June

You are here:
សាសនាដែលបរិសុទ្ធ

ឯ​សាសនា​ដែល​បរិសុទ្ធ ហើយ​ឥត​សៅហ្មង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា នោះ​គឺ​ឲ្យ​ទៅ​សួរ​ពួក​កំព្រា និង​ពួក​មេម៉ាយ ក្នុង​កាលដែល​គេ​មាន​សេចក្តី​វេទនា ហើយ​ឲ្យ​រក្សាខ្លួន មិន​ឲ្យ​ប្រឡាក់​ដោយ​លោកីយ៍​នេះ​ឡើយ។ យ៉ាកុប ១:២៧ កាល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀន​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ ក្នុង​ឆ្នាំទី២ នៅក្នុង​វិស្សមកាល​រដូវ​ក្តៅ មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​របស់ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​ស្លាប់​បាត់បង់​ជីវិត​ភ្លាមៗ។ រយៈពេល​ពីរបី​ថ្ងៃ មុន​ពេល​គាត់​លាចាក​លោក មើលទៅ​គាត់ ហាក់ដូចជា​សុខសប្បាយ​ធម្មតា​ទេ។ កាលនោះ យើង​ទាំងពីរ​សុទ្ធតែ​នៅក្មេង ហើយ​គិតថា យើង​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ​ល្អ​បំផុត​នៃ​ជីវិត​យើង ដោយ​បាន​ក្លាយជា​បងប្អូន​ប្រុសស្រី បន្ទាប់ពី​បាន​ប្រកាស​អំពី​ភាព​ស្មោះស្ម័គ្រ ចំពោះ​ក្រុម​យុវជន និង​ក្រុម​យុវនារី​រៀងៗខ្លួន។ តែ​ពេល​មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​របស់ខ្ញុំ​បាន​លាចាក​លោក អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​គាត់​ខ្លាំង​បំផុត គឺ​ការដែល​មិត្ត​ភក្តិ​របស់ខ្ញុំ ក្នុង​ក្រុម​ប្រុសៗ​បាន​រស់នៅ ដោយ​គំរូ​ល្អ ដូចដែល​សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​បង្រៀន(យ៉ាកុប ១:២៧)។ ពួក​ប្រុស​ៗ​ក្នុង​ក្រុម​យុវជន​បាន​ក្លាយជា​បងប្រុស​ដ៏​ល្អ​របស់​ប្អូនស្រី របស់​យុវជន​ដែល​បាន​បាត់បង់ជីវិត។ ពួក​គេ​បាន​ទៅ​ចូលរួម​ពិធី​មង្គលការ ក៏ដូចជា​ពិធី​ជប់​លៀង​របស់​កូន​នាង រយៈពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ បន្ទាប់ពី​បងប្រុស​របស់​នាង​បាន​លាចាក​លោក។ ពួក​គេ​ម្នាក់​ថែមទាំង​បាន​ឲ្យ​ទូរស័ព្ទ​មួយ​ទៅ​នាង ទុក​ឲ្យ​នាង​ទាក់ទង​ទៅ​គាត់ ពេល​នាង​ត្រូវការ​ឲ្យ​គាត់​ជួយ។ សាវ័ក​យ៉ាកុប​មានប្រសាសន៍​ថា “ឯ​សាសនា​ដែល​បរិសុទ្ធ ហើយ​ឥត​សៅហ្មង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា នោះ​គឺ​ឲ្យ​ទៅ​សួរ​ពួក​កំព្រា និង​ពួក​មេម៉ាយ ក្នុង​កាលដែល​គេ​មាន​សេចក្តី​វេទនា”(ខ.២៧)។ ប្អូនស្រី​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​ខ្ញុំ​មិនបាន​ក្លាយជា​ក្មេងកំព្រា​នៅពេល​នោះ​ តែ​នាង​បាន​បាត់បង់​បងប្រុស​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​នាង។ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ជួយ​បំពេញ​តួនាទី​ជា​បងប្រុស​របស់​នាង ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ យើង​រាល់គ្នា​ក៏​អាច​រស់នៅ​ជា​គំរូ​ល្អ ក្នុង​ជីវិត​ដ៏​បរិសុទ្ធ…

Read article
ការរស់នៅ ក្នុងសេរីភាព

ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​រួចហើយ ដូច្នេះ ចូរ​អ្នករាល់គ្នា​ឈរ​ឲ្យ​មាំមួន ក្នុង​សេរីភាព​នោះ​ចុះ កុំ​ឲ្យ​ត្រូវ​ជាប់ចំណង​ជា​បាវបំរើ​ទៀត​ឡើយ។ កាឡាទី ៥:‌១ ខ្ញុំ​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ក្នុង​រដ្ឋ​តិច​សាស់ ដែល​នៅ​ទីនោះ គេ​មាន​ពិធីបុណ្យ​ដើរ​ដង្ហែ​នៅ​តាមផ្លូវ និង​មានការ​ជួបជុំគ្នា​ញាំ​អាហារ​ពិចនិច ក្នុង​តំបន់​សហគមន៍​ជនជាតិ​អាមេរិក​ស្បែក​ខ្មៅ នៅ​ថ្ងៃទី១៩ខែមិថុនា រៀងរាល់​ឆ្នាំ។ ទាល់តែ​ខ្ញុំ​បាន​ឈាន​ចូល​ដល់​វ័យ​ជំទង់ ទើប​ខ្ញុំ​បានដឹង អំពី​អត្ថន័យ​ដ៏​ឈឺចាប់​នៃ​ការ​ប្រារព្ធ​ធ្វើពិធី​បុណ្យ នៅ​ថ្ងៃទី​១៩​ខែ​មិថុនា​នោះ។ ទិវា​នេះ​ជា​ការ​រំឭក​អំពី​ថ្ងៃ ក្នុង​ឆ្នាំ១៨៦៥ គឺ​នៅពេល​ដែល​ទាសករ​នៅ​រដ្ឋ​តិចសាស់ បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា លោក​ប្រធានាធិបតី​អ័​ប្រា​ហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) បាន​ចុះហត្ថលេខា នៅ​លើ​សេចក្តី​ប្រកាស​ដោះលែង​ពួក​គេ​ឲ្យ​មាន​សេរីភាព តាំងពី​ជាង​២​ឆ្នាំ​កន្លះ​មុន។ ដូចនេះ ក្នុង​រយៈ​ពេល​ជាង​២​ឆ្នាំ​នោះ ជនជាតិ​អាមេរិក​ស្បែក​ខ្មៅ​នៅ​រដ្ឋ​តិចសាស់​បាន​បន្ត​រស់នៅ ជា​ទាសករ ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ដឹង​សោះ​ថា ខ្លួន​មាន​សេរីភាព​រួចពី​ភាពជា​ទាសករ។ មាន​មនុស្សជា​ច្រើន ដែល​​បន្ត​រស់នៅ​ជា​ទាសករ បន្ទាប់ពី​ពួក​គេ​បាន​ទទួល​សេរីភាព​ហើយ។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​កាឡាទី សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​និយាយ​អំពី​ភាពជា​ទាសករ​មួយ​បែប​ទៀត គឺ​ការ​បន្ត​រស់នៅ​ក្រោម​ក្រឹត្យវិន័យ។ ក្នុង​ខគម្ពីរ​គន្លឹះ​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើកទឹកចិត្ត​អ្នកអាន​សំបុត្រ​គាត់​ថា “ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​រួចហើយ ដូច្នេះ ចូរ​អ្នករាល់គ្នា​ឈរ​ឲ្យ​មាំមួន ក្នុង​សេរីភាព​នោះ​ចុះ កុំ​ឲ្យ​ត្រូវ​ជាប់ចំណង​ជា​បាវបំរើ​ទៀត​ឡើយ”(កាឡាទី ៥:‌១)។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​រំដោះ​អ្នកជឿ​ទ្រង់ ឲ្យ​រួចពី​ក្រឹត្យវិន័យ​ហើយ ដែល​រាប់បញ្ចូល​ទាំង​ក្រឹត្យវិន័យ​អំពី​ចំណីអាហារ និង​ការ​រាប់​អាន​គ្នា​ជាដើម។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ មនុស្សជា​ច្រើន​នៅតែ​បន្ត​រស់នៅ​ជា​ទាសករ។…

Read article
យកគំរូតាមព្រះអង្គ ក្នុងការចិញ្ចឹមកូន

ដោយហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​លុតជង្គង់ នៅ​ចំពោះ​ព្រះវរបិតា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់គ្នា ដែល​គ្រប់​ទាំង​គ្រួ​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​នៅ​ផែនដី មាន​នាមត្រកូល​ពី​ទ្រង់​មក។ អេភេសូរ ៣:១៤-១៥ បន្ទប់​ដាក់​ឡាន នៅក្នុង​ផ្ទះ​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​រស់នៅ​កាលពីក្មេង បាន​បន្សល់ទុក​នូវ​អនុស្សាវរីយ​ជាច្រើន។ នៅពេល​ព្រឹក ថ្ងៃសៅរ៍​មួយ​នោះ ប៉ា​របស់ខ្ញុំ​បាន​យក​ឡាន​គាត់​ចេញពី​ក្នុង​បន្ទប់​ដាក់​ឡាន ដើម្បីឲ្យ​យើង​មាន​កន្លែង​សម្រាប់​ជួសជុល​កូនឡាន​ប្រណាំង​ខ្នាត​តូច ដែល​យើង​រើស​បាន។ យើង​បាន​ដាក់​កង់​ថ្មី ហើយ​បាន​ដំឡើង​កញ្ចក់​ផ្លា​ស្ទីក​ខាងមុខ ពីលើ​ឡាន​នោះ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​បាន​ប្រញាប់​បើក​កូនឡាន​នោះ​ចេញពី​ក្នុង​បន្ទប់​ដាក់​ឡាន តាមផ្លូវ​ចេញពីផ្ទះ ដោយ​ប៉ា​ខ្ញុំ​ជួយ​មើលផ្លូវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​រំឭក​រឿង​នេះ ខ្ញុំ​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​ជួសជុល​កូនឡាន​ប្រណាំង​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ខ្ញុំ​ថែមទាំង​បាន​ចាំ​ថា កាលនោះ ខ្ញុំ​ជា​ក្មេងប្រុស​ម្នាក់​ដែល​កំពុង​ទទួលការ​បង្រៀន​ពី​ឪពុក​ខ្ញុំ ហើយក៏​បានដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុងធ្វើការ​របស់​ទ្រង់ ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ ក្នុង​ពេលនោះ​ផង​ដែរ។ មនុស្សជាតិ​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​ទ្រង់​បង្កើត​មក តាម​គំរូ​នៃ​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​របស់​ព្រះអង្គ(លោកុប្បត្តិ ១:២៧-២៨)។ ការ​ចិញ្ចឹម​កូន​ ក៏​មាន​ដើមកំណើត​នៅក្នុង​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ ដ្បិត​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះវរបិតា​ដែល “គ្រប់​ទាំង​គ្រួ​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​នៅ​ផែនដី មាន​នាមត្រកូល​ពី​ទ្រង់​មក”(អេភេសូរ ៣:១៤-១៥)។ ដែល​ឪពុក​ម្តាយ​ទាំងឡាយ​បាន​យក​គំរូ​តាម​ព្រះ ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម និង​ថែរក្សា​ការពារ​កូន​ក្នុង​លោកិយ​នេះ​ជា​យ៉ាងណា ​នោះ​ពួក​គេ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ ដែល​មិន​មាន​ប្រភព​ក្នុង​ខ្លួន​ពួក​គេ​នោះ​ទេ តែ​នៅក្នុង​ព្រះវរបិតា។ ព្រះអង្គ​ជា​គំរូ​សម្រាប់​ការ​ចិញ្ចឹម និង​ថែរក្សា​ការពារ​កូន។ ប៉ា​របស់ខ្ញុំ​មិនល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ហើយ​គាត់​មិន​ខុសពី​ឪពុក​ម្តាយ​ដទៃ​ឡើយ។ នៅពេល​ខ្លះ ការ​ចិញ្ចឹម​កូន​របស់​គាត់​ក៏​មាន​កំហុសឆ្គង ដោយ​មិនបាន​ធ្វើតាម​គំរូ​ដែល​មក​ពី​ស្ថានសួគ៌។…

Read article
អំណាចនៃពាក្យសម្តី

មើល អញ​បាន​ដាក់ពាក្យ​របស់​អញ​នៅក្នុង​មាត់​ឯង​ហើយ។ យេរេមា ១:៩ វាគ្មិន​ដែល​មានអំណាច​បំផុត​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ ច្រើនតែ​ជា​អ្នកដឹកនាំ ដែល​បាន​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​នាំមក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ជា​វិជ្ជមាន។ សូម​យើង​ពិចារណា​អំពី​លោក​ហ្វ្រេ​ឌ្រិ​ក ដូ​ក្លា​ស(Frederick Douglass) ចុះ ព្រោះ​​សន្ទរកថា​ដែល​គាត់​បាន​ថ្លែង​ជា​សាធារណៈ អំពី​ការ​លប់​បំបាត់​របប​ទាសភាព និង​អំពី​សេរីភាព បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ចលនា​មួយ ដែល​បាន​នាំឲ្យមាន​ការ​បញ្ចប់​របប​ទាសភាព ក្នុង​សហរដ្ឋអាមេរិក។ ចុះបើ​សិន​ជា​គាត់​សម្រេចចិត្ត​នៅ​ស្ងៀម​មិន​និយាយ​អ្វី​សោះ? យើង​រាល់គ្នា​សុទ្ធតែ​មាន​សមត្ថភាព​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី​របស់​យើង ដើម្បី​លើកទឹកចិត្ត និង​ជួយ​អ្នកដទៃ តែ​ការភ័យខ្លាច​មិន​ហ៊ាន​និយាយ​ស្តី អាច​ធ្វើឲ្យ​យើង​មិន​អាច​និយាយ​អ្វី​កើត។ ក្នុង​ពេល​បែប​នោះ ពេលណា​ការភ័យខ្លាច​គ្រប​សង្កត់​យើង យើង​អាច​មើលទៅ​ព្រះអម្ចាស់ ដែល​ជា​ប្រភព​នៃ​ប្រាជ្ញា និង​ការ​លើកទឹកចិត្ត​មក​ពី​ស្ថានសួគ៌។ កាល​ព្រះ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅ​លោក​យេរេមា ឲ្យ​ធ្វើជា​ហោរា ដើម្បី​ប្រកាស​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ ភ្លាមៗ​នោះ គាត់​ចាប់ផ្តើម​មានការ​មិន​ទុកចិត្ត​សមត្ថភាព​ខ្លួនឯង។ គាត់​ក៏បាន​ស្រែក​ឡើង​ថា “មើល ទូលបង្គំ​គ្មាន​វោហារ​អធិប្បាយ​ទេ ដ្បិត​ទូលបង្គំ​ជា​មនុស្សក្មេង​សុទ្ធ”(យេរេមា ១:៦)។ តែ​ព្រះអង្គ​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ការភ័យខ្លាច​របស់​លោក​យេរេមា ក្លាយ​ជា​ឧបសគ្គ​រារាំង​ការ​ត្រាស់​ហៅ​របស់​ព្រះអង្គ ឲ្យ​នាំ​ព្រះបន្ទូល​ទៅកាន់​មនុស្ស​មួយ​ជំនាន់ តាមរយៈ​មាត់​របស់​គាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គ​បាន​បង្គាប់​លោក​ហោរា​ឲ្យ​ទុកចិត្ត​ព្រះអង្គ ដោយ​និយាយ និង​ធ្វើការ​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​បង្គាប់(ខ.៧)។ ព្រះអង្គ​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​មាន​បន្ទូល​បញ្ជាក់​ដល់​លោក​យេរេមា​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ថែមទាំង​បាន​ប្រទាន​គាត់​នូវ​លទ្ធភាព។ គឺ​ដូច​ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះអង្គ​បាន​ដាក់​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ​ក្នុង​មាត់​របស់​គាត់​ហើយ(ខ.៩)។ ពេល​ណា​យើង​ទូល​សូម​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា តើ​ព្រះអង្គ​សព្វព្រះទ័យ​នឹង​ប្រើប្រាស់​យើង​ដូចម្តេច​ខ្លះ ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​យើង​នូវ​លទ្ធភាព ដើម្បី​សម្រេច​គោលបំណង​របស់​ព្រះអង្គ។…

Read article
ព្រះទ្រង់មិនដែលភ្លេចយើងឡើយ

អញ​មិនដែល​ភ្លេច​ឯង​ឡើយ។ អេសាយ ៤៩:១៥ បុរស​ម្នាក់​មាន​លុយ bitcoin តម្លៃ៤រយ​លាន​ដុល្លា​អាមេរិក តែ​គាត់​មិន​អាច​ដក​វា​ចាយ សូម្បីតែ១សេន។ គាត់​បាន​បាត់​លេខសម្ងាត់ សម្រាប់​បើក​ឧបករណ៍​ដែល​រក្សា​ទុក​លុយ​ទាំងអស់​នោះ ហើយ​មហន្តរាយ​កំពុងតែ​លេចឡើង ព្រោះ​ឧបករណ៍​នោះ​នឹង​បំផ្លាញ​ខ្លួនឯង ដោយ​ស្វ័យប្រវត្តិ បើសិនជា​គាត់​បំពេញ​លេខសម្ងាត់​ខុស​១០​ដង។ ទ្រព្យសម្បត្តិ​នោះ​នឹង​បាត់បង់​ជា​រៀង​រហូត។ អស់​រយៈពេល​១​ទសវត្សរ៍​ហើយ ដែល​បុរស​នោះ​បាន​ខំ​រកនឹក​លេខសម្ងាត់ សម្រាប់​បើក​ចូល​យក​ប្រាក់​ដែល​គាត់​បាន​វិនិយោគ ដែល​អាច​នាំមក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ក្នុង​ជីវិត​គាត់។ គាត់​បាន​ព្យាយាម​ដាក់លេខ​សម្ងាត់៨ដង ខុស​ទាំង៨ដង។ នៅ​ឆ្នាំ២០២១ គាត់​បាន​ពោល​ទំនួញ​ថា គាត់​មានឱកាស​ដាក់លេខ​សម្ងាត់​នោះ តែ​ពីរ​ដង​ទៀត​ប៉ុណ្ណោះ មុននឹង​លុយbitcoinរបស់​គាត់​រលាយ​អស់។ យើង​ជា​មនុស្ស​ដែល​មានការ​ភ្លេចភ្លាំង​ច្រើន។ ជួនកាល យើង​ភ្លេច​រឿង​តូចៗ(ដូចជា​ភ្លេច​កន្លែង​ដែល​យើង​ដាក់​កូនសោ) ហើយ​ជួនកាល​យើង​ភ្លេច​រឿង​ធំៗ(ដូចជា​ភ្លេច​លេខសម្ងាត់ សម្រាប់​ដក​យក​ប្រាក់​រាប់​លាន​ដុល្លា​ជាដើម)។ តែ​អរព្រះគុណ​ព្រះអង្គ ដែល​មិនដែល​ភ្លេច​ដូច​យើង​ឡើយ។ ព្រះអង្គ​មិនដែល​ភ្លេច​រឿង ឬ​ភ្លេច​មនុស្ស​ដែល​ព្រះអង្គ​ស្រឡាញ់​ឡើយ។ ក្នុង​គ្រា​វេទនា ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ខ្លាច​ព្រះ​ទ្រង់​ភ្លេច​ពួក​គេ។ បាន​ជា​ពួក​គេ​ពោល​ថា “ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​បោះបង់ចោល​ខ្ញុំ​ទេ គឺ​ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ភ្លេច​ខ្ញុំ​ហើយ”(អេសាយ ៤៩:១៤)។ ទោះជាយ៉ាងណា​ក៏ដោយ ហោរា​អេសាយ​ក៏បាន​ធានា​ពួក​គេ​ថា ព្រះអង្គ​មិនដែល​ភ្លេច​ពួក​គេ​ឡើយ។ លោក​ហោរា​ក៏បាន​សួរ​ពួក​គេ​ថា “តើ​ស្ត្រី​នឹង​ភ្លេច​កូន​ដែល​កំពុង​បៅដោះ ឥតមាន​អាណិត​ដល់​កូន​ដែល​ចេញពី​ផ្ទៃ​ខ្លួន​មក​បាន​ដែរ​ឬ?” ជា​ការពិត​ណាស់ ម្តាយ​មិនដែល​ភ្លេច​កូន​ដែល​មិនទាន់​ផ្តាច់​ដោះ​នោះ​ឡើយ។ តែ​ទោះ​ម្តាយ​ខ្លះ​បាន​បំភ្លេច​ចោល​កូនតូច​របស់​ខ្លួន​ក៏ដោយ ក៏​យើង​ដឹង​ថា ព្រះអង្គ​មិនដែល​បំភ្លេច​យើងចោល​​ឡើយ(ខ.១៥)។ ព្រះអម្ចាស់​មាន​បន្ទូល​ថា “មើល អញ​បាន​ចារឹក​ឯង​ទុក​នៅ​ផ្ទៃ​បាតដៃ​របស់​អញ​ហើយ…

Read article
ជីវិតប្រៀបដូចជារូបដែលផ្គុំចូលគ្នា

ព្រះអង្គ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាប់តាំង​ធ្វើការល្អ​ក្នុង​អ្នករាល់គ្នា ទ្រង់​នឹង​ធ្វើឲ្យ​កាន់តែ​ពេញខ្នាត​ឡើង ទាល់តែដល់​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ។ ភីលីព ១:៦ កាល​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​ចត្តាឡីស័ក ដោយសារ​ការ​រីក​រាលដាល​នៃ​ជំងឺ​កូ​វីត​ទូទាំង​ពិភពលោក យើង​ក៏បាន​នាំគ្នា​លេងល្បែង​កម្សាន្ត​ធំ​មួយ ដោយ​ផ្គុំ​រូប​ដែល​មាន​បំណែក​រូ​បតូចៗ១ម៉ឺន៨ពាន់​គ្រាប់។ យើង​បាន​ខិតខំ​ផ្គុំ​រូប​នោះ​ស្ទើរតែ​រាល់ថ្ងៃ តែ​ជា​ញឹកញាប់​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​មិនបាន​ផ្គុំ​រូប​នោះ​បាន​ច្រើន​ប៉ុន្មាន​ទេ។ រយៈពេល៥ខែ​បន្ទាប់ពី​យើង​បាន​ចាប់ផ្តើម​លេងល្បែង​កម្សាន្ត​នេះ ទី​ផុត​យើង​ក៏បាន​ធ្វើការ​អបអរ នៅពេល​ដែល​យើង​បាន​គ្រាប់​ចុងក្រោយ ចូល​ទៅ​ក្នុង​រូប​ដែល​យើង​បាន​ផ្គុំ ដែល​មាន​បណ្តោយ​ជិត៣ម៉ែត្រ និង​ទទឹង​ជិត២ម៉ែត្រ ដែល​បាន​គ្រប​ដណ្តប់​កម្រាលឥដ្ឋ ក្នុង​ផ្ទះបាយ​របស់​យើង។ ជួនកាល ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ជីវិត​ខ្ញុំ​ហាក់ដូចជា​រូប​មួយ​ផ្ទាំង​ធំ​ដែល​បាន​ផ្គុំ​ចូលគ្នា ដោយ​បំណែក​តូច​ៗ​ជាច្រើន តែ​នៅ​មាន​បំណែក​រូប​ជាច្រើន​ទៀត នៅ​លើ​កម្រាលឥដ្ឋ ដែល​មិនទាន់​បាន​ផ្គុំ​ចូលគ្នា។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុង​កែប្រែ​ជីវិត​ខ្ញុំ ឲ្យ​កាន់តែ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះយេស៊ូវ​ តែ​ជួនកាល ខ្ញុំ​ហាក់ដូចជា​មិនសូវ​ឃើញ​មានការ​រីកចម្រើន​ប៉ុន្មាន​ទេ។ ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​កម្សាន្ត​ចិត្ត ពី​ព្រះបន្ទូល​ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សំបុត្រ​ភីលីព ដែល​ក្នុង​នោះ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​ភីលីព ដោយ​អំណរ ដោយសារ​ការ​ល្អ​ដែល​ពួក​គេ​កំពុងតែ​ធ្វើ(១:៣-៤)។ តែ​គាត់​មិនបាន​ទុកចិត្ត​លើ​សមត្ថភាព​របស់​ពួក​គេ​នោះ​ទេ តែ​បាន​ទុកចិត្ត​ព្រះ​វិញ ដោយ​ជឿ​ថា ព្រះអង្គ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាប់តាំង​ធ្វើការល្អ​ក្នុង​ពួក​គេ ទ្រង់​នឹង​ធ្វើឲ្យ​កាន់តែ​ពេញខ្នាត​ឡើង(ខ.៦)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សន្យា​ថា នឹង​ធ្វើការ​ក្នុង​ជីវិត​យើង​ទាល់តែ​ចប់​សព្វគ្រប់។ កិច្ចការ​នោះ​មាន​លក្ខណៈ​ដូចជា​រូប​ដែល​នៅ​មាន​បំណែក​តូច​ៗ​ជាច្រើន ដែល​ត្រូវ​ផ្គុំ​ចូលគ្នា ហើយ​នៅពេល​ខ្លះ យើង​ហាក់ដូចជា​មិនសូវ​មានការ​រីកចម្រើន​ប៉ុន្មាន​ទេ។ តែ​យើង​អាច​មានទំនុក​ចិត្ត​ថា ព្រះ​ដ៏​ស្មោះត្រង់​របស់​យើង នៅតែ​បន្ត​ផ្គុំ​បំណែក​រូប​ទាំងនោះ​ចូលគ្នា ទាល់តែ​រូ​ប​ទាំង​មូល​មាន​ភាព​ពេញលេញ។—LISA M. SAMRA…

Read article
ការតស៊ូក្នុងការបម្រើព្រះ

តែ​យើង​រាល់គ្នា​មិនមែន​ជា​ពួក​អ្នក ដែល​ថយ​ទៅវិញ​ឲ្យ​ត្រូវ​វិនាស​នោះ​ឡើយ គឺជា​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​សេចក្តី​ជំនឿ​សំរាប់​ឲ្យ​ព្រលឹង​បាន​សង្គ្រោះ​វិញ។ ហេព្រើរ ១០:៣៩ លោក​ជី​មមី(Jimmy) មិនបាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​រឿង​ពិត​នៃ​ភាព​វឹកវរ​ក្នុង​សង្គម គ្រោះថ្នាក់ និង​ទុក្ខ​លំបាក រារាំង​គាត់ មិន​ឲ្យ​ធ្វើដំណើរ​ទៅកាន់​ប្រទេស ដែល​ស្ថិត​ក្នុងចំណោម​ប្រទេស​ក្រីក្រ​បំផុត នៅក្នុង​ពិភពលោក ដើម្បី​លើកទឹកចិត្ត​ប្តី​ប្រពន្ធ ដែល​កំពុងធ្វើការ​បម្រើ​ព្រះ។ សារ​ដែល​គាត់​បាន​ផ្ញើ​មក​ក្រុមការងារ​យើង​ជាប្រចាំ បាន​បង្ហាញ​អំពី​បញ្ហា​ប្រឈម​ដែល​គាត់​បាន​ជួបប្រទះ។ ក្នុង​សារ​ទាំងនោះ​គាត់​ប្រាប់​យើង​ឲ្យ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​គាត់ ព្រោះ​ផ្លូវ​ធ្វើដំណើរ​មានការ​ពិបាក​ខ្លាំង ដោយ​គាត់​ធ្វើ​ដំណើរ​២​ម៉ោង បានតែ​១៦​គីឡូម៉ែត្រ​ប៉ុណ្ណោះ ដោយ​ឡាន​បាន​ឡើង​កម្តៅ​ជ្រុល​ប្រហែល​ជាង​១០​ដង។ ដោយសារ​បញ្ហា​ក្នុង​ការ​ធ្វើដំណើរ គាត់​បាន​ទៅដល់ នៅពេល​ជិត​ពាក់កណ្តាល​អាធ្រាត្រ ដើម្បី​ចែកចាយ​ព្រះបន្ទូល ទៅកាន់​មនុស្ស ដែល​បាន​រង់ចាំ​គាត់​អស់៥ម៉ោង។ ក្រោយមក យើង​ក៏បាន​ទទួល​សារ​មាន​លក្ខណៈ​ខុសពី​នេះ ដោយ​គាត់​រៀបរាប់​ថា គាត់​បាន​ចំណាយពេល​ប្រកប​គ្នា ដោយ​អំណរ​ខ្លាំងក្រៃ ដោយ​មនុស្ស​ប្រហែល១២នាក់ បាន​ឡើង​មក​ខាងមុខ ដើម្បីឲ្យ​គាត់​អធិស្ឋាន​ឲ្យ។ យប់​នោះ​ពិតជា​អស្ចារ្យ​ណាស់។ ការ​បម្រើ​ព្រះ​ដោយ​ស្មោះត្រង់ អាច​ជួប​ការ​លំបាក​ច្រើន។ អ្នក​ដែល​បាន​ធ្វើជា​គំរូ​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ ជំពូក១១ ក៏បាន​ជួប​ការ​លំបាក​ជាច្រើន​ផង​ដែរ។ ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ​ដែល​ពួក​គេ​មាន​ចំពោះ​ព្រះអង្គ បុរស និង​ស្រ្តី​ទាំងនោះ​បាន​ប្រឈមមុខ​ដាក់​កាលៈទេសៈ​ដ៏​ពិបាក ហួស​ពាក្យ​ពណ៌នា។ “ខ្លះទៀត​ត្រូវ​សេចក្តី​ល្បង ដោយមាន​គេ​ចំអក​ឲ្យ ទាំង​វាយ​នឹង​រំពាត់ ក៏​ទ្រាំ​ទាំង​ជាប់ចំណង និង​ជាប់គុក​ផង”(ខ.៣៦)។ សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​ពួក​គេ​បាន​ជំរុញ​ពួក​គេ ឲ្យ​ហ៊ាន​ប្រថុយ​ជីវិត ហើយ​សូម​ព្រះ​ទ្រង់​សម្រេច​លទ្ធផល។…

Read article
ឥឡូវនេះ មិនមានសល់អ្វីទៀតទេ

ទីក្រុង​ដែល​ពីដើម​មាន​ពេញដោយ​មនុស្ស ឥឡូវ​បាន​ត្រមោច​នៅ​យ៉ាងណា​ហ្ន៎។ បរិទេវ ១:១ បងប្អូន​ខ្ញុំ​​ប្រុសៗ និង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​យើង បាន​ចំណាយ​ពេល​មួយថ្ងៃ ដើម្បី​រើ​របស់របរ​របស់​ឪពុក​ម្តាយ​យើង ចេញពីផ្ទះ​ដែល​យើង​ធ្លាប់​រស់នៅ​ជុំគ្នា​កាល​ពី​ក្មេង។ នៅ​ពេល​ល្ងាច យើង​ក៏បាន​វិលត្រឡប់​មក​ប្រមូលរបស់​របរ​ចុងក្រោយ ហើយក៏​បានដឹង​ថា ពេលនោះ​ជា​ពេល​ចុងក្រោយ​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ​យើង​ក្នុង​ផ្ទះ​នោះ ដូចនេះ យើង​ក៏បាន​ថតរូប​ជុំគ្នា នៅ​រានហាល​ក្រោយផ្ទះ។ ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​ងាក​មក​រក​ខ្ញុំ ហើយ​និយាយ​ថា “ឥឡូវនេះ មិន​មាន​អ្វី​នៅសល់​ក្នុង​ផ្ទះ​នេះ​ទៀត​ទេ”។ ពាក្យពេចន៍​នេះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្ទើរតែ​ទប់ទឹក​ភ្នែក​មិន​ជាប់។ ផ្ទះ​ដែល​មាន​អនុស្សាវរីយ៍​រយៈពេល​៥៤ឆ្នាំ បាន​ក្លាយជា​ផ្ទះ​ទទេ​ហើយ។ ខ្ញុំ​ក៏​ខំ​ឃាត់ខ្លួន​ឯង​មិន​ឲ្យ​គិត​អំពី​រឿង​នេះ​ទៀត។ ការឈឺចាប់​ក្នុងចិត្ត​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ពាក្យពេចន៍​របស់​ហោរា​យេរេមា ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​បរិទេវ ដែល​បាន​ពោល​ថា “ទីក្រុង​ដែល​ពីដើម​មាន​ពេញដោយ​មនុស្ស ឥឡូវ​បាន​ត្រមោច​នៅ​យ៉ាងណា​ហ្ន៎”(១:១)។ ភាព​ខុសប្លែក​គ្នា​ដ៏​សំខាន់​រវាង​រឿង​របស់ខ្ញុំ និង​រឿង​របស់​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម គឺ​ស្ថិតនៅ​ត្រង់​ចំណុច​ដែរ​ថា ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​ប្រែ​ជា​ទទេ ដោយសារ​អំពើបាប​ជាច្រើន​របស់​ទីក្រុង​នេះ(ខ.៥)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​និរទេស​រាស្រ្ត​ទ្រង់ ទៅ​ទីក្រុង​បា​ប៊ី​ឡូន ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​បះបោរ​ទាស់​ព្រះអង្គ ហើយ​មិនព្រម​ប្រែចិត្ត(ខ.១៨)។ ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​រើផ្ទះ មិនមែន​ដោយសារយើងបាន​ប្រព្រឹត្ត​​អំពើបាបណា​មួយ​នោះ​ទេ តែ​យ៉ាងហោចណាស់​ បាន​ទទួល​ផលប៉ះ​ពាល់ដោយ​ប្រយោល​​ពី​អំពើ​បាប។ តែ​ចាប់តាំងពី​ពេល​ដែល​លោក​អ័ដាម​ធ្លាក់​ចូលក្នុង​អំពើបាប ក្នុង​សួនច្បារ​អេដែន សុខភាព​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ​មាន​អន់ខ្សោយ​បន្តិច​ម្តងៗ ពេល​ពួកគេ​មាន​វ័យ​កាន់​តែ​ចាស់។ ពេល​យើង​មាន​វ័យចាស់ ជា​ធម្មតា យើង​ចង់​រស់នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ដែល​យើង​ងាយស្រួល​មើលថែ។ ខ្ញុំ​អរព្រះគុណ​ព្រះអង្គ សម្រាប់​អនុស្សាវរីយ៍ ដែល​បាន​ធ្វើឲ្យ​ផ្ទះ​ចាស់​របស់​យើង ក្លាយជា​ទីកន្លែង​ពិសេស។ ការឈឺចាប់…

Read article
ការស្តាប់បង្គាប់ដោយសេរី

ឯង​នឹង​ស៊ី​ផ្លែ​ទាំងអស់​ក្នុង​សួនច្បារ​នេះ​បាន​តាមចិត្ត តែ​ឯ​ត្រង់​ដើម​ដឹងខុសត្រូវ នោះ​មិន​ត្រូវឲ្យ​ឯង​ស៊ី​ផល​ឡើយ។ លោកុប្បត្តិ ២:១៦-១៧ ក្មេង​ជំទង់​ម្នាក់​មាន​ទឹកមុខ​ក្រៀមក្រំ ដែល​បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង​អំពី​ការ​ថប់បារម្ភ និង​សេចក្តី​អា​ម៉ាស។ ការប្រកួត​កីឡា​អូឡាំពិក​រដូវរងា​កំពុងតែ​រំកិល​ចូល​មក ខណៈ​ពេល​ដែល​ជោគជ័យ​របស់​នាង ក្នុងនាម​ជា​កីឡាករ​ជិះ​ស្គី​លើទឹក​កក គឺ​គ្មាន​គូ​ប្រៀប​ឡើយ ព្រោះ​ការ​ឈ្នះ​ពានរង្វាន់​ជើងឯក​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ បាន​ធ្វើឲ្យ​នាង​មាន​ជំនឿ​ចិត្ត​ថា នាង​នឹង​ឈ្មោះ​បាន​មេដាយមាស​ជាមិនខាន។ ប៉ុន្តែ លទ្ធផល​នៃ​ការ​ធ្វើតេស្ត​បាន​រក​ឃើញ​សារធាតុ​ហាមឃាត់ នៅក្នុង​ខ្លួន​របស់​នាង។ ការ​រំពឹង និង​ការ​ថ្កោលទោស​ដ៏​លើសលប់ ដែល​បាន​គ្រប​សង្កត់ចិត្ត​នាង ធ្វើឲ្យ​នាង​ខកខាន​មិនបាន​ចូលរួម​ប្រកួត​យក​មេដាយ។ មុន​ពេល​នាង​មានរឿង​អាស្រូវ​នេះ នាង​បាន​ប្រើ​សេរីភាព​របស់​នាង ក្នុង​ការ​បង្ហាញ​សមត្ថភាព​ផ្នែក​សិ​ល្បះ និង​មាន​ភាព​ប៉ិនប្រសប់​យ៉ាង​ខ្លាំង ក្នុង​ការ​ជិះ​ស្គី​លើ​ទឹក​កក ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា នាង​បាន​ធ្វើខុស​ច្បាប់​កីឡា បាន​ធ្វើឲ្យ​ក្តី​ស្រមៃ​របស់​នាង​រលាយ​អស់។ ចាប់តាំងពី​ដើមដំបូង​នៃ​កំណើត​មនុស្សជាតិ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បើក​សម្តែង​អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ប្រើ​ឆន្ទៈ​សេរី​របស់​យើង។ ការ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​បាន​នាំមក​ផលវិបាក​នៃ​សេចក្តី​ហិន​វិនាស ដល់​លោក​អ័ដាម និង​នាង​អេវ៉ា និង​យើង​រាល់គ្នា ព្រោះ​អំពើបាប​នាំមក​នូវ​ភាព​ប្រេះ​បែក និង​សេចក្តី​ស្លាប់ ក្នុង​ពិភពលោក​របស់​យើង(លោ​កុប្បត្តិ ៣:៦-១៩)។ រឿង​នេះ​មិន​ត្រូវ​កើត​ឡើង​សោះ​ឡើយ។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​អ្នក​ទាំងពីរ​ថា “ឯង​នឹង​ស៊ី​ផ្លែ​ទាំងអស់​ក្នុង​សួនច្បារ​នេះ​បាន​តាមចិត្ត តែ​ឯ​ត្រង់​ដើម​ដឹងខុសត្រូវ នោះ​មិន​ត្រូវឲ្យ​ឯង​ស៊ី​ផល​ឡើយ”(លោ​កុប្បត្តិ ២:១៦-១៧)។ ពួក​គេ​គិតស្មាន​ថា “ភ្នែក​របស់​ពួក​គេ​នឹង​បើក​ឡើង ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​បាន​ដូចជា​ព្រះ” ពួក​គេ​ក៏បាន​បរិភោគ​ផ្លែ​ដើម​ដឹងខុសត្រូវ(៣:៥ ២:១៧)។ អំពើបាប…

Read article
សួនច្បាររបស់ព្រះ

ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​ឡើងជា​ថ្មី តាម​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​ដ៏​ធំ​របស់​ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យ​យើង​រាល់គ្នា​បាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​រស់។ ១ពេត្រុស ១:៣ កាល​រដូវ​ផ្ការីក​ឆ្នាំមុន ភរិយា​ខ្ញុំ​បាន​ដាំ​ដើមផ្កា​ដួងច័ន្ទ ដែល​ជា​វល្លិ​ម្យ៉ាង​មាន​ផ្កា​ធំ មាន​រាង​បំពង់​ដូច​ផ្កាត្រកួន ពេល​វា​រីក វា​មាន​រាង​មូល​ដូច​ដួងច័ន្ទ​ពេញវង់។ ផ្កា​នេះ​បាន​រំឭក​ខ្ញុំ អំពី​សម្រស់ និង​ភាព​រួញ​ខ្លី​នៃ​ជីវិត ដែល​កំពុង​ដុះ​មុខ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។ ផ្កា​នី​មួយ​ៗ​រីក​បានតែ​មួយ​យប់​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​បន្ទាប់មក ពួក​វា​ក៏​ក្រៀម​ស្វិត នៅ​ក្រោម​កម្តៅថ្ងៃ នៅពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃបន្ទាប់ ដោយ​មិន​រីក​ម្តង​ទៀត​ឡើយ។ តែ​រុក្ខជាតិ​នេះ​ចេញផ្កា​បាន​ច្រើនណាស់ ហើយ​រៀងរាល់​ពេលល្ងាច វា​តែងតែ​ចេញ​ផ្កា​ថ្មីៗ​យ៉ាង​ស្រស់​ស្អាត។ យើង​ចូលចិត្ត​គយគន់​ផ្កា​ទាំងនោះ ពេល​យើង​ដើរកាត់​តាម​ទីធ្លា​មុខ​ផ្ទះ ដោយ​ឆ្ងល់​ថា តើ​នឹង​មាន​សម្រស់​ថ្មីៗ​អ្វី​ខ្លះ ដែល​នឹង​ចាំ​ស្វាគមន៍​យើង ពេល​យើង​ត្រឡប់​ពី​ធ្វើការ​វិញ នៅពេល​ល្ងាច។ ផ្កា​ដ៏​ផុយ​ស្រួយ​ទាំងនោះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​ពិត​ដ៏​សំខាន់​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ។ សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​រំឭក​យើង អំពី​ពាក្យ​របស់​ហោរា​អេសាយ ពេល​ដែល​គាត់​បង្រៀន​យើង​ថា “ដ្បិត​ព្រះ​បាន​បង្កើត​អ្នករាល់គ្នា​ជាថ្មី មិនមែន​ពី​ពូជ​ដែល​តែងតែ​ពុករលួយ​នោះ​ទេ គឺ​ពី​ពូជ​ដែល​មិន​ចេះ​ពុករលួយ​វិញ គឺជា​ព្រះបន្ទូល​ដ៏​រស់ ហើយ​នៅ​ជាប់លាប់ ព្រោះ​គ្រប់​ទាំង​មនុស្ស ប្រៀប​ដូចជា​ស្មៅ ហើយ​សិរីល្អ​ទាំងប៉ុន្មាន​របស់​មនុស្ស​ក៏ដូចជា​ផ្កាស្មៅ រី​ឯ​ធម្មតា​ស្មៅ នោះ​តែងតែ​ក្រៀម​ស្វិត ហើយ​ផ្កា​ក៏​រោយ​រុះ​ទៅ”(១ពេត្រុស ១:២៣-២៥)។ តែ​គាត់​បាន​ធានា​យើង​ថា ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ​ស្ថិតស្ថេរ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច(ខ.២៥)។ ជីវិត​របស់​យើង​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ​ខ្លី​ណាស់ បើ​ធៀប​នឹង​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច គឺ​មិន​ខុសពី​ផ្កា​ក្នុង​សួនច្បារ​ឡើយ។ តែ​ព្រះអង្គ​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​ភាព​ស្រស់​ស្អាត នៅក្នុង​ភាព​រួញ​ខ្លី​របស់​យើង។…

Read article