Tom Felten

You are here:
ព្រះ​នៃ​សណ្ដាប់​ធ្នាប់

លោកុប្បត្តិ ១:១-១០ ឯ​ផែនដី​បាន​ខូច ហើយ​នៅ​ទ​ទេ មាន​សុទ្ធ​តែ​ងងឹត​នៅ​គ្រប​លើ​ជំរៅ​ទឹក ហើយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​ក៏​រេរា​នៅ​ពីលើ​ទឹក​។ លោកុប្បត្តិ ១:២ លោក​សេត(Seth) បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​គ្រួសារ​ដែល​មាន​ពេញ​ដោយ​ភាព​ប្រេះ​បែក និង​ភាព​វឹកវរ ដូច​នេះ ជីវិត​គាត់​មាន​ពេញ​ដោយ​ភាព​រញ៉េរញ៉ៃ​។ ម្តាយ​របស់​គាត់​បាន​ទទួលរង​អំពើ​ហិង្សា​ពី​ឪពុក​​គាត់​ជា​ប្រចាំ រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​ឪពុក​គាត់​បាន​បញ្ចប់​ជីវិត​ខ្លួនឯង​។ មាន​ពេល​មួយ លោក​សេត​ចង់​បញ្ចប់​ជីវិត​ខ្លួនឯង​។ គាត់​បាន​ប្រមូល​ថ្នាំ​ទាំង​អស់​នៅ​ក្នុង​ទូ​ដាក់​ថ្នាំ​ក្នុង​ផ្ទះ​គាត់ ប៉ុន្តែ គាត់​ស្រាប់តែ​នឹក​គិតថា តើ​ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​ទីណា បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ទៅ? ដោយសារ​ព្រះគុណ​ព្រះ លោក​សេត​មិន​បាន​ស្លាប់​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ទេ​។ ហើយ​ក្រោយមក បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​។ ការ​មើល​ឃើញ​សម្រស់ និង​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​នៅ​ក្នុង​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ព្រះ បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​គាត់​ឲ្យ​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះអង្គ​។ គាត់​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​អ្វីៗ​មាន​សម្រស់​ស្រស់​ស្អាត​ណាស់​។ មាន​នរណា​ម្នាក់​បាន​បង្កើត​ពួក​វា​មក”។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​លោកុប្បត្តិ​ជំពូក១ យើង​ឃើញថា ព្រះ​ទ្រង់​ពិតជា​បាន​បង្កើត​របស់​សព្វ​សារពើ​។ ហើយ​ទោះ “ផែនដី​បាន​ខូច”(ខ.២) ព្រះអង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ភាព​គ្មាន​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​ក្លាយ​ជា​មាន​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ញែក​ពន្លឺ ចេញពី​ភាព​ងងឹត(ខ.៤) ដាក់​ឲ្យ​មាន​ដីដុះ​ឡើង​នៅ​ចន្លោះ​ទឹកស​មុទ្រ(ខ.‌១០) ហើយ​ព្រះអង្គ​បង្កើត​រុក្ខជាតិ និង​សត្វ តាម​ប្រភេទ​របស់​ពួកវា(ខ.១១-១២,២១,២៤-២៥)។ ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី ហើយ​ដាក់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ក្នុង​កន្លែង​របស់​វា(អេសាយ ៤៥:១៨) ហើយ​បន្ត​នាំមក​នូវ​សន្តិភាព និង​សណ្ដាប់​ធ្នាប់​ដល់​ជីវិត ដែល​ចុះ​ចូល​នឹង​ព្រះគ្រីស្ទ​។ ជីវិត​មនុស្ស​អាច​មាន​ភាព​វឹកវរ…

Read article
ព្រះ​ចេ​ស្តា​របស់​ព្រះ​ខ្លាំង​ពូកែ​ជាង

ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៧-៨,១៦-២២ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ប្រាប់​លោក​ថា ចូរ​ក្រោក​ឡើង​ចុះ​ទៅ​ឯ​ទីបោះទ័ព​របស់​គេ​ទៅ ដ្បិត​អញ​បាន​ប្រគល់​គេ​មក​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​ឯង​ហើយ​។ ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៩ កាលពី​ឆ្នាំ ១៩៤៥ “កងទ័ព​ខ្មោច” បាន​ជួយ​កងទ័ព​អាមេរិក ឲ្យ​ទទួល​បាន​ជ័យ​ជម្នះ​នៅ​ក្នុង​ការ​ឆ្លង​កាត់​ទន្លេ​រ៉ាញ ​ចូល​ទឹកដី​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់ ដោយ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​កងទ័ព​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត ទទួល​បាន​មូលដ្ឋាន​កងទ័ព​ដ៏​សំខាន់ នៅ​ក្នុង​ប្រតិបត្តិ​ការណ៍​សឹក នៅ​សមរ​ភូមិ​ខាងលិច នៃ​សង្គ្រាម​លោក​លើកទី២​។ តាម​ពិត កងទ័ព​ទាំង​នោះ​សុទ្ធតែ​ជា​មនុស្ស មិនមែន​ជា​ខ្មោច​ឡើយ ដែល​​ជា​ផ្នែក​មួយ​របស់​ទី​បញ្ជាការ​កងទ័ព​ពិសេសទី២៣​។ កាល​នោះ កងទ័ព​ដែល​មាន​គ្នា១១០០នាក់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​យល់​ឃើញថា ពួកគេ​មាន​គ្នា៣ម៉ឺន​នាក់ ដោយ​ពួក​គេ​ប្រើ​រថ​ក្រោះ​ក្លែងក្លាយ និង​ចាក់​មេ​ក្រូ​បញ្ចេញ​សូរ​សន្ធឹក​កងទ័ព និង​យានយន្ត​ជា​ច្រើន​គ្រឿង​បន្លាស់​ទី ។​ល​។ ដូច​នេះ សមាជិក​របស់​កងទ័ព​ខ្មោច ដែល​មាន​គ្នា​តិច​ជាង​សត្រូវ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​ជឿ​ថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​​ច្រើន​សន្ធឹក​។ ពួក​សាសន៍​ម៉ាឌាន និង​សម្ព័ន្ធ​មិត្ត​របស់​ពួកគេ ក៏​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ផង​ដែរ នៅ​ចំពោះ​សត្រូវ​ដែល​មាន​គ្នា​តិច ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​គិត​ស្មានថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​ច្រើន(ពួក​ចៅហ្វាយ ៧:៨-២២)។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រើ​លោក​គេឌាន ជា​ពួក​ចៅហ្វាយ ជា​ហោរា និង​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​កងទ័ព​អ៊ីស្រាអែល ឲ្យ​ប្រើ​ប្រាស់​កងទ័ព​ដ៏​តូច​របស់​គាត់ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ប្រភព​នៃ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ​។ ពួកគេ​ក៏បាន​ប្រើ​សម្លេង​ផ្លុំ​ត្រែ សម្លេង​បោ​កក្អម និង​សម្លេង​មនុស្ស និង​រូប​ភាព​បន្លាច ដោយ​ដុត​ភ្លើង​ចន្លុះ​ភ្លឺ​ចិញ្ចាច ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​គិត​ស្មានថា ពួកគេ​មាន​គ្នា​ច្រើន…

Read article
គេ​ងលក់​យ៉ាង​សុខ​សាន្ត ពេល​មាន​បញ្ហា

ទំនុក​ដំកើង ៣ ខ្ញុំ​បាន​ដេក​លក់​ទៅ ហើយក៏​ភ្ញាក់​ឡើង​វិញ ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ទប់ទល់​ខ្ញុំ​។ ទំនុក​ដំកើង ៣:៥ ការ​នឹក​ឃើញ​រឿង​អាក្រក់ៗ និង​ពាក្យចោទ​ប្រកាន់ បាន​ជន់​ជោរ​នៅ​ក្នុង​គំនិត​របស់​លោក​សាល(Sal)។ គាត់​គេង​មិន​លក់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ចិត្ត​គាត់​មាន​ពេញ​ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ហើយ​គាត់​បែក​ញើស​ជោគ​ខ្លួន​។ កាល​នោះ គឺ​នៅ​ពេលយប់​មុន​ពេល​គាត់​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ទឹក ហើយ​គាត់​មិន​អាច​បញ្ឈប់​ការ​គិត​ដ៏​ខ្មៅ​ងងឹត​នោះ​បាន​។ លោក​សាល បាន​ទទួល​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​អង្គ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​បាប​របស់​គាត់​ហើយ តែ​សង្គ្រាម​ខាង​វិញ្ញាណ​នៅតែ​បន្ត​។ នៅពេល​នោះ ភរិយា​គាត់​ក៏​បាន​ចាប់ដៃ​គាត់ ហើយ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់​។ មួយ​សន្ទុះ​ក្រោយមក សន្តិភាព​ក៏​បាន​ចូល​មក​ជំនួស​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ក្នុង​ចិត្ត​របស់​លោក​សាល​។ គាត់​ក៏បាន​ក្រោក​ឡើង ហើយក៏​បាន​សរសេរ​ពាក្យ​ពេចន៍ ដែល​គាត់​ចង់​ចែក​ចាយ មុន​ពេល​គាត់​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ទឹក ជា​អ្វី​ដែល​គាត់​មិន​អាច​ធ្វើ​បាន កាលពី​មុន​។ ក្រោយមក គាត់​ក៏​បាន​គេង​លក់​យ៉ាង​សុខ​សាន្ត​។ ស្តេច​ដាវីឌ​ក៏​បាន​ជ្រាប​ថា ការ​គេង​មិន​លក់​នៅ​ពេលយប់ មាន​អារម្មណ៍​ដូច​ម្តេច​។ កាល​ទ្រង់​កំពុង​រត់​គេច​ពី​បុត្រា​ទ្រង់ ព្រះ​នាម​អាប់សាឡំម ដែល​ចង់​ដណ្តើម​រាជ​ទ្រង់(២សាំយ៉ូអែល ១៥-១៧) ទ្រង់​ជ្រាប​ថា មាន​មនុស្ស​ទាំង​សល់​សែន ដែល​បាន​តាំង​ខ្លួន​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ​ទាស់​នឹង​ទ្រង់(ទំនុក​ដំកើង ៣:៦)។ ទ្រង់​ក៏បាន​ពោល​ទំនួញ​ថា “ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ ពួក​ខ្មាំង​នៃ​ទូល​បង្គំ​មាន គ្នា​កាន់តែ​ច្រើន​ឡើង​យ៉ាងណា”(ខ.‌១)។ ទោះ​ទ្រង់​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ការ​សង្ស័យ​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ក៏​ទ្រង់​បាន​ស្រែក​រក​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ខែល​របស់​ទ្រង់(ខ.៣)។ ក្រោយមក…

Read article
កន្លែង​ថ្មី​ដែល​មាន​ការ​ពិបាក

និក្ខមនំ ១២-១៣ និង ម៉ាថាយ ១៦ នាងអេសធើរ ២:៣-៤,១២-១៧ ប្រហែល​ជា​ព្រះ​នាង បាន​តាំង​ឡើង​ក្នុង​រាជ្យ សំរាប់​ពេល​នេះឯង​ទេ​ដឹង? នាងអេសធើរ ៤:១៤ បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​រក​ឃើញថា ខ្ញុំ​មាន​ជំងឺ​មហារីក​ធ្ងន់ធ្ងរ ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ​ជា​ប្តី និង​ឪពុក​ដែល​មាន​កូន​តូច មាន​សំណួរ​ជា​ច្រើន​វិលវល់​ក្នុង​គំនិត​ខ្ញុំ​។ ឱ​ព្រះ​អង្គ​អើយ ហេតុ​អ្វី​រឿង​នេះ​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ទូល​បង្គំ? តើ​នេះ​ជា​ផែនការ​ដែល​ព្រះអង្គ​មាន​សម្រាប់​ទូល​បង្គំ​មែនឬ? អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​នោះ​គឺ ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ទើបតែ​បាន​បម្រើ​ព្រះអង្គ ក្នុង​ក្រុម​បេសកកម្ម​មួយ ដែល​បាន​នាំ​ក្មេងៗ​ជា​ច្រើន​ឲ្យ​ទទួល​ព្រះយេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​។ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​ការងារ​យើង​មានផល​ផ្លែ​ជា​ច្រើន​។ យើង​មាន​អំណរ​ណាស់​។ តែ​ហេតុ​អ្វី​យើង​ជួប​រឿង​ដ៏​សោកសៅ​នេះ? នាងអេសធើរ​ទំនងជា​មាន​សំណួរ​ជា​ច្រើន ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន​ទៅ​រក​ព្រះអម្ចាស់ បន្ទាប់ពី​នាង​ត្រូវ​គេ​បង្ខំ​ឲ្យ​ចាក​ចេញទៅ​ស្រុក​កំណើត​ជាទី​ស្រឡាញ់ ចូល​ទៅ​រស់នៅ​ក្នុង​ទឹកដី​ថ្មី(នាងអេសធើរ ២:៨)។ លោក​ម៉ា​ដេកាយ ជា​បង​ប្អូន​ជីដូនមួយ​របស់​នាង​បាន​ចិញ្ចឹម​នាង ដូចជា​កូន​បង្កើត បន្ទាប់ពី​នាង​ក្លាយ​ជា​ក្មេង​កំព្រា(ខ.៧)។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក គេ​ក៏​បាន​យក​នាង​ទៅ​ធ្វើ​ជា​ស្រី​ស្នំ​របស់​ស្តេច ហើយក៏​នាង​ក៏បាន​ក្លាយ​ជា​មហេសី​(ខ.១៧)។ លោក​ម៉ា​ដេកាយ​មាន​ការ​ខ្វល់ខ្វាយ​អំពី​រឿង ដែល​កំពុង​កើត​ឡើង ចំពោះ​នាងអេសធើរ(ខ.១១)។ ប៉ុន្តែ មួយ​រយៈ​ក្រោយមក អ្នក​ទាំង​ពីរ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​ត្រាស់ហៅ​នាង ឲ្យ​មាន​តួនាទី​ដ៏​មាន​ឥទ្ធិពល សម្រាប់​ពេល​ដែល​ពិបាក​យ៉ាង​នោះ(៤:១៤) គឺ​តួនាទី​ដែល​នាង​អាច​ប្រើ ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះ​ប្រជាជន​របស់​នាង ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​សេចក្តី​ហិន​វិនាស(ជំពូក ៧-៨)។ នេះ​ជា​ភស្តុតាង​បញ្ជាក់​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​ដាក់​នាងអេសធើរ…

Read article
ជញ្ជាំង​បាន​ផ្តួល​រំលំ ការ​រួបរួម​កើត​មាន

អេភេសូរ ២:១១-២២ ដ្បិត​ទ្រង់​ជា​ស្ពានមេត្រី​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ទាំង២រួម​គ្នាតែ១ ហើយ​បាន​រុះ​ជញ្ជាំង​ដែល​ខាន់​កណ្តាល​ចេញ​។ អេភេសូរ ២:១៤ ចាប់​តាំងពី​ឆ្នាំ១៩៦១ ក្រុម​គ្រួសារ និង​មិត្ត​ភក្តិ​ជា​ច្រើន​បាន​បែក​ខ្ញែក​គ្នា ដោយសារ​ជញ្ជាំង​ទីក្រុង​ប៊ែរឡាំង នៅ​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​។ រដ្ឋាភិបាល​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​ខាង​កើត​បាន​សាងសង់​ជញ្ជាំង​នោះ នៅ​ឆ្នាំ​នោះ ដើម្បី​រា​រាំង​ពលរដ្ឋ​របស់​ខ្លួន មិន​ឲ្យ​រត់​គេច​ទៅ​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​ខាង​កើត​។ តាម​ពិត ចាប់​តាំងពី​ឆ្នាំ១៩៤៩ ដល់​ថ្ងៃ​ដែលគេ​ចាប់​ផ្តើម​សាង​សង់​ជញ្ជាំង​នោះ គេ​បាន​ប៉ាន់​ប្រមាណ​ថា មនុស្ស​ជាង២លាន​កន្លះ បាន​សម្រុក​ឆ្លង​ដែន​ពី​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​ខាង​កើត ចូល​អាឡឺម៉ង់​ខាងលិច​។ ​លោក​ប្រធានាធិបតី​អាមេរិក រ៉ូណល រីហ្គិន(Ronald Reagan) ធ្លាប់​បាន​ឈរ​នៅ​ពីមុខ​ជញ្ជាំង​នោះ នៅ​ឆ្នាំ១៩៨៧ ហើយ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ចូរ​យើង​ផ្តួល​រំលំ​ជញ្ជាំង​នេះ”។ ពាក្យ​សម្ដី​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​នេះ​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​អំពី​បំណង​របស់​ប្រជាជន​អាឡឺម៉ង់ ដែល​ចង់​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ហើយក៏​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ផ្តួល​រំលំ​ជញ្ជាំង​នេះ នៅ​ឆ្នាំ១៩៨៩ ដែល​បាន​ឈាន​ទៅ​រក​ការ​បង្រួប​បង្រួម​ដ៏​រីករាយ សម្រាប់​ប្រទេស​អាឡឺម៉ង់​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល អំពី​ការ​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ផ្តួល​រំលំ “ជញ្ជាំង​ដែល​ខាន់​កណ្តាល” ជាតិ​សាសន៍ (អេភេសូរ ២:១៤)។ ជញ្ជាំង​នោះ​បាន​កើត​មាន​រវាង​ជនជាតិ​យូដា(ជា​រាស្រ្ត​ជ្រើស​តាំង​របស់​ព្រះ) និង​សាសន៍​ដទៃ​។ ហើយ​ស្តេច​ហេរ៉ូឌ​ក៏បាន​ឲ្យ​គេ​សង់​ជញ្ជាំង ក្នុង​បរិវេណ​ព្រះវិហារ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​សាសន៍​ដទៃ​ចូល​ទី​ធ្លា​ខាង​ក្នុង​នៃ​ព្រះវិហារ តែ​ពួកគេ​អាច​មើល​ឃើញ​ទី​ធ្លា​ខាង​ក្នុង​។ តែ​ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ប្រទាន “សន្តិភាព” និង​ការ​បង្រួប​បង្រួម​រវាង​ជនជាតិ​យូដា និង​សាសន៍​ដទៃ និង​បាន​ផ្សះផ្សា​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ជា​នឹង​ព្រះ​។ ព្រះអង្គ​បាន​ផ្តួល​រំលំ​ជញ្ជាំង​ដែល​ខាន់​កណ្តាល…

Read article
ប្រឈមមុខដោះស្រាយដោយក្តីស្រឡាញ់

លោកុប្បត្តិ ៤:១-១២ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​សួរ​កាអ៊ីន​ថា ឯង​ខឹង​ធ្វើ​អី ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ឯង​ធ្វើ​ទឹក​មុខ​ក្រញូវ​ដូច្នេះ? លោកុប្បត្ដិ ៤:៦ បង​ប្អូន​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​ម្នាក់​បាន​ធ្វើ​កិច្ចការ​ជា​ច្រើន​បាន​ល្អ តែ​គាត់​មាន​បញ្ហា​មួយ​។ គ្រប់​គ្នា​សុទ្ធតែ​ដឹង​អំពី​រឿង​នេះ​។ តែ​ដោយសារ​គាត់​បាន​សម្រេច​បាន​ជោគជ័យ ក្នុង​កិច្ច​ការ​ភាគ​ច្រើន យ៉ាង​មាន​ប្រសិទ្ធភាព គេ​មិន​បាន​លើក​ឡើង​អំពី​បញ្ហា​នៃ​ភាព​ឆេវឆាវ​របស់​គាត់ ឲ្យ​បាន​គ្រប់​គ្រាន់​ទេ​។ គេ​ក៏​មិន​ដែល​បាន​ប្រឈម​មុខ​ជួយ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​កំហឹង​របស់​គាត់​ដែរ។ គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ បញ្ហា​នេះ​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ទទួលរង​ការ​ឈឺ​ចាប់ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​នោះ​។ ហើយ​នៅ​ទី​បញ្ចប់ វា​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​បាត់បង់​អាជីព​របស់​គាត់ ដោយ​មិន​បាន​ព្រៀង​ទុក​។ ខ្ញុំ​គួរតែ​បាន​ជួយ​ប្រឈម​មុខ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​នេះ ជា​មួយ​គាត់ ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ តាំងពី​យូរ​មក​ហើយ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ លោកុប្បត្តិ ជំពូក៤ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​យើង​នូវ​ការ​បក​ស្រាយ​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ អំពី​ការ​ប្រឈម​មុខ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​នៃ​អំពើបាប​របស់​នរណា​ម្នាក់ ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​។ លោក​កាអ៊ីន​មាន​បញ្ហា​កំហឹង​ដែល​នាំ​ទៅ​រក​ការ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ធ្ងន់ធ្ងរ​។ ក្នុង​នាម​គាត់​ជា​កសិករ គាត់​បាន​យក​ផល​ដំណាំ​របស់​គាត់​មក​ថ្វាយ​ព្រះអម្ចាស់(ខ.៣)។ តែ​ព្រះអង្គ​មិន​សព្វ​ព្រះ​ហឫទ័យ​ចំពោះ​ដង្វាយ​កាអ៊ីន​ទេ នោះ​កាអ៊ីន​ក៏​ក្តៅ​ក្រហាយ ហើយ​ឡើង​ទឹក​មុខ​ក្រញូវ(ខ.៥)។ ដូច​នេះ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ប្រឈម​មុខ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​នេះ ដោយ​សួរ​គាត់​ថា “ឯង​ខឹង​ធ្វើ​អ្វី?”(ខ.៦)។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ប្រាប់​លោក​កាអ៊ីន​ឲ្យ​ងាក​ចេញ​ពី​បាប​របស់​គាត់ ហើយ​ដេញ​តាម​ការ​អ្វី​ដែល​ល្អ និង​ត្រឹម​ត្រូវ​វិញ​។ គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ លោក​កាអ៊ីន​មិន​បាន​អើពើ​ចំពោះ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ហើយក៏​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដ៏​អាក្រក់​បំផុត(ខ.៨)។ យើង​មិន​អាច​បង្ខំ​នរណា​ម្នាក់ ឲ្យ​ងាក​ចេញពី​អំពើបាប តែ​យើង​អាច​ជួយ​ប្រឈម​មុខ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​គាត់ ដោយ​ក្តី​អាណិត​។ យើង​អាច “និយាយ​ចេញ​នូវ​សេចក្តី​ពិត…

Read article
សេចក្តីមេត្តាចំពោះមនុស្សគ្មានទីពឹង

២សាំយ៉ូអែល ៩:១-១០ កុំ​ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ ដ្បិត​យើង​នឹង​សំដែង​សេចក្តី​ករុណា​ដល់​អ្នក ដោយ​យល់​ដល់​យ៉ូណាថាន​បិតា​អ្នក​។ ២សាំយ៉ូអែល ៩:៧ នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​ដែល​មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ដែល​លោក​យ៉ូណាថាន ចាក(Jonathan Tjarks) បាន​និពន្ធ មាន​ចំណង​ជើង​ថា “តើ​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​ស្គាល់​អ្នក​ទេ?” លោក​យ៉ូណាថាន​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ត​យុទ្ធ​របស់​គាត់​ជាមួយនឹង​ជំងឺ​មហារីក​ដំណាក់​កាល​ចុង​ក្រោយ និង​អំពី​បំណង​ចិត្ត​របស់​គាត់ ដែល​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ជួយ​យក​អសារ​ប្រពន្ធ និង​កូន​ប្រុស​របស់​គាត់ ដែល​នៅ​ក្មេង​នៅឡើយ​។ បន្ទាប់ពី​បុរស​អាយុ៣៤ឆ្នាំ​រូប​នេះ បាន​សរសេរ​អត្ថបទ​នេះ​បាន៦ខែ គាត់​ក៏បាន​លាចាក​លោក ។ លោក​យ៉ូណាថាន ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ដែល​ឪពុក​របស់​គាត់​បាន​ស្លាប់ កាល​គាត់​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ជំទង់ ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន​ចែក​ចាយ​ខ​គម្ពីរ ដែល​បាន​បង្រៀន​ឲ្យ​គេ​ជួយ​ទំនុក​បំរុង​ស្រ្តី​មេម៉ាយ និង​ក្មេង​កំព្រា(និក្ខមនំ ២២:២២ និង​អេសាយ ១១៧ យ៉ាកុប ១:២៧)។ ហើយ​ក្នុង​ពាក្យ​សម្តី​ដែល​គាត់​សរសេរ សំដៅ​ទៅ​រក​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់ គាត់​ក៏​បាន​សរសេរ​ថា “ពេល​ខ្ញុំ​ជួប​អ្នក​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ខ្ញុំ​មាន​សំណួរ​តែមួយ​ប៉ុណ្ណោះ សម្រាប់​សួរ​អ្នក​។ តើ​អ្នក​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​ចំពោះ​កូន​ប្រុស និង​ភរិយា​ខ្ញុំ​ទេ? … តើ​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​ស្គាល់​អ្នក​ទេ?” រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ពេល​មួយ​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​ស្វែងរក ពូជ​ពង្ស​របស់​ស្តេច​សូល​ដែល​នៅ​សល់ ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​សម្ដែង​សេចក្តី​ករុណា​ដល់​អ្នក​នោះ ដោយ​យល់​ដល់​យ៉ូណាថាន(២សាំយ៉ូអែល ៩:១)។ បុត្រា​របស់​ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់​យ៉ូណាថាន ព្រះ​នាម​មភីបូសែត…

Read article
សម្រេចបំណងប្រាថ្នាធំតាមផ្លូវខុស

សូមអាន : ម៉ាកុស ១០:៣៥-៤៥ លោក​គ្រូ សូម​លោក​សំរេច​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ តាម​សេចក្តី​សំណូម​របស់​យើង​ខ្ញុំផង​។ ម៉ាកុស ១០:៣៥ កាលពី​ឆ្នាំ២០២១ មាន​វិស្វករ​ម្នាក់ មាន​មហិច្ឆតា​ចង់​បាញ់​គ្រាប់​ព្រួញ ឲ្យ​បាន​ឆ្ងាយ​ជាងគេ​បំផុត​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ ដែល​កាលពី​មុន​មាន​គេ​បាញ់​បាន​ដល់​ចម្ងាយ៦១៨ម៉ែត្រ​។ គាត់​ក៏បាន​ដេក​ផ្ងារ​នៅ​លើ​ដី ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន ដើម្បី​បាញ់​ធ្នូ​នឹង​ជើង ដោយ​ប្រើ​ជើង​ទ្រ​ធ្នូ ហើយ​ដៃ​ទាញ​ខ្សែ​ធ្នូ ក្នុង​គោលបំណង​បាញ់​ចេញ​គ្រាប់​ព្រួញ ដើម្បី​បំបែក​កំណត់​ត្រា​ថ្មី ឲ្យ​បាន​ជាង១,៥ គីឡូម៉ែត្រ​។ គាត់​ក៏បាន​ដក​ដង្ហើម​ធំ ហើយក៏​បាន​ប្រលែង​ខ្សែ​ធ្នូ ឲ្យ​គ្រាប់​ព្រួញ​ហោះហើរ​ចេញទៅ​។ តែ​វា​មិន​បាន​ហោះ​ហើរ​បាន​ចម្ងាយ១គីឡូម៉ែត្រ​ឡើយ​។ តាម​ពិត គាត់​បាន​បាញ់​គ្រាប់​ព្រួញ​ត្រូវ​ជើង​ខ្លួនឯង បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​របួស​ជើង​យ៉ាង​ដំណំ​។ ជួនកាល យើង​ក៏​បាន​ជួប​ការ​ខក​ចិត្ត នៅពេល​ដែល​យើង​មាន​ក្តី​ប្រាថ្នា​ធំ ចង់​សម្រេច​គោលដៅ​ដ៏​ល្អ តាម​របៀប​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​។ សាវ័ក​យ៉ាកុប និង​សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​យល់​អំពី​អត្ថន័យ នៃ​ការ​ស្វែងរក​ការ​ដ៏​ល្អ ដោយ​ហេតុផល​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​។ កាល​នោះ ពួក​គេ​បាន​ទូល​សូម​ព្រះ​យេស៊ូវ​ថា “សូម​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​បាន​អង្គុយ​នៅ ម្នាក់​ខាង​ស្តាំ ហើយ​ម្នាក់​ខាង​ឆ្វេង​លោក ក្នុង​ស្ថាន​នៃ​សិរី​ល្អ​របស់​លោក”(ម៉ាកុស ១០:៣៧)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ធ្លាប់​ប្រាប់​ពួក​សាវ័ក​ថា ពួកគេ​នឹង “បាន​អង្គុយ​លើ​បល្ល័ង្ក១២ដែរ ហើយ​នឹង​ជំនុំ​ជំរះ​ពូជ​អំបូរ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង១២”(ម៉ាថាយ ១៩:២៨) ប្រហែល​ហេតុ​នេះ​ហើយ​បានជា​ពួក​គេ​បាន​ទូល​សូម​ព្រះអង្គ​ងាយៗ​យ៉ាង​នេះ​។ តើ​ការ​ទូល​សូម​នេះ​មាន​បញ្ហា​អ្វី? ត្រង់​ចំណុច​នេះ ពួកគេ​កំពុង​ស្វែងរក​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន…

Read article
ស្វែងរកពេលប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ

សូមអាន និក្ខមនំ ៣៣:១-៤,៧-១១ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ប្រទល់​មុខ​នឹង​ម៉ូសេ ដូចជា​មនុស្ស​និយាយ​នឹង​សំឡាញ់​ខ្លួន​។ និក្ខមនំ ៣៣:១១ ក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​លោក បណ្ឌិត រីឆាត ស្វ៊ែនសិន(Dr. Richard Swenson) បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ភាព​លើស​ខ្វះ​គ្នា គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “យើង​មាន​កន្លែង​សម្រាប់​ដក​ដង្ហើម​។ យើង​ត្រូវ​ការ​សេរី​ភាព ក្នុង​ការ​គិត និង​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ទទួល​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​។ ទំនាក់​ទំនង​របស់​យើង កំពុងតែ​ស្រេក​ឃ្លាន​ស្ទើរ​ដាច់​ពោះ​ស្លាប់ ដោយសារ​យើង​ចូល​ចិត្ត​ធ្វើ​អ្វី​លឿន​ៗ​ពេក…កូនៗ​របស់​យើង មាន​របួស​ដេកដួល​នៅ​លើ​ដី ត្រូវ​បាន​មើល​រំលង ដោយសារ​ចេតនា​ដ៏​ល្អ នៃ​ការ​ចង់​បាន​អ្វី​លឿន​ៗ​ពេក​។ តើ​សព្វថ្ងៃ​នេះ ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​អ្វី​ៗ​លឿន ទាល់តែ​ខ្សោះ​កម្លាំង​ឬ? តើ​ព្រះអង្គ​មិន​ដឹកនាំ​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ នៅ​ក្បែរ​ទឹក​ហូរ​គ្រឿនៗ​ទៀត​ទេឬ? តើ​នរណា​បាន​ឆក់​យក​កន្លែង​សម្រាក​លំហើយ​ដ៏​ធំ​ទូលាយ ដែល​យើង​ធ្លាប់​មាន តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ឲ្យ​យើង​អាច​ដណ្តើម​យក​កន្លែង​នោះ​មកវិញ?” លោក​ស្វែនសិន​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា យើង​ត្រូវ​ការ“ទឹកដី” ដ៏​ស្ងប់​ស្ងាត់ និង​មាន​ជីជាតិ​ក្នុង​ជីវិត​យើង ដែល​យើង​អាច​សម្រាក​ក្នុង​ព្រះអង្គ និង​ប្រកប​ស្និទ្ធ​ស្នាល​ជាមួយ​ព្រះអង្គ​។ លោក​ម៉ូសេ​ក៏បាន​ការ​ស្វែងរក​កន្លែង​សម្រាក បាន​យ៉ាង​ប្រសើរ​ផង​ដែរ​។ ក្នុង​នាម​គាត់​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​ជាតិ​សាសន៍​ដែល​រឹង​ទទឹង និង​បះបោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ(និក្ខមនំ ៣៣:៥) គាត់​ច្រើនតែ​ដក​ឃ្លា​ពី​ភាព​មមាញឹក ដើម្បី​ស្វែងរក​ការ​សម្រាក​ខាង​វិញ្ញាណ និង​ការ​ដឹកនាំ​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​។ ហើយ​នៅ​ក្នុង “ត្រសាល​ជំនុំ” របស់​គាត់(ខ.៧) ព្រះអម្ចាស់​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​មុខ​ទល់​នឹង​មុខជា​ជាមួយ​គាត់ ដូចជា​មនុស្ស​និយាយ​នឹង​សំឡាញ់​ខ្លួន(ខ.១១)។ ព្រះយេស៊ូវ​ក៏បាន…

Read article
ការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួន

គេ​បាន​ក្រោក​ឡើង​ពីព្រលឹម​ស្រាង ដើម្បី​បង្ខូច​អស់ទាំង​កិរិយា​របស់​ខ្លួន​វិញ។ សេផានា ៣:៧ កាល​ខ្ញុំ​ទៅ​បោះ​ជំរុំ ក្នុង​វ័យ​ជំទង់ មាន​ពេល​មួយ មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​បាន​បញ្ចេញ​ទឹកមុខ ដែល​បង្ហាញថា ខ្ញុំ​កំពុង​មានការ​ភ័យខ្លាច។ យើង​ទាំងពីរ​ជា​ក្មេង​ជំទង់ ដែល​មាន​អាកប្ប​កិរិយា​មិនល្អ ហើយ​ពេលនោះ យើង​កំពុង​មានការ​ភ័យខ្លាច នៅ​ចំពោះ​អ្នក​ដឹក​នាំ​កម្មវិធី​បោះ​ជំរុំ។ គាត់​បាន​ស្គាល់​ឪពុក​របស់​យើង​ម្នាក់​ៗច្បាស់ ហើយក៏​បាន​ចែកចាយ​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ ត្រង់​ៗ​ថា ឪពុក​របស់​យើង​មុខ​ជា​មាន​ការ​ខកចិត្ត​ចំពោះ​យើង​យ៉ាង​ខ្លាំង។ យើង​ចង់តែ​លូន​វា​នៅ​ក្រោម​តុ ដោយសារ​ទម្ងន់​នៃ​ការទទួលខុសត្រូវ​ផ្ទាល់ខ្លួន ចំពោះ​កំហុស​របស់​យើង។ កាល​ព្រះ​ទ្រង់​ឲ្យ​ហោរា​សេផានា ទៅ​ប្រកាស​ព្រះរាជសារ​របស់​ព្រះអង្គ ដល់​ប្រជាជន​យូដា ដែល​ផ្ទុក​ទៅ​ដោយ​ពាក្យ​ពេចន៍​ធ្ងន់ៗ អំពី​ការ​ទទួល​ខុសត្រូវ​ផ្ទាល់ខ្លួន ចំពោះ​អំពើបាប​របស់​ពួក​គេ(សេផានា ១:១,៦-៧)។ បន្ទាប់ពី​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ជំនុំជម្រះ​ដែល​ព្រះអង្គ​នឹង​ទម្លាក់​មក​លើ​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​ពួក​យូដា(ជំពូក២) ព្រះអង្គ​ក៏បាន​បង្វែរ​ព្រះនេត្រ​មក​មើល​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ​ដែល​កំពុង​ជាប់​មានអំពើ​បាប(ជំពូក៣)។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ប្រកាស​ថា “វេទនា​ដល់ទី​ក្រុង​រឹង​ចចេស ហើយ​ស្មោកគ្រោក គឺ​ដល់ទី​ក្រុង​ដែល​សង្កត់សង្កិន​គេ”(៣:១)។ “តែ​គេ​បាន​ក្រោក​ឡើង​ពីព្រលឹម​ស្រាង ដើម្បី​បង្ខូច​អស់ទាំង​កិរិយា​របស់​ខ្លួន​វិញ”(ជំពូក៧)។ ព្រះអង្គ​បាន​ទត​ឃើញ​ចិត្ត​ដ៏​ខ្មៅ​កខ្វក់​របស់​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ដែល​មានការ​ព្រងើយកន្តើយ​ខាងវិញ្ញាណ ភាព​អយុត្តិធម៌​ក្នុង​សង្គម និង​ភាព​លោភលន់​ដ៏​អាក្រក់ ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ធ្វើការ​កែ​តម្រង់ ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ ពួក​គេ​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធតែ​មាន​បាប​នៅ​ចំពោះ​ព្រះអង្គ ទោះ​ពួក​គេ​ជា​អ្នកដឹកនាំ ជា​ពួក​ចៅហ្វាយ ឬ​ពួក​ហោរា​ក្តី(ខ.៣-៤)។ នៅពេល​ដែល​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​មួយ​ក្រុម បាន​បន្ត​រស់នៅ​ក្នុង​អំពើបាប សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ​ថា “ ​អ្នក​រឹង​របឹង ហើយ​មិន​ព្រម​ប្រែ​ចិត្ត​សោះ …  ​ទ្រង់​នឹង​សង​ដល់​គ្រប់​គ្នា…

Read article