Monica Larose

You are here:
មាន​កម្លាំង​ឡើង​វិញ ដោយសារ​ការ​អរ​ព្រះគុណ

ទំនុក​ដំកើង ១០៣:១-៨,១៧ ព្រលឹង​អញ​អើយ ចូរ​សរសើរ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ចុះ ហើយ​កុំ​ឲ្យ​ភ្លេច​បណ្តា​ព្រះគុណ​ណាមួយ​របស់​ទ្រង់​ឡើយ​។ ទំនុក​ដំកើង ១០៣:២ បន្ទាប់ពី​អ្នក​ស្រី​គ្រីស្ទីណា ខូ​ស្តា(Christina Costa) បាន​ទៅ​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​រក​ឃើញថា គាត់​មាន​ដុំ​សាច់​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល គាត់​បាន​កត់​សំ​គាល់​ឃើញថា ភាគ​ច្រើន​នៃ​ការ​ជជែក​គ្នា​អំពី​ការ​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ជំងឺ​មហារីក ត្រូវ​បាន​គ្រប​ដណ្តប់​ទៅ​ដោយ​ការ​និយាយ​អំពី​ការ​ប្រយុទ្ធ​តទល់​នឹង​ជំងឺ​មហារីក​។ គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ការ​មាន​ផ្នត់​គំនិត​ដូច​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ហត់​នឿយ​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ គាត់​មិន​ចង់​ចំណាយ​ពេល​ជាង១ឆ្នាំ ដើម្បី​ធ្វើសង្គ្រាម​ជាមួយនឹង​ជំងឺ​មហារីក​ក្នុង​រូបកាយ​របស់​គាត់​ទេ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ គាត់​ក៏​បាន​រក​ឃើញថា ដំណោះ​ស្រាយ​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​បំផុត គឺជា​ការ​អនុវត្តន៍​នូវ​ការ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដែល​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​គ្រូ​ពេទ្យ​ព្យាបាល​គាត់ និងប្រទាន​​​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ដែល​កំពុង​កើត​មាន​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល និង​រូបកាយ​គាត់​។ គាត់​បាន​ដក​ពិសោធន៍​នឹង​ការ​ពិត​ដែល​ថា ទោះ​យើង​ជួប​ការ​លំបាក​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ការ​អនុវត្តន៍​នូវ​ការ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ អាច​ជួយ​យើង​ជម្នះ​ការ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត និង​ជួយ​យើង​ឲ្យ​មាន​ទឹក​ចិត្ត​ក្នុង​ការ​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក​។ រឿង​របស់​អ្នក​ស្រី​ខូស្តា​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ​ថា ការ​អនុវត្តន៍​នូវ​ការ​អរ​ព្រះគុណ​ព្រះ មិន​គ្រាន់តែ​ជា​កាតព្វកិច្ច​របស់​អ្នកជឿ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ព្រះ​ទ្រង់​សក្តិ​សមនឹង​ឲ្យ​យើង​ដឹង​គុណ តែ​ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ការ​អរ​ព្រះគុណ​មាន​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​យើង​ណាស់​។ ពេលណា​យើង​ប្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ថា “ព្រលឹង​អញ​អើយ ចូរ​សរសើរ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ចុះ ហើយ​កុំ​ឲ្យ​ភ្លេច​បណ្តា​ព្រះគុណ​ណាមួយ​របស់​ទ្រង់​ឡើយ”(ទំនុក​ដំកើង ១០៣:២) យើង​នឹក​ចាំ​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ជីវិត​យើង​តាម​របៀប​ជា​ច្រើន​រាប់​មិន​អស់ ដោយ​ធានា​ដល់​យើង​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​អត់​ទោស​ឲ្យ​យើង និង​ធ្វើ​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​ក្នុង​រូបកាយ និង​ចិត្ត​យើង ហើយ​ឲ្យ​យើង​ដក​ពិសោធន៍​នឹង “សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​សេចក្តី​អាណិត” របស់​ព្រះអង្គ…

Read article
មួយ​ជំហាន​ម្តង មួយ​ជំហាន​ម្តង

និក្ខមនំ ១-៣ និង ម៉ាថាយ ១៤:១-២១ ១យ៉ូហាន ៤:៩-១៩ ឯ​យើង​រាល់​គ្នា យើង​ស្រឡាញ់​ទ្រង់ ពីព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​យើង​ជាមុន​។ ១យ៉ូហាន ៤:១៩ អ្នក​គ្រូ​ថេរីសា(Teresa) ជា​អ្នក​ក្រុង​អា​វីឡា ជា​អ្នក​និពន្ធ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ នៅ​សតវត្សរ៍ទី១៦​។ ក្នុង​សំណេរ​របស់​គាត់ គាត់​បាន​លើក​ឡើង​ថា គ្រីស្ទបរិស័ទ​ជាច្រើន​បាន​ស្វែងរក​វិធី​ផ្គាប់​ចិត្ត​ខ្លួនឯង ក្នុង​ការ​បម្រើ​ព្រះ ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់​។ គាត់​បាន​បង្ហាញ​ការ​សោក​ស្តាយ ចំពោះ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ដែល​បាន​ព្យាយាម​ធ្វើ​កិច្ចការ​ថ្វាយ​ព្រះ តាម​របៀប​ងាយ​ស្រួល​គ្រប់​គ្រង​ជាង និង​គួរ​ឲ្យ​គាប់​ចិត្ត​ខ្លួនឯង​ជាង ជាជាង​ចុះ​ចូល​នឹង​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះ​ទាំងស្រុង​។ យើង​ច្រើនតែ​មាន​ទំនោរ​ទៅ​រក​ការ​លូត​លាស់ យឺតៗ មិន​ប្រាកដ​ប្រជា និង​ថែម​ទាំង​ស្ទាក់ស្ទើរ ក្នុង​ការ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ​អស់ពី​ចិត្ត​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ អ្នក​គ្រូ​ថេរី​សាបាន​សារ​ភាព​ថា សូម្បីតែ​ពេលណា​យើង​វាស់​ស្ទង់​ជីវិត​យើង តាម​ខ្នាត​គំរូ​ព្រះអង្គ បន្តិច​ម្តងៗ យើង​ត្រូវតែ​ស្កប់​ចិត្ត ក្នុង​ការ​ទទួល​អំណោយ​ព្រះអង្គ​ម្តង​មួយ​ដំណក់​ម្តង​មួយ​ដំណក់ ទាល់តែ​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ថ្វាយ​ជីវិត​យើង​ខ្ញុំ​ទាំងស្រុង​ដល់​ព្រះអង្គ​។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​មនុស្ស ទំនុក​ចិត្ត​មិន​កើត​មាន​ដោយ​ឯកឯង​ឡើយ​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ការ​ដក​ពិសោធន៍​ជាមួយ​ព្រះគុណ និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ត្រូវ​ការ​ពេល​វេលា​។ ប៉ុន្តែ ពេល​យើង​អាន​បទ​គម្ពីរ ១យ៉ូហាន ជំពូក៤ យើង​ឃើញថា ព្រះ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​យើង មុន​យើង​ស្រឡាញ់​ព្រះអង្គ(ខ.១៩) គឺ​ស្រឡាញ់​យើង​យ៉ាង​ខ្លាំង បានជា​ព្រះអង្គ​ស្ម័គ្រ​ព្រះទ័យ​លះបង់​ព្រះ​ជន្ម​ព្រះរាជបុត្រា​ព្រះអង្គ​។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​សរសេរ…

Read article
អត្ថប្រយោជន៍នៃការមានចិត្តល្អ

អេភេសូរ ៤:១៥-១៦,២២-៣២ ដែល​រូបកាយ​ទាំងមូល​បាន​ផ្គុំ ….បាន​បង្កើន​ឡើង ដើម្បី​នឹង​ស្អាង​ខ្លួន ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​។ អេភេសូរ ៤:១៦ ពេលណា​យើង​គិត​អំពី​ការ​រកស៊ី តាម​ធម្មតា សេចក្តី​សប្បុរស និង​ការ​មាន​ចិត្ត​ល្អ មិនមែន​ជា​គុណ​ធម៌ ដែល​លេច​ឡើង​ក្នុង​គំនិត​យើង​មុនគេ​នោះ​ឡើយ​។ ប៉ុន្តែ យោង​តាម​លោក​ចេមស៍ រី(James Rhee) ដែល​ជា​សហគ្រិន គាត់​យល់​ឃើញថា យើង​គួរតែ​គិត​អំពី​គុណ​ធម៌​ទាំង​នេះ​មុនគេ​។ តាម​បទ​ពិសោធន៍​របស់​លោក​ចេមស៍ ជា​នាយក​ប្រតិបត្តិ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​មួយ ដែល​ហៀបនឹង​ក្ស័យ​ធុន ការ​ដាក់​អាទិភាព​មក​លើ “ការ​មាន​ចិត្ត​ល្អ” ដែល​ជា “វប្ប​ធម៌​នៃ​សេចក្តី​សប្បុរស” និង​វិញ្ញាណ​នៃ​ការ​ចែករំលែក បាន​ជួយ​ក្រុម​ហ៊ុន​គាត់​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ការ​ក្ស័យ​ធុន និង​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​រីកចម្រើន​យ៉ាង​ខ្លាំង​។ ការ​យកគុណ​ធម៌​ទាំង​នេះ​ជា​អាទិភាព បាន​នាំ​មនុស្ស​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម និង​មាន​ចិត្ត​ចង់​រួបរួម មាន​គំនិត​ថ្មីៗ និង​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​។ លោក​រី​បាន​ពន្យល់​ថា “ការ​មាន​ចិត្ត​ល្អ… គឺជា​ទ្រព្យ​ដ៏​ពិត ដែល​អាច​បង្កើន និង​ពង្រីក​ឲ្យ​កាន់តែ​ធំ​ឡើង”។ ក្នុង​ការ​រស់នៅ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ យើង​ក៏​ងាយ​នឹង​គិត​អំពី​គុណ​ធម៌​ដទៃ​ទៀត មុន​នឹង​គិត​អំពី​គុណ​ធម៌​ទាំង​នេះ​​។ ប៉ុន្តែ ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន យើង​មិន​ត្រូវ​មើល​រំលង​គុណ​ធម៌​ទាំង​នេះ​ឡើយ​។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​ទៅ​អ្នក​ជឿ​ថ្មី គាត់​បាន​និយាយ​សង្កត់​ធ្ងន់​ថា គោលបំណង​នៃ​ការ​រស់នៅ​របស់​គ្រីស្ទបរិស័ទ គឺ​ដើម្បី​ផ្លាស់​ប្រែ តាមរយៈ​ព្រះ​វិញ្ញាណ ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​អវយវៈ​ដែល​ពេញវ័យ​របស់​រូបកាយ​ព្រះគ្រីស្ទ(អេភេសូរ ៤:១៥)។ ហេតុ​នេះ​ហើយ…

Read article
ជំនាញខាងអាណិត

រ៉ូម ១២:៩-២១ ខាង​ឯ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ជា​បង​ជា​ប្អូន នោះ​ចូរ​មាន​ចិត្ត​ថ្នម​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​ចុះ … ចូ​រអរ​សប្បាយ ដោយ​មាន​សង្ឃឹម ចូរ​អត់​ធន់​ក្នុង​សេចក្តី​ទុក្ខ​លំបាក ចូរ​ឲ្យ​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ក្នុង​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​។ រ៉ូម ១២:១០-១២ ក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​អ្នក​ស្រី​ខាត់ធ័រីន ជា​អ្នក​ក្រុង​សេ​អ៊ីណា(Catherine of Sienna) បាន​និពន្ធ កាលពី​សតវត្សរ៍ទី១៤ គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “មូល​ហេតុ​ដែល​អ្នក​យំ​នៅ​ពេលយប់ នៅពេល​ខ្លះ គឺ​ដោយសារ​បន្លា​បាន​ចូល​ក្នុង​ជើង​អ្នក​។ ក្នុង​ពិភពលោក មាន​អ្នក​ខ្លះ​អាច​ដក​បន្លា​នោះ​ចេញ​។ ហើយ​ពួកគេ​បាន​រៀន​ជំនាញ​ដក​បន្លា​នោះ ពី​ព្រះអម្ចាស់”។ ក្នុង​មួយ​ជីវិត​អ្នក​ស្រី​ខាត់ធើរីន គាត់​បាន​ប្តូរ​ផ្តាច់ ចំពោះ​ការ​រៀន “ជំនាញ”នោះ ហើយ​គេ​នៅ​នឹក​ចាំ​អំពី​គាត់​រហូត​មកដល់​ពេល​សព្វថ្ងៃ ដោយសារ​គេ​បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញថា គាត់​មាន​ចិត្ត​អាណិត​អាសូរ​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ ដែល​កំពុង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​។ ការ​ឈឺ​ចាប់​នោះ ប្រៀប​ដូចជា​បន្លា​ដែល​ចូល​ក្នុង​ជើង​យ៉ាង​ជ្រៅ ត្រូវ​ការ​ភាព​ទន់ភ្លន់ និង​ជំនាញ ដើម្បី​ដក​បន្លា​នោះ​ចេញ​។ បញ្ហា​នេះ​បាន​ក្រើន​រំឭក​យើង​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា របួស​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​មាន​ភាព​ស្មុគ​ស្មាញ និង​ធ្ងន់ធ្ងរ​ប៉ុណ្ណា បានជា​យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​វះ​កាត់​កាន់តែ​ជ្រៅ ដើម្បី​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ការ​អាណិត​ពិត​ប្រាកដ ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ និង​ខ្លួន​យើង​។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រៀបរាប់ ការ​ប្រៀបធៀប​នេះ​បាន​រំឭក​យើង​ថា ការ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ មិន​គ្រាន់តែ​ទាមទារ​ឲ្យ​យើង​មាន​បំណង​ល្អ និង​ចិត្ត​ដែល​ចង់​ឲ្យ​គេ​ជា​សះ​ស្បើយ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​តម្រូវ​ឲ្យ “ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត ឬ​ថ្មម​ចិត្ត​ចំពោះ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក”(រ៉ូម ១២:១០) និង…

Read article
ជ្រកក្រោមស្លាបព្រះអង្គ

ទំនុក​ដំកើង ៦១ ទូល​បង្គំ​នឹង​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ពន្លា​របស់​ទ្រង់​ជានិច្ច ទូល​បង្គំ​នឹង​ជ្រក​នៅ​ទី​កំបាំង ក្រោម​ស្លាប​ទ្រង់​។ ទំនុក​ដំកើង ៦១:៤ មាន​សត្វ​ក្ងាន​ព្រៃ​កាណាដា​បួន​ប្រាំ​គ្រួសារ មាន​កូន​ក្ងាន​តូច​ៗ ក្នុង​ស្រះ នៅ​ក្បែរ​តំបន់​ដែល​ខ្ញុំ​រស់នៅ​។ កូន​ក្ងាន​តូចៗ​ទាំង​នោះ​មាន​រោម​ស្រមូវៗ និង​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​ណាស់​។ ​ខ្ញុំ​ពិបាក​ឃាត់​ខ្លួនឯង​មិន​ឲ្យ​មើល​ពួកវា ពេល​ណា​ខ្ញុំ​ដើរ​លេង ឬ​រត់​ហាត់​ប្រាណ​នៅ​ជុំវិញ​ស្រះ​ទឹក​នោះ​។ តែ​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ជៀស​វាង​ការ​មើល​ពួក​វា​ចំ​ភ្នែក និង​ព្យាយាម​នៅ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​ពួកវា ពុំ​នោះ​ទេ មេបា​របស់​ពួកវា​អាច​សង្ស័យ​ថា ខ្ញុំ​មាន​បំណង​មិន​ល្អ អាច​នាំ​ឲ្យ​ពួកវា​នឹង​បញ្ចេញ​សម្លេង​គំរាម ហើយ​ដេញ​ខ្ញុំ​។ ព្រះ​គម្ពីរ​ក៏បាន​ប្រើ​ទិដ្ឋភាព​របស់​សត្វ​ការពារ​កូន​តូច​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ពិពណ៌នា អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​មាន​ភាព​ស្រទន់ និង​មាន​ការ​ការពារ សម្រាប់​កូន​ព្រះអង្គ(ទំនុក​ដំកើង ៩១:៤)។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ជំពូក៦១ ស្តេច​ដាវីឌ​ហាក់​ដូចជា​កំពុង​ស្រេក​ឃ្លាន​ការ​ថែរក្សា​របស់​ព្រះអង្គ​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ​។ ទ្រង់​បាន​ពិពណ៌នា​ថា ព្រះអម្ចាស់​ជា “ជាទី​ជ្រក​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ គឺ​ជា​ប៉ម​យ៉ាង​មាំ” (ខ.៣) តែ​កាលណា​ចិត្ត​ទ្រង់​ត្រូវ​បង្គ្រប នោះ​ទ្រង់​​ពោល​ថា “ទូល​បង្គំ​នឹង​អំពាវនាវ​ដល់​ទ្រង់​ពី​ចុង​ផែន​ដី​ផង សូម​នាំ​ទូល​បង្គំ​ទៅ​ឯ​ថ្មដា​ដែល​ខ្ពស់​ជាង​ទូល​បង្គំ”(ខ.២)។ ទ្រង់​ចង់​ជ្រក​នៅ​ទី​កំបាំង ក្រោម​ស្លាប​ព្រះ​អម្ចាស់​សារ​ជា​ថ្មី(ខ.៤)។ ពេល​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ នូវ​ការ​ឈឺ​ចាប់ និង​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ទ្រង់​ក៏​មាន​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត ដោយ​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ស្តាប់​ឮ​ទ្រង់​អធិស្ឋាន(ខ.៥)។ ដោយសារ​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះអម្ចាស់ នោះ​ទ្រង់​ដឹង​ថា ទ្រង់​នឹង​ច្រៀង​សរសើរ​ដល់​ព្រះ​នាម​ព្រះអម្ចាស់​ជា​ដរាប(ខ.៨)។ ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា…

Read article
ស្វែងរកការផ្លាស់ប្រែពិតប្រាកដ

កូល៉ុស ៣:១២-១៧ ចូរ​ប្រដាប់​កាយ ដោយ​ចិត្ត​ក្តួល​អាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត និង​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់ ទុក​ដូចជា​ពួក​អ្នក​រើស​តាំង ដែល​បរិសុទ្ធ ហើយ​ស្ងួន​ភ្ងា​ដល់​ព្រះ​ចុះ​។ កូល៉ុស ៣:១២ តើ​អ្នក​ធ្លាប់​បានឮ​គេ​និយាយ អំពី​ការ​បន្ថយ​ល្បឿន​សំលៀក​បំពាក់​ដែរ​ឬ​ទេ? ចលនា​នេះ​ផ្តោត​ទៅលើ​ការ​ប្រឆាំង​ឧស្សាហ៍​កម្ម​កាត់​ដេរ​ឆាប់​រហ័ស ដែល​ផលិត​សំលៀក​បំពាក់​ថោក​ៗ ដែល​គេ​ទិញ ហើយ​ឈប់​ប្រើ​ប្រាស់​ក្នុងរយៈ​ពេល​ដ៏​ខ្លី​។ ក្នុង​ឧស្សាហ៍​កម្ម​កាត់ដេរ​ឆាប់​រហ័ស​នោះ ម៉ូដ​សំលៀក​បំពាក់​ថ្មីៗ បាន​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ហួស​សម័យ បន្ទាប់ពី​គេ​យក​មក​ដាក់​លក់​ក្នុង​ហាង​មិន​ទាន់​បាន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ផង ដោយ​ប្រ៊ែន​មួយ​ចំនួន​បាន​លក់​លាង​ឃ្លាំង នូវ​ផលិតផល​របស់​ខ្លួន ក្នុង​បរិមាណ​ដ៏​ច្រើន ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​។ ចលនា​បន្ថយ​ល្បឿន​សំលៀក​បំពាក់​នេះ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ប្រើ​ប្រាស់ ឲ្យ​បន្ថយ​ល្បឿន​នៃ​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​សំលៀក​បំពាក់ តាម​របៀប​ផ្សេង​។ ជា​ជាង​បណ្តោយ​ខ្លួន​ឲ្យ​ដេញ​តាម​ម៉ូដ​សំលៀក​បំពាក់​ទាន់​សម័យ​បំផុត​ជានិច្ច ចលនា​នេះ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ជ្រើស​រើស​យក​សំលៀក​បំពាក់​តិច​ជាង​មុន ដែលគេ​ផលិត​បាន​ល្អ និង​មាន​ភាព​សម​រម្យ ហើយ​ប្រើ​បាន​យូរ​ជាង។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​រឿង​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​ខ្ញុំ​កំពុងតែ​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្នត់​គំនិត​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ដេញ​តាម​ម៉ូដ​ខោអាវ​ថ្មីៗ​ជា​និច្ច​ដែរ​ឬ​ទេ? ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ បទ​គម្ពីរ​កូល៉ុស ជំពូក៣ បាន​ចែងថា ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ពិត​ប្រាកដ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ មិន​កើត​មាន​ភ្លាមៗ ហើយ​ឆាប់​រលាយ​បាត់​ទៅវិញ​នោះ​ទេ​។ តែ​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​ពិត​ប្រាកដ​ជា​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ដ៏​ស្ងាត់​ស្ងៀម បន្តិច​ម្តងៗ ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​។ ដូច​នេះ ជា​ជាង​ដេញ​តាម​ម៉ូដ​ខោអាវ​ថ្មីៗ​របស់​លោកិយ ដើម្បី​លម្អ​តែ​រូបកាយ​របស់​យើង យើង​អាច​ងាក​មក​ប្រដាប់​កាយ​របស់​យើង ដោយ​សំលៀក​បំពាក់​ដែល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ប្រទាន ដែល​មាន​ដូចជា…

Read article
ខ្ញុំជាមនុស្សដែលគេមិនឲ្យតម្លៃ! ចុះអ្នកវិញ?

សូមអាន : ភីលីព ៣:៤-១៤ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​រាប់​គ្រប់​ទាំង​អស់​ទុក​ដូច​ជា​ខាត​ដែរ ដោយ​ព្រោះ​សេចក្តី​ដែល​ប្រសើរ​ជាង គឺ​ដោយ​ស្គាល់​ព្រះគ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​ខ្ញុំ … ប្រយោជន៍​ឲ្យ​បាន​ព្រះគ្រីស្ទ​វិញ ហើយ​ឲ្យ​គេ​បាន​ឃើញ​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ទ្រង់​។ ភីលីព ៣:៨-៩ មាន​ពេល​មួយ អ្នក​ស្រី​អេមីលី ឌីឃីនសិន(Emily Dickinson)បាន​និពន្ធ​បទ​កំណាព្យ​មួយ ចាប់​ផ្តើម​ដោយ​ពាក្យ​ថា “ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​គេ​មិន​ឲ្យ​តម្លៃ! តើ​អ្នក​ជា​នរណា?” ក្នុង​បទ​កំណាព្យ​នេះ គាត់​បាន​នាំ​គេ​ឲ្យ​ត្រិះរិះ​ពិចារណា អំពី​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​មនុស្ស ដើម្បី​ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ដែលគេ​ឲ្យ​តម្លៃ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ឲ្យ​គេ​ទទួលយក​សេរី​ភាព​នៃ​ការ​រស់នៅ​ដ៏​រីករាយ ជា​មនុស្ស​ដែលគេ​មិន​ស្គាល់​។ គាត់​បាន​សរសេរ​ថា ការ​ចង់​រស់នៅ​ជា​មនុស្ស​ដែលគេ​ឲ្យ​តម្លៃ នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ថប់បារម្ភ​។ ការ​ចង់​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ជា​សាធារណៈ គឺ​ប្រៀប​ដូច​សត្វ​កង្កែប​ស្រែកយំ ឲ្យ​គេ​ឮ ហើយ​ចង់​ឲ្យ​គេ​កោត​សរសើរ​។ ពេល​ដែល​គាត់​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គេ​ឲ្យ​ស្វែងរក​សេរី​ភាព ក្នុង​ការ​លះចោល​ចិត្ត​ដែល​ចង់​រស់នៅ​ជា “មនុស្ស​ដែលគេ​​សរសើរ” តាម​របៀប​ផ្សេងៗ ខ្ញុំ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ អំពី​ទី​បន្ទាល់​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល​។ មុន​ពេល​គាត់​ទទួល​ជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ គាត់​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​សាសនា​ម្នាក់ ដែល​មាន​ឥទ្ធិពល និង​ស្នាដៃ ដែល​ទំនងជា ហេតុផល​ដែល​នាំ​ឲ្យ​គាត់​ទុក​ចិត្ត​លើ​សាច់ឈាម​របស់​គាត់(ភីលីព ៣:៤)។ តែ​អ្វីៗ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ជួប​ព្រះយេស៊ូវ​។ គាត់​ក៏​បាន​ដឹង​ថា អ្វីៗ​ដែល​គាត់​សម្រេច​បាន នៅ​ក្នុង​សាសនា​របស់​គាត់ គ្មាន​តម្លៃ​អ្វី​ទេ ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ស្គាល់​ពន្លឺ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ ដែល​មាន​ការ​លះបង់​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​សារភាព​ថា…

Read article
ចិត្តសប្បុរស ដែលក្លាហាន

សូមអាន ២ធីម៉ូថេ ១:៦-១៤ ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​មិន​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​វិញ្ញាណ ដែល​តែងតែ​ខ្លាច​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​វិញ្ញាណ​ដ៏​មាន​អំណាច សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​ប្រាជ្ញា​នឹងធឹង​វិញ​។ ២ធីម៉ូថេ ១:៧ កាល​លោក​ផាកឃ័រ ផាម័រ(Parker Palmer) ជា​អ្នក​និពន្ធ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ ថ្លែង​សន្ទរកថា ទៅ​កាន់​និស្សិត នៅ​ថ្ងៃ​ទទួល​សញ្ញា​ប័ត្រ គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​និស្សិត​ទាំង​នោះ ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​លះបង់​សម្រាប់​ពិភពលោក ដោយ​ចិត្ត​បើក​ចំហ និង​សប្បុរស​។ គាត់​ក៏បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “គ្មាន​មនុស្ស​ជិត​ស្លាប់​ណា ដែល​និយាយ​ថា «ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​សប្បាយ​រីករាយ​ណាស់ ដែល​បាន​រស់នៅ​ជា​មនុស្ស​អាត្មា​និយម ដែល​បម្រើ និង​ការពារ​តែ​ប្រយោជន៍​ខ្លួនឯង»”។ ប៉ុន្តែ លោក​ផាកឃ័រ​មាន​ប្រសាសន៍​ទៀត​ថា ការ​រស់នៅ​យ៉ាង​ដូច​នេះ នឹង​នាំ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា មាន​រឿង​តិច​ណាស់​ដែល​យើង​បាន​ដឹង ហើយ​យើង​ពិតជា​ងាយ​បរាជ័យ​ប៉ុណ្ណា​។ ការ​លះបង់​ដើម្បី​បម្រើ​ពិភពលោក តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ផ្នត់​គំនិត ដូច “អ្នក​ដែល​ចាប់​ផ្តើម​ថ្មី” ដើម្បី​ដើរ​ទៅ​មុខ ចូល​ទៅ​ក្នុង​អ្វី​ដែល​អ្នក​មិន​ស្គាល់ ហើយ​ប្រថុយ​នឹង​ការ​ដួល​ចុះ ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ហើយ​បន្ទាប់មក ក្រោក​ឈរ​ឡើង​វិញ ដើម្បី​រៀន​សូត្រ​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត”។ ទាល់តែ​ជីវិត​យើង​បាន​សង់​ឡើង នៅ​លើ​គ្រឹះ​នៃ​ព្រះគុណ​ព្រះ ទើប​យើង​អាច​រក​ឃើញ​សេចក្តី​ក្លាហាន ដើម្បី​ជ្រើស​រើស​យក​ជីវិត ដែល​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស ដោយ​ចិត្ត​បើក​ចំហ ដោយ​គ្មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពន្យល់​លោក​ធីម៉ូថេ ជា​សិស្ស​របស់​គាត់​ថា យើង​អាច…

Read article
ព្រះអង្គទតឃើញការសោកសង្រេងរបស់យើង

ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ជូត​អស់ទាំង​ទឹកភ្នែក ពី​ភ្នែក​គេ​ចេញ។ វិវរណៈ ២១:៤ កវី​កំណាព្យ​នៅ​សតវត្សរ៍​ទី១៩ ឈ្មោះ អេ​មី​លី ឌី​កឃី​នសិន(Emily Dickinson) បាន​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​បាន​វាស់​ស្ទង់​ការ​សោកសង្រេង​នីមួយៗ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជួប ខ្ញុំ​ខំ​បើកភ្នែក​មើល​វា ហើយ​ឆ្ងល់​ថា វា​មាន​ទម្ងន់​ធ្ងន់​ដូច​ខ្ញុំ​ទេ ឬ​វា​មាន​ទំហំ​តូចជាង​ខ្ញុំ”។ បទ​កំណាព្យ​នេះ បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង​អំពី​របៀប​ដែល​មនុស្ស​មើលឃើញ​ស្នាមរបួស ដែល​អ្នកដទៃ​បាន​ធ្វើ​មក​លើ​ខ្លួន ពេញ​មួយ​ជីវិត​ពួក​គេ។ អ្នក​ស្រី​ឌី​ឃិ​នសិន ក៏បាន​សន្និដ្ឋាន ដោយ​ការកម្សាន្ត​ចិត្ត ពេល​បាន​មើលទៅ​កាល់​វ៉ា​រី នាង​ឃើញ​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​ទទួលយក​ស្នាមរបួស​របស់​នាង ដោយ​ព្រះអង្គ​បាន​រងទុក្ខ​នៅ​លើ​ឈើឆ្កាង​រហូត​អស់ព្រះជន្ម។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ ជា​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង​ថា ព្រះអង្គ​ជា “កូនចៀម១ ដែល​មើលទៅដូចជា​បាន​សំឡាប់​ហើយ”(៥:៦ និង​មើល ខ.១២)។ ពេល​នោះ គេ​នៅ​អាច​មើល​ឃើញ​ស្នាម​របួស​របស់​ព្រះ​អង្គ។ គឺ​របួស​ដែល​កើតឡើង​ពី​ការ​ផ្ទុក​ពីលើ​អង្គ​ទ្រង់ នូវ​អំពើបាប និង​ភាព​អស់សង្ឃឹម​របស់​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ(១ពេត្រុស ២:២៤-២៥) ដើម្បីឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​មានជីវិត និង​ក្តី​សង្ឃឹម​ថ្មី។ ហើយ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ ក៏បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ នឹង “ជូត​ទឹកភ្នែក” ចេញពី​ភ្នែក​កូន​ព្រះអង្គ(២១:៤)។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​បាន​កាត់​បន្ថយ​ការ​ឈឺចាប់​របស់​ពួក​គេ ឲ្យ​នៅ​តិច​បំផុត តែ​ព្រះអង្គ​ពិតជា​ទតមើល និង​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​ការ​សោកសង្រេង​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ ដោយ​អញ្ជើញ​ពួក​គេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត​ថ្មី ដែល​មានការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ក្នុង​នគរ​ព្រះអង្គ ដែល​គ្មាន​សេចក្តី​ស្លាប់…

Read article
កន្លែងសុវត្ថិភាពរបស់យើង

ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដែល​ថែរក្សា​អ្នក ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ជា​ម្លប់​នៅ​ខាងស្តាំ​អ្នក។ ទំនុកដំកើង ១២១:៥ អ្នកគ្រូ ដេ​ប៊ី ស្ទី​ហ្វិ​ន ប្រោ​ឌ័រ(Debbie Stephens Browder) ជា​គ្រូបង្រៀន​ដែល​បាន​ចូល​និវត្ត។ គាត់​បាន​ចេញទៅ​បំពេញបេសកកម្ម ដោយ​នាំ​មនុស្ស​​ដាំ​ដើម​ឈើ​ ឲ្យ​បាន​ច្រើន​បំផុត​តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន។​ តើ​ហេតុអ្វី? គឺ​ដោយសារ​ការ​ឡើង​កម្តៅ​ពិភព​លោក។ ការ​ឡើង​កម្តៅ​ខ្លាំង​ជ្រុល នៅ​សហរដ្ឋអាមេរិក គឺជា​កត្តា​អាកាសធាតុ​ទី១ ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្លាប់។ គាត់​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ឆ្លើយតប​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ ដោយ​ការ​ដាំ​ដើមឈើ។ គំ​រប​ការពារ​កម្តៅ ដែល​ដើមឈើ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ គឺជា​មធ្យោបាយ​ដ៏​សំខាន់ ដើម្បី​ការពារ​សហគមន៍។ គាត់​ថា “វា​ជា​រឿង​ស្លាប់រស់។ វា​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​ជួយ​កែ​លម្អ​សោ​ភណ្ឌ​ភាព​សហគមន៍​ឲ្យ​មាន​ភាព​ស្រស់​ស្អាត​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ”។ ម្លប់​ដើមឈើ​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ភាព​ស្រស់ថ្លា តែ​ថែមទាំង​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​ជីវិត​ផង​ដែរ។ អ្នកនិពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង ជំពូក១២១ ប្រាកដជា​បានដឹង​ច្បាស់ អំពី​ការពិត​នេះ ព្រោះ​នៅ​តំបន់​មជ្ឈិម​បូព៌ា ហានិភ័យ​នៃ​គ្រោះថ្នាក់​ដោយសារ​ពន្លឺថ្ងៃ បាន​កើតមាន​ជាប្រចាំ។ ហេតុនេះ​ហើយ អ្នកនិពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង បាន​ធ្វើការ​ពិពណ៌នា កាន់តែ​ស៊ីជម្រៅ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ជា​កន្លែងជ្រក​កោន​ដ៏​រឹងមាំ​របស់​យើង ដែល​នៅក្នុង​ការ​ថែរក្សា​របស់​ព្រះអង្គ “នៅពេល​ថ្ងៃ​អ្នក​នឹង​មិន​ត្រូវ​ព្រះអាទិត្យ​ធ្វើទុក្ខ​ឡើយ ហើយ​នៅពេល​យប់​ក៏​មិន​ត្រូវ​ព្រះចន្ទ​ធ្វើទុក្ខ​ដែរ”(ខ.៦)។ ខគម្ពីរ​នេះ​គឺ​មិន​មាន​ន័យ​ថា អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ នឹង​មិន​រងគ្រោះ​ដោយសារ​ការ​ឈឺ​ជាប់ ឬ​ការ​បាត់​បង់ ក្នុង​ជីវិត​នេះ (ឬ​កម្តៅ​ថ្ងៃ​មិន​មាន​គ្រោះថ្នាក់​នោះ​ឡើយ!)។ ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “នៅ​លោកីយ៍​នេះ នោះ​អ្នករាល់គ្នា​មាន​សេចក្តី​វេទនា​មែន…

Read article