ការលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក
តែចូរកំឡាចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកជារាល់ថ្ងៃវិញ ក្នុងកាលដែលនៅតែហៅថា «ថ្ងៃនេះ»នៅឡើយ។ ហេព្រើរ ៣:១៣ បន្ទាប់ពីសុខភាពខ្ញុំមានការចុះខ្សោយកាន់តែខ្លាំង អស់រយៈពេល១សប្តាហ៍ ខ្ញុំក៏បានផ្តេកខ្លួនទៅលើសាឡុង។ ខ្ញុំមិនចង់គិតអំពីអ្វីទាំងអស់។ នរណាក៏ខ្ញុំមិនចង់និយាយរក។ សូម្បីតែការអធិស្ឋាន ក៏ខ្ញុំពិបាកធ្វើដែរ។ ការបាក់ទឹកចិត្ត និងការសង្ស័យបានគ្របសង្កត់ចិត្តខ្ញុំ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបើកទូរទស្សន៍មើល។ ខ្ញុំក៏បានមើលស្ពតផ្សាយពាណិជ្ជកម្មមួយ ក្នុងនោះ ខ្ញុំឃើញក្មេងស្រីម្នាក់និយាយទៅកាន់ប្អូនប្រុសរបស់នាងថា “ប្អូនជាជើងឯក”។ បន្ទាប់ពីនាងបន្តនិយាយលើកទឹកចិត្តគាត់ដូចនេះ ស្នាមញញឹមក៏បានលេចឡើងនៅលើផ្ទៃមុខគាត់។ ខ្ញុំក៏បានញញឹមជាមួយពួកគេផងដែរ។ រាស្ត្ររបស់ព្រះតែងតែជួបការបាក់ទឹកចិត្ត និងការសង្ស័យ ដែលនាំឲ្យពួកគេមានការលំបាកជាខ្លាំង។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៩៥ បានបញ្ជាក់ថា យើងអាចឮព្រះសូរសៀងព្រះ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរហេព្រើរបានដកស្រង់បទគម្ពីរនេះ ដើម្បីដាស់តឿនអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ឲ្យជៀសវាងការប្រព្រឹត្តខុសដូចពួកអ៊ីស្រាអែល កាលពួកគេកំពុងរស់នៅវិលវល់នៅក្នុងវាលរហោស្ថាន(ហេព្រើរ ៣:៧-១១)។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ចូរប្រយ័ត្នបងប្អូនអើយ ក្រែងមានពួកអ្នករាល់គ្នាណាមួយ មានចិត្តអាក្រក់ ដោយមិនជឿ ព្រមទាំងបោះបង់ចោលព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ”(ខ.១២-១៣)។ “ចូរកំឡាចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកជារាល់ថ្ងៃវិញ ក្នុងកាលដែលនៅតែហៅថា «ថ្ងៃនេះ»នៅឡើយ”(ខ.១២-១៣)។ ដោយសារសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងបានជាប់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងអាចពិសោធន៍នឹងកម្លាំង ដែលយើងត្រូវការក្នុងការស៊ូទ្រាំ គឺកម្លាំងដែលបានមកពីការលើកទឹកចិត្តគ្នា ក្នុងចំណោមអ្នកជឿព្រះ(ខ.១៣)។ ពេលណាអ្នកជឿណាម្នាក់មានការសង្ស័យ អ្នកជឿដទៃទៀត អាចផ្តល់ការលើកទឹកចិត្ត ឲ្យយល់ និងជឿច្បាស់ ហើយជួយឲ្យគាត់ជៀសចេញពីអំពើបាប។…
Read article