adamholz

You are here:
សូម​ព្រះ​អង្គ​ជួយ​ឲ្យ​យើង​ជឿ

ម៉ាកុស ៩:១៤-២៤ ស្រាប់តែ​ឪពុក​របស់​កូន​នោះ ក៏​បន្លឺ​វាចា​ឡើង​ទាំង​ទឹក​ភ្នែក​ថា ខ្ញុំ​ជឿ​ហើយ លោក​ម្ចាស់​អើយ សូម​ជួយ​ចំពោះ​សេចក្តី​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ជឿ​ផង​។ ម៉ាកុស ៩:២៤ “តើ​ឯណា​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​ខ្ញុំ? សូម្បីតែ​ក្នុង​ជម្រៅ​ចិត្ត​ខ្ញុំ ក៏​ខ្ញុំ​មិន​អាច​រក​ឃើញ​អ្វី ក្រៅ​ពី​ភាព​ចន្លោះ​ប្រហោង និង​ភាព​ងងឹត… បើ​ព្រះ​ទ្រង់​ពិត​ជា​មាន​មែន សូម​ព្រះ​អង្គ​អត់​ទោស​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ផង”។ អ្នក​ប្រហែល​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា អ្នក​ម្តាយ ថេរីសា (Mother Teresa) គឺជា​អ្នក​សរសេរ​ពាក្យ​ពេចន៍​ទាំង​អស់​នេះ​។ គាត់​ជា​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ និង​គ្មាន​ការ​ហត់នឿយ សម្រាប់​អ្នកក្រ នៅ​ទីក្រុង​កាល់គុត្តា ប្រទេស​ឥណ្ឌា​។ តែ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ដឹង​ទេ​ថា គាត់​បាន​ត​យុទ្ធ​នឹង​សង្គ្រាម​ខាង​សេចក្តី​ជំនឿ ដោយ​ការ​លំបាក​ជា​ខ្លាំង អស់​រយៈ​ពេល​ជាង៥ទសវត្សរ៍​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​លាចាក​លោក ក្នុង​ឆ្នាំ១៩៩៧ គេ​ក៏បាន​ដឹង​អំពី​ការ​តស៊ូ​នេះ នៅពេល​ដែល​គេ​យក​សៀវភៅ​កំណត់​ត្រា​របស់​គាត់​មួយ​ផ្នែក មក​បោះពុម្ព​ផ្សាយ ក្នុង​សៀវភៅ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា សូម​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​របស់​ទូល​បង្គំ​។ តើ​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ពេល​យើង​មាន​ការ​សង្ស័យ ឬ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ព្រះអង្គ​មិន​គង់នៅ​ក្បែរ​យើង? អ្នកជឿ​ខ្លះ​មាន​បញ្ហា​នេះ​ញឹក​ញាប់​ជាង​អ្នកជឿ​ដទៃ​ទៀត​។ ប៉ុន្តែ អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​ជា​ច្រើន​បាន​ដក​ពិសោធន៍​ជាមួយនឹង​ពេល ឬ​រដូវ​កាល​នៃ​ការ​សង្ស័យ ក្នុង​ចំណុច​ណាមួយ​នៃ​ជីវិត​របស់​ពួកគេ​។ ខ្ញុំ​សូម​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​លំនាំ​នៃ​ការ​អធិស្ឋាន​ដ៏​មានន័យ ដែល​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ជំនឿ និង​ការ​ខ្វះ​ជំនឿ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ជំពូក៩ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ជួប​បុរស​ម្នាក់ ដែល​កូន​របស់​គាត់​ត្រូវ​អារក្ស​ចូល…

Read article
ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​ដ៏​ស្រគត់ស្រគំ ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ

លោកុប្បត្ដិ ១០-១២ និង ម៉ាថាយ ៤ ១ថែស្សាឡូនិច ៤:១-២,៩-១២ ហើយ​ខំ​ប្រឹង​ឲ្យ​អស់ពី​ចិត្ត និង​នៅ​ដោយ​ស្រគត់ស្រគំ ទាំង​ប្រព្រឹត្ត​តែ​រឿង​ជា​របស់​ផង​ខ្លួន ហើយ​ធ្វើ​ការ​ដោយដៃ​ខ្លួន​ឯង​ផង​។ ១ថែស្សាឡូនិច ៤:‌១១ ថ្ងៃ​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ចុះ​មក​ជាន់​ខាង​ក្រោម ដើម្បី​ញាំ​អាហារ​ពេល​ព្រឹក ក្នុង​សណ្ឋាគារ​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​។ អ្វីៗ​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​ញាំ​អាហារ​នោះ សុទ្ធតែ​ស្អាត មិន​មាន​ប្រឡាក់​អ្វី​​។ គេ​បាន​តម្រៀប​អាហារ​ប៊ូ​ហ្វេ​នៅ​លើតុ​រួច​ជា​ស្រេច​។ អាហារ និង​ភេសជ្ជះ​ត្រជាក់ៗ​ក៏​មាន​ពេញ​ទូទឹកកក ស្លាប​ព្រា​និង​សម​ក៏​មាន​ពេញ​ប្រអប់​។ អ្វីៗ​ហាក់​ដូចជា​បាន​រៀបចំ​យ៉ាង​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឃើញ​បុរស​ម្នាក់​កំពុង​បំពេញ​អ្វីៗ​ដែល​ខ្វះ​ចន្លោះ ព្រម​ទាំង​ជូត​សម្អាត​របស់​អ្វី​ដែល​ប្រឡាក់​។ គាត់​មិន​បាន​ព្យាយាម​ទាក់ទាញ​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​ពី​នរណា​ម្នាក់​ទេ​។ ប៉ុន្តែ ពេល​ខ្ញុំ​អង្គុយ​ញាំ​អាហារ​កាន់តែ​យូរ ខ្ញុំ​ក៏​កាន់តែ​មាន​ការ​ស្ញប់​ស្ញែង​ចំពោះ​គាត់​។ គាត់​មាន​ភាព​ស្វាហាប់​ក្នុង​ការងារ​ណាស់ គាត់​តែងតែ​កត់​សំគាល់​ឃើញ​ឆ្នាំង​ដែល​នៅសល់​ម្ហូប​តិចតួច ហើយ​ប្រញាប់​ចាក់​ម្ហូប​បន្ថែម ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ភ្ញៀវ​រង់​ចាំ​យូរ​។ ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​ធ្លាប់​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ភោជនីយដ្ឋាន ខ្ញុំ​បាន​សង្កេត​ឃើញថា គាត់​តែងតែ​មាន​ភាព​ល្អិតល្អន់​នៅ​ក្នុង​ការងារ​។ អ្វីៗ​ហាក់​ដូចជា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ដោយសារ​បុរស​ម្នាក់​នេះ​ធ្វើ​ការ​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ ទោះ​មាន​មនុស្ស​តែ​ពីរបី​នាក់​ចាប់​អារម្មណ៍​ក៏ដោយ​។ ពេល​ខ្ញុំ​ឃើញ​បុរស​ម្នាក់​នេះ ធ្វើ​ការងារ​យ៉ាង​ផ្ចិតផ្ចង់​ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​ថែស្សាឡូនីច​ឲ្យ “ខំ​ប្រឹង​ឲ្យ​អស់ពី​ចិត្ត និង​នៅ​ដោយ​ស្រគត់ស្រគំ ទាំង​ប្រព្រឹត្ត​តែ​រឿង​ជា​របស់​ផង​ខ្លួន ហើយ​ធ្វើ​ការ​ដោយដៃ​ខ្លួន​ឯង​ផង” ដើម្បី​ឲ្យ​ទី​បន្ទាល់​នៃ​ការ​រស់នៅ​របស់​ពួកគេ បាន​ទទួល​ការ​គោរព​ពី​អ្នក​ខាង​ក្រៅ(១ថែស្សាឡូនិច ៤:១១-១២)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ដឹង​ថា អ្នក​បម្រើ​ព្រះ​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ អាច​ទទួល​បាន​ការ​គោរព​ពី​អ្នក​ដទៃ…

Read article
ការ​មុជ​ឲ្យ​ជ្រៅ ឲ្យ​វិញ្ញាណ​ស្កប់​ស្កល់

ទំនុក​ដំកើង ១៣១ ទូល​បង្គំ​បាន​រំ​ងាប់ ហើយ​ព្រលូង​ព្រលឹង​ទូល​បង្គំ​ជា​ស្រេច … ព្រលឹង​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​ទូល​បង្គំ ប្រៀប​ដូចជា​កូន​ដែល​លែងដោះ​ហើយ​។ ទំនុក​ដំកើង ១៣១:២ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ទូរស័ព្ទ​ចុះ ដោយ​ចិត្ត​ហត់​នឿយ ចំពោះ​រូប​ភាព គំនិត និង​ការ​ជូន​ដំណឹង ដែល​បាន​លោត​ឡើង​នៅ​លើ​អេ​ក្រង់​ទូរស័ព្ទ​ឥត​ឈប់ឈរ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​លើក​វា​ឡើង ហើយ​បើក​វា​មើល​ទៀត​។ តើ​មកពី​ហេតុ​អ្វី? ក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​លោក​នី​កូឡាស ខារ(Nicholas Carr) បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ភាព​រាក់​កំផែល គាត់​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​របៀប​ដែល​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត បាន​ជះ​ឥទ្ធិពល​មក​លើ​ការ​ចំណាយ​ពេល​ស្ងាត់​ស្ងៀម​របស់​យើង​។ គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត​ហាក់​ដូច​ជា​កំពុងតែ​កាត់​បន្ថយ​សមត្ថភាព​របស់​ខ្ញុំ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្តោត​អារម្មណ៍ និង​ការ​ជញ្ជឹង​គិត​។ ទោះ​ខ្ញុំ​កំពុង​ចំណាយ​ពេល​អនឡាញ ឬ​អត់ សព្វថ្ងៃ​នេះ គំនិត​ខ្ញុំ​​រំពឹង​ចង់​បាន​ព័ត៌មាន តាម​របៀប​ដែល​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត​បាន​ចែក​ផ្សាយ​មក​ខ្ញុំ គឺ​ប្រៀប​ដូចជា​ទឹកធ្លាក់ ដែល​ហូរ​នាំ​ភាគ​តូច​ល្អិត​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស​។ កាលពី​មុន ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ្នក​មុជ​ចូល​ជ្រៅ​ក្នុង​សមុទ្រ​នៃ​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែលគេ​សរសេរ​។ តែ​ឥឡូវ ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ្នក​ជិះ​ម៉ូតូ​ទឹក​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ទឹកស​មុទ្រ​នោះ ដោយ​ល្បឿន​ដ៏​លឿន”។ ការ​រស់នៅ ដោយ​ចិត្ត​ដែល​មិន​បាន​គិត​ស៊ី​ជម្រៅ ដូច​ម៉ូតូ​ទឹក​បើក​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ទឹក​ក្នុង​ល្បឿន​លឿន មិន​សូវ​មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​យើង​ទេ​។ ប៉ុន្តែ តើ​យើង​អាច​ចាប់​ផ្តើម​បន្ថយ​ល្បឿន​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ ហើយ​មុជ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ខាង​វិញ្ញាណ​ឲ្យ​បាន​ជ្រៅ ដោយ​របៀបណា? ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក១៣១ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​សរសេរ​ថា…

Read article
ព្រះអង្គមិននឹកចាំពីអំពើបាបគេទៀតទេ

យេរេមា ៣១:២៧-៣៤ អញ​នឹង​អត់​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​គេ ហើយ​នឹង​លែង​នឹក​ចាំ​ពី​អំពើ​បាប​គេ​ទៀត​ជា​ដរាប​ទៅ​។ យេរេមា ៣១:៣៤ កាលពី​ក្មេង មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​បើក​ឡាន​ភីក​អាប់​របស់​ជីតា​ខ្ញុំ រេ​ចង្កូត​ចុះ​ឡើងៗ នៅ​លើ​ទំនប់​។ ខ្ញុំ​បាន​បាត់បង់​ម្ចាស់​ការ ឡាន​នោះ​ក៏បាន​ផ្លោង​ចេញពី​ទំនប់​នោះ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ហាក់​ដូច​ជា​កំពុង​ហោះ​ហើរ​។ ខ្ញុំ​ចាំ​ថា កាល​នោះ ខ្ញុំ​បាន​គិតថា វា​ជា​បទ​ពិសោធន៍​ដ៏​អស្ចារ្យ ដែល​ខ្ញុំ​មិន​បាត់បង់​ជីវិត​នៅ​ថ្ងៃនោះ​។ មួយ​សន្ទុះ​ក្រោយមក ឡាន​នោះ​ក៏បាន​ចុះ​តាម​ជម្រាល​ដែល​ចោទ​ខ្លាំង ហើយ​ក៏​បាន​រមៀល​ជា​ច្រើន​ត្រឡប់​ទៅដល់​ខាង​ក្រោម​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​វា​ចេញ​ពី​ឡាន​ដែល​ខ្ទេចខ្ទី ដោយ​សុវត្ថិភាព​។ ឡាន​ភីក​អាប់​នោះ​បាន​ខូច​ខាត​ទាំងស្រុង នៅ​ព្រឹក​ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ១៩៩២​។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ទុក​ជីវិត​ឲ្យ​ខ្ញុំ​។ ចុះ​ចំណែកឯ​ជីតា​ខ្ញុំ​វិញ? តើ​គាត់​នឹង​ស្តី​បន្ទោស​ខ្ញុំ​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ? តាម​ពិត គាត់​មិន​ដែល​និយាយ​សូម្បី​មួយ​ម៉ាត់ អំពី​ឡាន​នោះ​។ គាត់​មិន​បាន​ស្តី​បន្ទោស មិន​បាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សង​ឡាន​គាត់វិញ គឺ​មិន​បាន​ធ្វើ​អ្វី​សោះ​។ គាត់​មានតែ​ការ​អត់​ទោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ​។ ហើយ​គាត់​ក៏​មាន​ទឹក​មុខ​ញញឹម ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិន​មាន​របួស​។ ការ​អត់ឱន​របស់​ជីតា​ខ្ញុំ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ព្រះគុណ​ព្រះ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ យេរេមា ជំពូក៣១​។ ទោះ​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​អំពើបាប​ទាស់​នឹង​ព្រះអង្គ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ព្រះអង្គ​បាន​សន្យា​ថា នឹង​ស្អាង​ទំនាក់​ទំនងជា​មួយ​ពួកគេ​ឡើង​វិញ ដោយ​មាន​បន្ទូល​ថា “អញ​នឹង​អត់​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​គេ ហើយ​នឹង​លែង​នឹក​ចាំ​ពី​អំពើ​បាប​គេ​ទៀត​ជា​ដរាប​ទៅ” (ខ.៣៤)។ ខ្ញុំ​ដឹង​ច្បាស់​ថា…

Read article
កិច្ចការសំខាន់ទីមួយ

ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤ ចូរ​ស្វែង​រក​នគរ និង​សេចក្តី​សុចរិត​នៃ​ព្រះ​ជា​មុន​សិន ទើប​គ្រប់​របស់​ទាំង​នោះ នឹង​បាន​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថែម​ទៀត​ផង​។ ម៉ាថាយ ៦:៣៣ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​សកម្មភាព​នៅពេល​ព្រឹក ដោយ​ធ្វើ​អ្វីៗ​យ៉ាង​រហ័សរហួន ដូច​ការ​រត់​ប្រណាំង​ចម្ងាយ​ឆ្ងាយ​។ ខ្ញុំ​បាន​ស្ទុះ​ងើប​ពីលើ​គ្រែ ហើយក៏​ខិតខំ​ធ្វើ​អ្វីៗ​ឲ្យ​ទាន់​ពេល​វេលា តាម​បញ្ជី​កិច្ចការ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​។ ដែល​មាន​ដូចជា ការ​ជូន​កូន​ទៅរៀន និង​ការ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ជាដើម ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​កិច្ចការ​១៨​មុខ ជា​កិច្ចការ​ផ្ទាល់​ខ្លួន និង​កិច្ចការ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​សម្រាប់​ការងារ ដែល​កំពុង​គរ​លើ​គ្នា ដែល​មាន​ដូចជា ការ​កែ​សម្រួល​អត្ថបទ ការ​សម្អាត​ការិយាល័យ ការ​ធ្វើ​ផែនការ​យុទ្ធ​សាស្ត្រ​ជា​ក្រុម ការ​សរសេរ​អត្ថបទ​អំពី​បច្ចេកវិទ្យា ការ​សម្អាត​បន្ទប់​ក្រោម​ដី ការ​អធិស្ឋាន ។​ល​។ ដល់​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​អធិស្ឋាន ជា​កិច្ច​ការទី១៨ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ថា ខ្ញុំ​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​របស់​ព្រះអង្គ​។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​កិច្ចការ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​តែ​ម្នាក់ឯង ដោយ​ព្យាយាម​បង្កើន​ល្បឿន ដោយ​មិន​បាន​ពឹង​ផ្អែក​ព្រះអង្គ​។ ព្រះយេស៊ូវ​ជ្រាប​អំពី​បញ្ហា​នេះ​។ ព្រះ​អង្គ​ជ្រាប​ថា ការ​រស់នៅ​របស់​យើង មាន​កិច្ចការ​ជា​ច្រើន​ដែល​យើង​ធ្វើ​ទាំង​ប្រញាប់​ប្រញាល់ និង​មាន​ការ​បន្ទាន់​ឥត​ឈប់ឈរ​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ស្វែង​រក​នគរ និង​សេចក្តី​សុចរិត​នៃ​ព្រះ​ជា​មុន​សិន ទើប​គ្រប់​របស់​ទាំង​នោះ នឹង​បាន​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថែម​ទៀត​ផង”(ម៉ាថាយ ៦:៣៣)។ វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ ដែល​យើង​បានឮ​ព្រះបន្ទូល​បង្គាប់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​។ ព្រះបន្ទូល​ទាំង​នោះ​ជា​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​អង្គ​មែន​។…

Read article
យើងជាទូតតំណាងព្រះគ្រីស្ទ

សូមអាន ២កូរិនថូស ៥:១១-២០ ដូច្នេះ យើង​ខ្ញុំ​ជា​ទូត​ដំណាង​ព្រះគ្រីស្ទ ហាក់​ដូចជា​ព្រះ​ទ្រង់​អង្វរ​ដោយសារ​យើង​ខ្ញុំ គឺ​យើង​ខ្ញុំ​អង្វរ​គេ​ជំនួស​ព្រះគ្រីស្ទ​ថា ចូរ​ឲ្យ​បានជា​មេ​ត្រី​នឹង​ព្រះ​ចុះ​។ ២កូរិនថូស ៥:២០ ការ​ប្រកួត​ប្រជែង ក្នុង​សម័យ​អ៊ីនធឺណិត កាន់តែ​មាន​សភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​។ ក្រុម​ហ៊ុន​ទាំងឡាយ​កំពុង​ស្វែងរក​វិធី​សាស្រ្ត​ដ៏​ប៉ិន​ប្រសប់ ដើម្បី​ទាក់ទាញ​អតិថិជន​របស់​ខ្លួន​។ ខ្ញុំ​សូម​លើកយក​ឧទាហរណ៍​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​រថយន្ត​ស៊ូបារុ(Subaru)។ គេឮ​ល្បី​ថា ម្ចាស់​រថយន្ត​ស៊ូបារុ​មាន​ការ​ពេញ​ចិត្ត​រថយន្ត​ម៉ាក​ស៊ូបារុ​ខ្លាំង​ណាស់ បានជា​ពួកគេ​មិន​ងាយ​ប្តូរ​ចិត្ត​ទៅ​ប្រើ​ប្រាស់​រថយន្ត​ម៉ាក​ផ្សេង​ឡើយ​។ ដូច​នេះ ក្រុម​ហ៊ុន​រថយន្ត​ស៊ូបារុ​ក៏​បាន​អញ្ជើញ​អ្នក​គាំទ្រ​ផលិតផល​រថយន្ត​ស៊ូបារុ​ខ្លាំង​បំផុត ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ទូត​សុឆន្ទៈ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​។ វិបសាយ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​នេះ​បាន​ចេញ​ផ្សាយ​ព័ត៌មាន​ថា “ទូត​សុឆន្ទៈ​របស់​រថយន្ត​ស៊ូបារុ គឺជា​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម ដែល​បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ប្រើ​ទឹក​ចិត្ត​ស្រឡាញ់ និង​ភាព​ក្លៀវក្លា​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ជួយ​ផ្សព្វផ្សាយ​ផលិត​រថយន្ត​ស៊ូបារុ និង​ជួយ​កសាង​អនាគត​របស់​យីហោ​ឡាន​មួយ​នេះ​ឲ្យ​កាន់តែ​ជោគជ័យ”។ ក្រុម​ហ៊ុន​នេះ​ចង់​ឲ្យ​ម្ចាស់​រថយន្ត​ស៊ូបារុ​ទាំងឡាយ ក្លាយ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​អត្ត​សញ្ញាណ​របស់​មនុស្ស ពោល​គឺ​អត្ត​សញ្ញាណ​ដែល​ពួកគេ​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ខ្លាំង បានជា​ពួកគេ​មិន​អាច​ឃាត់​ចិត្ត​ខ្លួនឯង​មិន​ឲ្យ​ផ្សព្វផ្សាយ​ផលិតផល​រថយន្ត​ស៊ូបារុ​បាន​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ២កូរិនថូស ជំពូក៥ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ទូត​មួយ​ប្រភេទ​ទៀត ដែល​អញ្ជើញ​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ​។ គាត់​ថា “ដូច្នេះ ដែល​ស្គាល់​សេចក្តី​ស្ញែង​ខ្លាច​របស់​ព្រះអម្ចាស់ នោះ​យើង​ខ្ញុំ​ក៏ខំ​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​មនុស្ស​ឲ្យ​ជឿ”(ខ.១១)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៀត​ថា “គឺ​ពី​ដំណើរ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​គង់​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ កំពុង​ផ្សះផ្សា​លោកីយ៍​នឹង​ព្រះអង្គ​ទ្រង់ ឥត​ប្រកាន់​ទោស​គេ​ទៀត ហើយ​ទ្រង់​បាន​ប្រគល់​ព្រះបន្ទូល ពី​ការ​ផ្សះ​ផ្សា​នោះ​មក​យើង​ខ្ញុំ​។ ដូច្នេះ យើង​ខ្ញុំ​ជា​ទូត​ដំណាង​ព្រះគ្រីស្ទ ហាក់​ដូចជា​ព្រះ​ទ្រង់​អង្វរ​ដោយសារ​យើង​ខ្ញុំ គឺ​យើង​ខ្ញុំ​អង្វរ​គេ​ជំនួស​ព្រះគ្រីស្ទ​ថា ចូរ​ឲ្យ​បានជា​មេ​ត្រី​នឹង​ព្រះ​ចុះ”(ខ.១៩-២០)។ ក្រុម​ហ៊ុន​ជា​ច្រើន​បាន​សន្យា​ថា…

Read article
ដើរលបៗជាមួយអំពើបាបចេញតាមទ្វារ

អ្នកណា​ដែល​គ្រប់​បាំង​ការ​រំលង​របស់​ខ្លួន នោះ​នឹង​មិន​ចំរើន​ឡើង​ទេ តែ​អ្នកណា​ដែល​លន់តួ ហើយ​លះបង់​អំពើ​នោះ នឹង​ប្រទះ​បាន​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​វិញ។ សុភាសិត ២៨:១៣ សត្វ​ឆ្កែ​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ វី​នស្តុ​ន(Winston) ដឹង​ថា វា​មិន​ត្រូវ​ខាំ​ស្បែកជើង​ទេ។ ដូចនេះ វា​ក៏បាន​ប្រើ​ល្បិច​បន្លំ​ភ្នែក ដោយ​ដើរ​លបៗ។ ពេល​ដែល​វីនស្តុន​ឃើញ​ស្បែកជើង ដែល​យើង​ទុកចោល វា​ក៏បាន​ដើរ​យឺតៗ ទៅ​រក​ស្បែកជើង​នោះ។ វា​ក៏បាន​ពាំ​ស្បែកជើង​នោះ ហើយ​បន្ត​ដើរ​យឺត​ៗ​ទៅ​មុខ​ទៀត។ រួច​វា​ក៏​ចេញតាមទ្វារ​ទៅក្រៅ បើសិនជា​គ្មាន​នរណា​ឃើញ​វា​ទេ។ ជួនកាល យើង​គិតថា យើង​អាច​ដើរ​លប​ៗ​ជាមួយ​អំពើបាប​របស់​យើង ដោយ​ព្រះអង្គ​មិនបាន​ទតមើល​យើង។ យើង​ចង់​គិត​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​មិន​កត់សម្គាល់​ឡើយ។ យើង​លើក​ហេតុផល​ថា អំពើបាប​នោះ​គ្មានអ្វី​ធំដុំ​ទេ។ តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ យើង​ក៏​ត្រូវតែ​ដឹងផង​ដែរ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​មិន​សព្វព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​សម្រេចចិត្ត​ប្រព្រឹត្ត​ដូចនេះ​ឡើយ។ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ២៨:១៣ បាន​ចែងថា “អ្នកណា​ដែល​គ្រប់​បាំង​ការ​រំលង​របស់​ខ្លួន នោះ​នឹង​មិន​ចំរើន​ឡើង​ទេ តែ​អ្នកណា​ដែល​លន់តួ ហើយ​លះបង់​អំពើ​នោះ នឹង​ប្រទះ​បាន​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​វិញ”។ យើង​មិន​ចាំបាច់​ត្រូវ​ដើរ​លប​ៗ ជាមួយ​អំពើបាប​របស់​យើង ហើយ​សង្ឃឹមថា គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​កត់សំគាល់​នោះ​ទេ។ ពេលណា​យើង​សារភាព​ប្រាប់​ការពិត​អំពី​កំហុស​យើង ដល់​ខ្លួន​យើង ដល់​ព្រះអម្ចាស់ និង​ដល់​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​យើង​អាច​ទុកចិត្ត យើង​អាច​រក​ឃើញ​សេរីភាព​រួចផុត​ពី​ការ​ប្រកាន់ទោស​ខ្លួនឯង និង​ក្តី​អា​ម៉ាស​ដោយសារ​ការ​បន្ត​រស់​ក្នុង​អំពើបាប ដែល​លាក់កំបាំង(១យ៉ូហាន ១:៩)។—ADAM R. HOLZ…

Read article
ដំណឹងល្អចូលទៅក្នុងកន្លែងដែលគេមិននឹកស្មានដល់

នោះ​មាន​មនុស្ស​យកពន្ធ និង​មនុស្ស​បាប​ជាច្រើន មក​អង្គុយ​នៅ​តុ​ជាមួយនឹង​ទ្រង់ ហើយនិង​ពួក​សិស្ស។ ម៉ាកុស ២:១៥ កាលពី​ពេល​ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំ​បាន​ទៅដល់​កន្លែង​មួយ ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់តែ​ឃើញ​ក្នុង​ខ្សែភាពយន្ត និង​នៅ​លើ​កញ្ចក់​ទូរទស្សន៍​រាប់​ភ្លេច គឺ​នៅ​តំបន់​ហូលីវូឌ រដ្ឋ​កាលីហ្វូញ៉ា។ នៅ​ទីនោះ អក្សរ​ធំៗ​សម្បើម ត្រូវ​បាន​គេ​តម្រៀប​ចេញ​ជា​ពាក្យ Hollywood នៅ​ជើងភ្នំ​នៃ​ទីក្រុង​ឡូស​អេនជេលេស ដ៏​ល្បីល្បាញ ដែល​ខ្ញុំ​អាច​មើលឃើញ​ពី​មាត់​បង្អួច​សណ្ឋាគារ​ដែល​ខ្ញុំ​ស្នាក់នៅ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏បាន​កត់សំគាល់​ឃើញ​អ្វីមួយ។ នៅ​ខាងក្រោម​អក្សរ​ខាងឆ្វេង ខ្ញុំ​ឃើញ​ឈើឆ្កាង​ដែល​គួរឲ្យ​ចាប់អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ខ្ញុំ​មិនដែល​ឃើញ​ឈើឆ្កាង​នោះ​នៅក្នុង​ខ្សែភាពយន្ត​ហូលីវូឌ​ទេ។ ហើយ​នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ចាកចេញ​ពី​បន្ទប់​សណ្ឋាគារ សិស្ស​ខ្លះមក​ពី​ពួក​ជំនុំ​ក្នុង​តំបន់​នោះ ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ចែកចាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្តាប់។ ជួនកាល យើង​ប្រហែល​គិតថា តំបន់​ហូលីវូឌ​គឺ​គ្រាន់តែ​ជា​មជ្ឈមណ្ឌល​នៃ​អំពើបាប​របស់​លោកិយ ដែល​ផ្ទុយ​ស្រឡះ​ពី​នគរ​ព្រះ។ តែ​ព្រះគ្រីស្ទ​កំពុងតែ​ធ្វើការ​នៅ​ទីនោះ​យ៉ាង​ច្បាស់ក្រឡែត ដោយធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះ​ព្រះ​វត្ត​មានព្រះអង្គ ដែល​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​មក​តាមរយៈ​អ្នកបម្រើ​ទ្រង់។ ពួក​ផារិស៊ី​តែងតែមាន​ការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះ​ទីកន្លែង​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​យាង​ទៅដល់។ ព្រះអង្គ​មិនបាន​ទៅ​ចំណាយពេល​ជាមួយ​មនុស្ស ដូចដែល​ពួក​គេ​បាន​រំពឹងគិត​នោះ​ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បទ​គម្ពីរ​ម៉ាកុស ២:១៣-១៧ បាន​ចែងថា ព្រះអង្គ​បាន​ចំណាយពេល​ជាមួយ “ពួក​អ្នក​យកពន្ធ និង​មនុស្ស​មាន​បាប​ជាច្រើន”(ខ.១៥) គឺ​មនុស្ស​ដែលគេ​បាន​រាប់​ថា “ស្មោកគ្រោក!” តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​គង់នៅ​ក្នុងចំណោម​មនុស្ស​ដែល​ត្រូវការ​ព្រះអង្គ​ខ្លាំង​បំផុត(ខ.១៦-១៧)។ ប្រហែល​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំក្រោយ​មក ព្រះយេស៊ូវ​នៅ​តែ​បន្ត​សាបព្រោះ​ព្រះរាជសារ​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម និង​សេចក្តី​សង្គ្រោះ នៅកន្លែង​ដែល​យើង​មិន​បាន​រំពឹង​គិត ក្នុងចំណោម​មនុស្ស​ដែល​គេ​មិន​នឹក​ស្មាន​ថា…

Read article
តើការបើកបររបស់ខ្ញុំដូចម្តេចដែរ?

ចូរ​ឲ្យ​គ្រប់គ្នា​បាន​ឆាប់​នឹង​ស្តាប់ ក្រ​នឹង​និយាយ ហើយ​យឺត​នឹង​ខឹង​ដែរ ដ្បិត​សេចក្តី​កំហឹង​របស់​មនុស្ស មិនដែល​សំរេច​តាម​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ព្រះ​ទេ។ យ៉ាកុប ១:១៩-២០ មាន​ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​បើកបរ​តាមផ្លូវ មាន​ឡាន​សណ្ដោង​មួយ​បើក​កាន់​ពីមុខ​ឡាន​ខ្ញុំ ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្រែក​ភ្លាត់មាត់។ ពេល​ខ្ញុំ​ឃើញ​អក្សរ​នៅ​លើ​ចំហៀង​ឡាន ដែលគេ​សរសេរ​ថា “តើ​ការ​បើកបរ​របស់ខ្ញុំ​ដូចម្តេច​ដែរ?” និង​លេខទូរស័ព្ទ​មួយ​ខ្សែ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទូរស័ព្ទ​ទៅកាន់​លេខ​នោះ។ មាន​ស្រ្តី​ម្នាក់​បាន​លើក​ទូរស័ព្ទ ហើយ​សួរ​ខ្ញុំ​អំពី​មូលហេតុ​ដែល​ខ្ញុំ​ទូរស័ព្ទ​មក​គាត់។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​បញ្ចេញ​អារម្មណ៍​មិន​ពេញចិត្ត​ដាក់​គាត់។ គាត់​ក៏បាន​កត់ចំណាំ​លេខ​ឡាន​នោះ។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏បាន​និយាយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ច្បាស់​ៗ​ថា “អ្នកដឹង​ទេ អ្នក​អាច​ទូរស័ព្ទ​មក ដើម្បី​រាយការណ៍​អំពី​នរណា​ម្នាក់ ដែល​កំពុង​បើកបរ​បាន​ល្អ នៅពេល​ណា​ក៏បាន”។ ភ្លាមៗ​នោះ ពាក្យ​សម្ដី​ដ៏​ហត់នឿយ​របស់​នាង ក៏បាន​ចាក់ដោត​ចិត្ត​របស់ខ្ញុំ ដែល​តាំងខ្លួនជា​អ្នក​សុចរិត។ ភាព​ខ្មាសអៀន​បាន​ជន់ជោរ​ក្នុងចិត្ត​ខ្ញុំ។ ក្នុង​ការស្វែងរក “ខុសត្រូវ” នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ខ្ញុំ​មិនបាន​ឈប់បង្អង់​ទាល់តែសោះ ដើម្បី​ពិចារណា អំពី​ផល​ប៉ះពាល់​ដែល​ពាក្យ​សម្តី​ពេញដោយ​កំហឹង​របស់ខ្ញុំ អាច​មាន​មក​លើ​នាង ក្នុង​ការងារ​ដ៏​ពិបាក​របស់​នាង។ កំហុស​នេះ​បាន​នាំឲ្យ​ខ្ញុំ​មានការ​សោក​ស្តាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ គំលាត​រវាង​ការប្រព្រឹត្ត និង​ហេតុផល​របស់​យើង គឺជា​ប្រធានបទ ដែល​កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប​បាន​លើក​មក​និយាយ​ផង​ដែរ។ បទ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប ១:១៩-២០ បាន​ចែងថា “បងប្អូន​ស្ងួនភ្ងា​អើយ ចូរ​ឲ្យ​គ្រប់គ្នា​បាន​ឆាប់​នឹង​ស្តាប់ ក្រ​នឹង​និយាយ ហើយ​យឺត​នឹង​ខឹង​ដែរ ដ្បិត​សេចក្តី​កំហឹង​របស់​មនុស្ស មិនដែល​សំរេច​តាម​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ព្រះ​ទេ”។ ក្រោយមក សាវ័ក​យ៉ាកុប​មានប្រសាសន៍​ថា…

Read article
ស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃ

តែ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា ចូរ​ដើរ​ក្នុង​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​អ្នករាល់គ្នា​នឹង​មិន​បំពេញ​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​ខាង​សាច់ឈាម​ទេ។ កាឡាទី ៥:១៦ ក្នុង​រដូវ​ផ្ការីក​ឆ្នាំនេះ រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ​បាន​វាយប្រហារ​មក​លើ​ទីធ្លា​ក្រោយផ្ទះ​យើង ដូច​ក្នុង​ខ្សែភាពយន្ត​ដាយ​ណូស័រ​អញ្ចឹង។ មាន​ដើម​មួយ​នោះ​ដុះ​ធំ​ណាស់ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ខ្លាចខ្លួន​ឯង​មានរបួស ពេល​ព្យាយាម​ដក​វា​ចោល។ ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​យក​​ប៉ែល​មក​គាស់​វា​ចោល តែ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ឃើញ​កូនស្រី​ខ្ញុំ​កំពុង​ស្រោចទឹក​ឲ្យ​វា។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​លាន់មាត់​ថា “ហេតុអ្វី​កូន​ស្រោចទឹក​ឲ្យ​រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ?” គាត់​ក៏បាន​ឆ្លើយតប​ដោយ​ទឹកមុខ​ញញឹម​ថា “កូន​ចង់​ដឹង​ថា វា​អាច​លូតលាស់​ធំ​បាន​ប៉ុណ្ណា!” រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ​មិនមែន​អ្វី​ដែល​យើង​មាន​ចេតនា​ចង់​ស្រោចទឹក​ឲ្យ​លូតលាស់​នោះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ ពេល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​រឿង​នេះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ដឹង​ថា ជួនកាល​យើង​ពិតជា​ស្រោចទឹក​ឲ្យ​រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ​ក្នុង​ជីវិត​ខាងវិញ្ញាណ ដោយ​បំពេញ​សេចក្តី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​ខាង​សាច់ឈាម ដែល​រាំង​ខ្ទប់​ការលូតលាស់​របស់​យើង។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ កាឡាទី ៥:១៣-២៦ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ធ្វើការ​ប្រៀបធៀប​រវាង​ការរស់នៅ​ដោយ​សាច់ឈាម ជាមួយនឹង​ការរស់នៅ​ដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ។ គាត់​បាន​បង្រៀន​ថា ការ​ព្យាយាម​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​តែ​ម្យ៉ាង មិន​អាច​ជួយ​ឲ្យ​ជីវិត​យើង រួចផុត​ពី​រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ​ខាងវិញ្ញាណ​បានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដើម្បី​ជៀសវាង​ការ​ស្រោចទឹក​ឲ្យ​រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ​នោះ យើង​ត្រូវ “ដើរ​ក្នុង​ព្រះវិញ្ញាណ”(ខ.១៦)។ យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​រៀន​អនុវត្ត​តាម​ការ​បង្រៀន​នេះ អស់​មួយ​ជីវិត។ ប៉ុន្តែ ការ​បង្រៀន​នេះ​មាន​ភាព​សាមញ្ញ​ងាយស្រួល​យល់​ត្រង់​ចំណុច​ដែល​ថា យើង​គ្រាន់​តែ​លះបង់​​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​ខាង​សាច់ឈាម​ តែ​ផ្ទុយទៅវិញ យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ដើរ​ក្នុង​ព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យ​បង្កើត​ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ ហើយ​ច្រូតកាត់​ផល​ផ្លែ​នៃ​ជីវិត​ដែល​គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះ(ខ.២២-២៥)។—ADAM R. HOLZ តើ​ផ្នែក​ណាខ្លះ​នៃ​ជីវិត​ខាងវិញ្ញាណ​របស់​អ្នក មាន​រុក្ខជាតិ​ចង្រៃ ដែល​ត្រូវ​ដកចេញ? តើ​អ្នក​អាច​ចុះចូល​នឹង​ព្រះ ហើយ​ដើរ​ជាមួយ​ព្រះអង្គ…

Read article