ធ្វើការល្អ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់
ដោយKimya Loder
December 4, 2022
ការអ្វីដែលត្រូវធ្វើក៏ដោយ ចូរធ្វើឲ្យអស់ពីចិត្ត ទុកដូចជាធ្វើថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ មិនមែនដល់មនុស្សទេ។ កូល៉ុស ៣:២៣ បណ្ឌិត រេបិកា លី ក្រាំភ្ល័រ(Rebecca Lee Crumpler) ជាជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅដំបូងបំផុត ដែលបានទទួលសញ្ញាប័ត្រសាលាពេទ្យ។ តែគាត់បានចែកចាយថា ក្នុងអំឡុងពេលនៃការរស់នៅពេញមួយជីវិត(ឆ្នាំ១៨៣១ ដល់១៨៩៥) គេមិនអើពើចំពោះគាត់ ហើយចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សគ្មានតម្លៃ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់នៅតែមានការប្តូរផ្តាច់ នៅក្នុងការព្យាបាលជំងឺ និងបំពេញគោលបំណងរបស់គាត់។ គាត់បានបញ្ជាក់ថា ទោះអ្នកខ្លះបានសម្រេចចិត្តវិនិច្ឆ័យគាត់ ផ្អែកទៅលើពូជសាសន៍ និងភេទរបស់គាត់ក៏ដោយ ក៏គាត់តែងតែមានការត្រៀមខ្លួនជាសម្រេច ដោយចិត្តក្លាហាន ដើម្បីទៅកន្លែងណាដែលគេត្រូវការឲ្យគាត់ជួយ ហើយគាត់ក៏បានបំពេញតួនាទី តាមការប្ដេជ្ញាចិត្តនេះ។ គាត់ជឿថា ការព្យាបាលជម្ងឺស្ត្រី និងកុមារ និងការពិនិត្យសុខភាពទាសករដែលមានសេរីភាពហើយ គឺជារបៀបដែលគាត់ធ្វើការបម្រើព្រះ។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ ដែលគាត់មិនបានទទួលការទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការ សម្រាប់ការប្រឹងប្រែងរបស់គាត់។ ទាល់តែជិត១សតវត្សរ៍ក្រោយមក ទើបគេទទួលស្គាល់គាត់ជាផ្លូវការ។ ជាញឹកញាប់ មនុស្សនៅជុំវិញយើងមើលរំលង មិនឲ្យតម្លៃ ឬមិនអបអរយើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រាជ្ញាក្នុងព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងថា ពេលណាព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅយើង ឲ្យធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ យើងមិនត្រូវស្វែងរកការសរសើរ ឬការទទួលស្គាល់ ពីលោកិយនោះឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរតែធ្វើកិច្ចការនោះអស់ពីចិត្ត ដូចជាធ្វើថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់(កូល៉ុស ៣:២៣)។ ពេលណាយើងផ្ដោតចិត្តទៅលើការបម្រើព្រះ សូម្បីតែកិច្ចការដែលពិបាកបំផុត ក៏យើងអាចសម្រេចបាន ដោយអំណរ ដោយជំនួយពីព្រះចេស្ដា និងការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មក យើងអាចឈប់ខ្វល់អំពីការទទួលស្គាល់របស់លោកិយ ហើយមានចិត្តកាន់តែស្រេកឃ្លានចង់បានរង្វាន់ ដែលមានតែព្រះអង្គទេ ដែលអាចប្រទានឲ្យបាន(ខ.២៤)។—KIMYA LODER
តើនៅពេលណា អ្នកមានអារម្មណ៍ថា គេមើលរំលងការល្អដែលអ្នកបានធ្វើ? តើអ្នកអាចបន្តយកព្រះជាទីមួយ នៅក្នុងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការត្រាស់ហៅទូលបង្គំ ឲ្យធ្វើការល្អថ្វាយព្រះអង្គ។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឱ្យផ្ដោតចិត្តទៅលើអ្វីដែលព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅឲ្យទូលបង្គំធ្វើ។
For further study, read Get Outside Work at DiscoverySeries.org/courses/get-outside-work/
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំពេញ : អេសេគាល ៤៧-៤៨ និង ១យ៉ូហាន ៣