ព្រឹត្តិការណ៍ដែលផ្លាស់ប្តូរអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង
ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញជាពិត ជាផលដំបូងពីពួកអ្នកដែលបានដេកលក់ទៅហើយ។ ១កូរិនថូស ១៥:២០ លោកយ៉ារ៉ូស្លាវ ផេលីកាន(Jaroslav Pelikan) ជាសាស្រ្តាចារ្យនៅសកលវិទ្យាល័យយេល អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយគេបានចាត់ទុកគាត់ ក្នុងចំណោមអ្នកនិពន្ធឈានមុន ក្នុងជំនាន់របស់គាត់ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តគ្រីស្ទបរិស័ទ។ គាត់ក៏មានឈ្មោះល្បី ដោយសារអាជីពក្នុងវិស័យអប់រំ អស់ពេលជាយូរ។ គាត់បានបោះពុម្ភសៀវភៅជាង ៣០មុខ ហើយក៏បានទទួលពានរង្វាន់សម្រាប់ការនិពន្ធសៀវភៅច្រើនមុខ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សិស្សរបស់គាត់ម្នាក់បានរំឭក អំពីពាក្យសំខាន់បំផុតរបស់គាត់ ដែលមានប្រសាសន៍ មុនពេលគាត់លាចាកលោក នៅលើគ្រែថា “បើព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នោះអ្វីៗផ្សេងទៀតមិនសំខាន់ទេ ហើយបើព្រះគ្រីស្ទមិនមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នោះអ្វីផ្សេងទៀតក៏មិនសំខាន់ដែរ”។ ពាក្យសម្តីនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល ក្នុងបទគម្ពីរដែលចែងថា “បើព្រះគ្រីស្ទមិនបានរស់ឡើងវិញ នោះដំណឹងដែលយើងខ្ញុំផ្សាយនេះ ជាការឥតប្រយោជន៍ទទេ ហើយសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នា ក៏ឥតអំពើដែរ”(១កូរិនថូស ១៥:១៤)។ សាវ័កប៉ុលហ៊ាននិយាយដូចនេះ ព្រោះគាត់ដឹងថា ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ មិនមែនជាការអស្ចារ្យ ដែលកើតឡើង សម្រាប់តែមួយពេលនោះទេ តែជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ជោគជ័យបំផុត នៃព្រះរាជកិច្ចប្រោសលោះរបស់ព្រះ ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ។ ព្រះបន្ទូលដែលសន្យា អំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ មិនគ្រាន់តែជាការធានាថា ព្រះយេស៊ូវនឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញប៉ុណ្ណោះឡើយ តែក៏ជាការបញ្ជាក់ថា អ្វីផ្សេងទៀតដែលស្លាប់ និងប្រេះបែក (ជីវិត…
Read article