James Banks

You are here:
មនុស្ស​ដែល​លើក​ទឹក​ចិត្ត

កិច្ចការ ១១:១៩-២៦ គាត់​មាន​សេចក្តី​អំណរ ក៏​ទូន្មាន​គេ​គ្រប់​គ្នា ឲ្យ​សំរេច​ចិត្ត​នឹង​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់​។ កិច្ចការ ១១:២៣ កាល​លោក​ចេ អរ អរ ថូលគិន(J. R. R. Tolkien) បាន​ទទួល “ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដ៏​លើស​លប់” ពី​លោក​ស៊ីអេស លូ​អ៊ីស(C. S. Lewis) ជា​មិត្តសំឡាញ់ និង​មិត្ត​រួម​ការងារ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​និពន្ធ​សៀវភៅ​រឿង​ប្រលោមលោក​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ម្ចាស់​ចិញ្ចៀន​។ លោក​ថូលគិន​បាន​និពន្ធ​សៀវភៅ​រឿង​ភាគ​នេះ ដោយ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង និង​អត់​ធ្មត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​គាត់​ជា​អ្នក​វាយ​អត្ថបទ​ដ៏​វែង​ដោយ​ផ្ទាល់ដៃ មិន​តិច​ជាង២ដង​ទេ​។ នៅពេល​ដែល​គាត់​ផ្ញើ​អត្ថបទ​ដែល​គាត់​បាន​វាយ​នោះ ទៅ​លោក​លូ​អ៊ីស លោក​លូអ៊ីស​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ដែល​លោក​បាន​និពន្ធ​សៀវភៅ​រឿង​នេះ គឺ​ពិតជា​មាន​តម្លៃ​ណាស់”។ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី លោក​យ៉ូសែប មកពី​កោះ​គី​ប្រុស ប្រហែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​បំផុត ជា​អ្នក​លើក​ទឹក​ចិត្ត ហើយ​ក្រោយមក ពួក​សាវ័ក​ក៏បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​គាត់​ថា បាណាបាស(មានន័យថា “កូន​នៃ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត” កិច្ចការ ៤:៣៦)។ លោក​បាណាបាស​ក៏​ជា​អ្នក​នាំ​ពួក​សាវ័ក ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​សាវ័ក​ប៉ុល​ផង​ដែរ(៩:២៧)។ ក្រោយមក បន្ទាប់​សាសន៍​ដទៃ​ជា​ច្រើន​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ “គាត់​ក៏​មាន​សេចក្តី​អំណរ ក៏​ទូន្មាន​គេ​គ្រប់​គ្នា ឲ្យ​សំរេច​ចិត្ត​នឹង​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់”(១១:២៣)។ លោក​លូកា​បាន​ពិពណ៌នា​ថា “គាត់​ជា​មនុស្ស​ល្អ…

Read article
សេចក្តី​សប្បុរស​មិន​អាច​វាស់​បាន

សុភាសិត ១១:១៦-២៥ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា នោះ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ជីវិត​ខ្លួន​។ សុភាសិត ១១:១៧ បុរស​ពីរ​នាក់​មិត្ត​ភក្តិ​នឹង​គ្នា​កំពុង​ដើរ​រក​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​មួយ​គ្រឿង នៅ​ក្នុង​ហាង​លក់​គ្រឿង​អេឡិចត្រូនិក ហើយក៏​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​លោក​សាគីល អូនាល(Shaquille O’Neal) ជា​តារា​បាល់​បោះ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​។ ពួក​គេ​ដឹង​ថា កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ លោក​អូនាល​បាន​បាត់បង់​ប្អូន​ស្រី និង​មិត្ត​រួម​ក្រុម​របស់​គាត់ ដូច​នេះ ពួកគេ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សមាន​ទុក្ខ ចំពោះ​គាត់ ដោយ​ក្តី​អាណិត​។ បន្ទាប់មក​ពួកគេ​ក៏បាន​បន្ត​ដើរមក​មើល​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​ទៀត​។ ពេល​នោះ លោក​អូនៀល​ក៏បាន​ចូល​ទៅ​ជិត​ពួកគេ ហើយក៏​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​រើស​យក​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​ដែល​ស្អាត​បំផុត នៅ​ក្នុង​ហាង​។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏​បាន​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​នោះ​ឲ្យ​ពួកគេ ដោយសារ​គាត់​​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ចំពោះ​សមាន​ចិត្ត​របស់​ពួកគេ​ដែល​យល់​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់។ កាលពី​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំ មុន​ពេល​រឿង​នេះ​កើត​ឡើង ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​បង្រៀន​ថា “មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា នោះ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ជីវិត​ខ្លួន”(សុភាសិត ១១:‌១៧)។ ពេលណា​យើង​មើល​ឃើញ​តម្រូវការ​របស់​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​យើង​អាច​ធ្វើ​បាន ដើម្បី​ជួយ និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ នោះ​ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​យើង​។ ព្រះ​អង្គ​ប្រហែល​មិន​ឲ្យ​កុំព្យូទ័រ​មួយ​គ្រឿង ឬ​ឧបករណ៍​អ្វី​មក​យើង​ទេ តែ​ព្រះអង្គ​អាច​ប្រទាន​ពរ​យើង តាម​របៀប​ដែល​លោកិយ​មិន​អាច​វាស់​បាន​។ គឺ​ដូច​ដែល​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​ពន្យល់ នៅ​ក្នុងខ១៦ នៃ​ជំពូក​ដដែល​នេះ​ថា “ស្ត្រី​ណា​ដែល​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ល្អ នោះ​តែង​រក្សា​ទុក​នូវ​កិត្តិសព្ទ ដូចជា​មនុស្ស​ប្រិតប្រៀប​ដែល​រក្សា​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែរ”(ខ.១៦)។ មាន​អំណោយ​ជា​ច្រើន​មកពី​ព្រះ ដែល​មាន​តម្លៃ​លើស​មាស​ប្រាក់​ទៅទៀត ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​វាល់​អំណោយ​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​យើង ដោយ​ព្រះទ័យ​សប្បុរស តាម​ប្រាជ្ញា និង​ផ្លូវ​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះអង្គ​។…

Read article
សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​គ្មាន​ព្រំដែន

ទំនុក​ដំកើង ១០៣:៨-១៧ សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ទ្រង់​ក៏​ធំ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណោះ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​កោត​ខ្លាច​ដល់​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ១០៣:១១ នៅ​ថ្ងៃខួប​អាពាហ៍ពិពាហ៍​របស់​អ្នក​ស្រី​ធែររី(Terry) គាត់​បាន​និយាយ​ថា “ព្រះអម្ចាស់​ល្អ​ចំពោះ​ពួក​ខ្ញុំ​ណាស់! ខ្ញុំ​ចង់​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​យើង​បាន​រស់នៅ​ជា​ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​ឆ្នាំ​ទៀត”។ ពេល​នោះ ទឹក​ភ្នែក​ដែល​គាត់​បាន​សម្រក់​នៅពេល​គាត់​និយាយ គឺ​បាន​បង្ហាញថា គាត់​កំពុង​តែ​និយាយ​ចេញពី​ចិត្ត​។ ក្រុម​តូច​របស់​យើង​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ យើង​ដឹង​ថា រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​កន្លង​មកនេះ អ្នក​ស្រី​ធែររី និង​ស្វាមី​របស់​គាត់​បាន​ជួប​ការ​លំបាក​ប៉ុណ្ណា​។ លោក​រ៉ូបឺត(Robert) ​ស្រាប់តែ​មាន​ជំងឺ​វិកល​ចរិត ហើយក៏​បាន​សម្លាប់​កូន​ស្រី​ខ្លួនឯង អាយុ៤ឆ្នាំ​។ គាត់​ត្រូវ​រស់នៅ​ក្នុង​មន្ទីរ​ព្យាបាល​អ្នក​ជំងឺ​វិកល​ចរិត​អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ទសវត្សរ៍ ប៉ុន្តែ អ្នក​ស្រី​ធែររី​នៅតែ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​គាត់ ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ដោយ​ជួយ​អ្នក​ស្រី​ធែររី​ឲ្យ​អត់ឱន​ទោស​ឲ្យ​ស្វាមី​ខ្លួន​។ ទោះ​ពួកគេ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា​ក៏ដោយ ក៏​ពួកគេ​នៅតែ​ស្រឡាញ់​គ្នា​កាន់តែ​ខ្លាំង​ឡើង​។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​អត់​ទោស​យ៉ាង​ដូច​នេះ អាច​កើត​ចេញពី​ប្រភព​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ​។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ព្រះអម្ចាស់ យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “ទ្រង់​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​យើង តាម​អំពើបាប​របស់​យើង​ទេ … ឯ​ទិស​ខាង​កើត​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ទិស​ខាងលិច​យ៉ាងណា ទ្រង់​បាន​ដក​យក​អស់​ទាំង​ការ​ល្មើស​នៃ​យើង ឲ្យ​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​យើង​យ៉ាង​នោះ​ដែរ”(ទំនុក​ដំកើង ១០៣:១០,១២)។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​សេចក្តី​មេត្តា​ដល់​យើង តាម​រយៈ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​មាន​តម្លៃ​របស់​ព្រះអង្គ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែងថា “ដ្បិត​ដែល​ផ្ទៃ​មេឃ​ខ្ពស់​ជាង​ផែនដី​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ទ្រង់​ក៏​ធំ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណោះ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​កោត​ខ្លាច​ដល់​ទ្រង់”(ខ.‌១១)។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ធំ​ប្រសើរ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ បាន​បណ្តាល​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ ឲ្យ​យាង​ចុះ​មក​យក​កំណើត​ជា​មនុស្ស ហើយ​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ដើម្បី​លោះ​បាប​យើង…

Read article
ពេល​ដែល​យើង​ជឿ​ថា យើង​នឹង​បាន​ឃើញ

អេសាយ ៦៥:១៧-២៥ ឯ​ឆ្កែ​ព្រៃ និង​កូន​ចៀម​វា​នឹង​រកស៊ី​ជាមួយ​គ្នា​។ អេសាយ ៦៥:២៥ មាន​ពេល​មួយ​ភរិយា​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ ខារី(Cari) បាន​ហៅ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ដើរមក​មាត់​បង្អួច ហើយ​ក៏​បាន​ចង្អុល​ទៅ​សត្វ​ក្តាន់​ញី​ពេញវ័យ​មួយ​ក្បាល នៅ​ក្នុង​ព្រៃ នៅ​ក្បែរ​របង​ផ្ទះ​របស់​យើង ដោយ​រត់​ចុះ​ឡើងៗ ពី​ចុង​ម្ខាង​នៃ​របង​ផ្ទះ​យើង​ទៅ​ចុង​ម្ខាង​ទៀត​។ ចំណែកឯ​ឆ្កែ​របស់​យើង​ដែល​មាន​មាឌធំ ពួកវា​ក៏បាន​រត់​ចុះ​ឡើងៗ នៅ​ខាង​ក្នុង​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ តាម​សត្វ​ក្តាន់​នោះ ដែល​នៅ​ក្រៅរបង ប៉ុន្តែ ពួកវា​មិន​បាន​ព្រុស​ទាល់តែសោះ​។ ពួកវា​ក៏​បាន​បន្ត​រត់​ចុះ​ឡើងៗ​ដូច​នេះ​ជិត​១​ម៉ោង​។ ពេល​ណា​សត្វ​ក្តាន់​ឈប់ ហើយ​ងាក​មក​មើល​ពួកវា ពួកវា​ក៏​បាន​ឈប់​ផង​ដែរ ដោយ​ពួកវា​តម្រង់​ជើង​ខាង​មុខ ហើយ​បន្ទន់​ជើង​ខាង​ក្រោយ ដើម្បី​ត្រៀម​ខ្លួន​រត់​ទៀត​។ នេះ​មិនមែន​ជា​អាកប្ប​កិរិយា​របស់​សត្វ​សាហាវ​ដេញ​ចាប់​សត្វ​ស្លូត​ធ្វើ​ជា​ចំណី​​នោះ​ទេ តាម​ពិត សត្វ​ក្តាន់ និង​សត្វ​ឆ្កែ​របស់ខ្ញុំ​កំពុងតែ​រត់​លេង​ជាមួយ​គ្នា ដោយ​ចិត្ត​រីករាយ បានជា​ភរិយា​ខ្ញុំ​លាន់​មាត់​ថា គាត់​មិន​នឹក​ស្មាន​សោះ​ថា គាត់​បាន​ឃើញ​ទិដ្ឋភាព​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ពេចពិល​រមិល​មើល​នេះ​។ សម្រាប់​ខ្ញុំ និង​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ ការ​លេង​ប្រឡែង​របស់​ពួកវា នៅពេល​ព្រឹក​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ទិដ្ឋភាព​ដែល​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​នគរ​ព្រះ​ដែល​ត្រូវ​មកដល់​។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ ព្រះអម្ចាស់​បាន​មាន​បន្ទូល​សន្យា​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី​ថ្មី(អេសាយ ៦៥:១៧)។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​ទៀត​ថា “ឆ្កែ​ព្រៃ និង​កូន​ចៀម​វា​នឹង​រកស៊ី​ជាមួយ​គ្នា ហើយ​សិង្ហ​នឹង​ស៊ី​ចំបើង​ដូច​ជា​គោ”(ខ.២៥)។ នៅពេល​នោះ សត្វ​សាហាវ​នឹង​មិន​ចាប់​សត្វ​ដទៃ​ទៀត​ជា​អាហារ​ទៀត​ទេ តែ​ពួកវា​នឹង​នៅ​ជាមួយ​គ្នា​ដូច​មិត្ត​ភក្តិ​។ ព្រះបន្ទូល​ដែល​បាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ…

Read article
បណ្តាល​ចិត្ត​ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស

ទំនុក​ដំកើង ៣២:១-៧ ទូល​បង្គំ​បាន​រ៉ាប់​ទទួល​អំពើបាប​របស់ ទូល​បង្គំ​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ៣២:៥ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​រៀន ក្នុង​ថ្នាក់​អនុវិទ្យាល័យ ខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ជាមួយ​សិស្ស​មួយ​ក្រុម ដែល​នាំ​គ្នា​លេង​បាញ់​គ្រាប់​ធ្វើ​ពី​ក្រដាស ដោយ​ប្រើ​បំពង់​ទុយោ​ផ្លុំ ឲ្យ​ត្រូវ​ខ្នង​របស់​សមាជិក​ក្រុម​តន្ត្រី​របស់​សាលា ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​កំពុង​សម្ដែង​។ ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​កុហក​គេ​ថា ខ្ញុំ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ធ្វើ​ទេ​។ ខ្ញុំ​ស្ទើរតែ​រួច​ខ្លួន​ទៅ​ហើយ តែ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​បញ្ឈប់​ខ្ញុំ​ទាន់​។ នាយក​សាលា​របស់​យើង ជា​អតីត​យោធា​ជើង​ទឹក ហើយ​គេ​ឮ​ល្បី​ថា គាត់​ពូកែ​ដាក់​ពិន័យ​មក​លើ​សិស្ស​ខូច ហើយ​ខ្ញុំ​ពិតជា​ខ្លាច​គាត់​ណាស់​។ ដូច​នេះ នៅពេល​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃុបឃិត​ជាមួយ បាន​សារភាព​ថា ខ្ញុំ​ក៏បាន​ចូល​រួម​ជាមួយ​ពួកគេ​ដែរ ខ្ញុំ​ក៏បាន​កុហក​គាត់​ថា ខ្ញុំ​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ធ្វើ​ទេ​។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​កុហក​ឪពុក​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​អម្ចាស់​មិន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ការ​កុហក​នេះ ចេះតែ​បន្ត​ទៅមុខ​ទៀត​ទេ​។ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ប្រកាន់​ទោស​ខ្លួនឯង​។ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​ព្យាយាម​ប្រឆាំង​ព្រះអង្គ​អស់​ជា​ច្រើន​សប្តាហ៍ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទូល​សូម​ការ​អត់​ទោស​ពី​ព្រះអង្គ និង​ពី​ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​។ មួយ​រយៈ​ក្រោយមក ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​នាយក​សាលា ហើយក៏​បាន​សារភាព​កំហុស ទាំង​ទឹក​ភ្នែក​។ អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​គាត់​ជា​មនុស្ស​ចិត្ត​ល្អ និង​មាន​ការ​អត់​ទោស​។ ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ភ្លេច​អារម្មណ៍​ធូរ​ស្រាល​ដែល​ខ្ញុំ​ទទួល​បាន បន្ទាប់ពី​បន្ទុក​នោះ​ត្រូវ​បាន​លើក​ចេញ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​។ ខ្ញុំ​មាន​សេរី​ភាព​រួច​ផុត​ពី​ទម្ងន់​នៃ​ការ​ប្រកាន់​ទោស​ខ្លួនឯង ហើយ​មាន​ចិត្ត​រីករាយ​ឡើង​វិញ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ពិបាក​ចិត្ត​អស់​ជា​ច្រើន​សប្តាហ៍​។ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដែល​ទ្រង់​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត​ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស និង​បាន​សារភាព​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ ក្នុង​ជីវិត​ទ្រង់​ផង​ដែរ​។…

Read article
ព្យាយាម​ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន

កូល៉ុស ៤:២-៦,១២-១៣ ចូរ​ព្យាយាម​ក្នុង​សេចក្តី​អធិស្ឋាន ទាំង​ចាំ​យាម​ក្នុង​សេចក្តី​នោះ​ឯង ដោយ​ពាក្យ​អរ​ព្រះគុណ​។ កូល៉ុស ៤:២ ថ្ងៃ​មួយ ដូន​ចាស់​ម្នាក់​បាន​ប្រាប់ លោក​លូ(Lu) ជា​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ថា “ខ្ញុំ​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក៥០ឆ្នាំ​ហើយ”។ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​បាន​មើល​មុខ​ដូន​ចាស់ ដោយ​ការ​ដឹង​គុណ​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ កាល​នោះ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ទៅលេង​ភូមិ​មួយ នៅ​ប្រទេស​ប៊ុលហ្ការី ជា​កន្លែង​ដែល​ឪពុក​គាត់​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ហើយ​បាន​ចាក​ចេញ ក្នុង​វ័យ​ជំទង់​។ ដូន​ចាស់ ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ជា​អ្នក​ជិត​ខាង​របស់​តាយាយ​របស់​លោក​លូ​។ គាត់​បាន​ចាប់​ផ្តើម​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​លោក​លូ ចាប់​តាំងពី​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា លោក​លូ​បាន​ចាប់​កំណើត ក្នុង​ប្រទេស នៅ​ឯនាយ​សមុទ្រ​។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ប្រហែល​ពាក់​កណ្តាល​សតវត្សរ៍​ក្រោយមក លោក​លូ​បាន​ឈាន​ចូល​លេង​ភូមិ​នោះ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​សម្រាប់​មុខ​ជំនួញ​របស់​គាត់ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​ជជែក​ជាមួយ​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម​នៅ​ទីនោះ អំពី​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​គាត់​។ លោក​លូ​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ នៅពេល​គាត់​ជិត​ឈាន​ចូល​ដល់វ័យ៣០ឆ្នាំ ហើយ​នៅពេល​ដែល​ដូន​ចាស់​ចូល​មក​ជិត​គាត់ គាត់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ចំពោះ​ឥទ្ធិពល​នៃ​ការ​អធិស្ឋាន​ដ៏​ជាប់​លាប់​របស់​ដូន​ចាស់ ដែល​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​។ យើង​មិន​អាច​ដឹង​ច្បាស់​ថា ការ​អធិស្ឋាន​របស់​យើង​មាន​ឥទ្ធិពល​ប៉ុណ្ណា នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ​ទេ​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​បង្គាប់​យើង​ថា “ចូរ​ព្យាយាម​ក្នុង​សេចក្តី​អធិស្ឋាន ទាំង​ចាំ​យាម​ក្នុង​សេចក្តី​នោះ​ឯង ដោយ​ពាក្យ​អរ​ព្រះគុណ”(កូល៉ុស ៤:២)។ កាល​សាវ័ក​ប៉ុល​សរសេរ​ពាក្យ​ពេចន៍​ទាំង​អស់​នេះ នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ​អ្នកជឿ​ក្នុង​ទីក្រុង​កូល៉ុស គាត់​ក៏បាន​សូម​ឲ្យ​គេ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​ផង​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះអម្ចាស់ “បើក​ទ្វារ” ឲ្យ​គាត់​ផ្សាយ​ព្រះបន្ទូល…

Read article
បាន​ឲ្យ និង​ចែករំលែក ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស

ទំនុក​ដំកើង ១១២ អ្នកណា​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា ឲ្យ​គេ​ខ្ចី នោះ​បាន​សប្បាយ​ហើយ​។ ទំនុក​ដំកើង ១១២:៥ កាល​ខ្ញុំ និង​ភរិយា​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ ខារី(Cari) បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា នៅ​មហាវិទ្យាល័យ យើង​បាន​ជាប់​បំណុល​គេ​រាប់​ពាន់​ដុល្លា រៀង​ៗ​ខ្លួន បានជា​យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ស្វែងរក​ដំណោះ​ស្រាយ ដើម្បី​បញ្ចុះ​អត្រា​ការ​ប្រាក់​ឲ្យ​បាន​ទាប​ជាង​មុន​។ យើង​ក៏បាន​ទៅ​ស្នើ​ប្រាក់​កម្ចី ពី​ធនាគារ​ក្នុង​តំបន់​មួយ តែ​ពួកគេ​បាន​បដិសេធន៍ ដោយសារ​យើង​មិន​បាន​រស់នៅ ឬ​ធ្វើ​ការ ក្នុង​ទីក្រុង​នោះ ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ឆ្នាំ​។ ពីរបី​ថ្ងៃ​ក្រោយមក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ​អំពី​បញ្ហា​នេះ ដល់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ឈ្មោះ មីង(Ming) ដែល​ជា​ចាស់ទុំ​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​របស់​យើង​។ ពេល​គាត់​ជូន​ដំណើរ​ខ្ញុំ​ចេញ​មកវិញ គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​នឹង​ពិភាក្សា​ជាមួយ​ភរិយា​គាត់​។ ពីរបី​ម៉ោង​ក្រោយមក ទូរស័ព្ទ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​រោទ៍​ឡើង​។ គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​និង​ភរិយា​គាត់​ចង់​ឲ្យ​ប្រាក់​យើង​ខ្ចី ដោយ​គ្មាន​ការ​ប្រាក់​។ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា ត្រូវ​និយាយ​ថា​ម៉េច​ទេ ពេល​នោះ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា ខ្ញុំ​មិន​បាន​ស្នើសុំ​ប្រាក់​កម្ចី​ពី​គាត់​ទេ​។ គាត់​ក៏បាន​និយាយ​ដោយ​ចិត្ត​រីក​រាយ​ថា គាត់​ក៏​ដឹង​ដែរ​ថា ខ្ញុំ​មិន​បាន​ស្នើ​ប្រាក់​កម្ចី​ពី​គាត់ តែ​គាត់ និង​ភរិយា​គាត់​ចង់​ឲ្យ​ប្រាក់​កម្ចី ដោយ​ឥតការ​ប្រាក់ ហើយ​ ក្រោយ​មក ខ្ញុំ និង​ខារី​ក៏​បាន​សង​ពួកគេ​វិញ នៅ​ពេលណា​យើង​មាន​លទ្ធ​ភាព​។ ខ្ញុំ​ជឿ​ថា លោក​មីង…

Read article
ព្រះយេស៊ូវ​មិន​ប្រកាន់​អតីត​កាល​របស់​យើង

ម៉ាថាយ ២៨:១៦-២០ គ្រប់​ទាំង​អំណាច​បាន​ប្រគល់​មក​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​លើ​ផែនដី​ផង​។ ម៉ាថាយ ២៨:១៨ បន្ទាប់​ពី​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​រំដោះ​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ ឈ្មោះ​ចេហ្វ(Geoff) ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ការ​ញៀន​ថ្នាំ ខ្ញុំ​នៅតែ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​អំពី​គាត់​។ យើង​បាន​ឆ្លង​កាត់​ការ​លំបាក​ជា​ច្រើន​ជាមួយ​គ្នា ហើយ​ជួនកាល ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ផ្ដោត​ចិត្ត​ទៅលើ​អតីត​កាល​ដ៏​ពិបាក​របស់​គាត់ ជា​ជាង​ផ្ដោត​ចិត្ត​ទៅលើ​អនាគត​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ​សម្រាប់​គាត់​។ ឪពុក​ម្តាយ​ដែល​មាន​កូន​ញៀន​ថ្នាំ ច្រើនតែ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ថា ពួក​គេ​នឹង​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ការ​សេព​គ្រឿងញៀន​ទៀត ហើយ​ថ្ងៃ​មួយ ក្នុង​ការ​ជួបជុំ​គ្រួសារ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រាប់​ចេហ្វ​ថា “កូន​កុំ​ភ្លេច យើង​មាន​ខ្មាំង​សត្រូវ​មួយ ហើយ​វា​មាន​អំណាច​ខ្លាំង​ណាស់”។ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “បាទ​ប៉ា​ខ្ញុំ​ដឹង​ហើយ វា​មាន​អំណាច តែ​វា​មិន​អាច​គ្រប់​គ្រង​កូន​បានទេ”។ ក្នុង​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ អំពី​អំណាច​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ដែល​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​យើង ឲ្យ​រួច​​ពី​បាប ហើយ​បាន​កែ​ប្រែ​ជីវិត​យើង ពេលណា​យើង​មើលទៅ​ព្រះអង្គ​។ ភ្លាមៗ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល ទៅ​កាន់​សិស្ស​ព្រះអង្គ មុន​ពេល​ព្រះអង្គ​ជិត​ដល់​ពេល​យាង​ទៅ​ព្រះវរបិតា​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “គ្រប់​ទាំង​អំណាច​បាន​ប្រគល់​មក​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​លើ​ផែនដី​ផង”(ម៉ាថាយ ២៨:១៨)។ ព្រះយេស៊ូវ​ដែល​បាន​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ហើយ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ បាន​បើក​ផ្លូវ​ឲ្យ​យើង​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ ទោះ​យើង​មាន​អតីត​កាល​ដូច​ម្តេច​ក៏ដោយ​។ ព្រះអង្គ​គ្រប់​គ្រង​ពេល​អតីត​កាល និង​ពេល​អនាគត​របស់​យើង​។ ដោយសារ​ព្រះអង្គ​បាន​សន្យា​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​គង់នៅ​ជាមួយ​យើង​ជា​រៀង​រហូត(ខ.២០) នោះ​យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​សម្រេច​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ ហើយ​ជីវិត​យើង​ស្ថិត​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះអង្គ​ជានិច្ច​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​ក្តី​សង្ឃឹម ប្រសើរ​ជាង​ក្តី​សង្ឃឹម​ទាំង​អស់ ជា​ក្តី​សង្ឃឹម​ដែល​ល្អ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​យើង…

Read article
ជ្រលង​នៃ​ការ​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ

២កូរិនថូស ២០:២១-២៦ នៅ​ថ្ងៃទី៤គេ​ប្រជុំ​គ្នា នៅ​ច្រក​ភ្នំ​បេរ៉ាកា​។ ២របាក្សត្រ ២០:២៦ លោក​វីលៀម ខោភ័រ(William Cowper) ជា​កវី​កំណាព្យ ដែល​មាន​ជំងឺ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត អស់​រយៈ​ពេល​ភាគ​ច្រើន​នៃ​ជីវិត​គាត់​។ បន្ទាប់ពី​គាត់​បរាជ័យ​ក្នុង​ការ​ព្យាយាម​ធ្វើ​អត្តឃាត គាត់​ក៏បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ចូល​ទៅ​សម្រាក​ព្យាបាល ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ​សម្រាប់​មនុស្ស​វិកល​ចរិត​។ ប៉ុន្តែ នៅ​ទីនោះ តាមរយៈ​ការ​ថែទាំ​របស់​គ្រូ​ពេទ្យ​ជា​គ្រីស្ទបរិស័ទ លោក​ខោភ័រ ក៏​បាន​ទទួល​យក​សេចក្តី​ជំនឿ​ដ៏​កក់​ក្តៅ និង​សំខាន់ ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ​។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​លោក​ចន ញូតុន(John Newton) ជា​គ្រូ​គង្វាល និង​អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​សកល ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់ ឲ្យ​ចូល​រួម​និពន្ធ​បទ​ចម្រៀង​ទំនុក​សកល​មួយ​បទ សម្រាប់​ពួក​ជំនុំ​របស់​ពួកគេ​។ ក្នុង​ចំណោម​ទំនុក​សកល​ដែល​លោក​ខោភ័រ​បាន​និពន្ធ ក៏​មាន​បទ “ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ការ​តាម​របៀប​ដ៏​អាថ៌កំបាំង”ផង​ដែរ ដែល​គាត់​បាន​និពន្ធ ផ្អែក​ទៅ​លើ​ទី​បន្ទាល់​របស់​គាត់ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “ឱ​ពួក​បរិសុទ្ធ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​អើយ ចូរ​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ឡើង អ័ភ្រ​ដែល​អ្នក​ភ័យ​ខ្លាច​យ៉ាង​នេះ គឺ​បាន​បង្កប់​ទៅ​ដោយ​សេចក្តី​មេត្តា​ធំ​ដល់​ម្ល៉េះ ហើយ​នឹង​រលាយ​បាត់ ចេញ​ជា​ព្រះពរ​ធ្លាក់​មក​លើ​អ្នក”។ ប្រជាជន​នៃ​នគរ​យូដា ក៏​បាន​ជួប​សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ព្រះអម្ចាស់ តាម​របៀប​ដែល​ពួកគេ​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់ ដូច​លោក​ខោភ័រ​ផង​ដែរ​។ នៅពេល​ដែល​កងទ័ព​សត្រូវ​បាន​ចង​សម្ព័ន្ធ​គ្នា ដើម្បី​ឈ្លានពាន​ទឹកដី​របស់​ពួកគេ ស្តេច​យ៉ូសាផាត​ក៏បាន​ឲ្យ​ពួក​បណ្តាជន​មក​ជួបជុំ​គ្នា​អធិស្ឋាន​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​កងទ័ព​នៃ​នគរ​យូដា​ដើរ​ដង្ហែ​ជា​ក្បួន ទៅ​កាន់​សមរ​ភូមិ ពួក​ប្រុសៗ​នៅ​ជួប​មុខ​គេ​ក៏បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអម្ចាស់(២របាក្សត្រ ២០:២១)។ ពួក​សត្រូវ​ឈ្លានពាន​ក៏​មាន​ការ​ភាន់​ភាំង…

Read article
តើ​យើង​ជា​ម្ចាស់ ឬ​ជា​អ្នក​ទទួល​បញ្ញើ?

ទំនុក​ដំកើង ៥០:៧-១៥ ដ្បិត​អស់​ទាំង​សត្វ​នៅ​ព្រៃ​សុទ្ធតែ​របស់​អញ​។ ទំនុក​ដំកើង ៥០:១០ មាន​ពេល​មួយ នាយក​ប្រតិបត្តិ​ម្នាក់​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន ដែល​មាន​ប្រាក់​ពាន់​លាន បាន​ថ្លឹង​ថ្លែង​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​ល្អ​បំផុត​សម្រាប់​គ្រួសារ​គាត់ ហើយក៏​បាន​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា “តើ​ខ្ញុំ​ជា​ម្ចាស់​របស់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ ឬ​ព្រះ​ទ្រង់​គ្រាន់តែ​បាន​ផ្ញើ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ថែរក្សា?” គាត់​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ អំពី​ការ​ល្បួង​ដែល​អាច​កើត​មាន ដោយសារ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​មហា​សាល​នោះ ដូច​នេះ គាត់​មិន​ចង់​ឲ្យ​កូនៗ​របស់​គាត់​មាន​បន្ទុក ដោយសារ​បញ្ហា​ប្រឈម​នេះ​ទេ​។ គាត់​ក៏បាន​លះបង់​ភាព​ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​គាត់ ហើយក៏​បាន​ប្រគល់​ភាគ​ហ៊ុន​របស់​គាត់ ឲ្យ​ទៅ​អង្គការ​មនុស្ស​ធម៌១រយ​ភាគរយ​។ គាត់​ទទួល​ស្គាល់​ថា អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​គាត់​មាន សុទ្ធតែ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះ បានជា​គាត់​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់ ធ្វើ​ការ​រកស៊ី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយ​ខ្លួនឯង ហើយ​បរិច្ចាគ​ប្រាក់​ចំណេញ​នៅពេល​អនាគត ឲ្យ​ទៅ​អង្គការ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ៥០:១០ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​រាស្រ្ត​ព្រះ​អង្គ​ថា ដ្បិត​អស់​ទាំង​សត្វ​នៅ​ព្រៃ​សុទ្ធតែ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះអង្គ ព្រម​ទាំង​ហ្វូង​សត្វ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​លើ​ភ្នំ​ទាំង​ពាន់​ផង​។ ក្នុង​នាម​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះអាទិករ ដែល​បាន​បង្កើត​របស់​សព្វ​សារពើ​មក ព្រះអង្គ​មិន​បាន​ជំពាក់​អ្វី​នឹង​យើង​ទេ ហើយក៏​មិន​ត្រូវ​ការ​អ្វី​មួយ​ពី​យើង​ដែរ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “អញ​មិន​យក​គោ​ឈ្មោល​ពី​ផ្ទះ​ឯង ឬ​ពពែ​ឈ្មោល​ពី​ក្រោល​ឯង​ឡើយ”(ខ.៩)។ ដោយ​ព្រះទ័យ​សប្បុរស ព្រះអង្គ​ប្រទាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ដែល​យើង​មាន និង​ប្រើ​ប្រាស់ ក៏​ដូចជា​កម្លាំង និង​សមត្ថភាព​ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​។ ដោយសារ​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន ដូច​ដែល​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​បង្ហាញ​យើង​ស្រាប់ នោះ​ព្រះអង្គ​ក៏​សក្តិ​សមនឹង​ឲ្យ​យើង​ថ្វាយបង្គំ​អស់ពី​ចិត្ត​។ ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ម្ចាស់​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​។ ប៉ុន្តែ ដោយសារ​សេចក្តី​ល្អ​របស់​ព្រះអង្គ ព្រះ​អង្គ​ថែម​ទាំង​បាន​បន្ទាប​ព្រះ​កាយ ដើម្បី​មាន​ការ​ប្រកប​ទាក់ទង…

Read article