Cindy Hesskasper

You are here:
ដើម្បីឲ្យមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់

ទ្រង់​ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ចិត្ត​គេ​សង្ឃឹម​ដល់​អស់​កល្ប​ទៅ​មុខ យ៉ាង​នោះ​មនុស្ស​នឹង​រក​យល់​មិន​បាន ពី​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​បាន​ធ្វើ តាំង​ពី​ដើម​ដរាប​ដល់​ចុង​នោះ​ឡើយ។ សាស្តា ៣:១១ មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​មើល​ធ្នើរ​សៀវភៅ​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ ឃើញ​សៀវភៅ ដែល​លោក​លេអូ ថូលស្តូយ(Leo Tolstoy) បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា សង្រ្គាម និង​សន្តិភាព​ ដែល​មាន​ជា​ច្រើន​ភាគ។ ខ្ញុំ​ក៏​និយាយ​ប្រាប់​គាត់ ដោយ​ស្មោះ​ត្រង់​ថា ខ្ញុំ​មិន​អាច​អាន​សៀវភៅ​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​ចប់​គ្រប់​ភាគ​ឡើយ។ ម៉ាធី(Marty) ក៏​បាន​និយាយ​ដោយ​សម្លេង​សើច​តិច​ៗ​ថា កាល​គាត់​ចូល​និវត្តន៍​ពី​ការងារ​ជា​គ្រូ​បង្រៀន មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់​បាន​ឲ្យ​សៀវភៅ​ទាំង​នេះ​មក​គាត់ ធ្វើ​ជា​អំណោយ ព្រោះ​ទីបំផុត​គាត់​មាន​ពេល​អាន​ហើយ។ ក្នុង​៨​ខ​ដំបូង នៃ​បទ​គម្ពីរ​សាស្តា ជំពូក៣​ អ្នក​និពន្ធ​បាន​លើក​ឡើង អំពី​សកម្មភាព​នៃ​ជីវិត​មនុស្ស ដែល​កើត​មាន​ជា​ធម្មតា ដោយ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ផ្ទាល់​ខ្លួន។ ទោះ​យើង​ស្ថិត​ក្នុង​ដំណាក់​កាល​មួយ​ណា​ក៏​ដោយ នៃ​ជីវិត យើង​ច្រើន​តែ​ពិបាក​រក​ពេល​ធ្វើ​អ្វី​ៗ​ដែល​យើង​ចង់​ធ្វើ។ ហើយ​ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា ដើម្បី​រៀប​ចំ​ពេល​វេលា​របស់​យើង យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​មាន​គម្រោង(ទំនុកដំកើង ៩០:១២)។ យើង​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ពេល​វេលា​ដែល​យើង​ចំណាយ​ជា​មួយ​ព្រះ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ជា​អាទិភាព ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​មាន​សុខភាព​ល្អ​ខាង​វិញ្ញាណ។ ការ​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដែល​មាន​ផល​ផ្លែ​ល្អ នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ពេញ​ចិត្ត(សាស្តា ៣:១៣)។ ការ​បម្រើ​ព្រះ និង​ការ​ជួយ​អ្នក​ដទៃ​មាន​ភាព​ចាំ​បាច់ ព្រោះ​កិច្ចការ​ទាំង​នោះ នាំ​ឲ្យ​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ សម្រេច​ក្នុង​ជីវិត​យើង(អេភេសូរ ២:១០)។ ហើយ​ការ​សម្រាក ឬ​លំហែ​កាយ​ដ៏​សមរម្យ មិន​នាំ​ឲ្យ​ខាត​បង់​ពេល​វេលា​ឡើយ តែ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​រូប​កាយ…

Read article
ទោះមានចំណុចខ្វះខាតយ៉ាងណាក៏ដោយ

ចូរ​អត់​ទោស​ឲ្យ​គេ​ចុះ ដូច​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។ កូល៉ុស ៣:១៣ គេ​បាន​ទទួល​ស្គាល់​លោក​អូលីវ័រ ក្រមវែល(Oliver Cromwell) ថា​ជា​ “អ្នក​ការពារ​ចក្រ​ភព​អង់គ្លេស”។ គាត់​ជា​មេបញ្ជាការ​កង​ទ័ព នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១៧។ នៅ​សម័យ​នោះ វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ ដែល​បុគ្គល​មាន​មុខ​នាទី​សំខាន់ បាន​ឲ្យ​គេ​គូ​រូប​ឲ្យ​ខ្លួន។ ហើយ​វា​ក៏​មិន​មែន​ជា​រឿង​ចម្លែក​ដែរ ដែល​វិចិត្រករ​បាន​ព្យាយាម​គូរ​តែ​ចំណុច​ដែល​ទាក់​ទាញ​នៅ​លើ​មុខ​របស់​បុគ្គល​នោះ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ លោក​ក្រមវែល មិន​ចង់​ឲ្យ​គេ​គូរ​រូប​គាត់​ជា​លក្ខណៈ​បញ្ជោរ​នោះ​ទេ។ គាត់​ក៏​បាន​ណែនាំ​វិចិត្រករ​ថា “អ្នក​ត្រូវ​តែ​គូ​រូប ឲ្យ​ដូច​លក្ខណៈ​ពិត​របស់​ខ្ញុំ គឺ​គូរ​ទាំង​ប្រជ្រុយ និង​ស្លាក​ស្នាម​ទាំង​អស់ ពុំ​នោះ​ទេ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​បង់​លុយ​ឲ្យ​អ្នក​ឡើយ”។ គេ​ជឿ​ថា វិចិត្រករ​នោះ​ក៏​បាន​ធ្វើ​តាម​ការណែនាំ​របស់​គាត់។ រូប​គំនូរ​របស់​លោក​ក្រមវែល​ដែល​គេ​បាន​គូរ​ហើយ បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ប្រជ្រុយ​មួយ​ចំនួន គឺ​ខុស​ពី​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នៅ​សម័យ​សព្វ​ថ្ងៃ ដែល​ចូល​ចិត្ត​កែ​រូប​ខ្លួន​ឯង​ឲ្យ​ស្អាត មិន​ឲ្យ​ឃើញ​ស្នាម​ជ្រួញ ឬ​ប្រជ្រុយ មុន​នឹង​បង្ហោះ​រូប​នោះ នៅ​តាម​បណ្តាញ​សង្គម។ មនុស្ស​គួរ​តែ​ទទួល​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ទោះ​ពួក​គេ​មាន​កំហុស អាកប្ប​កិរិយា ឬ​បញ្ហា​ដែល​គួរ​ឲ្យ​រំខាន​ក៏​ដោយ។ ក្នុង​ករណី​ខ្លះ យើង​យល់​ឃើញ​ថា រឿង​នេះ​ពិត​ជា​ពិបាក​ធ្វើ​ណាស់។ តែ​ពេល​ណា​យើង​ខំ​ពិនិត្យ​មើល​ខាង​ក្នុង​ខ្លួន​យើង​ឲ្យ​ច្បាស់ យើង​នឹង​រក​ឃើញ​ចារិក​លក្ខណៈ​មួយ​ចំនួន ដែល​មិន​គួរ​ឲ្យ​ចូល​ចិត្ត។ យើង​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ ដែល​មិន​បាន​ប្រកាន់​ចំណុច​ខ្វះខាត​របស់​យើង។ ហើយ​បទ​គម្ពីរ កូល៉ុស ជំពូក​៣ បាន​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ​ចេះ​អត់​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់ សប្បុរស…

Read article
ដើម្បីឲ្យយើងបានគេងលក់ស្រួល

កាល​ណា​ឯង​ដេក​ទៅ នោះ​នឹង​គ្មាន​ភ័យ​ខ្លាច​អ្វី​សោះ អើ ឯង​នឹង​ដេក​ទៅ ហើយ​លក់​ស្រួល។ សុភាសិត ៣:២៤ ពេល​ដែល​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ ផ្លូស(Floss) គេង​មិន​លក់​នៅ​ពេល​យប់ គាត់​ក៏​បាន​គិត​អំពី​ពាក្យ​ពេចន៍ ក្នុង​បទ​ចម្រៀង​ទំនុក​សកល មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ព្រះយេស៊ូវ ទូល​បង្គំ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អង្គ”។ គាត់​ក៏​បាន​ហៅ​បទ​ចម្រៀង​នេះ​ថា បទ​ចម្រៀង “ពេល​ពាក់​កណ្តាល​អាធ្រាត្រ​” ព្រោះ​បទ​នេះ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​នឹក​ចាំ អំពី​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះអង្គ និង​មូល​ហេតុ​ជា​ច្រើន ដែល​គាត់​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អង្គ។ ការ​គេង​ជា​ផ្នែក​ដ៏​ចាំ​បាច់​នៃ​ជីវិត តែ​ជួន​កាល យើង​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​គេង។ នៅ​ពេល​ខ្លះ យើង​អាច​ស្តាប់​ឮ​ព្រះ​សូរសៀង​របស់​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ប្រាប់​យើង​អំពី​អំពើ​បាប​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​លន់​តួ។ ពុំ​នោះ​ទេ យើង​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ អំពី​ការងារ ទំនាក់​ទំនង បញ្ហា​ហិរញ្ញ​វត្ថុ សុខ​ភាព ឬ​កូន​ៗ​របស់​យើង​ជា​ដើម។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន  ខួរ​ក្បាល​របស់​យើង​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ អំពី​ពេល​អនាគត​ដ៏​លំបាក​លំបិន។ យើង​គិត​ស្មាន​ថា បន្តិច​ទៀត​យើង​គេង​លក់​ហើយ តែ​ពេល​យើង​មើល​ទៅ​នាឡិកា យើង​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ជា​ច្រើន​ម៉ោង​ហើយ យើង​នៅ​មិន​ទាន់​គេង​លក់​ទៀត។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ៣:១៩-២៤ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​លើក​ឡើង​ថា យើង​អាច​ទទួល​ផល​ប្រយោជន៍​ពី​ការ​គេង ពេល​ដែល​យើង​ឱប​ក្រសោប​យក​ប្រាជ្ញា ការ​យល់​ដឹង និង​ចំណេះ​ដឹង​មក​ពី​ព្រះ។ តាម​ពិត ទ្រង់​បាន​ប្រកាស​ថា “​សេចក្តី​នោះ​នឹង​បាន​ជា​ជីវិត​ដល់​ព្រលឹង​ឯង …កាល​ណា​ឯង​ដេក​ទៅ…

Read article
ស្រឡាញ់ការរៀនសូត្រ

ប្រយោជន៍​ឲ្យ​មនុស្ស​ប្រាជ្ញា ​បាន​ស្តាប់ ហើយ​ចំរើន​ចំណេះ​ឡើង។ សុភាសិត ១:៥ ពេល​ដែល​គេ​សួរ​បុរស​ម្នាក់ អំពី​របៀប​ដែល​គាត់​អាច​ក្លាយ​ជា​អ្នក​កាសែត គាត់​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ អំពី​រឿង​ដែល​ម្តាយ​គាត់​មាន​ការ​លះ​បង់ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​រៀន​សូត្រ​បាន​ខ្ពង់​ខ្ពស់។ រៀង​រាល់​ពេល​ម្តាយ​គាត់​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​រថភ្លើង​ក្រោម​ដី ម្តាយ​គាត់​តែង​តែ​ប្រមូល​កាសែត​ដែល​គេ​ទុក​ចោល​នៅ​លើ​កៅ​អី​អង្គុយ ហើយ​យក​កាសែត​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​គាត់។ គាត់​ក៏​បាន​អាន​ព័ត៌មាន​កីឡា​យ៉ាង​សប្បាយ​រីករាយ តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ កាសែត​ទាំង​នោះ​ក៏​បាន​នាំ​គាត់ ឲ្យ​មាន​ការ​យល់​ដឹង​អំពី​ពិភព​លោក ហើយ​បើក​ចិត្ត​មាន​ចំណាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​ប្រធាន​បទ​ជា​ច្រើន​ទៀត។ ក្មេងៗ​ចូល​ចិត្ត​ខ្វល់​ច្រើន ហើយ​មាន​ការ​ចង់​ចេះ​ចង់​ដឹង​ពី​កំណើត ដូច​នេះ ការ​នាំ​ពួក​គេ​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ កាល​ពួក​គេ​នៅ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ គឺ​ពិត​ជា​មាន​តម្លៃ​ខ្លាំង​ណាស់។ ពួក​គេ​នឹង​មាន​ចិត្ត​ចង់​ស្វែង​យល់​អំពី​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ និង​រឿង​ដ៏​រំភើប​រីក​រាយ របស់​វីរបុរស​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ចំណេះ​ដឹង​របស់​ពួក​គេ​កាន់​តែ​មាន​ភាព​ស៊ី​ជម្រៅ ពួក​គេ​អាច​ចាប់​ផ្តើម​យល់​អំពី​លទ្ធផល​នៃ​អំពើ​បាប និង​ដឹង​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​ការ​ការ​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​រក​ឃើញ​ក្តី​អំណរ​ ក្នុង​ការ​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ។ ឧទាហរណ៍ ជំពូក​ទី​១ នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សុភាសិត បាន​ណែនាំ​យើង អំពី​អត្ថ​ប្រយោជន៍​នៃ​ប្រាជ្ញា​(សុភាសិត ១:១-៧)។ ប្រាជ្ញា​ជា​ច្រើន​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ពន្លឺ​នៃ​ការ​យល់​ដឹង សម្រាប់​ស្ថានភាព​នៃ​ជីវិត​ពិត។ ការ​ចូល​ចិត្ត​រៀន​សូត្រ ជា​ពិសេស អំពី​សេចក្តី​ពិត​ខាង​វិញ្ញាណ ជួយ​ឲ្យ​យើង​លូត​លាស់​កាន់​តែ​រឹង​មាំ ក្នុង​ជំនឿ​យើង។ ហើយ​អ្នក​ដែល​ដើរ​ដោយ​ជំនឿ អស់​ជា​ច្រើន​ទសវត្សរ៍ អាច​បន្ត​ស្វែង​រក​ចំណេះ​ដឹង អំពី​ព្រះ ពេញ​មួយ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន។ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ១:៥ បាន​បង្រៀន​យើង​ថា…

Read article
ការពន្យល់រឿងក្នុងព្រះគម្ពីរ

គឺ​នឹង​ប្រកាស​ពី​អស់​ទាំង​សេចក្តី​សរសើរ​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា ដល់​ដំណ​មនុស្ស​ជាន់​ក្រោយ​ឲ្យ​បាន​ស្តាប់ ព្រម​ទាំង​ឥទ្ធានុភាព និង​ការ​អស្ចារ្យ ដែល​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ផង។-ទំនុកដំកើង ៧៨:៤ ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​ពណ៌​ខៀវ​លាយ​ស​សម្រាប់​តាំង​លម្អ ដែល​ឃើញ​មាន​ជា​ធម្មតា ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ជន​ជាតិ​ហូឡង់ មាន​ប្រភព​ដើម នៅ​ទីក្រុង​ដេលត៍។ ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​ទាំង​នោះ​ច្រើន​តែ​ពិពណ៌នា អំពី​ទិដ្ឋភាព​ដ៏​ល្បីល្បាញ​របស់​ប្រទេស​ហូឡង់ ដែល​មាន​ដូច​ជា ទេសភាព​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ប៉ម​កង្ហារ​ធំ​ៗ​ដែល​ឃើញ​មាន​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស និង​មនុស្ស​កំពុង​ធ្វើ​ការ និង​លេង​កម្សាន្ត។​ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១៩ ក្នុង​សៀវភៅ ដែល​លោក​ឆាល ឌីខិន(Charles Dickens) បាន​និពន្ធ មាន​ចំណង​ជើង​ថា បទ​ចម្រៀង​ណូអែល  គាត់​បាន​សរសេរ អំពី​របៀប​ដែល​គេ​បាន​ប្រើ​ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​ទំាង​នេះ ដើម្បី​ពិពណ៌នា​អំពី​អត្ថន័យ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ ក្នុង​ការ​រៀប​រាប់​ អំពី​ឡ​កម្តៅ​ចាស់​មួយ ដែល​ជន​ជាតិ​ហូឡង់​បាន​សង់​ឡើង ដោយ​ប្រើ​ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​ទាំង​នោះ ធ្វើ​ជា​កម្រាល​ឥដ្ឋ គាត់​បាន​សរសេរ​ថា : “ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​នោះ​មាន​រូប​លោក​កាអ៊ីន និង​អេបិល កូន​ស្រី​ស្តេច​ផារ៉ោន ក្សត្រី​នៃ​ស្រុក​សេបា … និង​ពួក​សាវ័ក​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​សមុទ្រ ជាដើម”។ ក្រុម​គ្រួសារ​ជា​ច្រើន​បាន​ប្រើ​ឥដ្ឋ​ការ៉ូ​ទាំង​នេះ ធ្វើ​ជា​ឧបករណ៍​សម្រាប់​បង្រៀន នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ជួប​ជុំ​គ្នា ក្នុង​ភាព​កក់​ក្តៅ នៅ​ជុំវិញ​ឡ​កម្តៅ ហើយ​ចែក​ចាយ​រឿង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ។ ពួក​គេ​បាន​រៀន​អំពី​ចរិយា​សម្បត្តិ​របស់​ព្រះ ដែល​មាន​ដូច​ជា​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ សេចក្តី​អាណិត និង​សេចក្តី​មេត្តា​របស់​ព្រះ​អង្គ។ សេចក្តី​ពិត​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ នៅ​តែ​មាន​សារៈ​សំខាន់​ចំពោះ​យើង…

Read article
ជួយអ្នកដែលកំពុងជួបព្យុះភ្លៀង

មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​សន្ធា នឹង​បាន​បរិបូរ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​ស្រោច​ទឹក​ដល់​គេ នោះ​នឹង​បាន​គេ​ស្រោច​ទឹក​ដល់​ខ្លួន​ដែរ។ សុភាសិត ១១:២៥ ពេល​ដែល​អាជីវកម្ម​ខ្នាត​តូច​ជា​ច្រើន នៅ​រដ្ឋ​ថេនេស៊ី បាន​បិទ​ទ្វារ​ភ្លាម​ៗ ដើម្បី​ទប់ស្កាត់​ការ​រីក​រាល​ដាល នៃ​វីរូសកូវីត​១៩ ម្ចាស់​ហាង​ទាំង​ឡាយ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ អំពី​ការ​បង់​ថ្លៃ​ឈ្នួល​បុគ្គលិក​ ការ​បង់​ថ្លៃ​ជួល​ហាង និង​ការ​ឆ្លងកាត់​វិបត្តិ​នេះ។ គ្រូ​គង្វាល របស់​ព្រះ​វិហារ​មួយ នៅ​ក្បែរ​ទីក្រុង​ណាសវីឡ ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​នេះ ដោយ​ចាប់​ផ្តើម​រៃអង្គាស​ប្រាក់ សម្រាប់​ជួយ​ម្ចាស់​អាជីវ​កម្ម​ដែល​កំពុង​ជួប​ការ​លំបាក។​ លោក​គ្រូ​គង្វាល​ក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ព្រះវិហារ​ដទៃ​ទៀត ក្នុង​តំបន់ ឲ្យ​ចូល​រួម ក្នុង​កិច្ច​ប្រឹង​ប្រែង​នេះ ដោយ​ពន្យល់​ពួក​គេ​ថា “យើង​មិន​គិត​ថា យើង​អាច​អង្គុយ​ស្រណុក​ស្រួល នៅ​លើ​ប្រាក់​បម្រុង​សម្រាប់​ពេល​មាន​វិបត្តិ ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​ដទៃ​ទៀត កំពុង​តែ​ជួប​រឿង​វិបត្តិ​នោះ​ឡើយ”។ ប្រាក់​បម្រុង​សម្រាប់​ពេល​មាន​វិបត្តិ គឺ​ជា​ប្រាក់​ដែល​គេ​បាន​ញែក​ទុក សម្រាប់​ពេល​ដែល​ចំណូល​ធម្មតា​មាន​ការ​ថយ​ចុះ នៅ​ពេល​ណា​មួយ ខណៈ​ពេល​ដែល​ប្រតិបត្តិ​ការណ៍​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​បន្ត​ទៅ​មុខ​ទៀត។ វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ ដែល​យើង​គិត​អំពី​ខ្លួន​ឯង​ជា​មុន តែ​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង មិន​គ្រាន់​តែ​គិត​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​ត្រូវ​ស្វែង​រក​វិធី​បម្រើ​អ្នក​ដទៃ និង​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​។ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត ជំពូក ១១ បាន​រំឭក​យើង​ថា “មាន​មនុស្ស​ដែល​ចែក​ផ្សាយ​ទ្រព្យ តែ​ចេះ​តែ​ចំរើន​កើន​ឡើង ក៏​មាន​មនុស្ស​ដែល​ហួងហែង​ហួស​ខ្នាត តែ​គេ​ចេះ​តែ​ខ្វះ​ខាត​វិញ។ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​សទ្ធា នឹង​បាន​បរិបូរ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​ស្រោច​ទឹក​ដល់​គេ នោះ​នឹង​បាន​គេ​ស្រោច​ទឹក​ដល់​ខ្លួន​ដែរ”(ខ.២៤-២៥)។ តើ​ផ្ទៃ​មេឃ​ស្រឡះ​ល្អ…

Read article
ភាពពុកផុយចេញពីខាងក្នុង

កាល​ខ្ញុំ​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ជំទង់ ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​គូរ​រូប​នៅ​លើ​ជញ្ជាំង​បន្ទប់​ទទួល​ភ្ញៀវ​របស់​យើង ហើយ​គំនូរ​នោះ នៅ​ជាប់​លើ​ជញ្ជាំង​អស់​រយៈ​ពេល​បី​បួន​ឆ្នាំ។​ គំនូរ​នោះ​ក៏​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​សំណង់​បាក់​បែក​នៃ​ព្រះវិហារ​បុរាណ​របស់​ជន​ជាតិ​ក្រិក ដែល​មាន​សសរ​មូល​ពណ៌​ស​ដេក​ដួល​នៅ​សង្ខាង ទី​បាញ់​ទឹក និង​រូប​ចម្លាក់​ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ភាព​បាក់​បែក។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មើល​សំណង់​ស្ថាបត្យកម្ម​របស់​សាសន៍​ក្រិក ដែល​ធ្លាប់​តែ​មាន​សម្រស់​ដ៏​អស្ចារ្យ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ព្យាយាម​ស្រមៃ អំពី​កត្តា​ដែល​នាំ​ឲ្យ​វា​ទទួល​រង​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ។​ ខ្ញុំ​ចង់​ដឹង ចង់​យល់ ជា​ពិសេស នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​សិក្សា អំពី​សោកនាដកម្ម នៃ​អារ្យធម៌​ដែល​ធ្លាប់​តែ​អស្ចារ្យ និង​រុង​រឿង តែ​បាន​ពុក​ផុយ និង​បាក់​បែក ពី​ខាង​ក្នុង មក។ ភាព​ពុក​រលួយ​ដែល​ពេញ​ដោយ​អំពើ​បាប និង​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ដ៏​ព្រៃផ្សៃ ដែល​យើង​ឃើញ​នៅ​ជុំវិញ​ខ្លួន​យើង អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ។ វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ ដែល​យើង​ព្យាយាម​ពន្យល់​អំពី​បញ្ហា​នេះ ដោយ​ចង្អុល​ទៅ​មនុស្ស ឬ​ជាតិ​សាសន៍​ដែល​បាន​បដិសេធ​ព្រះ។ ប៉ុន្តែ តើ​យើង​មិន​គួរ​មើល​ទៅ​ខាង​ក្នុង​ផង​ដែរ​ទេ​ឬ? ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ដាស់​តឿន​យើង កុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​មនុស្ស​មាន​ពុត ពេល​ដែល​យើង​នាំ​អ្នក​ដទៃ ឲ្យ​ងាក​បែរ​ពី​ផ្លូវ​របស់​ពួក​គេ ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​បាប ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​មិន​បាន​មើល​ ទៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្លួន​ឯង​ ឲ្យ​កាន់​តែ​ស៊ី​ជម្រៅ(ម៉ាថាយ ៧:១-៥)។ បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​៣២ បាន​ជំរុញ​យើង ឲ្យ​មើល និង​សារភាព​បាប​របស់​យើង។ ទាល់​តែ​យើង​បាន​ទទួល​ស្គាល់ និង​សារភាព​អំពើ​បាប​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​យើង ទើប​យើង​អាច​ពិសោធន៍​នឹង​សេរីភាព រួច​ផុត​ពី​ទោស​កំហុស និង​ទទួល​នូវ​ក្តី​អំណរ​ដែល​កើត​ចេញ​ពី​ការ​ប្រែ​ចិត្ត​(ខ.១-៥)។ ហើយ​ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​អរសប្បាយ ក្នុង​ការ​ដឹង​ថា…

Read article
ព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីរឿងរបស់អ្នក

ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បើក​ឡាន​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ បន្ទាប់​ពី​បាន​ញាំ​អាហារ​ថ្ងៃ​ត្រង់​ជា​មួយ​មិត្ត​ជិត​ស្និទ្ធ​បំផុត​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ពោល​ពាក្យ​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ជីវិត​នាង។ នាង​ស្គាល់​ខ្ញុំ និង​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ទោះ​ខ្ញុំ​មាន​ចំណុច​ដែល​សូម្បី​តែ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់​មិន​ចូល​ចិត្ត​ក៏​ដោយ។ នាង​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម​តូច ដែល​ទទួល​ស្វាគមន៍​ខ្ញុំ ដោយ​មិន​ប្រកាន់ បុគ្គលិក​លក្ខណៈ ទម្លាប់ និង​ចំណុច​ខ្វះ​ខាត​របស់​ខ្ញុំ។ តែ​នៅ​មាន​ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​រឿង​របស់​ខ្ញុំ ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ចែក​ចាយ​ដល់​នាង និង​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ដែល​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់ គឺ​ត្រង់​ផ្នែក​ដែល​ខ្ញុំ​ពិត​ជា​មិន​បាន​ជួយ​ពួក​គេ ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​វិនិច្ឆ័យ​គេ មិន​សប្បុរស ឬ​ខ្វះ​ក្តី​ស្រឡាញ់។​ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​ពិត​ជា​បាន​ជ្រាប​អំពី​រឿង​របស់​ខ្ញុំ​ទាំង​មូល។​ ខ្ញុំ​អាច​និយាយ​ទៅ​កាន់​ព្រះ​អង្គ អំពី​រឿង​ខ្ញុំ ដោយ​សេរី ទោះ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ​នៅ​ក្នុង​ការ​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ដទៃ​ក៏​ដោយ។​ បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​១៣៩ បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធស្នាល​ដែល​យើង​អាច​មាន ដោយ​អំណរ​ជា​មួយ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ស្តេច។ ព្រះ​អង្គ​ស្គាល់​យើង​គ្មាន​កន្លែង​ចន្លោះ(ខ.១)។ ព្រះ​អង្គ​ស្គាល់​ផ្លូវ​ទាំង​អស់​របស់​យើង​(ខ.៣)។ ព្រះ​អង្គ​ត្រាស់​ហៅ​យើង ឲ្យ​ចូល​មក​រក​ព្រះ​អង្គ ពេល​យើង​មាន​ការ​ភ័ន្ត​ភាំង ​មាន​ចិត្ត​ថប់​បារម្ភ និង​​តយុទ្ធ​នឹង​ការ​ល្បួង។ ពេល​ណា​យើង​ព្រម​ចុះ​ចូល​ព្រះ​អង្គ​ទាំង​ស្រុង ព្រះ​អង្គ​ឈោង​មក​រក​យើង ដើម្បី​ស្តា​យើង​ឡើង​វិញ ហើយ​សរសេរ​រឿង​របស់​យើង​ជា​ថ្មី នៅ​ត្រង់​ផ្នែក​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត ដោយសារ​យើង​បាន​វង្វេង​ចេញ​ពី​ព្រះ​អង្គ។​ ព្រះ​ទ្រង់​ស្គាល់​យើង លើស​ពី​លទ្ធភាព​ដែល​គេ​អាច​ស្គាល់​យើង ហើយ​ព្រះអង្គ​នៅ​តែ​ស្រឡាញ់​យើង! ពេល​ណា​យើង​ចុះ​ចូល​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ព្យាយាម​ស្គាល់​ព្រះ​អង្គ​កាន់​តែ​ច្បាស់ ព្រះ​អង្គ​អាច​កែ​ប្រែ​រឿង​របស់​យើង ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​អង្គ​ជា​អ្នក​និពន្ធ ដែល​កំពុងតែ​បន្ត​សរសេរ​រឿង​នៃ​ជីវិត​យើង។​—Cindy Hess Kasper

Read article
កន្លែងដ៏សុខសាន្តរបស់យើង

ខ្ញុំ​មាន​ការងារ​ដំបូង​បំផុត នៅ​ភោជនីយ​ដ្ឋាន​អាហារ​រហ័ស។ នៅ​ពេល​ល្ងាច​ថ្ងៃ​សៅរ៍ មាន​បុរស​ម្នាក់​បាន​នៅ​ក្នុង​ភោជនីដ្ឋាន​នោះ​មិន​ឃើញ​ទៅ​ណា ហើយ​ក៏​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​ធ្វើការ​នៅ​ម៉ោង​ប៉ុន្មាន។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​មិន​ស្រួល។ ប៉ុន្មាន​ម៉ោង​ក្រោយ​មក គាត់​ក៏​បាន​ហៅ​ដំឡូង​ចៀន​មួយ​ចាន បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​ហៅ​ភេស​ជ្ជះ​មួយ​កំប៉ុង ដូច​នេះ អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ភោជ្ជនីយ​ដ្ឋាន​ក៏​មិន​បាន​បណ្តេញ​គាត់​ទេ។ ទោះ​បី​ជា​ខ្ញុំ​មិន​រស់​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ភោជនីដ្ឋាន ក៏​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​មិន​ហ៊ាន​ដើរ​ទៅ​ផ្ទះ​តែ​ម្នាក់​ឯង កាត់​តាម​កន្លែង​ចត​រថ​យន្ត ហើយ​កាត់​តាម​វាល​ខ្សាច់។ ទី​បំផុត ដល់​ពេល​ពាក់​កណ្តាល​អាធ្រាត ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការិយ៉ាល័យ ដើម្បី​ទូរ​ស័ព្ទ។ ហើយ​ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​លើក​ទូរស័ព្ទ ហើយ​ក៏​បាន​ងើប​ចេញ​ពី​ដំណេក​ដ៏​កក់​ក្តៅ​របស់​គាត់ ដោយ​គ្មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ។​ ៥​នាទី​ក្រោយ​មក គាត់​ក៏​បាន​មក​ដល់ ហើយ​ក៏​បាន​ជូន​ខ្ញុំ​ទៅ​ផ្ទះ។ កាល​នោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ច្បាស់​ថា ប៉ា​ខ្ញុំ​នឹង​មក​ជួយ​ខ្ញុំ នៅ​ពេល​យប់​នោះ ហើយ​ការ​នេះ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ធានា ​ដែល​មាន​ចែង នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​៩១។ ព្រះ​វរបិតា​នៃ​យើង​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ តែង​តែ​គង់​នៅជា​មួយ​យើង​ជា​និច្ច ដោយ​ការពារ និង​ថែរក្សា​យើង ពេល​ដែល​យើង​មាន​ការ​ច្របូក​ច្របល់ ឬ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ឬ​ក៏​មាន​ការ​ខ្វះ​ខាត។ ទ្រង់​បាន​ប្រកាស​ថា ពេល​ដែល​ពួក​គេ​អំពាវ​រក​ទ្រង់ ទ្រង់​នឹង​ឆ្លើយ​តប(ទំនុកដំកើង ៩១:១៥)។ ទ្រង់​មិន​គ្រាន់​តែ​ជាកន្លែង ដែល​យើង​អាច​រត់​ទៅ​រក ដើម្បី​ទទួល​បាន​នូវ​ភាព​សុខ​សាន្ត​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ។ ទ្រង់ ជា ជម្រក​របស់​យើង(ខ.១)។…

Read article
ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​នៅ​នគរស្ថាន​សួគ៌

ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​ចម្រើន​វ័យ​ធំ​ឡើង ខ្ញុំ​និង​បង​ប្អូន​ស្រី​ៗ​ទាំង​ពីរ​នាក់​របស់​ខ្ញុំ ចូល​ចិត្ត​អង្គុយ​ទន្ទឹម​គ្នា នៅ​លើ​ហិប​ធំ​មួយ របស់​ម្តាយ​ខ្ញុំ ដែល​ធ្វើ​ពី​ឈើ​សេដា។ ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​ទុក​អាវ​រងា​ធ្វើ​ពីរោម​ចៀម នៅ​ក្នុង​ហិប​នោះ ជា​មួយ​នឹង​គ្រឿង​ក្រណាត់ ដែល​ជី​ដូន​ខ្ញុំ​បាន​ប៉ាក់ ឬ​ចាក់​នឹង​អំបោះ។ គាត់​បាន​ឲ្យ​តម្លៃ​វត្ថុ​អ្វី​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ហិប​នោះ ហើយ​បាន​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ក្លិន​ឈួល​របស់​ឈើសេដា ដើម្បី​ការពារ​មិន​ឲ្យ​សត្វ​ល្អិត​កាត់​ខោអាវ​ដែល​នៅ​ខាង​ក្នុង​ហិប។ របស់​ទ្រព្យ​ភាគ​ច្រើន នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ ងាយ​នឹង​ទទួល​រង​ការ​បំផ្លាញ ដោយ​សារ​សត្វ​ល្អិត ឬ​ច្រេះ​ចាប់ ឬ​អាច​ត្រូវ​គេលួច។ បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ជំពូក​៦ បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ផ្តោត​ចិត្ត​ជា​ពិសេស មិន​មែន​ទៅ​លើ​របស់​អ្វី ដែល​មិន​ស្ថិត​ស្ថេរ​នោះ​ឡើយ តែ​ឲ្យ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​អ្វី​ដែល​មាន​តម្លៃ​ដ៏អស់​កល្ប​ជា​និច្ច ។ ពេល​ម្តាយ​ខ្ញុំ​លាចាក​លោក នៅ​អាយុ​៥៧​ឆ្នាំ គាត់​មិន​បាន​បង្គរ​ទុក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​នៅ​ផែន​ដី​ច្រើន​ឡើយ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ចូល​ចិត្ត​គិត​អំពី​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ដែល​គាត់​បាន​សន្សំ​នៅ​នគរស្ថាន​សួគ៌(ខ.១៩-២០)។ ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​ថា គាត់​បាន​ស្រឡាញ់​ព្រះ​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា ហើយ​បាន​បម្រើ​ទ្រង់ តាម​របៀប​ដ៏​ស្ងាត់​ស្ងៀម ដោយ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ និង​បង្រៀន​ក្មេង​ៗ នៅ​សាលា​រៀន​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ហើយ​រាប់​អាន​ស្រ្តី​ម្នាក់ ដែល​ប្តី​របស់​នាង​បាន​បោះ​បង់​ចោល ព្រម​ទាំង​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ម្តាយ​ដែល​មាន​វ័យ​ក្មេង ដែល​បាន​បាត់​បង់​កូន​តូច​របស់​ខ្លួន។ ហើយ​គាត់​បានអធិ​ស្ឋាន … សូម្បី​តែ​នៅ​ពេល​ដែល​ភ្នែក​គាត់​មើល​លែង​ឃើញ ហើយ​ត្រូវ​អង្គុយ​នៅ​លើ​រទេះ​រុញ​ក៏​ដោយ ក៏​គាត់​នៅ​តែ​បន្ត​ស្រឡាញ់ និង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ។ ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដ៏​ពិត​របស់​យើង មិន​ត្រូវ​បាន​វាស់ នៅ​ក្នុង​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​បង្គរ​ទុក​នោះ​ឡើយ…

Read article