មានមនុស្សជាច្រើន បានខិតខំប្រឹតប្រៀង ដើម្បីឲ្យធនធានរបស់ខ្លួនមានប្រយោជន៍ បន្ទាប់ពីខ្លួនបានស្លាប់ទៅ។ ពួកគេក៏បានរៀបចំធនធានទាំងនោះ និងសរសេរពាក្យបណ្តាំ ហើយបង្កើតមូលនិធិ ដើម្បីធានាថា នឹងមានអ្នកបន្តប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ ដើម្បីបំពេញគោលបំណងដ៏ល្អ បន្ទាប់ពីជីវិតរបស់ពួកគេ នៅលើផែនដីនេះត្រូវបញ្ចប់។ ដូចនេះ ពួកគេចង់ឲ្យមានអ្នកបន្តកាន់កាប់ទ្រព្យសម្បត្តិនោះ ឲ្យបានល្អ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងក៏ចាំបាច់ត្រូវអនុវត្តតាមបណ្តាំរបស់ព្រះ ឲ្យបានល្អផងដែរ។ ព្រះទ្រង់មិនគ្រាន់តែបានបង្គាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ឲ្យបង្រៀនកូនរបស់ខ្លួនអំពីក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានឲ្យបង្រៀនពួកគេ ឲ្យស្គាល់ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃគ្រួសាររបស់ខ្លួនផងដែរ។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលជាឪពុកម្តាយ និងជីដូនជីតា មានការទទួលខុសត្រូវ នៅក្នុងការប្រាប់កូនចៅរបស់ខ្លួនអំពីរឿងរ៉ាវ ឬប្រវត្តិកាលពីមុន ដើម្បីឲ្យពួកគេដឹង អំពីរបៀបដែលព្រះបានជួយសង្រ្គោះពួកគេ(ចោទិយកថា ៤:១-១៤)។ ព្រះបានប្រទានឲ្យយើងម្នាក់ៗមានរឿងនៃជីវិត ខុសពីគ្នា។ ផែនការដែលព្រះអង្គមានចំពោះជីវិតយើងម្នាក់ៗ គឺមានលក្ខណៈពិសេសរៀងៗខ្លួន។ តើអ្នកដទៃដឹងថា អ្នកមានជំនឿលើអ្វី ហើយដឹងពីមូលហេតុដែលអ្នកមានជំនឿឬទេ? តើគេដឹងថា អ្នកបានទទួលជឿព្រះដោយរបៀបណាទេ ហើយតើព្រះអង្គបានធ្វើការក្នុងជីវិតអ្នកយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ ដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នក? តើពួកគេដឹងថា ព្រះអង្គមានព្រះទ័យស្មោះត្រង់យ៉ាងណា ហើយបានជួយអ្នកយ៉ាងណាខ្លះ ពេលអ្នកមានការសង្ស័យ និងការខកចិត្ត? យើងមានអភ័យឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការចែកចាយអំពីរឿង ឬប្រវត្តិនៃភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះ ដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយ ឬអ្នកដទៃ។ ចូរយើងកត់ទុកនូវរឿងនៃភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គ ហើយចែករំលែករឿងនោះដល់អ្នកដទៃ។ ចូរយើងធ្វើតាមបណ្តាំព្រះអង្គឲ្យបានល្អ ដោយចែកចាយរឿងដែលព្រះអង្គកំពុងតាក់តែង តាមរយៈជីវិតយើង។-Julie Ackerman Link