James Banks

You are here:
ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ខ្លាំង​បំផុត​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់

យ៉ូហាន ២០:១០-១៨ នាង​បាន​ឃើញ​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ​មក​នាង​។ យ៉ូហាន ២០:១៨ នៅ​ក្នុង​ខ្សែ​ភាពយន្ត​បែប​ប្រឌិត អំពី​កីឡា មាន​ចំណង​ជើង​ថា ទីលាន​ប្រកួត​នៃ​សេចក្តី​ស្រមៃ តួ​អង្គ​ឈ្មោះ រេយ ឃីន​សេឡា(Ray Kinsella) បាន​យល់សប្តិ​ឃើញ​ឪពុក​គាត់ ដែល​បាន​លាចាក​លោក​ហើយ​។ គាត់​បាន​ឃើញ​ឪពុក​គាត់ ដែល​ជា​កីឡាករ​វ័យ​ក្មេង​ម្នាក់​។ គាត់​ក៏​បាន​ប្រាប់​អេននី(Annie) ជា​ភរិយា​គាត់​ថា គាត់​មិន​ដែល​បាន​ឃើញ​ឪពុក​គាត់ ក្នុង​វ័យ​ក្មេង និង​រឹងមាំ​ដូច​នេះ​ទេ តែ​គាត់​ធ្លាប់តែ​ឃើញ​ឪពុក​គាត់ ក្នុង​វ័យ​ចាស់​ជាង​នោះ ដោយ​មាន​សភាព​ទ្រុឌ​ទ្រោម ដោយសារ​ទុក្ខ​លំបាក​ក្នុង​ជីវិត​។ បើ​គាត់​បាន​ជួប​ឪពុក​គាត់​ដោយ​ផ្ទាល់ គាត់​មិន​ដឹង​ថា ត្រូវ​និយាយ​អ្វី​ទៅ​កាន់​ឪពុក​គាត់​ទេ​។ រឿង​នេះ បាន​ចោទ​ជា​សំណួរ​ដល់​យើង​រាល់​គ្នា​ថា តើ​យើង​នឹង​មាន​អារម្មណ៍​យ៉ាងណា បើសិន​ជា​យើង​បាន​ជួប​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​ដែល​បាន​លាចាក​លោក​ហើយ ដោយ​ឃើញ​ពួកគេ​នៅ​ក្មេង ហើយ​រឹងមាំ​ដូច​កាលពី​មុន? នាង​ម៉ារា​មកពី​ស្រុក​ម៉ាកដាឡា មាន​បទ​ពិសោធន៍​ដូច​នេះ នៅពេល​ដែល​នាង​បាន​​ជួប​ព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់​ពី​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​។ នាង​ម៉ារា​កំពុង​យំ​នៅ​ក្បែរ​ផ្នូរ​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​នៅ​ទ​ទេ នៅពេល​ដែល​នាង​បែរ​ទៅ​ក្រោយ ឃើញ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ឈរ តែ​មើល​ព្រះអង្គ​មិន​ស្គាល់​ទេ(យ៉ូហាន ២០:១៤)។ ហេតុ​អ្វី​នាង​មើល​ព្រះអង្គ​មិន​ស្គាល់? គឺ​ប្រហែល​មកពី​ទឹក​ភ្នែក​នៅ​លើ​កែវ​ភ្នែក​របស់​នាង ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​ស្រវាំង​មើល​មិន​ច្បាស់ ឬ​ដោយសារ​កន្លែង​នោះ​ងងឹត​នៅឡើយ(ខ.១)។ ឬ​ក៏​ប្រហែល​ដោយសារ​លើក​មុន នាង​បាន​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​មាន​ឈាម​ជោគ​ព្រះ​កាយ មាន​ស្នាម​គេ​វាយដំ និង​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​ដល់​អស់​ព្រះ​ជន្ម​។ នាង​មិន​នឹក​ស្មានថា…

Read article
ព្រះ​នៃ​ការ​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី

២របាក្សត្រ ៣៣:១០-១៧ ក៏​អធិស្ឋាន ហើយ​ព្រះ​ក៏​ទន់​ព្រះហឫទ័យ ស្តាប់​តាម​សេចក្ដី​ដែល​ទ្រង់​ទូល​អង្វរ​។ ២របាក្សត្រ ៣៣:១៣ ថ្ងៃ​មួយ គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​ប្រកាស​នៅ​លើ​ទំព័រ​កាសែត​ថា “ឈ្មួញ​នៃ​សេចក្តី​ស្លាប់ បាន​ទទួល​មរណៈ​ភាព​ហើយ!” ដំណឹង​មរណៈ​ភាព​នៅ​លើ​ទំព័រ​កាសែត​នោះ ប្រហែល​ជា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​អាល់ហ្វ្រែត ណូបែល(Alfred Nobel) ជា​អ្នក​ច្នៃ​បង្កើត​គ្រាប់​រំសេវ​ផ្ទុះ ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទិសដៅ​នៃ​ជីវិត​។ ប៉ុន្តែ កាសែត​នោះ​បាន​ចេញ​ផ្សាយ​ពត៌​មាន​ខុស ព្រោះ​លោក​អាល់ហ្វ្រែត​នៅ​មាន​ជីវិត​រស់នៅ​ធម្មតា​ទេ​។ តាម​ពិត គឺ​បង​ប្រុស​របស់​គាត់ ឈ្មោះ​លូដវីជ(Ludvig)ទេ ដែល​បាន​ស្លាប់​នោះ​។ នៅពេល​ដែល​លោក​អាល់ហ្វ្រែត បាន​ដឹង​ថា គាត់​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ដោយសារ​គាត់​បាន​ឆ្នៃ​បង្កើត​ឧបករណ៍​ដ៏​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដែល​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ស្លាប់​បាត់បង់​ជីវិត គាត់​ក៏បាន​សម្រេច​ចិត្ត​បរិច្ចាគ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​គាត់​ភាគ​ច្រើន ដើម្បី​ធ្វើ​ពានរង្វាន់ ដល់​អ្នក​ដែល​មាន​ភាព​លេច​ធ្លោ​ខ្លាំង ក្នុង​ការ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​មនុស្ស​ជាតិ​។ គេ​ក៏​បាន​ហៅ​ពាន​រង្វាន់​​នោះ​ថា ពាន​រង្វាន់​ណូបែល​សន្តិភាព​។ កាលពី​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំ​មុន អ្នក​មាន​អំណាច​ម្នាក់​ទៀត​ក៏បាន​ផ្លាស់​ប្រែ​ចិត្ត​ផង​ដែរ​។ ស្តេច​ម៉ាន៉ាសេ គឺជា​ស្តេច​របស់​នគរ​យូដា ដែល​បាន​បះបោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ​។ ជា​លទ្ធផល ទ្រង់​ត្រូវ​គេ​ចាប់​ព្រះ​កាយ​ធ្វើ​ជា​ឈ្លើយសឹក ដឹក​ទៅ​ទីក្រុង​បាប៊ីឡូន​។ តែ ទ្រង់ “ក៏​ទូល​អង្វរ​ដល់​ព្រះ‌​យេហូវ៉ា​នៃ​ទ្រង់ ព្រម​ទាំង​បន្ទាប​ព្រះទ័យ​ចុះ​ជា​ខ្លាំង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​នៃ​ពួក​ឰយុកោ​ទ្រង់​វិញ” ហើយ “ព្រះ​ក៏​ទន់​ព្រះ‌​ហឫទ័យ ស្តាប់​តាម​សេចក្ដី​ដែល​ទ្រង់​ទូល​អង្វរ ប្រោស​នាំ​ទ្រង់​មក​ឯ​រាជ្យ​ក្នុង​ក្រុង​យេរូសាឡិម​វិញ”(២របាក្សត្រ ៣៣:១២-១៣)។ ស្តេច​ម៉ាន៉ាសេ​ក៏បាន​ដឹកនាំ​ប្រទេស​ដោយ​សុខ​សន្តិភាព រហូត​ដល់​អស់​ព្រះ​ជន្ម ដោយ​បម្រើ​ព្រះអម្ចាស់…

Read article
មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​ព្រះវរបិតា

វិវរណៈ ៥:៧-១៤ តួ​មាន​ជីវិត​ទាំង៤ និង​ពួក​ចាស់ទុំ២៤នាក់ … កាន់​ស៊ុង និង​ពាន​មាស ដែល​ពេញ​ដោយ​គ្រឿង​ក្រអូប​រៀង​ខ្លួន ឯ​គ្រឿង​ក្រអូប នោះ​ជា​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​របស់​ពួក​បរិសុទ្ធ​។ វិវរណៈ ៥:៨ ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​មាន​កូន​កាំបិត​ចាស់​​មួយ​ដែល​រិចរិល និង​មាន​ពណ៌​ស្រ​អាប់ ដោយ​ឆ្លង​កាត់​ពេល​វេលា​ជា​យូរ​មក​ហើយ​។ ផ្លែ​កាំបិត​នោះ​បាន​ឆែប ហើយ​ដង​​របស់​វា​​ក៏​មាន​ស្នាម​ទ្រុឌ តែ​វា​ជា​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដ៏​មាន​តម្លៃ ដែល​គាត់​បាន​ទុក​ក្នុង​ប្រអប់ ក្នុង​ទូរ​ខោអាវ​របស់​គាត់ រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​គាត់​ប្រគល់​វា​មក​​ឲ្យ​ខ្ញុំ​។ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា កាំបិត​នេះ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​កេរ​ដំណែល​បន្តិច​បន្តួច​ដែល​គាត់​ទទួល​បាន​ពី​ជីតា​របស់​ខ្ញុំ​។ តា​របស់​ខ្ញុំ​បាន​លាចាក​លោក កាល​ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង​នៅឡើយ ហើយ​ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចាត់​ទុក​កាំបិត​របស់​គាត់ ជា​វត្ថុ​មាន​តម្លៃ​។ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ព្រះអម្ចាស់​ក៏​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ដែល​យើង​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់​ផង​ដែរ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ បាន​ពិពណ៌នា​ថា នៅ​ជុំ​វិញ​បល្ល័ង្ក​របស់​ព្រះ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ មាន “តួ​មាន​ជីវិត​ទាំង៤” និង​ពួក​ចាស់ទុំ២៤នាក់ ក្រាប​ចុះ ដើម្បី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះយេស៊ូវ(ជំពូក ៤-៥)។ ចាស់ទុំ​ម្នាក់ៗ​កំពុង​កាន់ “ស៊ុង និង​ពាន​មាស ដែល​ពេញ​ដោយ​គ្រឿង​ក្រអូប​រៀង​ខ្លួន ឯ​គ្រឿង​ក្រអូប នោះ​ជា​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​របស់​ពួក​បរិសុទ្ធ”(៥:៨)។ នៅ​សម័យ​បុរាណ គ្រឿង​ក្រអូប​ជា​វត្ថុ​មាន​តម្លៃ សម្រាប់​ឲ្យ​ពួក​ស្តេច​ប្រើ(សូម​យើង​គិត​អំពី មាស កំញាន និង​គ្រឿង​ក្រអូប ដែល​​ពួក​ហោរ​​បាន​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ម៉ាថាយ…

Read article
ការ​យល់​ច្រឡំ​ចំពោះ​ព្រះយេស៊ូវ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)

កិច្ចការ ៣:១៥-២៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សំឡាប់​ព្រះអម្ចាស់​ជីវិត​នោះ​ទៅ តែ​ព្រះ​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ​។ កិច្ចការ ៣:១៥ លោក​ម៉ៃឃើលអេនជេឡូ(Michelangelo) គឺជា​ជាង​ចម្លាក់​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត ដែល​បាន​ឆ្លាក់​រូប​ល្បីៗ​ជា​ច្រើន នៅ​ប្រទេស​អ៊ីតាលី​នៅ​សម័យ​មុន​។ រូប​ចម្លាក់​លោក​ម៉ូសេ ដែល​គាត់​បាន​ឆ្លាក់ ជា​ស្នាដៃ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​ដែល​គាត់​បាន​ឆ្លាក់​ចប់​សព្វ​គ្រប់​នៅ​ឆ្នាំ១៥១៥​។ ប៉ុន្តែ រូប​ចម្លាក់​លោក​ម៉ូសេ​ដែល​គាត់​បាន​ឆ្លាក់​នោះ មាន​ស្នែង​ពីរ​ដុះ​ចេញពី​ក្រោម​សក់ នៅ​លើ​ថ្ងាស​។ មិនមែន​មានតែ​លោក​ម៉ៃឃលអេនជេឡូ​ទេ ដែល​បាន​ឆ្លាក់​រូប​លោក​ម៉ូសេ​ដូច​នេះ វិចិត្រករ​ជា​ច្រើន​ទៀត នៅ​សម័យ​រើនេសាន់ និង​មជ្ឈិម​សម័យ បាន​ឆ្លាក់ និង​គូ​រូប​លោក​ម៉ូសេ​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ​។ តើ​មក​ពី​ហេតុ​អ្វី? គឺ​ដោយសារ​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ជា​ភាសាឡាតាំង ដែល​បាន​បក​ប្រែ​ពី​ភាសា​ហេព្រើរ នៅ​សម័យ​នោះ បាន​ពិពណ៌នា​ថា លោក​ម៉ូសេ​មាន​ពន្លឺ​ចែងចាំង​នៅ​លើ​មុខ បន្ទាប់​ពី​បាន​ចូល​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ(មើល​និក្ខមនំ ៣៤:២៩)។ ព្រះ​គម្ពីរ​ដើម​ជា​ភាសា​ហេព្រើរ​បាន​ប្រើ​ពាក្យ ដែល​មានន័យ​ទាក់ទង​នឹង “ស្នែង” ក្នុង​ការ​ពិពណ៌នា អំពី “បាច់” ពន្លឺ ដែល​បាញ់​ចេញពី​មុខ​របស់​លោក​ម៉ូសេ ហើយ​ព្រះ​គម្ពីរ​វ៉ាល់ហ្គេត ជា​ភាសាឡាតាំង​បាន​បក​ប្រែ​ពាក្យ​នេះ​ត្រង់​ៗ​តែ​ម្តង​។ ដូច​នេះ អ្នកអាន​ព្រះ​គម្ពីរ​ភាសាឡាតាំង​នោះ “មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ” អំពី​លោក​ម៉ូសេ​។ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ​ចំពោះ​នរណា​ម្នាក់​ទេ? បន្ទាប់​ពី​សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​ប្រោស​បុរស​ពិការ​ជើង​ពី​កំណើត​ម្នាក់ ឲ្យ​អាច​ដើរ​បាន ដោយនូវ​ព្រះ​នាម​ព្រះយេស៊ូវ(កិច្ចការ ៣:១-១០) គាត់​ក៏​បាន​ប្រកាស​ដល់​ជន​រួម​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​របស់​គាត់​ថា ពួកគេ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​។ គាត់​ក៏​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សំឡាប់​ព្រះអម្ចាស់​ជីវិត​នោះ​ទៅ…

Read article
ព្រះអង្គ​មិន​ដែល​មើល​រំលង​យើង (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)

ជន​គណនា ៦:២២-២៧ ព្រះយេហូវ៉ា​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ទ្រង់​ភ្លឺ​មក​ដល់​ឯង ព្រម​ទាំង​ផ្តល់​ព្រះ​គុណ​ដល់​ឯង​ផង​។ ជន​គណនា ៦:២៥ មាន​ពេល​មួយ អ្នក​ស្រី​យ៉ូអានី(Joanie) បាន​រៀបរាប់​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់ ទៅ​កាន់​មិត្ត​ភក្តិ​ថា ជួនកាល គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា គេ​មើល​រំលង និង​មិន​ឲ្យ​តម្លៃ​គាត់​សោះ​។ ពាក្យ​សម្តី​នេះ​បាន​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​បរិយាកាស​ដ៏​ក្រោម​ក្រំ​។ ស្វាមី​របស់​គាត់​បាន​ចាកចោល​គាត់ និង​កូន​តូចៗ ដើម្បី​ទៅ​រស់នៅ​ជាមួយ​ស្រី​ផ្សេង​។ គាត់​ក៏​បាន​រៀបរាប់​ថា “ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ល្អ​ចំពោះ​គាត់​អស់ពី​ចិត្ត ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ហើយ​។ ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា មាន​នរណា​មើល​ឃើញ​ខ្ញុំ ឬ​ចំណាយ​ពេល ដើម្បី​ស្គាល់​ខ្ញុំ​ច្បាស់​ទេ”។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ក៏​បាន​តប​ថា “ខ្ញុំ​មាន​ការ​សោក​ស្តាយ ដែល​បានឮ​ដូច​នេះ​។ ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចាកចោល​ខ្ញុំ ពេល​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ៦ឆ្នាំ ហើយ​គ្រួសារ​ខ្ញុំ ជា​ពិសេស​ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ មាន​ការ​ពិបាក​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ប៉ុន្តែ នៅ​ពេល​គាត់​ដណ្តប់​ភួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គេង នៅ​ពេលយប់ គាត់​តែងតែ​និយាយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “ព្រះអង្គ​មិន​ដែល​បិទ​ព្រះ​នេត្រ​របស់​ព្រះអង្គ​ឡើយ”។ នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ធំឡើង គាត់​ក៏បាន​ពន្យល់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា កាល​នោះ គាត់​កំពុង​បង្រៀន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ ព្រះ​អង្គ​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ហើយ​តែងតែ​មើលថែ​ខ្ញុំ​ជានិច្ច សូម្បី​នៅពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​គេង​លក់​ក៏ដោយ”។ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​កត់ទុក​នូវ​ព្រះបន្ទូល ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​មក​លោក​ម៉ូសេ ដើម្បី​ចែកចាយ​ដល់​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដ៏​ពិបាក នៅពេល​ដែល​ពួក​គេ​រស់នៅ​វិលវល់​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន​ស៊ីណាយ​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​ប្រកាស​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ​ថា “សូម​ឲ្យ​ព្រះយេហូវ៉ា​ប្រទាន​ពរ ហើយ​រក្សា​ឯង សូម​ឲ្យ​ព្រះយេហូវ៉ា​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ភក្ត្រ​ទ្រង់​ភ្លឺ​មក​ដល់​ឯង…

Read article
ការ​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី​ជាមួយ​ព្រះអម្ចាស់

រ៉ូម ៥:៦-១១ ដោយ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សុគត​ជំនួស​យើង​រាល់​គ្នា នោះ​គឺ​ក្នុង​កាលដែល​យើង​នៅ​មាន​បាប​នៅ​ឡើយ​ផង​។ រ៉ូម ៥:៨ លោក​រេមប្រិន(Rembrandt) គឺជា​វិចិត្រករ​ជនជាតិ​ហូឡង់ ដែល​បាន​គូរ​រូប​គំនូរ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​នៅ​ឆ្នាំ១៦៣៣ មាន​ចំណង​ជើង​ថា ការ​បញ្ឈរ​ឈើ​ឆ្កាង​។ អត្ថន័យ​របស់​ផ្ទាំង​គំនូរ​នេះ ហាក់​ដូច​ជា​កំពុងតែ​សួរ​យើង​ថា “តើ​បាប​របស់​អ្នក គឺជា​មូល​ហេតុ​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង​ដែរ​ឬ​ទេ?” គាត់​បាន​គូរ​រូប​ព្រះ​យេស៊ូវ​នៅ​ចំ​កណ្តាល​ផ្ទាំង​គំនូរ ដោយ​ព្រះអង្គ​ជាប់​នៅ​ឈើ​ឆ្កាង ដែល​មនុស្ស​បួន​នាក់​កំពុង​លើក​បញ្ឈរ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ចំណោម​ពួកគេ មាន​ម្នាក់​ដែល​លេច​ធ្លោ​ជាងគេ នៅ​កន្លែង​ដែល​មាន​ពន្លឺ​ភ្លឺ​។ គាត់​មាន​សំលៀក​បំពាក់​ខុសពី​គេ តាម​រចនាបថ​របស់​មនុស្ស​នៅ​សម័យ​លោក​រេមប្រិន ដោយ​គាត់​ពាក់​មួក​កាតឹប ដែល​ជាង​គំនូរ​ច្រើនតែ​ពាក់​។ ពេល​គេ​មើល​រូប​បុរស​នោះ​ឲ្យ​បាន​ជិត គេ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា តាម​ពិត​លោក​រេមប្រិន​បាន​គូរ​រូប​គាត់ នៅ​ក្នុង​ផ្ទាំង​គំនូរ​នោះ ហាក់​ដូច​ជា​ក្នុង​ន័យ​ថា “បាប​របស់​ខ្ញុំ​បាន​រួម​ចំណែក នៅ​ក្នុង​ការ​សុគត​របស់​ព្រះយេស៊ូវ”។ ប៉ុន្តែ មាន​ម្នាក់​ទៀត ដែល​លេច​ធ្លោ​ជាង​គេ​ផង​ដែរ​។ អ្នក​នោះ​កំពុង​ជិះ​សេះ សម្លឹង​មើល​មក​ខាង​ក្រៅ​ផ្ទាំង​គំនូរ​។ អ្នក​ខ្លះ​យល់​ឃើញថា នេះ​ជា​រូប​ទីពីរ​តំណាង​ឲ្យ​លោក​រេមប្រិន ដែល​កំពុង​ទំនាក់​ទំនង​មក​អ្នក​ទស្សនា​ផ្ទាំង​គំនូរ​នោះ ដែល​ហាក់​ដូចជា​កំពុង​សួរ​ថា “តើ​បាប​របស់​អ្នក​មាន​ចំណែក​ក្នុង​ការ​សុគត​របស់​ព្រះ​អង្គ​ដែរ​ឬ​ទេ?” សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​បាន​ដឹង​ថា បាប​របស់​គាត់​មាន​វត្ត​មាននៅ​ទីនោះ ហើយ​យើង​ក៏​អាច​ដឹង​ដូច​គាត់ ព្រោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​រង​ទុក្ខ និង​សុគត ដើម្បី​យើង​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​រ៉ូម ៥:១០ គាត់​បាន​ហៅ​ខ្លួន​គាត់ និង​យើង​ថា “ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ព្រះ”។ ប៉ុន្តែ…

Read article
មនុស្ស​ដែល​លើក​ទឹក​ចិត្ត

កិច្ចការ ១១:១៩-២៦ គាត់​មាន​សេចក្តី​អំណរ ក៏​ទូន្មាន​គេ​គ្រប់​គ្នា ឲ្យ​សំរេច​ចិត្ត​នឹង​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់​។ កិច្ចការ ១១:២៣ កាល​លោក​ចេ អរ អរ ថូលគិន(J. R. R. Tolkien) បាន​ទទួល “ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដ៏​លើស​លប់” ពី​លោក​ស៊ីអេស លូ​អ៊ីស(C. S. Lewis) ជា​មិត្តសំឡាញ់ និង​មិត្ត​រួម​ការងារ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​និពន្ធ​សៀវភៅ​រឿង​ប្រលោមលោក​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ម្ចាស់​ចិញ្ចៀន​។ លោក​ថូលគិន​បាន​និពន្ធ​សៀវភៅ​រឿង​ភាគ​នេះ ដោយ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង និង​អត់​ធ្មត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​គាត់​ជា​អ្នក​វាយ​អត្ថបទ​ដ៏​វែង​ដោយ​ផ្ទាល់ដៃ មិន​តិច​ជាង២ដង​ទេ​។ នៅពេល​ដែល​គាត់​ផ្ញើ​អត្ថបទ​ដែល​គាត់​បាន​វាយ​នោះ ទៅ​លោក​លូ​អ៊ីស លោក​លូអ៊ីស​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ ដែល​លោក​បាន​និពន្ធ​សៀវភៅ​រឿង​នេះ គឺ​ពិតជា​មាន​តម្លៃ​ណាស់”។ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី លោក​យ៉ូសែប មកពី​កោះ​គី​ប្រុស ប្រហែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​បំផុត ជា​អ្នក​លើក​ទឹក​ចិត្ត ហើយ​ក្រោយមក ពួក​សាវ័ក​ក៏បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​គាត់​ថា បាណាបាស(មានន័យថា “កូន​នៃ​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត” កិច្ចការ ៤:៣៦)។ លោក​បាណាបាស​ក៏​ជា​អ្នក​នាំ​ពួក​សាវ័ក ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​សាវ័ក​ប៉ុល​ផង​ដែរ(៩:២៧)។ ក្រោយមក បន្ទាប់​សាសន៍​ដទៃ​ជា​ច្រើន​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ “គាត់​ក៏​មាន​សេចក្តី​អំណរ ក៏​ទូន្មាន​គេ​គ្រប់​គ្នា ឲ្យ​សំរេច​ចិត្ត​នឹង​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់”(១១:២៣)។ លោក​លូកា​បាន​ពិពណ៌នា​ថា “គាត់​ជា​មនុស្ស​ល្អ…

Read article
សេចក្តី​សប្បុរស​មិន​អាច​វាស់​បាន

សុភាសិត ១១:១៦-២៥ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា នោះ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ជីវិត​ខ្លួន​។ សុភាសិត ១១:១៧ បុរស​ពីរ​នាក់​មិត្ត​ភក្តិ​នឹង​គ្នា​កំពុង​ដើរ​រក​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​មួយ​គ្រឿង នៅ​ក្នុង​ហាង​លក់​គ្រឿង​អេឡិចត្រូនិក ហើយក៏​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​លោក​សាគីល អូនាល(Shaquille O’Neal) ជា​តារា​បាល់​បោះ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​។ ពួក​គេ​ដឹង​ថា កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ លោក​អូនាល​បាន​បាត់បង់​ប្អូន​ស្រី និង​មិត្ត​រួម​ក្រុម​របស់​គាត់ ដូច​នេះ ពួកគេ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​សមាន​ទុក្ខ ចំពោះ​គាត់ ដោយ​ក្តី​អាណិត​។ បន្ទាប់មក​ពួកគេ​ក៏បាន​បន្ត​ដើរមក​មើល​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​ទៀត​។ ពេល​នោះ លោក​អូនៀល​ក៏បាន​ចូល​ទៅ​ជិត​ពួកគេ ហើយក៏​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​រើស​យក​កុំព្យូទ័រ​លែបថប់​ដែល​ស្អាត​បំផុត នៅ​ក្នុង​ហាង​។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏​បាន​ទិញ​កុំព្យូទ័រ​នោះ​ឲ្យ​ពួកគេ ដោយសារ​គាត់​​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ចំពោះ​សមាន​ចិត្ត​របស់​ពួកគេ​ដែល​យល់​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​គាត់។ កាលពី​ជាង២ពាន់​ឆ្នាំ មុន​ពេល​រឿង​នេះ​កើត​ឡើង ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​បង្រៀន​ថា “មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា នោះ​តែង​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ជីវិត​ខ្លួន”(សុភាសិត ១១:‌១៧)។ ពេលណា​យើង​មើល​ឃើញ​តម្រូវការ​របស់​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​យើង​អាច​ធ្វើ​បាន ដើម្បី​ជួយ និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ នោះ​ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ដល់​យើង​។ ព្រះ​អង្គ​ប្រហែល​មិន​ឲ្យ​កុំព្យូទ័រ​មួយ​គ្រឿង ឬ​ឧបករណ៍​អ្វី​មក​យើង​ទេ តែ​ព្រះអង្គ​អាច​ប្រទាន​ពរ​យើង តាម​របៀប​ដែល​លោកិយ​មិន​អាច​វាស់​បាន​។ គឺ​ដូច​ដែល​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​ពន្យល់ នៅ​ក្នុងខ១៦ នៃ​ជំពូក​ដដែល​នេះ​ថា “ស្ត្រី​ណា​ដែល​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ល្អ នោះ​តែង​រក្សា​ទុក​នូវ​កិត្តិសព្ទ ដូចជា​មនុស្ស​ប្រិតប្រៀប​ដែល​រក្សា​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែរ”(ខ.១៦)។ មាន​អំណោយ​ជា​ច្រើន​មកពី​ព្រះ ដែល​មាន​តម្លៃ​លើស​មាស​ប្រាក់​ទៅទៀត ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​វាល់​អំណោយ​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​យើង ដោយ​ព្រះទ័យ​សប្បុរស តាម​ប្រាជ្ញា និង​ផ្លូវ​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ​របស់​ព្រះអង្គ​។…

Read article
សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​គ្មាន​ព្រំដែន

ទំនុក​ដំកើង ១០៣:៨-១៧ សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ទ្រង់​ក៏​ធំ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណោះ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​កោត​ខ្លាច​ដល់​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ១០៣:១១ នៅ​ថ្ងៃខួប​អាពាហ៍ពិពាហ៍​របស់​អ្នក​ស្រី​ធែររី(Terry) គាត់​បាន​និយាយ​ថា “ព្រះអម្ចាស់​ល្អ​ចំពោះ​ពួក​ខ្ញុំ​ណាស់! ខ្ញុំ​ចង់​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​យើង​បាន​រស់នៅ​ជា​ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​ឆ្នាំ​ទៀត”។ ពេល​នោះ ទឹក​ភ្នែក​ដែល​គាត់​បាន​សម្រក់​នៅពេល​គាត់​និយាយ គឺ​បាន​បង្ហាញថា គាត់​កំពុង​តែ​និយាយ​ចេញពី​ចិត្ត​។ ក្រុម​តូច​របស់​យើង​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ យើង​ដឹង​ថា រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​កន្លង​មកនេះ អ្នក​ស្រី​ធែររី និង​ស្វាមី​របស់​គាត់​បាន​ជួប​ការ​លំបាក​ប៉ុណ្ណា​។ លោក​រ៉ូបឺត(Robert) ​ស្រាប់តែ​មាន​ជំងឺ​វិកល​ចរិត ហើយក៏​បាន​សម្លាប់​កូន​ស្រី​ខ្លួនឯង អាយុ៤ឆ្នាំ​។ គាត់​ត្រូវ​រស់នៅ​ក្នុង​មន្ទីរ​ព្យាបាល​អ្នក​ជំងឺ​វិកល​ចរិត​អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ទសវត្សរ៍ ប៉ុន្តែ អ្នក​ស្រី​ធែររី​នៅតែ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​គាត់ ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ដោយ​ជួយ​អ្នក​ស្រី​ធែររី​ឲ្យ​អត់ឱន​ទោស​ឲ្យ​ស្វាមី​ខ្លួន​។ ទោះ​ពួកគេ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា​ក៏ដោយ ក៏​ពួកគេ​នៅតែ​ស្រឡាញ់​គ្នា​កាន់តែ​ខ្លាំង​ឡើង​។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ការ​អត់​ទោស​យ៉ាង​ដូច​នេះ អាច​កើត​ចេញពី​ប្រភព​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ​។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ព្រះអម្ចាស់ យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “ទ្រង់​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​យើង តាម​អំពើបាប​របស់​យើង​ទេ … ឯ​ទិស​ខាង​កើត​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ទិស​ខាងលិច​យ៉ាងណា ទ្រង់​បាន​ដក​យក​អស់​ទាំង​ការ​ល្មើស​នៃ​យើង ឲ្យ​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​យើង​យ៉ាង​នោះ​ដែរ”(ទំនុក​ដំកើង ១០៣:១០,១២)។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​សេចក្តី​មេត្តា​ដល់​យើង តាម​រយៈ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​មាន​តម្លៃ​របស់​ព្រះអង្គ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែងថា “ដ្បិត​ដែល​ផ្ទៃ​មេឃ​ខ្ពស់​ជាង​ផែនដី​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា សេចក្តី​សប្បុរស​របស់​ទ្រង់​ក៏​ធំ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណោះ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​កោត​ខ្លាច​ដល់​ទ្រង់”(ខ.‌១១)។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ធំ​ប្រសើរ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ បាន​បណ្តាល​ព្រះទ័យ​ព្រះអង្គ ឲ្យ​យាង​ចុះ​មក​យក​កំណើត​ជា​មនុស្ស ហើយ​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ដើម្បី​លោះ​បាប​យើង…

Read article
ពេល​ដែល​យើង​ជឿ​ថា យើង​នឹង​បាន​ឃើញ

អេសាយ ៦៥:១៧-២៥ ឯ​ឆ្កែ​ព្រៃ និង​កូន​ចៀម​វា​នឹង​រកស៊ី​ជាមួយ​គ្នា​។ អេសាយ ៦៥:២៥ មាន​ពេល​មួយ​ភរិយា​ខ្ញុំ​ឈ្មោះ ខារី(Cari) បាន​ហៅ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ដើរមក​មាត់​បង្អួច ហើយ​ក៏​បាន​ចង្អុល​ទៅ​សត្វ​ក្តាន់​ញី​ពេញវ័យ​មួយ​ក្បាល នៅ​ក្នុង​ព្រៃ នៅ​ក្បែរ​របង​ផ្ទះ​របស់​យើង ដោយ​រត់​ចុះ​ឡើងៗ ពី​ចុង​ម្ខាង​នៃ​របង​ផ្ទះ​យើង​ទៅ​ចុង​ម្ខាង​ទៀត​។ ចំណែកឯ​ឆ្កែ​របស់​យើង​ដែល​មាន​មាឌធំ ពួកវា​ក៏បាន​រត់​ចុះ​ឡើងៗ នៅ​ខាង​ក្នុង​ទី​ធ្លា​ផ្ទះ តាម​សត្វ​ក្តាន់​នោះ ដែល​នៅ​ក្រៅរបង ប៉ុន្តែ ពួកវា​មិន​បាន​ព្រុស​ទាល់តែសោះ​។ ពួកវា​ក៏​បាន​បន្ត​រត់​ចុះ​ឡើងៗ​ដូច​នេះ​ជិត​១​ម៉ោង​។ ពេល​ណា​សត្វ​ក្តាន់​ឈប់ ហើយ​ងាក​មក​មើល​ពួកវា ពួកវា​ក៏​បាន​ឈប់​ផង​ដែរ ដោយ​ពួកវា​តម្រង់​ជើង​ខាង​មុខ ហើយ​បន្ទន់​ជើង​ខាង​ក្រោយ ដើម្បី​ត្រៀម​ខ្លួន​រត់​ទៀត​។ នេះ​មិនមែន​ជា​អាកប្ប​កិរិយា​របស់​សត្វ​សាហាវ​ដេញ​ចាប់​សត្វ​ស្លូត​ធ្វើ​ជា​ចំណី​​នោះ​ទេ តាម​ពិត សត្វ​ក្តាន់ និង​សត្វ​ឆ្កែ​របស់ខ្ញុំ​កំពុងតែ​រត់​លេង​ជាមួយ​គ្នា ដោយ​ចិត្ត​រីករាយ បានជា​ភរិយា​ខ្ញុំ​លាន់​មាត់​ថា គាត់​មិន​នឹក​ស្មាន​សោះ​ថា គាត់​បាន​ឃើញ​ទិដ្ឋភាព​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ពេចពិល​រមិល​មើល​នេះ​។ សម្រាប់​ខ្ញុំ និង​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ ការ​លេង​ប្រឡែង​របស់​ពួកវា នៅពេល​ព្រឹក​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ទិដ្ឋភាព​ដែល​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​នគរ​ព្រះ​ដែល​ត្រូវ​មកដល់​។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ ព្រះអម្ចាស់​បាន​មាន​បន្ទូល​សន្យា​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី​ថ្មី(អេសាយ ៦៥:១៧)។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​ទៀត​ថា “ឆ្កែ​ព្រៃ និង​កូន​ចៀម​វា​នឹង​រកស៊ី​ជាមួយ​គ្នា ហើយ​សិង្ហ​នឹង​ស៊ី​ចំបើង​ដូច​ជា​គោ”(ខ.២៥)។ នៅពេល​នោះ សត្វ​សាហាវ​នឹង​មិន​ចាប់​សត្វ​ដទៃ​ទៀត​ជា​អាហារ​ទៀត​ទេ តែ​ពួកវា​នឹង​នៅ​ជាមួយ​គ្នា​ដូច​មិត្ត​ភក្តិ​។ ព្រះបន្ទូល​ដែល​បាន​ចែង​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ…

Read article