មើលមនុស្ស ពីខាងក្នុង
ដោយDavid C. McCasland
July 14, 2013
នៅថ្ងៃទី១ កុម្ភៈ ១៩៦០ សិស្សបួននាក់ មកពីមហាវិទ្យាល័យ ដែលសុទ្ធស្បែកខ្មៅចុះនៅកន្លែងអាហារថ្ងៃត្រង់ សំរាប់តែពួកស្បែកសនៅការ៉ូលីណាខាងជើង អាមេរិច។ ម្នាក់ក្នុងចំណោមគេឈ្មោះហ្វ្រែនគ្លីន ម៉ាកខេន(Franklin McCain) ចាប់អារម្មណ៍នឹងស្ត្រីស្បែកសចាស់ម្នាក់អង្គុយជិតមើលមកពួកគេ។ គាត់ប្រាកដក្នុងចិត្តថា គាត់គិតមិនល្អចំពោះគេ ហើយការប្រឆាំងលើការដាក់ឱ្យនៅដោយឡែករបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្មាននាទីក្រោយមក គាត់ដើរទៅពួកគេ ដាក់ដៃលើស្មាពួកគេ ហើយនិយាយថា “ ក្មេងប្រុសៗ ខ្ញុំមានមោទនភាពលើអ្នក”។ រំលឹកពីព្រឹត្តិការណ៍នោះ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកតាមវិទ្យុជាតិសាធារណ ម៉ាក្សនិយាយថាគាត់រៀនពីការដែលមិនដែលកើតឡើងទៅកាន់អ្នកគ្រប់គ្នា តាមស្តេរេអូ។ ជំនួសមកវិញ គាត់គួរឈប់ដើម្បីគិតពីអ្នកដទៃ ហើយរកឱកាសនិយាយទៅកាន់គេ។ ព្រះវិហារសតវត្សទីមួយ ដូចយើងសព្វថ្ងៃ គឺបែកបាក់ដោយការបែងចែក ផ្អែកលើជាតិសាសន៍ ភាសា និងវប្បធម៌។ លោកប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទក្នុងក្រុងកូរិនថូស ដើម្បីជួយពួកគេ ឲ្យឆ្លើយតបទៅអ្នកដែលខ្វល់ខ្វាយ ដែលសម្បកក្រៅជាជាងអ្វីដែលចេញពីចិត្ត ២កូរិនថូស ៥:១២)។ ពីព្រោះព្រះគ្រីស្ទសុគតសំរាប់ទាំងអស់ លោកប៉ុលនិយាយថា បានជាពីនេះទៅមុខ យើងខ្ញុំមិនស្គាល់អ្នកណាខាងឯសាច់ឈាមទៀតទេ ខ.១៦)។ សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាមើលឲ្យជិត ឲ្យឃើញមនុស្សពីខាងក្នុង ព្រោះគ្រប់គ្នាត្រូវបានបង្កើត ដោយមានសណ្ឋានដូចព្រះជាម្ចាស់ ហើយអាចក្លាយជាការបង្កើតថ្មីក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ —David McCasland
បទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ
បានជាពីនេះទៅមុខ យើងខ្ញុំមិនស្គាល់អ្នកណាខាងសាច់ឈាមទៀតទេ តែបើយើងខ្ញុំបានស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទខាងសាច់ឈាមហើយ គង់តែឥឡូវនេះមិនស្គាល់ទ្រង់យ៉ាងនោះទៀតឡើយ។-២កូរិនថូស ៥:១៦