តម្លៃនៃមនុស្សម្នាក់ៗ
ដោយDavid C. McCasland
October 5, 2015
នៅសល់ពេលតែប៉ុន្មានម៉ោងទៀតប៉ុណ្ណោះ កញ្ញាឃីម ហាស្គីន(Kim Haskins) ត្រូវដល់ពេលចូលរួមកម្មវិធីបញ្ចប់ការសិក្សា នៅវិទ្យាល័យហើយ ប៉ុន្តែ នាងស្រាប់តែជួបគ្រោះថ្នាក់ឡានបុកគ្នា ដែលបណ្តាលឲ្យឪពុកនាងបាត់បង់ជីវិត ហើយម្តាយរបស់នាងត្រូវសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ លោកចូ ហ្ការេត(Joe Garrett) ដែលជានាយកសាលារបស់នាង បានមកសួរសុខទុក្ខនាង ក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ហើយប្រាប់នាងថា ពួកគេចង់ធ្វើការអ្វីដែលពិសេសសម្រាប់នាង នៅថ្ងៃនោះ តែមិននឹកស្នានសោះថា នាងបានជួបរឿងដ៏សោកសៅយ៉ាងនេះ។ ក្រោយមក លោកចេមស៍ ឌ្រូ(James Drew) បានរៀបរាប់ ក្នុងទំព័រកាសែត ដឺ ហ្កាហ្សេត (The Gazette, Colorado Springs) អំពីការបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការលើកទឹកចិត្តដ៏លើសលប់ ពីសំណាក់គ្រូបង្រៀន បុគ្គលិកសាលា និងមិត្តរួមសាលារបស់នាង ដែលបានមកចូលរួម ពេញសាលប្រជុំរបស់សាលា ដើម្បីធ្វើកម្មវិធីបញ្ចប់ការសិក្សាឲ្យនាងតែម្នាក់គត់ ក្នុងពេលពីរបីថ្ងៃក្រោយមក បន្ទាប់ពីពួកគេមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះការបាត់បង់របស់ឃីម។ លោកនាយកហ្ការេត ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “ក្នុងវិស័យអប់រំ យើងមិនទុកឲ្យក្មេងណាម្នាក់ រស់នៅដោយគ្មានការអប់រំឡើយ ហើយក្រុងសង្រ្គាម យើងក៏មិនទុកទាហានណាម្នាក់ចោលដែរ។ តែនៅថ្ងៃនេះដែរ យើងក៏មិនទុកឲ្យសិស្សណាម្នាក់ បញ្ចប់ការសិក្សា ដោយគ្មានកម្មវិធីបញ្ចប់ការសិក្សាឡើយ”។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលសង្កត់ធ្ងន់ អំពីសារៈសំខាន់ ដែលមនុស្សម្នាក់ៗមានចំពោះព្រះ ដោយលើកឡើងនូវរឿងប្រៀបប្រដូចចំនួនបីរឿង អំពីសត្វចៀមដែលបាត់ លុយកាក់ដែលបាត់ និងកូនប្រុសដែលបានវង្វេង(លូកា ១៥)។ រឿងទាំងបីនេះ សុទ្ធតែនិយាយអំពីមនុស្សម្នាក់ ដែលបានបាត់របស់ដែលមានតម្លៃដ៏មហាសាល។ ពេលដែលគាត់រកឃើញ គាត់ក៏បានហៅមិត្តភ័ក្រ និងអ្នកជិតខាង ឲ្យមកអបអរសាទរ និងអរសប្បាយទាំងអស់គ្នា។ ត្រង់ចំណុចនេះ គឺបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានតម្លៃមហាសាល ចំពោះព្រះ ដែលបានប្រទាននូវការអត់ទោសបាប និងជីវិតថ្មី តាមរយៈអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ហើយព្រះអង្គបានតាមរកយើង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណ យ៉ាងស្មោះត្រង់អស់ពីចិត្ត។ នៅស្ថានសួគ៌ នឹងមានសេចក្តីអំណរយ៉ាងនោះដែរ ដោយសារមនុស្សបាបតែ១នាក់ ដែលប្រែចិត្តវិញ ជាជាងមនុស្សសុចរិត៩៩នាក់ ដែលមិនត្រូវការប្រែចិត្តទេ(ខ.៧)។—David McCasland
បទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ
ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាមានចៀម១រយ តែបាត់១ តើមិនទុកចៀម៩៩ឲ្យនៅទីរហោស្ថាន ដើម្បីនឹងទៅតាមរកចៀម១ដែលបាត់ ទាល់តែឃើញទេឬអី?—លូកា ១៥:៤