បាត់បង់តែរកឃើញវិញ
ដោយJulie Ackerman Link
June 29, 2013
មកដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំរកឃើញវិញ ទើបខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំជាមនុស្សបាត់បង់។ ខ្ញុំធ្វើការងាររកស៊ីជាធម្មតា ផ្លាស់ប្តូរពីការងារមួយទៅការងារមួយទៀត។ ប៉ុន្តែទើបតែខ្ញុំបានទទួលអ៊ីម៉ែលមួយមានចំណងជើងថា៖ «ខ្ញុំគិតថាអ្នកជាបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ»។ ពេលខ្ញុំអានសារក្នុងសំបុត្រនោះ នាងនិងបងប្អូនជីដូនមួយម្នាក់ទៀត ស្វែងរកមើលស្រឡាយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំអស់រយៈពេល១០ឆ្នាំមកហើយ។ បងប្អូនជីដូនមួយម្នាក់ទៀតបានសន្យាជាមួយនឹងឪពុកគាត់មនុស្សស្លាប់ថានឹងស្វែងរកសាច់ញាតិរបស់គាត់អោយឃើញ។ ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីសោះ ដែលបញ្ជាក់ថាខ្ញុំជាមនុស្សបាត់បង់ អោយគេរកខ្ញុំឃើញ ខ្ញុំក៏មិនត្រូវធ្វើអ្វីដែរ គ្រាន់តែទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំជាមនុស្សដែលគេកំពុងតែស្វែងរក។ ខ្ញុំដឹងថា ពួកគេចំណាយពេល និង ថាមពលជាច្រើនស្វះស្វែងរកគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងពិសេសណាស់។ រឿងនេះធ្វើអោយខានពិតពីរឿងប្រស្នារកូនពៅវង្វេងពុំបានឡើយ(លូកា ១៥)ក្នុងនោះក៏មានរឿងចៀមវង្វេង និងប្រាក់ដួងដែលបាត់បង់ ពេលណាយើងឃ្លាតឆ្ងាយចេញពីព្រះអង្គ ទោះជាមានចេតនាដូចកូនពៅវង្វេង ឬអចេតនាដូចជាចៀមវង្វេងបាត់ក្តី ព្រះជាម្ចាស់ស្វែងរកអ្នក។ ទោះជាយើងមិនដឹងថា ខ្លួនជាមនុស្សបាត់បង់ ហើយយើងគ្មានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ នោះយើងជាមនុស្សបាត់បង់ហើយ។ ដើម្បីអោយទ្រង់រកយើងឃើញវិញ យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែស្វែងរកយើង (លូកា ១៩:១០)។ ដោយបោះបង់ផ្លូវរឹងទទឹងចោល យើងអាចរួមជាមួយព្រះគ្រិស្ត ហើយទ្រង់នឹងស្តារគ្រួសារយើងឡើងវិញ ។ Julie Ackerman Link
បទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ
«ចូរអរសប្បាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ដ្បិតចៀមខ្ញុំដែលបាត់ នោះឃើញវិញហើយ» លូកា ១៥:៦