Truth for Life

You are here:
អាច​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម ក្នុង​ការ​សោក​សង្រេង

“ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឥត​ដឹង ពី​ពួក​អ្នក​ដែល​ដេក​លក់​ទៅ​ហើយ​ទេ ក្រែង​អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​ទុក្ខ​ព្រួយ ដូចជា​អ្នក​ឯទៀត ដែល​គ្មាន​សង្ឃឹម ដ្បិត​បើ​យើង​ជឿ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​បាន​សុគត ព្រម​ទាំង​រស់​ឡើង​វិញ​ហើយ នោះ​ត្រូវ​ជឿ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​នាំ​អស់អ្នក ដែល​ដេក​លក់​ទៅ​ក្នុង​ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ​បាន​មក​ជាមួយនឹង​ទ្រង់​ដែរ” ១ថែស្សាឡូនីច ៤:១៣-១៤ មិន​យូរ​មិន​ឆាប់ អ្នក​នឹង​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ការ​សោក​សង្រេង ពេល​ដែល​មនុស្ស​ជាទី​ស្រឡាញ់​ណា​ម្នាក់ លាចាក​លោក​។ ពេល​នោះ យើង​មិន​សួរ​ថា តើ​អ្នក​គួរតែ​សោក​សង្រេង​ឬ​អត់​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ ត្រូវ​សួរ​ថា តើ​អ្នក​នឹង​សោក​សង្រេង​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ? ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​ថែស្សាឡូនីច មាន​អ្នក​ខ្លះ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ អំពី​ការ​យាង​មកវិញ​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង​ការ​រស់​ឡើង​វិញ​។ ការ​ខ្វះ​ការ​យល់​ដឹង​នេះ កំពុងតែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួកគេ​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ​។ តើ​ពួកគេ​គួរតែ​គិត​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ អំពី​បង​ប្អូន​រួម​ជំនឿ​ដែល​បាន​ស្លាប់ មុន​ពេល​ព្រះ​យេស៊ូវ​យាង​មកវិញ? តើ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ទាំង​នោះ ដែល​បាន​ស្លាប់​ហើយ កំពុង​នៅ​ទីណា ហើយ​តើ​ពួកគេ​នឹង​ទៅ​ជា​យ៉ាងណា? សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​ចាប់​ផ្តើម​ពន្យល់​អ្នកជឿ​ទាំង​នោះ ដោយ​រំឭក​ពួកគេ​អំពី​ភាព​ខុស​គ្នា រវាង​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ និង​មនុស្ស​ផ្សេង​ទៀត “ដែល​គ្មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម”។ កាលពី​មុន យើង​មិន​ខុសពី​អ្នក​មិន​ជឿ​ទេ​។ យើង​គួរតែ​ចាំ​ថា “នៅ​វេលា​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ទីទៃ​ពី​ព្រះគ្រីស្ទ … ក៏​ឥត​មាន​ទី​សង្ឃឹម ហើយ​គ្មាន​ព្រះ​ក្នុង​លោកីយ៍​នេះ​ដែរ”(អេភេសូរ ២:១២)។ សព្វថ្ងៃ​នេះ ព្រះអង្គ​បាន​ប្រោស​លោះ និង​កែ​ប្រែ​ជីវិត​យើង​រួច​ហើយ​។ ព្រះអង្គ​បាន​នាំ​យើង​ចេញពី​ភាព​អស់​សង្ឃឹម…

Read article
មាន​ភាព​ស្រស់​ថ្លា​ឡើង​វិញ ក្នុង​ពេល​ដ៏​លំបាក

“ល្មម​ហើយ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ សូម​យក​ព្រលឹង​ទូល​បង្គំ​ទៅ​ឥឡូវ​ចុះ ដ្បិត​ទូល​បង្គំ​មិន​វិសេស​ជាង​ពួក​ឰយុកោ​ទូល​បង្គំ​ទេ លោក​ក៏​ប្រះ​ខ្លួន​ដេក​លក់ នៅ​ក្រោម​ដើម​ដង្កោ​នោះ​ទៅ នោះ​មាន​ទេវតា​មក​ដាស់​លោក​ប្រាប់ថា ចូរ​ក្រោក​ឡើង​បរិភោគ សិន”។(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:៤-៥) យើង​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​ធ្លាប់​រំពឹង​ថា នឹង​បាន​ទៅដល់​កំពូល​ភ្នំ តែ​បែរជា​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ជ្រលង​ភ្នំ​ខាង​វិញ្ញាណ​ទៅវិញ​។ យើង​ប្រហែល​មិន​នឹង​ស្មាន​ទេ​ថា យើង​ស្រាប់តែ​ខ្សោះ​អស់​កម្លាំង ឬ​យើង​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត ឬ​អំពើបាប​របស់​យើង​បាន​វិល​ត្រឡប់​មក​ធ្វើទុក្ខ​យើង​ទៀត​។ កាលៈទេសៈ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​រំខាន​ក្នុង​ជីវិត​យើង ច្រើនតែ​ប្រសព្វ​គ្នា ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​ផ្លាស់​ប្តូរ​ពី​មាន​ជំនឿ ទៅជា​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​។ ហោរា​អេលីយ៉ា​ធ្លាប់​រត់​ទៅ​លាក់​ខ្លួន​ក្នុង​ព្រៃ​ភ្នំ ដោយ​ការ​ផ្ដោត​ចិត្ត​របស់​គាត់​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ ដោយសារ​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​មើលទៅ​ព្រះ ផ្អែក​ទៅលើ​កាលៈទេសៈ​របស់​គាត់ ជាជាង​មើលទៅ​កាលៈទេសៈ​របស់​គាត់ ផ្អែក​ទៅលើ​ព្រះបន្ទូល​ព្រះអង្គ​។ គាត់​មើល​ឃើញ​បញ្ហា​របស់​គាត់​ធំ​ពេក ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​រក​ធ្វើ​អ្វី​មិន​កើត​។ ពេល​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​ដើរ​ដោយ​ការ​មើល​ឃើញ ជាជាង​ដើរ​ដោយ​ជំនឿ គាត់​ក៏​បាត់បង់​សន្តិភាព ហើយ​ភាព​សម្បូរ​សប្បាយ​ខាង​វិញ្ញាណ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​រលាយ​។ លោក​អេលីយ៉ា​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​អន្ទាក់ នៃ​ការ​ផ្តោត​ទៅលើ​ខ្លួនឯង​។ គាត់​បាន​ផ្តោត​ទៅលើ​កំហុស​ជា​ច្រើន ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​មាន​ចំពោះ​ព្រះ បានជា​គាត់​យល់​ឃើញថា មានតែ​គាត់​ទេ ដែល​កំពុង​បម្រើ​ព្រះ(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១០)។ សេចក្តី​ជំនឿ និង​សេចក្តី​សង្ឃឹម​របស់​គាត់ ត្រូវ​បាន​ជំនួស​ដោយ​ការ​មិន​ស្កប់​ចិត្ត និង​ខ្វះ​សន្តិភាព​។ ដោយសារ​ការ​អាណិត​ខ្លួនឯង គាត់​បាន​រត់​ចូល​វាល​រហោស្ថាន ហើយ​គេង​នៅ​ក្រោម​ដើម​ដង្កោ ដោយ​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះអម្ចាស់​ដក​ជីវិត​គាត់​។ តែ​ព្រះអម្ចាស់​មិន​បាន​ស្តី​បន្ទោស​គាត់​ទេ ​ផ្ទុយ​ទៅវិញ ព្រះ​អង្គ​បាន​យាង​មក​រក​គាត់ ហើយ​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ភាព​ស្រស់​ថ្លា​ឡើង​វិញ ដោយ​ប្រទាន​ទឹក និង​អាហារ…

Read article
មហា​ក្សត្រ​ដែល​មាន​ជ័យ​ជម្នះ

“សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រកបដោយ​ព្រះគុណ និង​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត អំពី​ព្រះ​ដ៏​គង់នៅ ក៏​គង់នៅ​តាំងតែ​ពីដើម ហើយ​ត្រូវ​យាង​មក​ទៀត និង​អំពី​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ទាំង៧ ដែល​នៅ​ចំពោះ​បល្ល័ង្ក​ទ្រង់ ហើយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​ជា​ស្មរ​បន្ទាល់​ស្មោះ​ត្រង់ ដែល​កើត​ពី​ពួក​ស្លាប់​មក​មុនគេ​បង្អស់ ជា​អធិបតី​លើ​អស់​ទាំង​ស្តេច​នៅ​ផែនដី”។ វិវរណៈ ១:៤-៥ តើ​អ្នក​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច នៅពេល​ដែល​ជំនឿ​របស់​អ្នក​ជា​គ្រីស្ទបរិស័ទ និង​កាលៈទេសៈ​នៃ​ជីវិត​អ្នក ហាក់​ដូច​ជា​ប្រកាស​អំពី​សេចក្តី​ពិត​ពីរ​ខុស​គ្នា? នេះ​ជា​បញ្ហា​ដែល​អ្នកអាន​កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ​ដំបូង​គេ​បាន​ជួប​ប្រទះ និង​ពិបាក​យល់​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ចុង​ក្រោយ​នៃ​ព្រះ​គម្ពីរ ត្រូវ​បាន​និពន្ធ​ឡើង មិនមែន​ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ការ​ភាន់​ច្រឡំ តែ​ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​ព្រះពរវិញ(វិវរណៈ ១:៣)។ យើង​មិន​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ​ជា​សៀវភៅ​ប្រស្នា ឬ​ល្បង​ប្រាជ្ញា​ផ្នែក​ទេវសាស្ត្រ​នោះ​ទេ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ យើង​ត្រូវ​​យល់ថា សាវ័ក​យ៉ូហាន​បាន​និពន្ធ សម្រាប់​អ្នកអាន ក្នុង​បរិបទ​នៃ​ប្រវត្តិ​សាស្រ្ត ជា​អ្នកជឿ​នៅ​សតវត្សរ៍ទី១ ដែល​កំពុង​ទទួលរង​ការ​វាយ​ប្រហារ និង​បៀតបៀន ដោយ​ពួក​អ្នក​កាន់​អំណាច​នៅ​សម័យ​នោះ ហើយ​គោលបំណង​នៃ​ការ​និពន្ធ​នេះ គឺ​ដើម្បី​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ក្តី​សង្ឃឹម និង​ការ​ធានា​។ កាល​នោះ គេ​កំពុង​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ ហើយ​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះអង្គ មាន​ការ​ជឿ​ជាក់​ច្បាស់​ថា ទោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​យាង​ឡើង​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ នោះ​ព្រះអង្គ​ក៏​នឹង​យាង​មកវិញ​មិនខាន​។ ពួកគេ​មាន​ការ​ជឿ​ជាក់​ដូច​នេះ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ ជា​ព្រះអម្ចាស់ និង​មហាក្សត្រ បាន​គ្រប់​គ្រង​ទាំង​ស្រុង​មក​លើ​កាលៈទេសៈ​ទាំង​នោះ ហើយ​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះ​អង្គ​កំពុងតែ​បាន​សម្រេច នៅ​លើ​ផែនដី​ទាំងមូល​។ នេះ​ជា​ការ​ជឿ​ជាក់​របស់​ពួកគេ​។ ប៉ុន្តែ ពួកគេ​ក៏​ឃើញ​កាលៈទេសៈ​របស់​ពួកគេ ហាក់​ដូចជា​មិន​មាន​ភាព​ស្រប​គ្នា​នឹង​ការ​ជឿ​ជាក់​របស់​ពួកគេ​ទេ​។ ការ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​បាន​បញ្ជាក់​ដល់​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក…

Read article
មាន​សេរី​ភាព​រួច​ផុត​ពី​ខ្លួនឯង

“លុះ​ទៅ​ដល់​កាពើណិម កាល​កំពុងតែ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ នោះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​សួរ​ពួក​សិស្ស​ថា តើ​រឿង​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជជែក​គ្នា​តាម​ផ្លូវ​មក​នោះ តែ​គេ​នៅតែ​ស្ងៀម ពីព្រោះ​តាម​ផ្លូវ គេ​បាន​ជជែក​គ្នា អំពី​អ្នកណា​ដែល​ធំជាង ទ្រង់​ក៏​គង់​ចុះ រួច​ហៅ​ពួក១២មក​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា បើ​អ្នកណា​ចង់​ធ្វើលេខ១ នោះ​ត្រូវ​ទៅជា​ចុង​បង្អស់​វិញ ហើយ​ត្រូវ​បំរើ​គេ​ទាំង​អស់​ដែរ”។ ម៉ាកុស ៩:៣៣-៣៥ ការ​ប្រជែង​គ្នា គឺជា​រឿង​ដែល​កើត​មាន​ជា​ធម្មតា ក្នុង​ការ​រស់នៅ​។ នៅ​ក្នុង​ក្រុម​កីឡា ការ​ប្រជែង​គ្នា​ជា​លក្ខណៈ​មិត្តភាព អាច​ជា​មធ្យោបាយ ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ឬ​ជួយ​សមាជិក​ក្រុម ឲ្យ​កាន់តែ​មាន​ភាព​រហ័សរហួន ឬ​កាន់តែ​រឹងមាំ​។ ប៉ុន្តែ ពេលណា​ការ​ប្រជែង​គ្នា​ក្លាយ​ជា​ឱកាស ដើម្បី​ស្វែងរក​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន និង​ការ​ច្រណែន វា​បំផ្លាញ​ការ​រួបរួម​គ្នា​។ ក្នុង​ដំណើរ​ទៅ​ភូមិ​កាពើណិម ព្រះយេស៊ូវ​បាន​បង្រៀន​ពួក​សាវ័ក ដោយ​បន្ទូល​ថា “កូន​មនុស្ស​ត្រូវ​បញ្ជូន​ទៅ​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​នៃ​មនុស្ស​លោក គេ​នឹង​សំឡាប់​លោក រួច​ដល់៣ថ្ងៃ​ក្រោយ​ដែលគេ​សំឡាប់ នោះ​លោក​នឹង​រស់​ឡើង​វិញ”(ម៉ាកុស ៩:៣១)។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​យាង​នៅមុខ​ពួកគេ ព្រះ​អង្គ​ប្រហែល​ជា​បានឮ​ពួកគេ​ប្រកែក​គ្នា នៅ​ពី​ក្រោយ​ព្រះអង្គ​។ ការ​ជជែក​គ្នា​របស់​ពួកគេ មាន​ពេញ​ដោយការ​ប្រជែង​គ្នា ដោយ​ការ​ច្រណែន ព្រោះ​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​ចង់​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ធំជាង​គេ​។ នេះ​ជា​ប្រធានបទ​ដ៏​អាក្រក់ សម្រាប់​ការ​សន្ទនា ទោះ​ក្នុង​កាលៈទេសៈ​ណា​ក៏ដោយ តែ​ជា​ពិសេស ក្នុង​បរិបទ​នេះ​។ រឿង​នេះ​ពិត​ជា​ចម្លែក​ណាស់ ដែល​ពួកគេ​មាន​ចិត្ត​ងប់ងុល​នឹង​មុខ​តំណែង និង​ភាព​ខ្ពង់ខ្ពស់​របស់​ខ្លួន ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​កំពុង​មាន​បន្ទូល​ទៅ​កាន់​ពួកគេ អំពី​ការ​រង​ទុក្ខ…

Read article
ធ្វើ​ជា​មិត្តសំឡាញ់​ពិត

“អ្នកណា​ដែល​មាន​មិត្រ​ភក្តិ​ច្រើន នោះ​នាំ​ឲ្យ​វិនាស​ខ្លួន​ទេ ប៉ុន្តែ​មាន​មិត្រ​សំឡាញ់​ម្យ៉ាង ដែល​នៅ​ជាប់​ជាង​បង​ប្អូន​ទៅទៀត”។ សុភាសិត ១៨:២៤ គ្មាន​នរណា​ចូល​ចិត្ត​អារម្មណ៍​ឯកោ គ្មាន​មិត្ត​ភក្តិ​នោះ​ទេ​។ យើង​រាល់​គ្នា​សុទ្ធតែ​ទទួល​ស្គាល់​សារៈសំខាន់​នៃ​មិត្តភាព និង​អំណោយ​មិន​អាច​កាត់​ថ្លៃ​បាន ដែល​មិត្តសំឡាញ់​ពិត​ជា​អាច​មាន​ចំពោះ​យើង​។ មិត្តភាព​ស៊ី​ជម្រៅ គឺជា​មិត្តភាព​ដែល​មាន​ភាព​ជាប់​លាប់ ស្មោះ​ត្រង់ និង​យល់​អារម្មណ៍ ជា​ខ្នាត​គំរូ ដែល​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​តម្រូវ​ឲ្យ​យើង​មាន​។ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​មាន​បន្ទូល​ថា “មិត្រ​សំឡាញ់​រមែង​ស្រឡាញ់​គ្នា​នៅ​គ្រប់​វេលា”(សុភាសិត ១៧:១៧) បាន​សេចក្តី​ថា មិត្តសំឡាញ់​ពិត​តែងតែ​ស្មោះ​ត្រង់ ទោះ​ស្ថិត​ក្នុង​កាលៈទេសៈ​បែប​ណា​ក៏ដោយ​។ យើង​ស្គាល់​លក្ខណៈ​ពិត​របស់​មិត្ត​ភក្តិ​យើង ហើយ​យើង​នៅតែ​មាន​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់​ជាប់​ជានិច្ច ចំពោះ​ពួកគេ​។ ជាង​នេះ​ទៅទៀត មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​ស្មោះ​ត្រង់ ត្រៀម​ខ្លួន​ទទួល​យក​របួស​ស្នាម ដើម្បី​ឲ្យ​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ពួកគេ​អាច​ផ្លាស់​ប្រែ តាម​បំណង​ព្រះទ័យ​ព្រះ ដូច​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សុភាសិត​ចែងថា “របួស​ដែល​មិត្រ​សំឡាញ់​ធ្វើ​ដល់​យើង នោះ​តែង​ធ្វើ​ដោយ​ស្មោះ​ត្រង់​ទេ”(២៧:៦)។ យើង​ប្រហែល​មិន​ចូល​ចិត្ត​ការ​មាន​របួស​ស្នាម តែ​យើង​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​ត្រូវ​ការ​មិត្ត​ភក្តិ ដែល​ជួយ​កែ​តម្រង់​យើង ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏​ត្រាស់ហៅ​យើង​ម្នាក់ៗ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​ប្រភេទ​នេះ​ផង​ដែរ​។ យើង​ក៏​ត្រូវតែ​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី ដោយ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​មាន​បង្រៀន​ថា “មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​ពាក្យ​អាក្រក់​ណាមួយ ចេញពី​មាត់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ ចូរ​បញ្ចេញ​តែ​ពាក្យ​ណា​ដែល​ល្អៗ សំរាប់​នឹង​ស្អាង​ចិត្ត​តាម​ត្រូវ​ការ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ផ្តល់​ព្រះគុណ​ដល់​អស់អ្នក​ដែល​ស្តាប់”(អេភេសូរ ៤:២៩)។ ពាក្យ​សម្តី​របស់​អ្នក​តែមួយ​ម៉ាត់ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ចិត្ត​របស់​គេ​ប្រេះ​ស្រាំ ហើយ​គេ​អាច​ចំណាយ​ពេល​ពេញ​មួយ​ជីវិត ដើម្បី​ជួសជុល​ចិត្ត​របស់​គេ​។ បុរស និង​ស្ត្រី​ដែល​អនុវត្ត​តាម​គោលការណ៍​​យ៉ាង​ខ្ជាប់ខ្ជួន ប្រហែល​ជា​ចង់​សួរ​ថា…

Read article
ស្ញែង​ខ្លាច​ចំពោះ​ព្រះ​ចេស្តា និង​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ

“កន្លងមក៦ថ្ងៃ ព្រះ​យេស៊ូវ​ទ្រង់​យក​ពេត្រុស យ៉ាកុប និង​យ៉ូហាន ជា​ប្អូន​យ៉ាកុប ទៅជា​មួយ​នឹង​ទ្រង់ ក៏​នាំ​ឡើង​ទៅលើ​ភ្នំ​ខ្ពស់​ដោយឡែក រួច​ទ្រង់​បាន​ផ្លាស់​ប្រែ​នៅមុខ​អ្នក​ទាំង​នោះ ព្រះ​ភក្ត្រ​ទ្រង់​បាន​ភ្លឺ​ដូច​ព្រះ​អា​ទិត្យ ហើយ​ព្រះ​ពស្ត្រ​ទ្រង់​ក៏​ត្រឡប់​ជា​ស ដូច​ពន្លឺ”។ ម៉ាថាយ ១៧:១-២ លោក​ចន លេននិន(John Lennon) និង​លោក​ប៉ូល មែកខាតនី(Paul McCartney) បាន​លើក​ឡើង​ថា មាន​ទី​កន្លែង​មួយ​ចំនួន​ដែល​យើង​នឹង​ចងចាំ ពេញ​មួយ​ជីវិត​។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ សាវ័ក​ពេត្រុស យ៉ាកុប និង​យ៉ូហាន ប្រាកដ​ជា​បាន​នឹក​ចាំ​កន្លែង​មួយ នៅ​លើ​ភ្នំ ដែល​នៅ​ទីនោះ ពួកគេ​បាន​ឃើញ​ព្រះយេស៊ូវ​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​នៃ​សិរី​ល្អ​។ សាវ័ក​ពេត្រុស​មិន​ដែល​ភ្លេច​កន្លែង​នោះ​ទេ(២ពេត្រុស ១:១៧-១៨)។ តើមាន​អ្វី​ខ្លះ​កើត​ឡើង នៅពេល​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​នៃ​សិរី​ល្អ? ជាបឋម ហេតុការណ៍​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នៅ​លើ​ព្រះ​កាយ​ព្រះអង្គ​។ ព្រះ​ភក្ត្រ​ព្រះអង្គ “បញ្ចេញ​ពន្លឺ”។ រឿង​នេះ​មិន​សំដៅ​ទៅលើ​ភាព​ស្អាត​គ្មាន​បាប​នោះ​ទេ តែ​សំដៅ​ទៅលើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​លើស​ពី​លក្ខណៈ​ធម្មជាតិ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ បាន​ពិពណ៌នា​ថា មាន​ពន្លឺ​ចេញពី​ព្រះ​ភក្ត្រ​ព្រះអង្គ ភ្លឺ​ដូច “ព្រះ​អា​ទិត្យ”។ ព្រះ​ពស្ត្រ​ទ្រង់​ក៏​ត្រឡប់​ជា​ស ដូច​ពន្លឺ គឺ​មាន​ពណ៌ស​ជាង​អ្វី​ដែល​យើង​ធ្លាប់​ឃើញ គឺជា​សញ្ញា​បង្ហាញ​ពី​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​នៃ​ស្ថាន​សួគ៌​គ្មាន​អ្វី​ប្រៀប​ផ្ទឹម​បាន​។ ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់​ក៏​បាន​ពិពណ៌នា​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ហ៊ុម​អង្គ​ដោយ “ពន្លឺ ដូចជា​ទ្រង់​ព្រះ​ភូសា”(ទំនុក​ដំកើង ១០៤:២)។ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​នេះឯង…

Read article
សរសើរ​ដំកើង​ព្រះអង្គ​ក្នុង​ពេល​ងងឹត

“នោះ​យ៉ូប​ក៏​ក្រោក​ឡើង​ហែ​កអាវ​ខ្លួន ហើយ​កោរសក់ រួច​ផ្តួល​ខ្លួន​ក្រាប​ចុះ​ដល់​ដី​ថ្វាយបង្គំ ដោយ​ពាក្យ​ថា ទូល​បង្គំ​បាន​ចេញពី​ផ្ទៃ​ម្តាយ​មក​ដោយ​ខ្លួន​ទទេ ហើយ​នឹង​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ដោយ​ទ​ទេ​ដែរ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​មក ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ដក​យក​ទៅវិញ សូម​ឲ្យ​ព្រះ​នាម​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ព្រះពរ​ចុះ ក្នុង​គ្រប់​សេចក្តី​ទាំង​នោះ​យ៉ូប​មិន​បាន​ធ្វើបាប​ឡើយ ក៏​មិន​បាន​ប្រកាន់​ទោស​ដល់​ព្រះ​ដែរ”។ យ៉ូប ១:២០-២២ លោក​យ៉ូប​ប្រហែល​ជា​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​គំរូ​នៃ​ការអត់ធន់ នឹង​ទុក្ខ​វេទនា​ដែល​អស្ចារ្យ​បំផុត​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​។ ទោះ​គាត់​ជា​បុរស​ដែល​សុចរិត រក​កន្លែង​បន្ទោស​មិន​បាន​ក៏ដោយ ក៏​ក្នុងរយៈ​ពេល១ថ្ងៃ គាត់​បាន​រង​គ្រោះ ដោយសារ​ការ​ស្លាប់​របស់​កូន​ទាំង​អស់ និង​បាត់បង់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ស្ទើរ​គ្មាន​សល់​។ តែ​គាត់​បាន​ឆ្លើយតប ដោយ​ទទួល​ស្គាល់​អធិបតេយ្យ​ភាព​របស់​ព្រះអង្គ នៅ​ក្នុង​ពេល​គាត់​មាន​បាប ក៏​ដូចជា​ពេលគាត់​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្រ និង​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រទាន​ពេល​ដែល​មាន​អំណរ ក៏​ដូចជា​ពេល​ដ៏​សោកសៅ​។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ការ​ខក​ចិត្ត និង​ការ​ឈឺ​ចាប់ បាន​គ្រប​សង្កត់​ជីវិត​គាត់ គាត់​ក៏​បាន​កោរ​សក់ ស្លៀក​ពាក់​រ៉ូប​កណ្តាច ហើយ​ក្រាប​នៅ​លើ​ដី មិន​គ្រាន់តែ​នៅ​ក្នុង​ការ​ឈឺ​ចាប់ តែ​ក៏​នៅ​ក្នុង​ការ​ថ្វាយបង្គំ​ផង​ដែរ​។ អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​កត់​សំគាល់​នោះ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ងងឹត​នៃ​ការ​ឈឺ​ចាប់​នេះ “លោក​យ៉ូប​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើបាប ឬ​បន្ទោស​ព្រះអម្ចាស់​ឡើយ”។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ គាត់​បាន​ទុក​ចិត្ត​លើ​ការ​របៀប​ចំ​របស់​ព្រះ ទាំង​ទឹក​ភ្នែក​។ អាច​និយាយ​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា គាត់​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា​ អង្គ​ទ្រង់​កំពុង​ធ្វើ​អ្វី ក្នុង​គ្រប់​កាលៈទេសៈ​ទាំង​អស់​។ ព្រះ​ទ្រង់​ស័ក្តិ​សមនឹង​ទទួល​ការ​សរសើរ​របស់​យើង សូម្បីតែ​ក្នុង​ពេល​ដែល​ពិបាក​បំផុត​។ លោក​យ៉ូប​ដឹង​ថា ពេល​វេលា​របស់​គាត់​ស្ថិត​ក្នុង​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះ(ទំនុក​ដំកើង ៣១:១៥)។ មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​បាន​ឆ្លង​កាត់​ការ​រស់នៅ ដោយ​ការ​ទួញ​យំ ដោយ​ការ​ឈឺចុក​ចាប់…

Read article
មាន​ចំណុច​ដូច​គ្នា​ច្រើន

«ពួក​អ្នក​ដែល​ជឿ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ក៏​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា ហើយ​មាន​របស់​ទាំង​អស់​នៅ​មូល​ព្រម​គ្នា» (កិច្ចការ ២:៤៤)។ របៀប​នៃ​ការ​រស់​នៅ ដែល​មាន​ការ​រួប​រួម​គ្នា ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​លក្ខណសម្បត្តិ​របស់​ពួក​ជំនុំ​ដំបូង ដែល​មាន​ការ​ទាក់​ទាញ​ខ្លាំង​បំផុត ចំពោះ​អ្នក​មិន​ជឿ​ព្រះ​ដែល​រស់​នៅ​ជិត​ខាង​ពួក​គេ។ តើ​មាន​កត្តា​អ្វី​ដែល​បាន​បង្រួប​បង្រួម​មនុស្ស​ចម្រុះ​គ្នា​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ ដែល​មាន​ដូច​ជា​សាសន៍​ដទៃ និង​សាសន៍​យូដា ពួក​កាត់​ស្បែក និង​ពួក​មនុស្ស​ព្រៃ ពួក​អ្នក​ក្រុង ពួក​ទាសករ និង​ពួក​អ្នក​ជា (កូឡូស ៣:១១)? ពួក​គេ​រួប​រួម​ដោយ​សារ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ។ មិន​មាន​ការ​បក​ស្រាយ​ណា​មួយ​ថា ការ​រួបរួម​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ទាំង​នេះ​បាន​កើត​មាន ដោយ​គ្មាន​ព្រះ​អង្គ​នោះ​ឡើយ។ ចាប់​តាំង​ពី​សម័យ​នោះ រហូត​ដល់​ពេល​បច្ចុប្បន្ន ពួក​ជំនុំ​តែង​តែ​មាន​ការ​រួបរួម​តែ​មួយ ក្នុង​ការ​ប្រកប​ដ៏​ពិសេស ដែល​មាន​ប្រភេទ​នៃ​ការ​រួប​រួម​មួយ​ចំនួន។ ទី​មួយ ពួក​គេ​មាន​ជំនឿ​តែ​មួយ។ ពួក​ជំនុំ​ដំបូង​មិន​បាន​ជួប​ជុំ​គ្នា ផ្អែក​ទៅ​លើ​ជាតិ​សាសន៍ ការ​អប់រំ ផល​ប្រយោជន៍ ឬ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​នោះ​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពួក​គេ​បាន​នាំ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន​មក​ចម្រុះ​គ្នា នៅ​ក្រោម​ជំនឿ​តែ​មួយ លើ​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ។ ពិធី​លៀង​ព្រះ​អម្ចាស់​នៅ​តែ​ជា​ការ​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ដ៏​មាន​ន័យ អំពី​ការ​រួបរួម​ដដែល​នេះ ដែល​ក្នុង​នោះ មាន​ការ​រួម​ចិត្ត​រួម​គំនិត​គ្នា​តែ​មួយ ក្នុង​ការ​ចូល​រួម​ទទួល​ចំណែក​នំប៉័ង និង​ទឹក​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ជា​រូប​កាយ​តែ​មួយ។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​នំប៉័ង​ជីវិត ដែល​បាន​ទ្រទ្រង់ និង​បង្រួប​បង្រួម​យើង។ ទី​ពីរ យើង​ជា​គ្រួសារ​តែមួយ។ ពេល​ណា​យើង​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ…

Read article
ការ​អញ្ជើញ​ដែល​សំខាន់​បំផុត

«អស់​អ្នក​ដែល​នឿយ​ព្រួយ ហើយ​ផ្ទុក​ធ្ងន់​អើយ ចូរ​មក​ឯ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឈប់​សំរាក» (ម៉ាថាយ ១១:២៨)។ ពេល​ណា​អ្នក​ទទួល​ការ​អញ្ជើញ អ្នក​ប្រហែល​ជា​ចង់​សួរ​ថា តើ​នរណា​ជា​អ្នក​អញ្ជើញ? តើ​ការ​អញ្ជើញ​នេះ​សម្រាប់​នរណា? ហេតុ​អ្វី​ការ​អញ្ជើញ​នេះ​សំខាន់? ខ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ការ​អញ្ជើញ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​បំផុត ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី​ទាំង​មូល ប៉ុន្តែ​ដើម្បី​យល់​ខ​គម្ពីរ​នេះ​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់​បំផុត យើង​ត្រូវ​សួរ​សំណួរ​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ។ ទី​មួយ ខ​គម្ពីរ​នេះ​ជា​ការ​អញ្ជើញ​ជា​លក្ខណៈ​បុគ្គល តែ​មិន​មែន​ជា​ការ​អញ្ជើញ ឲ្យ​ចូល​រួម​កម្មវិធី ឬ​អញ្ជើញ​ឲ្យ​ចូល​រួម​សាសនា ឬ​ទស្សន​វិជ្ជា ដូច​សាសនា​ហិណ្ឌូ សាសនា​ព្រះ​ពុទ្ធ លទ្ធិ​ខុងជឺ លទ្ធិ​យុគសម័យ​ថ្មី លទ្ធិ​មនុស្ស​និយម ឬ «លទ្ធិ» អ្វី​ផ្សេង​ទៀត ដែល​អាច​រក​បាន​ក្នុង​ពិភព​លោក នា​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​នោះ​ទេ។ នេះ​ជា​ការ​អញ្ជើញ​ពី​ព្រះ​យេស៊ូវ​ដោយ​ផ្ទាល់។ ព្រះ​អង្គ​កំពុង​អញ្ជើញ​យើង​ម្នាក់ៗ​ថា «ចូរ​មក​ឯ​ខ្ញុំ»។ សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​អញ្ជើញ​នេះ គឺ​អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​អ្នក​អញ្ជើញ។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ដំណឹង​ល្អ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ប្រកាស​ថា ព្រះ​អង្គ​ជា​នរណា។ ព្រះ​អង្គ​ជា​ព្រះ​មេស្ស៊ី ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​ពិភព​លោក ព្រះ​រាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ (មើល យ៉ូហាន ៤:២៥-២៦ និង​១យ៉ូហាន ៤:១៤)។ ផ្អែក​ទៅ​លើ​គុណ​ធម៌​នៃ​អត្ត​សញ្ញាណ​នេះ ព្រះ​អង្គ​អាច​បង្គាប់​ឲ្យ​មាន​ការ​ឆ្លើយ​តប តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​ការ​អញ្ជើញ​នេះ។ ហើយ​តើ​ព្រះ​អង្គ​អញ្ជើញ​នរណា​ខ្លះ? គឺ «អស់​អ្នក​ដែល​នឿយ​ព្រួយ ហើយ​ផ្ទុក​ធ្ងន់»។…

Read article
ត​យុទ្ធ​នឹង​ចិត្ត​ជូរ​ល្វីង

«គ្រា​នោះ ពួក​ទ័ព​ស៊ីរី​បាន​ចេញ ទៅ​ដោយ​កងៗ គេ​ចាប់​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់ នាំ​មក​ពី​ស្រុក​អ៊‌ីស្រាអែល នាង​នោះ​ក៏​បម្រើ​ប្រពន្ធ​ណាម៉ាន់ នាង​និយាយ​នឹង​ចៅហ្វាយ​ស្រី​របស់​ខ្លួន​ថា “ឱ​បើជា​លោក​ប្រុស ជា​ចៅហ្វាយ​នាង​ខ្ញុំ បាន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ហោរា​ដែល​នៅ​ក្រុង​សាម៉ារី​ទៅអេះ នោះ​លោក​នឹង​មើល​រោគ​ឃ្លង់​នេះ​ឲ្យ​ជា​ទៅ”» (២ពង្សាវតាក្សត្រ ៥:២-៣)។ ព្រះ​ទ្រង់​អាច​ប្រើ​ទុក្ខ​លំបាក ដើម្បី​នាំ​មនុស្ស​ម្នាក់​ឲ្យ​ចូល​កាន់​តែ​ជ្រៅ ទៅ​ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ។ ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​នោះ​បានឮ​ព្រះ​បន្ទូល ហើយ​មិន​បាន​ឆ្លើយ​តប​ដោយ​ជំនឿ នោះ​ការ​រង​ទុក្ខ​របស់​គាត់ ដែល​គ្មាន​សេចក្តី​ជំនឿ និង​សេចក្តី​សង្ឃឹម នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ចិត្ត​ជូរ​ល្វីង ខណៈ​ពេល​ដែល​ចិត្ត​របស់​គាត់​កាន់​តែ​រឹង ជា​ជាង​ទន់​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ។ ម្យ៉ាង​ទៀត ទុក្ខ​លំបាក​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​រត់​ទៅ​រក​ព្រះ ហើយ​ក៏​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​រត់​ចេញ​ពី​ព្រះ​អង្គ​ផង​ដែរ។ ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​មាន​ទុក្ខ​លំបាក យើង​ត្រូវ​តែ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា «តើ​ទុក្ខ​លំបាក​នេះ​កំពុង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ជូរ​ល្វីង និង​ចិត្ត​អាក្រក់ ឬ​កំពុង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​មាន​ចិត្ត​សុភាព?»។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ក្នុង​ចំណោម​រឿងរ៉ាវ​របស់​ស្ដេច និង​ពួក​ហោរា​ជា​ច្រើន យើង​សង្កេត​ឃើញ​ការ​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ដ៏​អស្ចារ្យ​នៃ​ការ​មាន​ចិត្ត​សុភាព និង​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន នៅ​ចំពោះ​មុខ​ទុក្ខ​លំបាក​ដ៏​ធំ​មួយ តាម​រយៈ​គំរូ​របស់​ក្មេង​ស្រី​ជនជាតិ​អ៊‌ីស្រាអែល​ម្នាក់។ សាសន៍​ស៊ីរី​បាន​ចាប់​ខ្លួន​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់ ក្នុង​អំឡុង​ការ​វាយ​លុក​ចូល​ទឹក​ដី​អ៊‌ីស្រាអែល ហើយ​ក៏​បាន​នាំ​នាង​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​នាង ក្នុង​ទឹក​ដី​អ៊‌ីស្រាអែល ហើយ​ក៏​បាន​បង្ខំ​នាង​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​លោក​ណា​ម៉ាន ជា​មេទ័ព​របស់​កងទ័ព​ស៊ីរី។ នេះ​ជា​សោក​នាដកម្ម​ដែល​ពិបាក​ពណ៌នា​របស់​ក្មេង​ស្រី និង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​នាង! តែ​ក្នុង​ពេល​ដែល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក​ដ៏​ខ្លាំង​នោះ យើង​ឃើញ​ថា នាង​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ចិត្ត​ទន់​ភ្លន់ ពេល​បាន​ដឹង​ថា ចៅហ្វាយ​របស់​នាង​មាន​ជំងឺ​ឃ្លង់…

Read article