ការជួយយិតយោងគ្នា
ដោយDavid C. McCasland
March 13, 2018
ហេតុអ្វីជារៀងរាល់ឆ្នាំ មានមនុស្ស៥លាននាក់ បានបង់លុយឲ្យគេ ដើម្បីឲ្យបានចូលរួមការរត់ប្រណាំង ជាច្រើន គីឡូម៉ែត្រ ដោយឆ្លងកាត់ឧបស័គ្គជាច្រើនដំណាក់ ដែលមានដូចជា ការឡើងជញ្ជាំងចោទៗ ការលុយភក់ និងឡើងតាមបំពង់បញ្ឈរដ៏ធំមួយ ដែលមានទឹកធ្លាក់មកលើពួកគេជាដើម? អ្នកខ្លះយល់ថា ការធ្វើដូចនេះ គឺជាការតស៊ូផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីជំរុញខ្លួនឯងឲ្យមានការអត់ធន់កាន់តែខ្លាំង ឬដើម្បីជម្នះការភ័យខ្លាចរបស់ខ្លួនឯង។ អ្នកខ្លះទៀត ចាប់អារម្មណ៍នឹងការរួបរួមគ្នាជាក្រុម ដែលក្នុងនោះ អ្នកប្រកួតទាំងឡាយជួយ និងទ្រទ្រង់គ្នាទៅវិញទៅមក។ មានមនុស្សម្នាក់បានហៅការប្រកួតនោះថា “តំបន់ដែលគ្មានការកាត់ទោស” ដែលក្នុងនោះ មនុស្សដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នា បានឈោងទៅជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីរត់ទៅឲ្យដល់ទីទាំងអស់គ្នា(Stephanie Kanowitz, The Washington Post)។ ព្រះគម្ពីរបានជំរុញយើង ឲ្យខិតខំធ្វើការជាក្រុម ធ្វើជាគំរូនៃសេចក្តីជំនឿ ក្នុងព្រះយេស៊ូវ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្តាលឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង ឥតលែងប្រជុំគ្នា ដូចជាអ្នកខ្លះធ្លាប់នោះឡើយ ត្រូវឲ្យកំឡាចិត្តគ្នាវិញ ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងផង តាមដែលឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ”(ហេព្រើរ ១០:២៤-២៥)។ គោលដៅរបស់យើង គឺមិនមែនដើម្បី “ទៅដល់ទី” នៃសេចក្តីជំនឿឲ្យបានមុនគេនោះទេ ប៉ុន្តែ គឺត្រូវឈោងទៅរកគ្នា ដោយការលើកទឹកចិត្តទៅវិញទៅមក ធ្វើជាគំរូដ៏ល្អ ហើយផ្តល់ជំនួយដល់គ្នា នៅតាមផ្លូវនៃការរត់ប្រណាំងខាងវិញ្ញាណ។ ថ្ងៃណាមួយ យើងនឹងបានដល់ទីបញ្ចប់នៃជីវិតយើង នៅលើផែនដីនេះ។ ទំរាំតែដល់ពេលនោះ ចូរយើងលើកទឹកចិត្តគ្នា ទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីជួយគ្នា ហើយបន្តយិតយោងគ្នា ជារៀងរាល់ថ្ងៃផង។—DAVID C. MCCASLAND
បទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ
ត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្តាលឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង។-ហេព្រើរ ១០:២៤