មិត្តសំឡាញ់ជួបគ្នាតាមផ្លូវ
ខ្ញុំ ចូលចិត្តដើរតាមផ្លូវផ្សេងៗពីគ្នា ព្រោះថាមានទេសភាព និងសម្រស់ធម្មជាតិនៅជុំវិញ។ ខ្ញុំតែងតែរំលឹកខ្លួនឯងថា ផ្លូវទាំងនេះជានិមិត្តសញ្ញានៃដំណើរជីវិតខាងវិញ្ញាណ បើគេមើលទៅដំណើរជីវិតធម្មតារបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ដើររួមជាមួយព្រះយេស៊ូវ ដែលជាមិត្តសំឡាញ់ និងអ្នកនាំផ្លូវ ។ ទ្រង់យាងកាត់ទឹកដីប៉ាឡេស្ទីនពីម្ខាងទៅម្ខាងទៀត រួចនាំពួកសិស្សស្រែកប្រកាសថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំ»(ម៉ាថាយ ៤:១៩)។ ដំណើរជីវិតមិនមែនសុទ្ធតែ ស្រួលរហូតនោះទេ។ ជួនកាលក៏ចង់បោះបង់ចោលស្រួលជាងបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ប៉ុន្តែពេលពិបាកដោះស្រាយ យើងអាចសម្រាកយកកម្លំាំងចាំទៅមុខទៀត។ នៅក្នុង Pilgrim’s Progress លោកចន ប៊ុនយ៉ាន បានពិពណ៌នាថា ដើមឈើនៅលើភ្នំជាកន្លែងដែលគ្រីស្ទបរិស័ទឈប់ដកដង្ហើម មុនពេលបន្តដំណើរទៀត។ តម្រារបស់គាត់សម្រាលបន្ទុក និង រំលឹកអំពីវត្តមានព្រះអម្ចាស់ និងព្រះចេស្តារបស់ព្រះអង្គស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប។ ពេលមានខ្យល់ដកដង្ហើមស្រួលហើយ គាត់អាចបន្តដំណើរបានទៀត។ មានតែព្រះអម្ចាស់ទេ ដែលដឹងថានាំយកទៅណា តែព្រះជាម្ចាស់បានអះអាងថា «ខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាជាដរាបតទៅ» (ម៉ាថាយ ២៨-២០)។ នេះមិនមែនជាការប្រៀបធៀប ឬអួតពីពាក្យពេចន៍នោះឡើយ។ ទ្រង់ពិតជាមិត្តដ៏ល្អមែន។ គ្មានម៉ោងណាមួយ ដែលមិនត្រូវការវត្តមានព្រះអង្គឡើយ សូម្បីតែរត់លើសមួយម៉ាយក៏មិនអាចអត់ទ្រង់ឡើយ។ យើងដឹងថា ទ្រង់គង់ជាមួយយើងធ្វើឲ្យពន្លឺជីវិតបំភ្លឺឡើង ។-David Roper
Read article