ផ្លាស់ប្រែពីទុក្ខព្រួយ ទៅជាសប្បាយចិត្ត (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«កាលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នោះហើយ នោះក៏បង្ហាញព្រះហស្ត និងចំហៀងទ្រង់ឲ្យគេមើល ដូច្នេះ ពួកសិស្សមានចិត្តត្រេកអរ ដោយបានឃើញព្រះអម្ចាស់» (យ៉ូហាន ២០:២០)។ ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញលើកដំបូង មិនមានលក្ខណៈដូចការប្រារព្ធពិធីបុណ្យនេះជាធម្មតានៅសម័យក្រោយឡើយ។ កាលនោះ មុនពេលគេដឹងថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ អ្នកដើរតាមព្រះអង្គ មានការទួញយំ ការបាក់ទឹកចិត្ត និងការភាន់ភាំង គឺមិនមានអំណរ ក្តីសង្ឃឹម និងការសរសើរតម្កើងនោះទេ។ ពួកសាវ័កបានជួបជុំគ្នាដោយការភ័យខ្លាច ដើម្បីការពារគ្នាទៅវិញទៅមក គឺមិនមែនដើម្បីនាំគ្នាច្រៀងថា «ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ ហាលេលូយ៉ា» នោះទេ1។ ពួកគេបានអង្គុយចុះ ក្នុងទុក្ខព្រួយ រឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេបានឈានដល់ចំណុចជាប់គាំងដោយមិនដឹងថា នឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់ទៀត។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបមិនបានព្យាយាមបដិសេធន៍ ឬលើកតម្កើងទុក្ខសោកដែលអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវមាន បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាងនោះទេ។ ពួកគេមិនយល់ទេថាមានរឿងអ្វីបានកើតឡើង ក៏មិនដឹងថា នឹងមានរឿងអ្វីទៀតកើតឡើងដែរ។ ទុក្ខសោករបស់ពួកគេបានបើកបង្ហាញដែនកំណត់របស់មនុស្សជាតិក្នុងការមើលឃើញរូបភាពដែលធំជាង។ ពួកគេបានឮបទទំនាយក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហើយព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ក៏បានថ្លែងទំនាយអំពីការសុគតរបស់ព្រះអង្គ (ម៉ាកុស ៨:៣១ ៩:៣១, ១០:៣៣-៣៤) តែកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូហានបានចែងថា «គេមិនទាន់យល់បទគម្ពីរនៅឡើយ ដែលថា ទ្រង់ត្រូវរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ» (យ៉ូហាន ២០:៩)។ ពួកគេក៏មិនបានយល់ដែរថា នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលនៅលើឈើឆ្កាងថា «ការស្រេចហើយ» (១៩:៣០) គឺព្រះអង្គមិនបានបង្ហាញបរាជ័យ…
Read article
