John Blase

You are here:
ស្រឡាញ់​ដូច​ព្រះយេស៊ូវ

យ៉ូហាន ១៥:៩-១៧ គ្មាន​អ្នកណា​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ធំជាង​នេះ គឺ​ដែល​អ្នកណា​នឹង​ប្តូរ​ជីវិត ជំនួស​ពួក​សំឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នោះ​ទេ​។ យ៉ូហាន ១៥:១៣ គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​ពិពណ៌នា អំពី​លោក​ដន ហ្គីសេព បេរ៉ាដេលី(Don Guiseppe Berardelli) ជា​អ្នក​ក្រុង​ខា​ស៊ីងហ្គោ ប្រទេស​អ៊ីតាលី​ថា គាត់​ជា​មនុស្ស​ដែល​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​ស្រឡាញ់​។ លោក​ដន ជា​មនុស្ស​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់ ដែល​ចូល​ចិត្ត​ជិះ​ម៉ូតូ​កញ្ចាស់​មួយ​គ្រឿង ក្នុង​ទីក្រុង ហើយ​តែងតែ​និយាយ​ស្វាគមន៍​គេ​ថា “សូម​ឲ្យ​សន្តិភាព និង​សេចក្តី​ល្អ កើត​មាន​ដល់​អ្នក”។​គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ ដោយ​មិន​គិត​ពី​ការ​ហត់​នឿយ ដើម្បី​យក​អសារ​អ្នក​ដទៃ​។ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ឆ្នាំ​ចុង​ក្រោយ​នៃ​ជីវិត​គាត់ គាត់​មាន​បញ្ហា​សុខ​ភាព ដែល​មាន​សភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​កាន់តែ​ខ្លាំង នៅពេល​ដែល​គាត់​ឆ្លង​ជំងឺកូវីដ១៩​។ សហគមន៍​របស់​គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​រៃលុយ​គ្នា​ទិញ​ម៉ាស៊ីន​ជំនួយការ​ដក​ដង្ហើម​មួយ​គ្រឿង សម្រាប់​គាត់​។ ប៉ុន្តែ នៅពេល​ដែល​ស្ថានភាព​របស់​គាត់​កាន់តែ​មាន​សភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ គាត់​បាន​បដិសេធន៍​មិន​ព្រម​ប្រើ​ម៉ាស៊ីន​ដក​ដង្ហើម​នោះ ហើយក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ប្រគល់​ម៉ាស៊ីន​នោះ​ទៅ​អ្នក​ជំងឺ​ដែល​មាន​វ័យ​ក្មេង​ជាង​គាត់ ដែល​កំពុង​ត្រូវ​ការ​វា​។ ការ​បដិសេធន៍​របស់​គាត់​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ឡើយ ព្រោះ​គាត់​តែងតែ​មាន​ចារិក​លក្ខណៈ​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ត្រូវ​បាន​គេ​កោត​សរសើរ​ថា មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ​។ ការ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ គឺជា​ប្រធានបទ​ដ៏​សំខាន់ ដែល​សាវ័ក​យ៉ូហាន​លើក​យក​មក​និយាយ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​របស់​គាត់​។ ការ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ និង​ការ​រស់នៅ​ជា​មនុស្ស​ដែលគេ​ស្រឡាញ់ គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ជួង​ព្រះវិហារ ដែល​បន្លឺ​សម្លេង​ទាំងយប់​ថ្ងៃ ទោះ​ស្ថិត​ក្នុង​អាកាស​ធាតុ​បែប​ណា​ក៏ដោយ​។ ហើយ​បទ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន ជំពូក១៥ ក៏បាន​បង្ហាញ​ចំណុច​ខ្ពស់​បំផុត​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់…

Read article
ស្រែក​រក​ព្រះ ដោយ​ទំនុក​ចិត្ត

លោកុប្បត្ដិ ៤៩-៥០ និងម៉ាថាយ ១៣:៣១-៥៨ ទំនុក​ដំកើង ២៥:១៦-២២ សូម​ទ្រង់​បែរមក​មាន​សេចក្តី​មេត្តា​ដល់​ទូល​បង្គំ​ផង ដ្បិត​ទូល​បង្គំ​នៅ​តែឯង ហើយ​មាន​សេចក្តី​វេទនា​។ ទំនុក​ដំកើង ២៥:១៦ ក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​លោក​បណ្ឌិត រ៉ាស់ស៊ែល មួរ(Russell Moore) បាន​និពន្ធ ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ទទួល​ចិញ្ចឹម​អស់​មួយ​ជីវិត គាត់​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​គ្រួសារ​គាត់ ទៅ​កាន់​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា​មួយ​កន្លែង ដើម្បី​ទទួល​ចិញ្ចឹម​ក្មេង​ម្នាក់​។ ពេល​ពួកគេ​ដើរ​ចូល​ខាង​ក្នុង ពួកគេ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​បាន​ជួប​ភាព​ស្ងប់​ស្ងាត់​ដ៏​ចម្លែក​នៅ​ក្នុង​អាគារ​។ ទារក​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​គ្រែ មិន​ដែល​បញ្ចេញ​សម្លេង​យំ​ទាល់តែសោះ ហើយ​ពួកគេ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា តាម​ពិត ទារក​ទាំង​នោះ​មិន​យំ មិនមែន​ដោយសារ​ពួកគេ​មាន​ភាព​ស្កប់​ស្កល់​នោះ​ទេ តែ​ដោយសារ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​យក​ចិត្ត​ទុក រៀង​រាល់​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ស្រែក​យំ​។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ឈឺ​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​បាន​អាន​រឿង​នេះ​។ ខ្ញុំ​នៅចាំ​ពេល​ដែល​កូន​ខ្ញុំ​នៅ​តូច​។ មាន​ពេល​ជា​ច្រើន​រាប់​មិន​អស់ ដែល​ខ្ញុំ និង​ភរិយា​ខ្ញុំ​មិន​បាន​គេង​ពេញ​ភ្នែក ដោយសារ​សម្លេង​យំ​របស់​កូន​យើង ដោយសារ​ពួកគេ​មិន​ស្រួល​ខ្លួន ឬ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ យើង​ប្រញាប់​ក្រោក​ទៅ​មើល​ពួកគេ ដើម្បី​កម្សាន្ត​ចិត្ត និង​មើលថែ​ពួកគេ​ឲ្យ​អស់ពី​ចិត្ត​។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​យើង​មាន​ចំពោះ​កូន​យើង គឺជា​មូល​ហេតុ​ដែល​ពួក​គេ​ស្រែកយំ​ឲ្យ​យើង​ជួយ​។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង មាន​ទំនុក​ជា​ច្រើន​លើស​លប់ ដែល​ជា​ទំនុក​នៃ​ការ​ទួញ​យំ និង​បទ​ទំនួញ ទៅ​កាន់​ព្រះអម្ចាស់​។ ពួក​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ថ្វាយ​ពាក្យ​ទំនួញ​ដល់​ព្រះអង្គ ផ្អែក​ទៅលើ​ទំនាក់​ទំនង​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ជាមួយ​ព្រះអង្គ​។…

Read article
ព្រះអង្គជ្រាបអំពីភាពកម្សោយរបស់យើង

សូមអាន យ៉ូហាន ១១:២៥-៣៦ ពួក​សាសន៍​យូដា​និយាយ​ថា មើល លោក​ស្រឡាញ់​គាត់​ណាស់​ហ្ន៎​។ យ៉ូហាន ១១:៣៦ ខ្ញុំ និង​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រាប់អាន​គ្នា​ជា​យូរ​មក​ហើយ បាន​បែក​គ្នា​ពីរបី​ឆ្នាំ​ហើយ​។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ គាត់​បាន​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​រក​ឃើញថា គាត់​មាន​ជំងឺ​មហារីក ហើយក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ការ​ព្យាបាល​។ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​រដ្ឋ​របស់​គាត់ ដោយ​គ្មាន​ការ​រំពឹង​ទុក ហើយក៏​មាន​ឱកាស​ជួប​គាត់​ម្តង​ទៀត​។ ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ភោជនីយដ្ឋាន ដោយ​ទឹក​ភ្នែក​រលីង​រលោង​។ យើង​មិន​បាន​ជួប​គ្នា​ដោយ​ផ្ទាល់ អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ សេចក្តី​ស្លាប់​កំពុងតែ​ពួក​សម្ងំ​នៅ​កៀន​ជ្រុង បានជា​យើង​នឹក​ចាំ អំពី​ភាព​ផុយ​ស្រួល​នៃ​ជីវិត​។ ទឹក​ភ្នែក​ដែល​ហូរ​ចេញពី​ភ្នែក​របស់​យើង​មក គឺ​បាន​កើត​ចេញពី​មិត្តភាព​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ ដែល​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង ភាព​កំប្លុក​កំប្លែង សំណើច ការ​បាត់បង់ និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​។ គឺ​ពេញ​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​ខ្លាំង​ណាស់ បានជា​យើង​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​គ្រាន់តែ​បាន​ឃើញ​គ្នា​។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​ព្រះ​កន្សែង​ផង​ដែរ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ​តាម​លោក​យ៉ូហាន បាន​កត់ទុក​អំពី​ពេល​មួយ ដែល​ពួក​សាសន៍​យូដា​បាន​យាង​ព្រះអង្គ​ទៅ​មើល​កន្លែង​ដែលគេ​បាន​បញ្ចុះសព​លោក​ឡាសា ជា​មិត្តសំឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ(១១:៣៤)។ ពេល​នោះ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ព្រះ​កន្សែង(ខ.៣៥)។ ពាក្យ “ព្រះ​កន្សែង” ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង អំពី​ជម្រៅ​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ ព្រោះ​នៅពេល​ដែល​ពួក​សាសន៍​យូដា​បាន​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​ព្រះ​កន្សែង ពួកគេ​ក៏បាន​លាន់​មាត់​ថា “មើល លោក​ស្រឡាញ់​គាត់​ណាស់​ហ្ន៎”(ខ.៣៦)។ ពាក្យ​មួយ​ឃ្លា​នេះ គឺ​អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ល្មម​នឹង​ឲ្យ​យើង​ឈប់​បង្អង់ ដើម្បី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​ជា​មិត្តសំឡាញ់​របស់​យើង ដែល​ជ្រាប​អំពី​ភាព​កម្សោយ​របស់​យើង​។…

Read article
ទីពឹងជ្រករបស់យើងរាល់គ្នា

ព្រះ​ទ្រង់​ជាទី​ពឹង​ជ្រក​សំរាប់​យើងខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ៦២:៨ កាល​ពីមុន ក្នុង​តំបន់​អាមេរិក​ខាងជើង សត្វ​ក្របីព្រៃ​ធ្លាប់តែ​រស់នៅ និង​ផ្លាស់ទី​ទៅមក ក្នុង​តំបន់​វាលទំនាប​មួយ ដោយ​ជនជាតិ​ដើម​អាមេរិក​បាន​មក​ប្រ​ម៉ាញ់​សត្វ​ក្របីព្រៃ​ទាំងនោះ រហូតដល់​ពេល​ដែល​ជនជាតិ​ស្បែក​ស​បាន​មក​តាំងទីលំនៅ ដោយ​នាំ​ហ្វូង​សត្វស្រុក​ចូល​មក​ចិញ្ចឹម ហើយ​បាន​ធ្វើការ​ដាំដុះ។ ក្រោយមក គេ​ក៏បាន​ប្រើ​ដី​នៅ​ទីនោះ ជា​កន្លែង​ផលិត​​សារធាតុ​គីមី បន្ទាប់ពី​កំពង់​ផែ​ភើល ហាប័រ បាន​ទទួលរង​ការ​វាយ​ប្រហារ ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​សង្រ្គាម​លោក​លើក​ទី២ ហើយ​ក្រោយមក​ទៀត គេ​ថែមទាំង​ប្រើ​វា​ជា​កន្លែង​បង្កើត​អាវុធ ក្នុង​សម័យ​សង្រ្គាម​ត្រជាក់។ តែ​ថ្ងៃមួយ គេ​ក៏បាន​រក​ឃើញ​សំបុក​របស់​សត្វ​ឥន្រ្ទី​ពូជ​ក្បាល​ទំពែក នៅ​ទីនោះ ហើយ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន គេ​ក៏បាន​បង្កើត​ឧទ្យានជាតិ​ជម្រក​សត្វព្រៃ នៅ​តំបន់​នោះ មាន​ក្រឡ​ផ្ទៃ៦ពាន់​ហិច​តា ដែល​រាប់បញ្ចូល​ទាំង​វាលទំនាប តំបន់​លិច​ទឹក និង​តំបន់​ព្រៃ នៅ​ជាយក្រុង នៃ​ទី​ក្រុង​ដេនវើ រដ្ឋ​ខូ​ឡូ​រ៉ា​ដូ។ ឧទ្យានជាតិ​នេះ​ស្ថិត​ក្នុងចំណោម តំបន់​ការពារ​សត្វព្រៃ​នៅ​ជាប់​ទីប្រជុំជន ដែលធំ​ជាងគេ នៅ​អាមេរិក ជា​កន្លែង​ការពារ​ដ៏​សុខសាន្ត​សម្រាប់​សត្វព្រៃ ជាង៣ពាន់​ពូជសត្វ ដែល​រាប់​ចាប់តាំងពី​សត្វ​សំពោច​ជើង​ខ្មៅ ដល់​សត្វ​ទីទុយ ដែល​មាន​រូង​ក្នុង​ដី សត្វ​ឥន្រ្ទី​ក្បាលទំពែក​​ និង​សត្វ​ក្របីព្រៃ​ដែល​ត្រាច់ចរ​ទៅមក។ អ្នកនិពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “ព្រះ​ទ្រង់​ជាទី​ពឹង​ជ្រក​សម្រាប់​យើងខ្ញុំ”(៦២:៨)។ ព្រះអង្គ​ជាទី​ពឹង​ជ្រក ដែល​ធំជាង​កន្លែងជ្រក​កោន​ណា​ទាំងអស់​នៅ​លើ​ផែនដី។ ព្រះអង្គ​ជាទី​ពឹង​ជ្រក​ពិតប្រាកដ មាន​សុវត្ថិភាព និង​ការ​ការពារ ដែល​ក្នុង​ព្រះអង្គ…

Read article
ដើម្បីឲ្យមានការប្រកបស្និទ្ធស្នាលដ៏ជាប់លាប់

នោះ​ត្រូវឲ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទប់ ហើយ​បិទទ្វារ រួច​អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក។ ម៉ាថាយ ៦:៦ អ្នកស្រី ម៉ា​ដេលេ​ន អែល អី​ហ្គល(Madeleine L’Engle) ​មាន​ទម្លាប់​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​ម្តាយ​គាត់ មួយ​សប្តាហ៍​ម្តង។ ពេល​ដែល​ម្តាយ​គាត់​មាន​វ័យ​កាន់តែ​ចាស់ជរា អ្នកនិពន្ធ​សៀវភៅ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​រូប​នេះ ក៏បាន​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​ម្តាយ​គាត់​កាន់តែ​ញឹកញាប់ ដើម្បី​​ឲ្យ​ទំនាក់​ទំនង​មាន​ភាព​ជាប់​លាប់។ អ្នកស្រី​ម៉ាដេលេន​ចង់​ឲ្យ​កូនៗ​របស់​គាត់ ទូរស័ព្ទ​មក​គាត់ ហើយ​រក្សា​ទំនាក់ទំនង​យ៉ាងដូច​នេះ​ផង​ដែរ។ ជួនកាល ពួក​គេ​ជជែក​គ្នា​យូរៗ ដោយមាន​សំណួរ និង​ចម្លើយ​សំខាន់​ៗ​ជាច្រើន។ ពេលខ្លះ​ទៀត ពួក​គេ​ទូរស័ព្ទ​គ្រាន់តែ​ដើម្បីឲ្យ​ដឹង​ច្បាស់​ថា លេខទូរស័ព្ទ​របស់​គាត់​នៅ​អាច​ទទួលការ​ហៅ​ចូល​ឬ​អត់។ កាល​គាត់​និពន្ធ​សៀវភៅ​មាន​ចំណងជើង​ថា ការ​ដើរ​នៅ​លើទឹក គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “កូន​ចាំបាច់​ត្រូវ​រក្សា​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​ឪពុក​ម្តាយ ហើយ​យើង​រាល់គ្នា​ក៏​ចាំបាច់​ត្រូវ​រក្សា​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​ព្រះវរបិតា​នៃ​យើង​ផង​ដែរ”។ អ្នកជឿ​ភាគច្រើន​បាន​ស្គាល់​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ម៉ាថាយ ៦:៩-១៣។ តែ​ខគម្ពីរ​នៅមុន​បទ​គម្ពីរ​នេះ ក៏​មាន​សារៈសំខាន់​ដូចគ្នា ព្រោះ​ខគម្ពីរ​នោះ​បាន​បង្ហាញ​យើង​អំពី​របៀប​ដែល​យើង​ត្រូវ​អធិស្ឋាន។ យើង​មិន​ត្រូវ​អធិស្ឋាន ដើម្បីឲ្យ​អ្នកដទៃ​មើលឃើញ​យើង​អធិស្ឋាន​នោះ​ទេ(ខ.៥)។ ព្រះគម្ពីរ​មិន​បាន​ចែងថា ការអធិស្ឋាន​របស់​យើង​ត្រូវ​មាន​រយៈពេល​យូរប៉ុណ្ណា​ដែរ តែ​ការ​ពោល​ពាក្យ​ជា​ច្រើន(ខ.៧) មិន​មានតម្លៃ​ស្មើនឹង​គុណភាព​នៃ​ការអធិស្ឋាន​អស់​ពី​ចិត្ត​នោះ​ឡើយ។ បទ​គម្ពីរ​នេះ​ហាក់ដូចជា​សង្កត់ធ្ងន់​ទៅលើ​ការ​បន្ត​ទំនាក់ទំនង​ជា​ទៀង​ទាត់ ជាមួយ​ព្រះវរបិតា​យើង ដែល​ជ្រាប​អំពី​តម្រូវការ​យើង “មុន​ពេល​យើង​ទូល​សូម​ព្រះអង្គ”(ខ.៨)។ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​សង្កត់ធ្ងន់ អំពី​អត្ថ​ប្រយោជន៍​នៃ​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធស្នាល​ជាមួយ​ព្រះវរបិតា ឲ្យបាន​ជាប់លាប់។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ​ក៏បាន​បង្រៀន​យើង​ថា “ដូច្នេះ ចូរ​អធិស្ឋាន​បែបយ៉ាង​នេះ​វិញ​ថា”(ខ.៩)។…

Read article
ការស្រោចទឹក នៃការលើកទឹកចិត្ត

ដូច្នេះ ចូរ​កំសាន្ត ហើយ​ស្អាង​ចិត្ត​គ្នា ទៅវិញទៅមក ដូចជា​អ្នករាល់គ្នា​កំពុងតែ​ធ្វើ​ហើយ​នោះ​ដែរ។ ១ថែ​ស្សា​ឡូ​និច ៥:១១ មានរឿង​អស្ចារ្យ​មួយ​បាន​កើតឡើង រៀងរាល់​ពេល​រដូវ​ផ្ការីក អស់​រយៈពេល​១៥​ឆ្នាំ​ហើយ។ ពេល​ណា​រដូវរងា​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ ស្មៅ​ក្នុង​ទីធ្លា​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​មាន​ពណ៌ត្នោត ដូច​ដី​ហុយ ហើយ​មនុស្ស​ដែល​ដើរ​កាត់តាម​នោះ ប្រហែល​គិតថា ស្មៅ​នោះ​បាន​ងាប់ហើយ។ រដ្ឋ​ខូ​ឡូ​រ៉ា​ដូ​មាន​ព្រឹល នៅ​លើ​ភ្នំ​ជា​ប្រចាំ តែ​អាកាសធាតុ​នៅ​វាល​ទំនាប មាន​ភាព​រាំង​ស្ងួត ដោយ​ភាគច្រើន ក្នុង​ខែ​ដែល​មាន​អាកាសធាតុ​ក្តៅ​ជាង​ខែ​ផ្សេង​ទៀត គេ​ក៏​បាន​ដាស់តឿន​អំពី​ភាពរាំងស្ងួត​ផង​ដែរ​។ តែ​រៀងរាល់​ឆ្នាំ នៅ​ចុងខែ​ឧសភា ខ្ញុំ​បាន​បើក​ក្បាល​រ៉ូប៊ី​ណេ ស្រោចទឹក​តែ​បន្តិចបន្តួច​ប៉ុណ្ណោះ​ដើម្បី​សន្សំសំចៃ​ទឹក តែ​ខ្ញុំ​បាន​ស្រោច​ឲ្យបាន​ទៀងទាត់។ ហើយ​ក្នុងរយៈពេល​ប្រហែល ២សប្តាហ៍ ស្មៅ​ដែល​ក្រៀម​ស្វិត មាន​ពណ៌ត្នោត បាន​ប្រែជា​មាន​ពណ៌ខៀវខ្ចី​យ៉ាង​រស់​រវើក។ ស្មៅ​ពណ៌បៃតង បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​អំពី​អត្ថ​ប្រយោជន៍​នៃ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត។ បើ​គ្មាន​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត​ទេ នោះ​ជីវិត​យើង ឬ​ជំនឿ​យើង អាច​ស្ទើរតែ​ប្រែក្លាយ​ជា​គ្មាន​ជីវិត។ តែ​វា​ពិតជា​អស្ចារ្យ​ណាស់ ដែល​ការ​លើកទឹកចិត្ត​ជា​ទៀងទាត់ អាច​មានប្រយោជន៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ចិត្ត គំនិត និង​វិញ្ញាណ​យើង។ សំបុត្រ​ទី១ ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទី​ក្រុង​ថែ​ស្សា​ឡូ​និច បាន​និយាយ​សង្កត់ធ្ងន់ អំពី​សេចក្តី​ពិត​នេះ​ផង​ដែរ។ កាលនោះ​ពួក​គេ​កំពុង​មានការ​ថប់បារម្ភ និង​ការភ័យខ្លាច។ សាវ័ក​ប៉ុល​ដឹង​ថា គាត់​ត្រូវ​ជួយ​ពង្រឹង​ជំនឿ​របស់​ពួក​គេ។ គាត់​ក៏បាន​ជំរុញ​ពួក​គេ ឲ្យ​បន្ត​ធ្វើការល្អ…

Read article
មិនមែនរាប់អានតែមនុស្សវិជ្ជមាន

ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ។ ម៉ាថាយ ៥:៤៤ កាលពីក្មេង ខ្ញុំ​បានឮ​ម្តាយ​របស់ខ្ញុំ​និយាយប្រាប់​ខ្ញុំ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត រាប់ពាន់​ដង កុំ​ឲ្យ​ស្តាប់​តាម​ការ​អូសទាញ​របស់​មិត្ត​ភក្តិ តែ​ឲ្យ​ស្តាប់​ការណែនាំ​របស់​គាត់​វិញ។ គាត់​តែងតែ​និយាយ​ដូចនេះ ក្នុង​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ទទួលរង​សម្ពាធ​របស់​មិត្ត​ភក្តិ។ គាត់​កំពុង​ព្យាយាម​បង្រៀន​ខ្ញុំ កុំ​ឲ្យ​ដើរតាម​ហ្វូង​។ ខ្ញុំ​មិនមែន​ជា​ក្មេង​ទៀត​ទេ តែ​ផ្នត់គំនិត​ដែល​ចូលចិត្ត​ដើរតាម​ហ្វូង នៅតែ​បន្ត​មាន​ក្នុងចិត្ត​ខ្ញុំ។ សព្វថ្ងៃ​នេះ យើង​ច្រើនតែ​ឮ​គេ​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ​សេពគប់​តែ​មនុស្ស​វិជ្ជមាន​បាន​ហើយ។ នេះ​ជា​ទស្សនៈ​ដ៏​ពេញនិយម ក្នុង​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន តែ​យើង​ត្រូវសួរ​ខ្លួនឯង​ថា “តើ​ព្រះគ្រីស្ទ​សេពគប់​តែ​មនុស្ស​វិជ្ជមាន​ដែរ​ឬ?” ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ ជំពូក៥ មាន​ខ​ជា​ច្រើន ដែល​បាន​ចាប់ផ្តើម​ដោយ​ឃ្លា “ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា… ”។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រើ​ឃ្លា​នេះ​ជា​ញឹកញាប់ ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ច្បាស់​ថា លោកិយ​កំពុងតែ​និយាយ​អ្វីខ្លះ​ប្រាប់​យើង។ តែ​ព្រះអង្គ​សព្វព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​រស់នៅ ខុសពី​លោកិយ។ ជាក់ស្តែង​ព្រះអង្គ​បាន​បង្គាប់​យើង​ថា “ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ ត្រូវ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នកណា​ដែល​ប្រទេច​ផ្តាសា ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​នឹង​អ្នកណា​ដែល​ស្អប់​អ្នករាល់គ្នា ហើយ​ត្រូវ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នកណា​ដែល​ធ្វើទុក្ខ​បៀតបៀន​ដល់​អ្នករាល់គ្នា​វិញ”(ខ.៤៤)។ ក្រោយមក ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញាថ្មី សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ប្រើ​ពាក្យ ខ្មាំងសត្រូវ សំដៅ​មក​លើ​នរណា? គឺ​សំដៅ​មក​លើ​យើង​រាល់គ្នា។ ព្រោះ​កាល​យើង​មិនទាន់​ជឿ​ព្រះ យើង​ជា​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​ព្រះអង្គ(រ៉ូម ៥:១០)។ លោកិយ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “ពុត​គ្រូ​កុំ​ត្រាប់ ច្បាប់​គ្រូ​ឲ្យ​យក” តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ធ្វើជា​គំរូ ដោយ​ប្រព្រឹត្ត ដូច​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​យ៉ាង​ល្អឥតខ្ចោះ។…

Read article
ព្រះទ្រង់ដេញតាមយើង ជាប្រាកដ

ប្រាកដជា​សេចក្តី​សប្បុរស និង​សេចក្តី​មេត្តាករុណា នឹង​ជាប់​តាមខ្ញុំ រាល់តែថ្ងៃ ដរាបដល់​អស់១ជីវិត​ខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ២៣:៦ កាល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំមុន បុរស​ម្នាក់​កំពុងតែ​ដើរ​នៅ​ចម្ងាយ៥០ម៉ែត្រ ខាងមុខ​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​អាច​មើលឃើញ​គាត់​កំពុង​មាន​កញ្ចប់​ឥវ៉ាន់​កាន់​ពេញដៃ។ ភ្លាម​ៗ​នោះ គាត់​ក៏បាន​ជំពប់​ជើង​ដួល ជ្រុះ​របស់របរ​ទាំងអស់​នោះ​ទៅលើ​ដី។ មនុស្ស​ពីរបី​នាក់ បាន​ជួយ​លើក​គាត់ ហើយ​ជួស​រើស​របស់​ដែល​គាត់​បាន​ជ្រុះ។ តែ​ពួក​គេ​មិនបាន​ឃើញ​កាបូប​លុយ​របស់​គាត់​ទេ។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​រើស​កាបូប​លុយ​គាត់ ហើយ​ប្រញាប់​រត់​តាម​ពីក្រោយ​បុរស ដែល​ខ្ញុំ​មិនដែល​ស្គាល់​នោះ ដោយ​សង្ឃឹមថា នឹង​បាន​ប្រគល់​របស់​ដែល​គាត់​បាន​ជ្រុះ​នោះ ទៅ​គាត់។ ខ្ញុំ​ក៏​ស្រែកហៅ​គាត់​ថា “លោក លោក!” ហើយ​ទីបំផុត​គាត់​ក៏បាន​ឮ​ខ្ញុំ។ ពេល​ខ្ញុំ​ទៅ​ទាន់​គាត់ គាត់​ក៏បាន​ងាក​មករ​ក​ខ្ញុំ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ហុច​កាបូប​លុយ​ទៅ​គាត់ ខ្ញុំ​មិនដែល​ភ្លេច​ទឹកមុខ​របស់​គាត់ ដែល​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ភាព​ធូរស្រាល​ក្នុង​អារម្មណ៍ និង​ការ​ដឹងគុណ។ ការ​តាម​ពីក្រោយ​នេះ បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ពាក្យ “តាម” នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរ ដែល​មានន័យ​ផ្សេង​ពី​នេះ។ បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង ជំពូក២៣ បាន​ចែងថា “ប្រាកដជា​សេចក្តី​សប្បុរស និង​សេចក្តី​មេត្តាករុណា នឹង​ជាប់​តាមខ្ញុំ រាល់តែថ្ងៃ ដរាបដល់​អស់១ជីវិត​ខ្ញុំ”(ខ.៦)។ ហើយ​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​ភាសា​ហេព្រើរ ពាក្យ​ដែល​ប្រែ​មក​ថា “ជាប់​តាម” គឺ​មាន​ន័យ​ថា “ដេញ​តាម ឬ​ដេញ” ដូច​សត្វ​ឆ្កែចចក​ដេញ​តាម​សត្វ​ចៀម​អញ្ចឹង​ដែរ។…

Read article
ការនឹកចាំ និងអធិស្ឋានឲ្យ

គេ​ក៏​ឃុំ​ពេត្រុស​ទុក​នៅក្នុង​គុក តែ​ចំណែកខាង​ពួក​ជំនុំ គេ​ខំប្រឹង​អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះ​ឲ្យ​គាត់​អស់ពី​ចិត្ត។ កិច្ចការ ១២:៥ ពេល​ដែល​អ្នក​ឮ​គេ​ប្រាប់​អ្នក​ថា “ខ្ញុំ​នឹង​នឹក​ចាំ ហើយ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក” អ្នក​ប្រហែលជា​ឆ្ងល់​ថា តើ​គេ​ពិតជា​និយាយ​មែន​ឬ​អត់។ តែ​អ្នក​ប្រហែល​មិន​ចាំបាច់​ឆ្ងល់​ដូចនេះ​ទេ បើ​អ្នក​បានឮ​ពាក្យ​នោះ ពី​អ្នកស្រី​អេ​ណា ដេ​វីស។ គ្រប់គ្នា ក្នុង​ក្រុង​តូច​មួយ បានដឹង​ថា​អ្នកស្រី អេដណា(Edna) មាន​រហ័ស​នាម​ថា សៀវភៅ​ពណ៌លឿង ដោយសារ​គាត់​បាន​កត់ឈ្មោះ និង​សំណូមពរ​អធិស្ឋាន​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ក្នុង​សៀវភៅ​របស់​គាត់ ពី​មួយ​បន្ទាត់​ទៅ​មួយ​បន្ទាត់ និង​ពី​មួយ​ទំព័រ​ទៅ​មួយ​ទំព័រ​ទៀត។ រៀងរាល់​ពេលព្រឹក​ព្រលឹម ដូន​ចាស់​រូប​នេះ​បាន​អធិស្ឋាន​ឮៗ ទៅកាន់​ព្រះអម្ចាស់។ អ្នក​ដែល​មានឈ្មោះ ក្នុង​បញ្ជី​របស់​គាត់​មិនមែន​សុទ្ធតែ​បាន​ទទួលការ​ឆ្លើយតប​ពី​ព្រះ សម្រាប់​សំណូមពរ​អធិស្ឋាន​របស់​ពួក​គេ​នោះ​ទេ តែ​មនុស្សជា​ច្រើន​បាន​ឡើង​ធ្វើ​ទីបន្ទាល់ អំពី​រឿង​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដែល​បាន​កើតឡើង ក្នុង​ជីវិត​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ពួក​គេ​ក៏បាន​អរព្រះគុណ​ព្រះ ដែល​បាន​ឆ្លើយតប​ការអធិស្ឋាន​របស់​ពួក​គេ ហើយក៏​បាន​អរគុណ​អ្នក​ស្រី​អេដណា ដែល​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​អំណាច​នៃ​ការអធិស្ឋាន នៅពេល​ដែល​សាវ័ក​ពេត្រុស​កំពុង​ជាប់​ឃុំខ្លួន។ ពេល​ដែល​សាវ័ក​ពេត្រុស​ត្រូវ​បក្ស​ពួក​របស់​ស្តេច​ហេរ៉ូឌ​ចាប់​ខ្លួន​ដាក់គុក ដោយ​មាន​ទាហាន​បួន​ក្រុម​យាម​គាត់(កិច្ចការ ១២:៤) ពួក​ជំនុំ​ក៏បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​អស់ពី​ចិត្ត​(ខ.៥)។ ពួក​គេ​បាន​នឹក​ចាំ និង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​លោក​ពេត្រុស។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ធ្វើការ​អស្ចារ្យ! មាន​ទេវតា​មួយ​អង្គបាន​យាង​មក​ជួប​លោក​ពេត្រុស​ក្នុង​គុក ដោយ​ដោះលែង​គាត់ ហើយ​នាំ​គាត់​ទៅ​កន្លែង​សុវត្ថិភាព នៅ​ក្រៅ​គុក(ខ.៧-១០)។ អ្នកខ្លះ​ប្រហែល​ប្រាប់​យើង​ថា ពួក​គេ​នឹង​នឹក​ចាំ ហើយ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​យើង តែ​ពួកគេ​ក៏​ខក​ខាន​មិន​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​យើង។…

Read article
មើលទៅផលផ្លែ

អ្នករាល់គ្នា​នឹង​ស្គាល់​គេ​បាន ដោយសារ​ផល​គេ​បង្កើត។ ម៉ាថាយ ៧:១៦ នៅ​សហរដ្ឋអាមេរិក កម្មវិធី “ប្រាប់​ការពិត​” ជា​កម្មវិធី​ទូរទស្សន៍​មួយ ដែល​ក្នុង​នោះ គេ​តម្រូវឲ្យ​អ្នកមាន​ឈ្មោះ​ល្បី៤នាក់ សួរ​សំណួរ​ទៅកាន់​មនុស្ស​បី​នាក់ ដែល​សុទ្ធ​តែ​បាន​អះអាង​ថា ខ្លួន​ជា​បុគ្គល​តែ​មួយ។ ជា​ការពិត​ណាស់ ក្នុងចំណោម​អ្នក​ទាំង៣នោះ មាន​ពីរ​នាក់​ជា​មនុស្ស​ក្លែងខ្លួន តែ​អ្នក​ទាំងបួន​ត្រូវ​មើល​ឲ្យដឹង​ថា នរណា​ជា​មនុស្ស​ពិត។ ក្នុង​វគ្គ​មួយ​នោះ អ្នក​ទាំងបួន​បាន​ព្យាយាម​ទាយ​ថា នរណា​ជា​លោក “ចន​នី ម៉ាក(Johnny Marks)” ដែល​ជា​អ្នកនិពន្ធ​ទំនុកច្រៀង​របស់​បទ “សត្វ​ក្តាន់​ច្រមុះ​ក្រហម ឈ្មោះ​រូ​ដូ​ហ្វ​”។ ពួក​គេ​មានការ​ពិបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង​នៅក្នុង​ការ​មើល​ឲ្យ​ដឹង​ថា នរណា​ជា​នរណា សូម្បីតែ​នៅពេល​ពួក​គេ​បាន​សួរ​សំ​ណួរ​ល្អ​ៗ​ហើយក៏​ដោយ។ អ្នក​ក្លែងខ្លួន​ទាំងនោះ បាន​បន្លំ​ការពិត​ឲ្យ​គេ​យល់​ច្រឡំ​ថា ខ្លួន​ជា​លោក​ចន​នី ម៉ាក តែ​ក្នុង​គោលបំណង​ដើម្បី​បង្កើត​ការកម្សាន្ត​សប្បាយ ក្នុង​កម្មវិធី​ទូរទស្សន៍​ប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ ការ​មើល​ឲ្យដឹង​ថា “នរណា​ជា​គ្រូ​ខុសឆ្គង​” គឺ​មាន​ភាព​ខុសប្លែក​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពី​កម្មវិធី​ទូរទស្សន៍​នេះ។ វា​ក៏អាច​មានការ​ពិបាក​ដូចគ្នា តែ​សំខាន់​ជាង​កម្មវិធី​ទូរទស្សន៍​នោះ។ ជា​ញឹកញាប់ “សត្វ​ឆ្កែចចក​ដ៏​សាហាវ​” ច្រើនតែ​ចូល​មក​រក​យើង “ដោយ​ពាក់​រោមចៀម​”បន្លំ​ខ្លួន ហើយ​ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​បាន​ដាស់តឿន​យើង​ឲ្យ​មានការ​ប្រុងប្រយ័ត្ន(ម៉ាថាយ ៧:១៥)។ ការ​មាន​ភ្នែក​ល្អ គឺជា​វិធី​ល្អ​បំផុត​ដើម្បីឲ្យ​យើង​ស្គាល់​គ្រូ​ខុសឆ្គង​ទាំងនោះ ព្រោះ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “អ្នករាល់គ្នា​នឹង​ស្គាល់​គេ​បាន គឺ​ដោយសារ​ផល​គេ​បង្កើត​”(ខ.១៦-២០)។ ព្រះគម្ពីរ​បាន​ផ្តល់​ជំនួយ ឲ្យ​យើង​អាច​មើលឃើញ​ផល​ផ្លៃ​ល្អ…

Read article