Patricia Raybon

You are here:
អំណោយ​នៃ​ទុក្ខ​លំបាក (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)

១ពេត្រុស ៤:១២-១៩ គឺជា​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ ទ្រង់​សណ្ឋិត​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ​។ ១ពេត្រុស ៤:១៤ បង​ប្អូន​ត្រកូល​រ៉ាយ(Wright) បាន​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ដំបូង ដែល​បាន​បើកបរ​យន្តហោះ​ដោយ​ជោគជ័យ​មុនគេ ប៉ុន្តែ ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ភាព​ជោគជ័យ​នេះ មិន​មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ទេ​។ ទោះ​បង​ប្អូន​ពីរ​នាក់​នេះ​បាន​ទទួល​បរាជ័យ​ជា​ច្រើនដង​រាប់​មិន​អស់ ត្រូវ​គេ​ចំអក​ឲ្យ មាន​ការ​ខ្វះខាត​ថវិកា ហើយ​ក្នុង​ចំណោម​ពួកគេ មាន​ម្នាក់​បាន​រង​របួស​ធ្ងន់ធ្ងរ​ក៏ដោយ ពួកគេ​មិន​បាន​បោះបង់ចោល​ការ​តស៊ូ ដោយសារ​ទុក្ខ​លំបាក​ទាំង​អស់​នេះ​ទេ​។ គឺ​ដូច​ដែល​លោក​អូវីល រ៉ាយ(Orville Wright) បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញថា “គ្មាន​សត្វ​បក្សី​ណា​អាច​ហោះ​ហើរ​បាន​ខ្ពស់ នៅ​កន្លែង​ដែល​ស្ងប់​ខ្យល់​នោះ​ឡើយ”។ លោក​ដាវីឌ មែកខូឡូ(David McCullough) ដែល​ជា​អ្នក​និពន្ធ​ជីវប្រវត្តិ​របស់​អ្នក​ទាំង​ពីរ បាន​ធ្វើ​ការ​បក​ស្រាយ​អត្ថន័យ​របស់​សម្រង់​សម្តី​នេះ​ថា ជា​ញឹក​ញាប់ ទុក្ខ​លំបាក​ច្រើនតែ​អាច​ធ្វើ​ជា​កត្តា​ជំរុញ ដែល​ជួយ​ឲ្យ​អ្នក​ឡើង​ខ្ពស់​ជាមុន​។ ហើយ​អ្នក​ឡើង​ភ្នំ​មាន​អំណរ មិនមែន​ដោយសារ​បាន​ឡើង​ទៅដល់​កំពូល​ភ្នំ​នោះ​ទេ តែ​ដោយសារ​ពួកគេ​បាន​ឡើង​ភ្នំ​។ សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​បង្រៀន​អំពី​គោលការណ៍​ខាង​វិញ្ញាណ​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ ទៅ​កាន់​ពួក​ជំនុំ​ដំបូង ដែល​កំពុង​ជួប​ការ​បៀតបៀន​។ គាត់​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “ពួក​ស្ងួន​ភ្ងា​អើយ កុំ​ឲ្យ​មាន​ប្លែក​ក្នុង​ចិត្ត ដោយ​ភ្លើង​ដ៏​ក្តៅ​ក្រហាយ ដែល​កំពុងតែ​ល្បង​អ្នក​រាល់​គ្នា ទុក​ដូចជា​កើត​មាន​សេចក្តី​ចំឡែក​នោះ​ឡើយ”(១ពេត្រុស ៤:១២)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ គាត់​មិន​បាន​បង្រៀន​យើង​ឲ្យ​បដិសេធ​ថា ទុក្ខ​លំបាក​មិន​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​នោះ​ទេ​។ តែ​គាត់​ដឹង​ថា ក្តី​សង្ឃឹម​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​មាន​ការ​ចម្រើន​ឡើង នៅ​ក្នុង​ការ​ទុកចិត្ត​ព្រះ នៅពេល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក​។ នេះ​ជា​ការ​ពិតមែន ជា​ពិសេស…

Read article
ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ​ថែរក្សា​យើង

ដានីយ៉ែល ៦:១៩-២៧ ដ្បិត​ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់នៅ … ទ្រង់​ប្រោស​ឲ្យ​រួច ហើយ​ក៏​ជួយ​សង្គ្រោះ​។ ដានីយ៉ែល ៦:២៦-២៧ នៅ​ពេល​ដែល​ចៅ​ៗ​របស់​ខ្ញុំ​មើល​សៀវភៅ​កម្រង​អនុស្សាវរីយ៍​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ថ្នាក់​វិទ្យាល័យ ពួកគេ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ចំពោះ​ម៉ូត​សក់ សំលៀក​បំពាក់ និង​ឡាន​ដែល​ហួស​សម័យ នៅ​ក្នុង​រូបថត​ក្នុង​សៀវភៅ​នោះ។ ពេល​ខ្ញុំ​មើលទៅ​រូបថត​ទាំង​នោះ ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​ខុសពី​ពួកគេ ទីមួយ ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​ទឹក​មុខ​ញញឹម​របស់​មិត្ត​ចាស់ និង​មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​នៅតែ​រាប់អាន​គ្នា​រហូត​មកដល់​ពេល​សព្វថ្ងៃ​។ ជាង​នេះ​ទៅទៀត ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ព្រះ​ចេស្តា​របស់​ព្រះ​ដែល​បាន​ថែរក្សា​ខ្ញុំ​។ ព្រះ​វត្ត​មាន​ដ៏​សុភាព​របស់​ព្រះអង្គ​បាន​ហ៊ុម​ព័ទ្ធ​ខ្ញុំ នៅ​ក្នុង​សាលា​រៀន​ដែល​ខ្ញុំ​ពិបាក​ចូល​ចំណោម​គេ​ឲ្យ​ចុះ​។ សេចក្តី​ល្អ​របស់​ព្រះអង្គ​បាន​បន្ត​ថែរក្សា​ខ្ញុំ គឺជា​សេចក្តី​សប្បុរស​ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រទាន​អស់​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះអង្គ​។ លោក​ដានីយ៉ែល​បាន​ស្គាល់​ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ ដែល​ថែរក្សា​គាត់​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​ការ​រស់នៅ​ជា​ឈ្លើយសឹក ក្នុង​ទីក្រុង​បាប៊ីឡូន គាត់​បាន​អធិស្ឋាន​នៅ​បន្ទប់​ខាងលើ ដែល​មាន​បង្អួច​បើក​ចំហ​ទៅ​រក​ទិស​នៃ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម(ខ.៧-៩)។ ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន​ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ព្រះអម្ចាស់ ដែល​ព្រះ​វត្ត​មាន​ទ្រង់​បាន​ជួយ​ទ្រទ្រង់​គាត់ ដោយ​ស្តាប់​ឮ និង​ឆ្លើយតប​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​គាត់​។ ដូច​នេះ ព្រះអម្ចាស់​ក៏​បាន​ស្តាប់​ឮ ឆ្លើយតប ហើយ​ទ្រទ្រង់​គាត់​សារ​ជា​ថ្មី​។ ប៉ុន្តែ ទោះ​គេ​បាន​ចេញ​ច្បាប់​ថ្មី​ហាម​មិន​ឲ្យ​គាត់​អធិស្ឋាន​ក៏ដោយ ក៏​គាត់​នៅតែ​ស្វែងរក​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះអង្គ ទោះ​មាន​រឿង​អ្វី​កើត​ឡើង​ចំពោះ​គាត់​ក៏ដោយ​។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ដូច​សព្វ​មួយដង(ខ.១០)។ កាល​គេ​ទម្លាក់​គាត់​ចូល​ក្នុង​រូង​តោ ទេវតា​របស់​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ថែរក្សា​គាត់​ឲ្យ​មាន​សុវត្ថិភាព ក្នុង​នាម​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់ ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​សង្រ្គោះ​គាត់(ខ.២២)។ ការ​មើលទៅ​អតីត​កាល​របស់​យើង ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​យើង​មាន​ការ​លំបាក អាច​ជួយ​យើង​ឲ្យ​នឹក​ចាំ​អំពី​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះ​។ សូម្បីតែ​ស្តេច​ដារីយ៉ូស​នៃ​ចក្រភព​ពើស៊ី​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​ព្រះ​អម្ចាស់​ថា “ទ្រង់​ប្រោស​ឲ្យ​រួច ហើយ​ក៏​ជួយ​សង្គ្រោះ…

Read article
ព្រះអង្គ​នឹង​ឆ្លើយតប

យេរេមា ២៩:១០-១៤ នោះ​ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​អំពាវនាវ​ដល់​អញ ហើយ​នឹង​ទៅ​អធិស្ឋាន​ដល់​អញ រួច​អញ​នឹង​យល់​ព្រម​តាម​។ យេរេមា ២៩:១២ កាល​លោក​គ្រូ​គង្វាល ធីម៉ូថេ ពាក់​ក្រវ៉ាត់ក​សម្រាប់​គ្រូ​គង្វាល ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​គាត់​ធ្វើ​ដំណើរ គាត់​ច្រើន​តែ​ជួប​ការ​បង្អាក់​ដំណើរ ដោយសារ​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ដែល​គាត់​មិន​ដែល​ស្គាល់​។ មនុស្ស​នៅ​អាកាស​យានដ្ឋាន​បាន​សុំ​ឲ្យ​គាត់​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួកគេ ពេលណា​ពួកគេ​ឃើញ​ក្រវាត់ក​ពណ៌ស នៅ​លើក​អាវ​ក្រៅ​របស់​គាត់​ដែល​មាន​ពណ៌​ខ្មៅ​។ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​យន្តហោះ​កាលពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ មាន​ស្រ្តី​ម្នាក់​បាន​លត់​ជង្គង់ នៅ​ក្បែរ​កៅអី​អង្គុយ​របស់​គាត់ ពេល​នាង​បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញ​គាត់​ជា​គ្រូ​គង្វាល ហើយក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា “លោក​ជា​គ្រូ​គង្វាល​មែនទេ? លោក​គ្រូ​អាច​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បានទេ?”។ ហើយ​លោក​គ្រូ​គង្វាល​ធីម៉ូថេ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​។ បទ​គម្ពីរ​មួយ​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​យេរេមា ក៏បាន​ប្រាប់​យើង អំពី​មូល​ហេតុ​ដែល​យើង​អាច​ដឹង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ស្តាប់​ឮ ហើយ​ឆ្លើយតប​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​យើង គឺ​ដោយសារ​ព្រះ​អង្គ​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​យើង! គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ធានា​ដល់​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះអង្គ​ជា​មនុស្ស​មាន​បាប ដែល​កំពុង​រស់នៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក​ថា “អញ​ស្គាល់​សេចក្តី​ដែល​អញ​គិត​ពី​ដំណើរ​ឯង​រាល់​គ្នា មិនមែន​គិត​ធ្វើ​សេចក្តី​អាក្រក់​ទេ គឺ​គិត​ឲ្យ​បាន​សេចក្តី​សុខ​វិញ ដើម្បី​ដល់​ចុង​បំផុត ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​បាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម”(២៩:១១)។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​រំពឹង​ថា ថ្ងៃ​មួយ ពួក​គេ​នឹង​វិល​ត្រឡប់​មក​រក​ព្រះអង្គ​វិញ​។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​ទៀត​ថា “ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​អំពាវនាវ​ដល់​អញ ហើយ​នឹង​ទៅ​អធិស្ឋាន​ដល់​អញ រួច​អញ​នឹង​យល់​ព្រម​តាម ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្វែង​រក​អញ ហើយ​នឹង​ឃើញ​ផង គឺ​កាល​ណា​ឯង​ស្វែង​រក​អញ​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត”(ខ.១២-១៣)។ ហោរា​យេរេមា​បាន​ដឹង​អំពី​សេចក្តី​ពិត​នេះ កាល​គាត់​កំពុង​ជាប់គុក​។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធានា​គាត់​ថា “ចូរ​អំពាវនាវ​ដល់​អញ នោះអញ​នឹង​ឆ្លើយតប ហើយ​នឹង​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឯង​ឃើញ​ការ​យ៉ាង​ធំ ហើយ​មុតមាំ ដែល​ឯង​មិន​ដឹង”(៣៣:៣)។…

Read article
ពន្លឺ​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​ភ្លឺ​ចែងចាំង

១យ៉ូហាន ១:៥-៧ ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ពន្លឺ​ភ្លឺ គ្មាន​សេចក្តី​ងងឹត​ណា នៅ​ក្នុង​ទ្រង់​សោះ​។ ១យ៉ូហាន ១:៥ កាល​ភ្លើង​បាន​ដាច់ នៅ​តាម​ដង​ផ្លូវ ក្នុង​ទីក្រុង​ហាយលែនផាក រដ្ឋ​មីឈីហ្គិន ប្រជាជន​ក៏បាន​កើត​មាន​ចិត្ត​ចង់​ប្រើ​អគ្គិសនី ចេញ​ពី​ប្រភព​ថាមពល​មួយ​ទៀត គឺ​ព្រះ​អា​ទិត្យ​។ ទីក្រុង​នេះ​ខ្វះ​ថវិកា ដើម្បី​បង់​ប្រាក់​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​អគ្គិសនី​។ ក្រុម​ហ៊ុន​អគ្គិសនី​ក៏​បាន​បិទ​ភ្លើង នៅ​តាម​ផ្លូវ ហើយ​ក៏​បាន​ដោះ​អំពូល​ភ្លើង ចេញពី​បង្គោល​ភ្លើង១៤០០ដើម​។ ការ​នេះ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​មាន​អារម្មណ៍​ថា មិន​មាន​សុវត្ថិភាព នៅ​ក្នុង​ពេល​ងងឹត នៅ​ពេលយប់​។ មាន​ពលរដ្ឋ​ម្នាក់​បាន​ប្រាប់​អ្នក​យក​ព័ត៌មាន​ថា សព្វថ្ងៃ​នេះ “នៅ​ពេល​ទៀប​ភ្លឺ មាន​ក្មេងៗ​ពីរបី​នាក់​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ទៅរៀន នៅពេល​ដែល​មេឃ​នៅ​ងងឹត​នៅឡើយ​។ គ្មាន​ភ្លើង​អគ្គិសនី​បំភ្លឺ​ផ្លូវ​ទេ ដូច​នេះ ពួកគេ​ត្រូវ​ដើរទៅ​រៀន ដោយ​ការ​ប្រថុយ​ប្រថាន”។ រឿង​នេះ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ នៅពេល​ដែល​ក្រុម​ការងារ​មួយ ដែល​មិន​រក​ប្រាក់​ចំណេញ ត្រូវ​បាន​គេ​បង្កើត​ឡើង ដើម្បី​ដំឡើង​ភ្លើង​បំភ្លឺ​ផ្លូវ ក្នុង​ទីក្រុង​នេះ​។ អង្គការ​មនុស្ស​ធម៌​មួយ​នេះ​បាន​រួបរួម​គ្នា ដើម្បី​ជួយ​ទីក្រុង​នេះ​កាត់​បន្ថយ​ចំណាយ ទៅ​លើ​ការ​បង់​ថ្លៃ​ភ្លើង ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួកគេ​អាច​ប្រើ​ប្រភព​ភ្លើង​អគ្គិសនី ដែល​ជួយ​បំពេញ​តម្រូវការ​របស់​ប្រជាជន​។ ក្នុង​ការ​រស់នៅ​របស់​យើង​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ និង​ប្រភព​នៃ​ពន្លឺ​។ គឺ​ដូច​ដែល​កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​បាន​ចែងថា “ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ពន្លឺ​ភ្លឺ គ្មាន​សេចក្តី​ងងឹត​ណា នៅ​ក្នុង​ទ្រង់​សោះ”(១យ៉ូហាន ១:៥)។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​ក៏​បាន​កត់​សម្គាល់​ផង​ដែរ​ថា “តែបើ​យើង​រាល់​គ្នា​ដើរ​ក្នុង​ពន្លឺ​វិញ ដូចជា​ទ្រង់​ក៏​គង់​ក្នុង​ពន្លឺ​ដែរ…

Read article
ការសម្រេចចិត្តដោយប្រាជ្ញា

ទំនុក​ដំកើង ១១៩:១០១-១០៦ ព្រះបន្ទូល​នៃ​ទ្រង់​ជា​ចង្កៀង​ដល់​ជើង​ទូល​បង្គំ ហើយ​ជា​ពន្លឺ​បំភ្លឺ​ផ្លូវ​ទូល​បង្គំ​ផង​។ ទំនុក​ដំកើង ១១៩:១០៥ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ត្រូវ​សម្រេច​ចិត្ត​លក់​ផ្ទះ​របស់​ម្តាយ​ខ្ញុំ ដែល​បាន​លាក​ចាក​លោក​ហើយ​។ នេះ​ជា​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដែល​បាន​ក្លាយ​ជា​បន្ទុក​ដ៏​ធ្ងន់​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ បន្ទាប់ពី​ម្តាយ​ជាទី​ស្រឡាញ់ ជា​ស្ត្រី​មេម៉ាយ បាន​ទទួល​មរណៈ​ភាព​។ ខ្ញុំ​មាន​មនោសញ្ចេតនា​ដិត​ជាប់​នឹង​ទី​កន្លែង​ដែល​គាត់​ធ្លាប់​រស់នៅ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ពិបាក​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ខ្ញុំ និង​ប្អូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ​បាន​នាំ​គ្នា​សម្អាត និង​ជួសជុល​ផ្ទះ​ដែល​គ្មាន​មនុស្ស​នៅ​នោះ អស់​រយៈ​ពេល២ឆ្នាំ ហើយក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​លក់​វា​។ ដោយសារ​យើង​បាន​ដាក់​លក់​ផ្ទះ​នោះ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​វិបត្តិ​សេដ្ឋកិច្ច កាលពី​ឆ្នាំ២០០៨ គ្មាន​នរណា​ទិញ​ផ្ទះ​នោះ​ទេ។ យើង​ក៏​បាន​ទម្លាក់​តម្លៃ​លក់​ផ្ទះ​នោះ នៅតែ​គ្មាន​គេ​ទិញ​។ បន្ទាប់មក ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​អាន​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​មួយ​នោះ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​នឹង​បទ​គម្ពីរ​មួយ ដែល​បាន​ចែងថា “ផ្ទះ​ណា​គ្មាន​គោ នោះ​ក្រោល​រមែង​ស្អាត​ល្អ តែ​គឺ​ដោយ​កំឡាំង​គោ​នោះ​ឯង ដែល​នឹង​ចំរើន​កើន​ឡើង​បាន”(សុភាសិត ១៤:៤)។ បទ​គម្ពីរ​សុភាសិត​នេះ​កំពុង​និយាយ​អំពី​ការ​ចិញ្ចឹម​សត្វ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ខ្លឹមសារ​នៃ​បទ​គម្ពីរ​នេះ​។ ផ្ទះ​របស់​ម្តាយ​ខ្ញុំ​នៅតែ​មាន​របៀប​រៀបរយ ដោយសារ​មិន​មាន​មនុស្ស​រស់នៅ ប៉ុន្តែ ទាល់តែ​ផ្ទះ​នោះ​មាន “ភាព​រញ៉េរញ៉ៃ” ដោយសារ​មាន​មនុស្ស​ស្នាក់​នៅ ទើប​វា​អាច​បង្កើត​ផល​ផ្លែ​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​។ ឬ​មាន​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​យើង ក្នុង​លក្ខណៈ​ជា​កេរ​ដំណែល​ប្រចាំ​គ្រួសារ​។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ទូរស័ព្ទ​សួរ​ប្អូន​ខ្ញុំ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​ដាក់​ជួល​ផ្ទះ​នោះ​វិញ​។ ការ​សម្រេច​ចិត្ត​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ភ្ញាក់​ផ្អើល​។ យើង​មិន​មាន​គម្រោង​កែ​ប្រែ​ផ្ទះ​របស់​ម្តាយ​ខ្ញុំ ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​ការ​វិនិយោគ​នោះ​ទេ​។…

Read article
ដើម្បី​ផ្គាប់​ព្រះទ័យ​ព្រះ​អង្គ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ

កូល៉ុស ៣:១៧,២៣-២៤ ហើយ​ការ​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ក៏ដោយ ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​អស់ពី​ចិត្ត ទុក​ដូចជា​ធ្វើ​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ មិនមែន​ដល់​មនុស្ស​ទេ​។ កូល៉ុស ៣:២៣ លោក​ខាល ស្ពែលល័រ(Kyle Speller) មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្បី​ល្បាញ​បំផុត ដោយសារ​គាត់​មាន​សមត្ថភាព​និយាយ ក្នុង​ការ​ប្រកាស​ជា​សាធារណៈ ដោយ​សម្លេង​ប្រកបដោយ​ភាព​ក្លៀវក្លា ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​ការ​ប្រកួត​កីឡា​បាល់បោះ​​ស្វែងរក​ជើងឯក​។ រៀង​រាល់​ពេល​ដែល​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​ប្រកាស​ដាក់​ក្បាល​មេក្រូ ដោយ​សម្លេង​ដែល​កន្ត្រាក់​អារម្មណ៍​របស់​អ្នក​គាំទ្រ​រាប់​ពាន់​នាក់ នៅ​ក្នុង​ទីលាន​ប្រកួត​របស់NBA បូក​រួម​ទាំង​ទស្សនិកជន​រាប់​លាន​នាក់​កំពុង​ទស្សនា ឬ​ស្តាប់​តាម​ទូរទស្សន៍ និង​វិទ្យុ ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​គេ​ជ្រើសរើស​គាត់ ឲ្យ​ឈរ​ឈ្មោះ​សម្រាប់​ការ​ប្រកួត ស្វែងរក​អ្នក​អត្ថាធិប្បាយ​សម្រាប់​ការ​ប្រកួត​កីឡា​ដែល​ល្បី​ល្បាញ​ជាង​គេ​បំផុត ប្រចាំ​ឆ្នាំ២០២២​។ គាត់​ថា គាត់​យល់​អំពី​អារម្មណ៍​របស់​ទស្សនិកជន ហេតុ​នេះ​ហើយ គាត់​ក៏បាន​បង្កើត​បរិយាកាស​ដ៏​រីករាយ សម្រាប់​អ្នក​គាំទ្រ​របស់​ក្រុម​កីឡាករ​ដែល​ជា​ម្ចាស់​ផ្ទះ​។ ប៉ុន្តែ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ គ្រប់​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​គាត់​បាន​និយាយ​យ៉ាង​ប៉ិន​ប្រសប់ ដែលគេ​បាន​ចាក់​បញ្ចាំង​ជា​ពិសេស​នៅ​លើ​កញ្ចក់​ទូរទស្សន៍ និង​ចាក់​ផ្សាយ​នៅ​តាម​វិទ្យុ គឺ​សុទ្ធតែ​ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរី​ល្អ​ដល់​ព្រះ​។ គាត់​ថា គ្រប់​កិច្ចការ​ដែល​គាត់​ធ្វើ គឺ​សុទ្ធតែ​ដើម្បី​ផ្គាប់​ព្រះទ័យ​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ព្រះអង្គ​ក៏​ជា​ទស្សនិកជន​របស់​គាត់​​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​និយាយ​សង្កត់​ធ្ងន់ អំពី​ក្រម​សីលធម៌​ស្រដៀង​នេះ ទៅ​កាន់​ពួក​ជំនុំ​ នៅ​ទីក្រុង​កូល៉ុស​ផង​ដែរ ដែល​នៅ​ទីនោះ សមាជិក​ពួក​ជំនុំ​ខ្លះ​មាន​ការ​សង្ស័យ​អំពី​ភាពជា​ព្រះ និង​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​បាន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ការ​សង្ស័យ​នេះ​ជ្រាប​ចូល​ក្នុង​ការ​រស់នៅ​របស់​ពួកគេ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ​ថា “ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​អស់ ទោះបើ​ការ​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ ដោយ​ពាក្យ​សំដី ឬ​កិរិយា​ក៏ដោយ…

Read article
មិត្តសំឡាញ់​ពិត​ប្រាកដ

យ៉ូហាន ១៥:១៣-១៧ ខ្ញុំ​បង្គាប់​សេចក្តី​នេះ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​ចុះ​។ យ៉ូហាន ១៥:១៧ កាលពី​ក្មេង អ្នក​ស្រី​សានចេស(Sanchez) មាន​ផ្ទះ​នៅ​ជាប់​ទី​ធ្លា​ខាង​ក្រោយ​ផ្ទះ​របស់​ម្តាយ​ខ្ញុំ​។ ក្នុង​នាម​ពួក​គាត់​ជា​អ្នក​ជិត​ខាង ដែល​មាន​ការ​រាប់អាន​គ្នា​ខ្លាំង ពួក​គាត់​ក៏​មាន​ការ​ប្រកួត​ប្រជែក​គ្នា ក្នុង​ន័យ​មិត្តភាព​ផង​ដែរ​។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ប្រកួត​គ្នា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ច័ន្ទ ដោយ​ម្នាក់ៗ​ព្យាយាម​ទៅ​ហាល​ខោអាវ​ដែល​ទើប​បោក​គក់​ថ្មីៗ នៅ​លើ​ស្នួល​ខោអាវ​ខាង​ក្រោយ​ផ្ទះ ឲ្យ​បាន​មុខ​គេ​។ ពេលណា​ម្តាយ​ខ្ញុំ​ហាល​ខោអាវ​ក្រោយ​គេ គាត់​ក៏បាន​លាន់​មាត់​ថា “នាង​ឈ្នះ​ខ្ញុំ​ទៀត​ហើយ!” ប៉ុន្តែ នៅ​សប្តាហ៍​បន្ទាប់ ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​អាច​ឈ្នះ​វិញ ដោយ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​សុទ្ធ​តែ​អរ​សប្បាយ​នឹង​ការ​ប្រកួត​គ្នា ក្នុង​ន័យ​មិត្តភាព រៀង​រាល់​សប្តាហ៍​។ អស់​រយៈ​ពេល​ជាង១០ឆ្នាំ ដែល​អ្នក​ទាំង​ពីរ​មាន​ទី​ធ្លា​ក្រោយ​ផ្ទះ​រួម​គ្នា អ្នក​ទាំង​ពីរ​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ​ប្រាជ្ញា និង​ក្តី​សង្ឃឹម​ដល់​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក​ផង​ដែរ​។ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​ចែង​យ៉ាង​ច្បាស់ អំពី​គុណ​ធម៌​នៃ​មិត្តភាព​ដែល​ល្អ​ដូច​នេះ​។ គឺ​ដូច​ដែល​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​បាន​សង្កេត​ឃើញថា “មិត្រ​សំឡាញ់​រមែង​ស្រឡាញ់​គ្នា​នៅ​គ្រប់​វេលា ឯ​បង​ប្អូន​ក៏​កើតមក​សំរាប់​គ្រា​លំបាក​ដែរ”(សុភាសិត ១៧:‌១៧)។ ទ្រង់​ក៏​បាន​កត់​សំគាល់​ថា “ប្រេង​លាប​នឹង​ទឹកអប់ នោះ​នាំ​ឲ្យ​ចិត្ត​រីករាយ​ឡើង ឯ​សេចក្តី​ផ្អែម​ល្ហែម នៃ​សេចក្តី​ដាស់តឿន ដ៏​អស់ពី​ចិត្ត​របស់​ភឿន​មិត្រ ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ”(២៧:៩)។ ព្រះយេស៊ូវ​គឺជា​មិត្ត​ល្អ​បំផុត​របស់​យើង​។ ព្រះអង្គ​បាន​ជំរុញ​ពួក​សាវ័ក​របស់​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ហើយ​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ​ថា “គ្មាន​អ្នកណា​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ធំជាង​នេះ គឺ​ដែល​អ្នកណា​នឹង​ប្តូរ​ជីវិត ជំនួស​ពួក​សំឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នោះ​ទេ”(យ៉ូហាន ១៥:‌១៣)។ នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​សុគត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង ដែល​ជា​ការ​សុគត ជំនួស​មិត្តសំឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ​។…

Read article
រក​ឃើញ​ក្តី​អំណរ ដោយ​ប្រាជ្ញា

ទំនុក​ដំកើង ១៦ នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​អំណរ​ដ៏​ពោរ​ពេញ​។ ទំនុក​ដំកើង ១៦:១១ លោក ចេសិន ភ័រសូហ្វ(Jason Persoff) បាន​បម្រើ​ការ​ជា​វេជ្ជ​បណ្ឌិត នៅ​បន្ទប់​សង្គ្រោះ​បន្ទាន់ ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ធំ​មួយ​កន្លែង ដែល​មាន​ការ​ប្តូរ​ផ្តាច់ នៅ​ក្នុង​ការ​សង្គ្រោះ​អ្នក​ជំងឺកូវីដ១៩​។ មាន​ពេល​មួយ គាត់​យល់​ឃើញថា ជំងឺ​នេះ​កំពុងតែ​មាន​ជោគជ័យ នៅ​ក្នុង​ការ​រាតត្បាត ទូ​ទាំង​ពិភពលោក​។ តែ​គាត់​នៅតែ​ប្រឹង​ប្រែង​អស់ពី​លទ្ធ​ភាព ក្នុង​ការ​ព្យាបាល​អ្នក​ជំងឺ​កូវីឌ​។ ក្នុង​អំឡុង​ម៉ោង​សម្រាក គាត់​ក៏បាន​បន្ធូរ​អារម្មណ៍ ដោយ​ថតរូប​គ្រាប់​ព្រឹល​ដ៏​តូច​ល្អិត ដោយ​ពង្រីក​រូប​គ្រាប់​ព្រឹល​នីមួយៗ​មើល​។ គាត់​ក៏បាន​លាន់​មាត់​ថា វា​ពិតជា​ប្លែក និង​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ណាស់​។ ប៉ុន្តែ ការ​ស្វែង​រក​ក្តី​អំណរ នៅ​ក្នុង​វត្ថុ​ដ៏​តូច​ល្អិត ដែល​មាន​ភាព​ស្រស់​ស្អាត គឺជា​ឱកាស ដើម្បី​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជាមួយ​ព្រះអាទិករ ហើយ​ក៏​ដើម្បី​មើល​ឃើញ​លោកិយ តាម​របៀប​ដែល​មនុស្ស​តិចតួច​បាន​ចំណាយ​ពេល​កត់​សំ​គាល់​។ លោក​វេជ្ជ​បណ្ឌិត​ក៏បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ការ​ស្វែងរក​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ តាម​របៀប​ដ៏​ឆ្លាតវៃ​ដូច​នេះ ដើម្បី​កាត់​បន្ថយ​ស្រ្តេស និង​បង្កើត​ភាព​រឹងមាំ ពិតជា​មាន​តម្លៃ​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅ​ក្នុង​វិជ្ជាជីវៈ​របស់​ពេទ្យ​។ ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​ឲ្យ​យោបល់​ដល់​មនុស្ស​ជា​ទូទៅ​ថា “អ្នក​ត្រូវតែ​ដក​ដង្ហើម​។ អ្នក​ត្រូវតែ​ស្វែងរក​វិធី​សម្រាក​លម្ហែ និង​អរសប្បាយ​នឹង​ជីវិត”។ ស្តេច​ដាវីឌ​ដែល​ជា​អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ក៏បាន​បង្ហាញ​ការ​យល់​ឃើញ​ដូច​នេះ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក១៦ ខណៈ​ពេល​ដែល​ទ្រង់​ប្រកាស អំពី​ប្រាជ្ញា​នៃ​ការ​រក​ឃើញ​ក្តី​អំណរ ក្នុង​ព្រះ​។…

Read article
ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ថ្មី

១ពេត្រុស ២:៩-១២ ពីដើម​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិនមែន​ជា​សាសន៍​ណាមួយ​ទេ តែ​ឥឡូវ​នេះ​ជា​សាសន៍​របស់​ព្រះ​វិញ​។ ១ពេត្រុស ២:‌១០ ស្នូរ​ទះដៃ​បាន​ផ្ទុះ​ឡើង ខណៈ​ពេល​ដែល​សិស្ស​ឆ្នើម​ប្រចាំ​សាលា​បាន​ទទួល​បណ្ណ​សរសើរ សម្រាប់​ភាគ​ជោគជ័យ​ក្នុង​ការ​សិក្សា​។ ប៉ុន្តែ កម្មវិធី​អបអរ​នេះ​មិនមែន​មានតែ​ប៉ុណ្ណឹង​ទេ​។ រង្វាន់​បន្ទាប់ គឺ​សម្រាប់​អបអរ​សិស្ស​ដែល​មិនមែន​ជា​សិស្ស “ឆ្នើម” តែ​ជា​សិស្ស​ដែល​បាន​ប្រឹង​ប្រែង​រៀន​សូត្រ ​ឲ្យ​ការ​សិក្សា​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ​ជាង​មុន​។ ពួកគេ​បាន​ខិតខំ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ប្រឡង​ធ្លាក់​ទៀត ឬ​បាន​កែ​ប្រែ​អាកប្ប​កិរិយា​ដែល​រំខាន​អ្នក​ដទៃ ឬ​បាន​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​មក​រៀន​ឲ្យ​ទៀង​ទាត់​។ ឪពុក​ម្តាយ​របស់​ពួកគេ​ក៏​មាន​ទឹក​មុខ​ញញឹម ហើយក៏​បាន​ទះដៃ​អបអរ ដោយ​ទទួល​ស្គាល់​ថា កូន​របស់​ខ្លួន​បាន​ងាក​មក​ដើរ​ផ្លូវ​ថ្មី ជា​ផ្លូវ​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ​វិញ គឺ​មិន​បាន​មើលទៅ​ចំណុច​ខ្វះខាត​ដែល​ពួកគេ​មាន​កាលពី​មុន​នោះ​ទេ​។ ទិដ្ឋភាព​នៃ​ការ​អបអរ​ដូច​នេះ ពិតជា​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង​ណាស់ តែ​ក៏បាន​រំឭក​យើង អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះវរបិតា​ទត​ឃើញ​ជីវិត​យើង​ដែល​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះអង្គ គឺ​មិន​បាន​ទត​ឃើញ​ជីវិត​យើង ជា​អ្នក​ដទៃ​ដូច​កាលពី​មុន​នោះ​ទេ តែ​ព្រះ​អង្គ​ទត​ឃើញ​ជីវិត​យើង ជា​កូន​ព្រះអង្គ នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តី​ចែងថា “ប៉ុន្តែ អស់​អ្នកណា​ដែល​ទទួល​ទ្រង់ គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះ​នាម​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​អំណាច ឲ្យ​បាន​ត្រឡប់ជា​កូន​ព្រះ”(យ៉ូហាន ១:១២)។ នេះ​ជា​ការ​បើក​បង្ហាញ ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់! ហេតុ​នេះ​ហើយ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រំឭក​អ្នកជឿ​ថ្មី​ថា “ពីដើម អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ស្លាប់​ក្នុង​ការ​រំលង ហើយ​ក្នុង​អំពើបាប​ដែរ”(អេភេសូរ ២:១)។ ប៉ុន្តែ តាម​ពិត “យើង​រាល់​គ្នា​ជា​ស្នាដៃ ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​យេស៊ូវ​សំរាប់​ការ​ល្អ…

Read article
សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​សប្បុរស​របស់​ព្រះអង្គ

កូល៉ុស ៣:១២-១៧ ចូរអត់​ទោស​ឲ្យ​គេ​ចុះ ដូចជា​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ​។ កូល៉ុស ៣:១៣ លោក​ឧត្តមសេនីយ៍ វីលៀម មែករេវិន(William McRaven) ជា​អតីត​យោធា ក្នុង​កងពល​ពិសេស​ដែល​បាន​ចូល​និវត្តន៍​។ ក្នុង​ការ​ថ្លែង​សន្ទរកថា ក្នុង​ពិធី​ចែក​សញ្ញា​ប័ត្រ គាត់​បាន​ចែកចាយ​អំពី​កិច្ច​ការ​សំខាន់ៗ​ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​មុន​ពេល​ចូល​គេង​។ វីដេអូ​អំពី​ការ​ថ្លែង​សន្ទរកថា នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ត្រូវ​បាន​គេ​យក​ទៅ​បង្ហោះ​នៅ​តាម​បណ្ដាញ​សង្គម ហើយ​មាន​អ្នក​មើល​ជាង១០០លាន​នាក់​។ ប៉ុន្តែ គាត់​ក៏​បាន​ចែកចាយ​នូវ​មេរៀន​មួយ​ទៀត ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប្រតិបត្តិការ​សឹក ក្នុង​តំបន់​មជ្ឈិម​បូព៌ា គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​យ៉ាង​សោកសៅ​ថា មាន​សមាជិក​មួយ​ចំនួន ក្នុង​គ្រួសារ​ដ៏​ស្លូត​ត្រង់​មួយ បាន​បាត់បង់​ជីវិត ដោយសារ​ការ​យល់​ច្រឡំ​របស់​កងទ័ព​គាត់​។ គាត់​ជឿ​ថា គាត់​នៅ​ជំពាក់​ការ​សុំ​ទោស ចំពោះ​គ្រួសារ​មួយ​នេះ​។ គាត់​ក៏​បាន​ទៅ​សុំ​ទោស​បុរស​ជា​ឪពុក​របស់​គ្រួសារ​នេះ ដោយ​គ្មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ គាត់​ក៏បាន​ប្រាប់​បុរស​ជា​ឪពុក តាមរយៈ​អ្នក​បក​ប្រែ​ថា “ខ្ញុំ​គ្រាន់តែ​ជា​ទាហាន​ដែល​ធ្វើ​ការ​តាម​បញ្ជា​ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​កូន​ដែរ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​យល់​អំពី​អារម្មណ៍​របស់​អ្នក ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ពិតជា​សោកសៅ ចំពោះ​អ្នក​ណាស់”។ តើ​បុរស​នោះ​បាន​ឆ្លើយតប​ដូច​ម្តេច? បុរស​នោះ​ក៏បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​គាត់​នូវ​ការ​អត់ឱន​ទោស ជា​អំណោយ​ដ៏​សប្បុរស​។ កូន​ប្រុស​ម្នាក់​ទៀត​របស់​បុរស​នោះ ដែល​រួចពី​សេចក្តី​ស្លាប់​ ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា “ខ្ញុំ​សូម​អរគុណ​អ្នក​ខ្លាំង​ណាស់​។ គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​ហើយ ចិត្ត​របស់​យើង​នឹង​មិន​ចង​កំហឹង​ចំពោះ​អ្នក​ទេ”។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​បង្រៀន​អំពី​ការ​អត់​ទោស ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា…

Read article