុំ​មិន​ឃើញ​ជា​មាន​ទោស​អ្វី​ទេ» ហើយ​បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​ឲ្យ​គេ​វាយ​ដុំ​ព្រះ​អង្គ​យ៉ាង​ព្រៃ​ផ្សៃ គឺ​ការ​វាយ​ដុំ​ធ្ងន់ធ្ងរ​យ៉ាង​ខ្លាំង ដែល​អាច​កណ្ដាល​ឲ្យ​ដាច់​សរសៃឈាម និង​គ្រាំ​ក្នុង។ គាត់​និយាយ​ថា គាត់​មិន​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​មាន​ទោស​អ្វី​ទេ តែ​គាត់​ក៏​បាន​ឲ្យ​ពួក​ទាហាន​យក​ភួង​បន្លា​មក​ដាក់​ពីលើ​ព្រះ​កេស​ព្រះ​អង្គ ជា​ការ​ចំអក​ឲ្យ ហើយ​បំពាក់​អាវ​វែង​ពី​លើ​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ក្រាប​បង្គំ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​អង្គ ដើម្បី​បង្ហាញ​ការ​ស្អប់​ខ្ពើម។ លោក ពីឡាត់ ប្រកាស​ថា គាត់​មិន​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​មាន​ទោស​អ្វី​ទេ តែ​តើ​គាត់​បាន​ដោះ​លែង​ព្រះ​អង្គ​ទេ? ទេ គាត់​បាន​ប្រគល់​ព្រះ​កាយ​ព្រះ​អង្គ​ឲ្យ​ពួក​ពេជ្ឈឃាដ​ដ៏​កាច​សាហាវ ដើម្បី​ប្រហារ​ព្រះ​ជន្ម​ព្រះ​អង្គ​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង។ គ្មាន​នរណា​មាន​អារម្មណ៍​តឹង​តែង​ជាង​លោក…

Read article
ចែកចាយ​ធនធាន​ដំណឹង​ល្អ

រ៉ូម ១:៨-១៧ ដ្បិត​ខ្ញុំ​គ្មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស ចំពោះ​ដំណឹង​ល្អ​នៃ​ព្រះ‌​គ្រីស្ទ​ទេ​។ រ៉ូម ១:១៦ ទី​កន្លែង​ជួបជុំ​គ្នា និង​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ សម្រាប់​ការ​ប្រជុំ​អ្នក​ដឹកនាំ ក្នុង​តំបន់​ប្រជុំជន នៃ​ទីក្រុង​ឈីកាហ្គោ មាន​ភាព​ខុស​គ្នា​យ៉ាង​ខ្លាំង ពី​ភាព​ក្រីក្រ​របស់​មនុស្ស ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប នៅ​តាម​ផ្លូវ​ទៅ​កន្លែង​ប្រជុំ​នោះ គឺ​ភាព​ក្រីក្រ​របស់​បុគ្គល​ដែល​ខ្វះ​អាហារ និង​ទី​ជម្រក​។ ភាព​ខុស​គ្នា​នេះ​បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ និង​ចែកចាយ​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ ដែល​រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​ការ​ធ្វើ​ផែនការ តាម​ចក្ខុ​វិស័យ​របស់​យើង ដើម្បី​បម្រើ​ទីក្រុង​នេះ និង​តំបន់​ផ្សេង​ទៀត ដោយ​នាំ​ធនធាន​ដំណឹង​ល្អ (គឺ​អ្វី​ក៏ដោយ​ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន ដើម្បី​ជួយ​​ផ្សព្វផ្សាយ​ព្រះ​រាជសារ​អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​សេចក្តី​សង្រ្គោះ​របស់​ព្រះអង្គ) ទៅ​កាន់​កន្លែង ដែលគេ​ត្រូវ​ការ​ធនធាន​ដំណឹង​ល្អ​ទាំង​នេះ​ខ្លាំង​បំផុត​។ កាល​សាវ័ក​ប៉ុល​សរសេរ​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម គាត់​មិន​ទាន់​បាន​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ពួកគេ​នៅឡើយ​ទេ តែ​គាត់​ចង់ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ពួកគេ បានជា​គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ដោយ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​រឭក​​ចង់​ឃើញ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​នឹង​ចែក​អំណោយ​ទាន​ណាមួយ ខាង​វិញ្ញាណ​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​តាំង​នៅ​យ៉ាង​ខ្ជាប់ខ្ជួន គឺថា ឲ្យ​យើង​បាន​សេចក្ដី​កំសាន្ត​ចិត្ត​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយសារ​​​សេច​ក្ដី​ជំនឿ​របស់​យើង​នីមួយ​ៗ គឺ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​របស់​ខ្ញុំ​ផង”(រ៉ូម ១:១១-១២)។ លោក​សាវ័ក​កំពុង​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​ពេល​ដែល​គាត់​អាច​ចែកចាយ “អំណោយ​ទាន” ដែល​នឹង​មាន​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​គាត់ និង​ពួកគេ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​ខិតខំ​រស់នៅ​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ និង​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ​។ ធនធាន​ដែល​យើង​មាន ក៏​រាប់​បញ្ចូល​អំណោយ​ទាន​ខាង​វិញ្ញាណ និង​ធនធាន​ជា​សម្ភារៈ ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​យើង​ផង​ដែរ​។ ចូរ​យើង​បើក​ចិត្ត​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ប្រើ​យើង…

Read article