លោតទៅមុខ ដោយជំនឿ
ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯងចុះ នោះទ្រង់នឹងដំរង់អស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់ឯង។ សុភាសិត ៣:៦ មានពេលមួយខ្ញុំបានជិះខ្សែសំរូត ពីលើកន្លែងខ្ពស់ជាងគេ ក្នុងព្រៃទឹកភ្លៀង នៅកោះសេន លូសៀ ក្នុងប្រជុំកោះខារីប៊ីន។ ពេលខ្ញុំរៀបចំខ្លួនជិះខ្សែសំរូតនោះ ការភ័យខ្លាចបានកើនឡើងកាន់តែខ្លាំង នៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ រយៈពេលប៉ុន្មានវិនាទី មុនពេលខ្ញុំលោតទៅមុខ ខ្ញុំបានគិតអំពីគ្រោះថ្នាក់គ្រប់យ៉ាងដែលអាចកើតឡើង។ តែដោយសេចក្តីក្លាហានដែលខ្ញុំអាចប្រមែប្រមូល (និងជម្រើសថយក្រោយមកវិញ) ខ្ញុំក៏បានលែងដៃ។ ខ្ញុំបានជិះខ្សែសំរូតកាត់តាមចុងព្រៃព្រឹក្សា ដែលមានដើមឈើបៃតងខ្ចី និងខ្យល់បក់ផាត់សក់ខ្ញុំ ការព្រួយបារម្ភរបស់ខ្ញុំក៏បានរលាយបាត់បន្តិចម្តងៗ។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំផ្លាស់ទីនៅលើអាកាស ដោយអនុញ្ញាតឲ្យទំនាញផែនដីទ្រខ្ញុំ ខ្ញុំក៏មើលឃើញកន្លែងឈប់កាន់តែច្បាស់។ ខ្ញុំក៏បានឈប់តាមសម្រួល ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំនឹងទៅដល់កន្លែងឈប់ដោយសុវត្ថិភាព។ ការចំណាយពេលរបស់ខ្ញុំជាមួយខ្សែសំរូត បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីពេលដែលព្រះទ្រង់ឲ្យយើងធ្វើកិច្ចការថ្មីមួយ ដែលត្រូវមានបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន។ ព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនយើង ឲ្យពឹងដល់ព្រះអង្គ ឲ្យអស់អំពីចិត្ត “កុំឲ្យពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ”(សុភាសិត ៣:៥) ពេលណាយើងមានអារម្មណ៍សង្ស័យ និងមិនច្បាស់លាស់។ ពេលណាគំនិតយើងមានពេញដោយការភ័យខ្លាច និងការសង្ស័យ យើងប្រហែលមើលឃើញផ្លូវមិនច្បាស់។ តែពេលណាយើងសម្រេចចិត្តបោះជំហានទៅមុខ ដោយជំនឿ ដោយទុកដាក់ផ្លូវរបស់យើងនឹងព្រះអង្គ ព្រះអង្គនឹងតម្រង់ផ្លូវយើង(ខ.៦)។ យើងមានទំនុកចិត្តកាន់តែខ្លាំង ក្នុងការហក់ទៅមុខ ដោយជំនឿ ដោយរៀនស្គាល់ព្រះអង្គជានរណា តាមរយៈការចំណាយពេលអធិស្ឋាន និងអានព្រះគម្ពីរ។ យើងអាចរកឃើញសេរីភាព និងភាពស្ងប់ស្ងាត់…
Read article
