សិ្ថតិទាំងអស់ គឺមិនសុទ្ធតែអាចយកជាការបានឡើយ។ តួរលេខដែលយើងទទួលបានពីស្ថិតិ ផ្តល់ឱ្យយើងនូវពត៌មាន ប៉ុន្តែ ជួនកាលតួរលេខទាំងនោះ ធ្វើឲ្យយើងមិនសូវខ្វល់ពីមនុស្ស ដែលគេបានរាប់បញ្ចូលក្នុងតួរលេខនោះទៅវិញ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលបានមើលតួរលេខ ដែលគេបានរាយការណ៍ថា : ជារៀងរាល់ឆ្នាំ មានមនុស្សប្រមាណជា១៥លាននាក់ស្លាប់ ដោយសារភាពអត់ឃ្លាន។ ដំណឹងនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍តក់ស្លត់ណាស់ ហើយអ្នកដែលកំពុងរស់នៅ ក្នុងវប្បធម៌សម្បូរសប្បាយ ក៏ពិបាកយល់អំពីរឿងនេះដែរ។ មានក្មេងអាយុក្រោម៥ឆ្នាំ រាប់លាននាក់ បានបាត់បង់ជីវិត ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ហើយមួយភាគបីនៃការស្លាប់នោះ គឺជាប់ទាក់ទងនឹងភាពអត់ឃ្លាន។ នេះជាតួលេខដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ប៉ុន្តែ វាមិនគ្រាន់តែជាចំនួនដែលគេបានធ្វើស្ថិតិប៉ុណ្ណោះឡើយ តែវាជាចំនួនរបស់មនុស្សដែលព្រះអម្ចាស់បានស្រឡាញ់។
យើងអាចបង្ហាញឲ្យគេស្គាល់ព្រះទ័យស្រឡាញ់ របស់ព្រះវបិតា បើសិនជាយើងបំពេញសេចក្តីត្រូវការខាងសាច់ឈាមរបស់គេ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានចែងថា “អ្នកណាដែល សង្កត់សង្កិនមនុស្សក្រីក្រ នោះឈ្មោះថាប្រកួតនឹងព្រះដ៏បង្កើតខ្លួនមក តែអ្នកណាដែលមេត្តា ដល់មនុស្សកំសត់ទុគ៌ត នោះជាអ្នកលើកតម្កើងទ្រង់វិញ(សុភាសិត ១៤:៣១)។ យើងអាចបង្ហាញនូវសេចក្តីមេត្តាដល់មនុស្សកំសត់ទុគ៌ត ដោយធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្តជាច្រើន ដូចជា ការ ចូលរួមចែកអាហារ ការជួយរកការងារឲ្យពួកគេធ្វើ ការបរិច្ចាកប្រាក់ដល់កម្មវិធីខួងអណ្តូងទឹកស្អាត់ នៅកន្លែងដែលខ្វះទឹកស្អាតប្រើ ការទៅចែកអាហារនៅតំបន់ក្រីក្រ ការបង្រៀនវិជ្ផាជីវៈដើម្បីប្រកបរបរផ្សេងៗ ឬការចែកអាហារថ្ងៃត្រង់ ដល់ក្មេងនៅសាលារៀនជាដើម។
ពេលយើងទទួលយកនូវការទទួលខុសត្រូវទាំងនេះ យើងកំពុងសរសើរតម្កើងព្រះវបិតា និងលើកតម្កើងព្រះទ័យទុកដាក់ ដែលទ្រង់មានចំពោះមនុស្សទាំងអស់។ ហើយយើងនឹងកាន់តែងាយស្រួលផ្សាយដំណឹងល្អនៃឈើឆ្កាង ដល់អ្នកដែលកំពុងស្រេកឃ្លានអាហារ បើប្រសិនបើយើងបានផ្តល់អាហារចម្អែតក្រពះរបស់ពួកគេហើយនោះ។ —Bill Crowder
