ដ្បិតតើមានអ្នកណាអាចនឹងបរិភោគ ឬនឹងមានសេចក្តីអំណរជាជាងយើងនេះ? សាស្តា ២:២៥
ពេលដែលខ្ញុំមើលទៅហ្វូងមនុស្សកំពុងប្រជ្រៀតគ្នាចូលទៅក្នុងរថភ្លើង នៅពេលព្រឹក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ភាពធុញថប់នឹងការងារនៅព្រឹកថ្ងៃច័ន្ទ កំពុងតែរើឡើងទៀតហើយ។ ពេលខ្ញុំឃើញទឹកមុនក្រញូវ ដ៏ងោកងុយ របស់អ្នកដំណើរដែលកំពុងផ្តុំគ្នាយ៉ាងកកកុញក្នុងទូរថភ្លើង ខ្ញុំអាចនិយាយបានថា ក្នុងចំណោមពួកគេ គ្មាននរណាចង់ទៅធ្វើការទេ។ ភាពធុញថប់បានបង្ហាញចេញនៅលើផ្ទៃមុខពួកគេ ខណៈពេលដែលអ្នកខ្លះរុញគ្នា ដើម្បីរកកន្លែងឈរ ហើយមនុស្សកាន់តែច្រើនបានខំប្រជ្រៀតខ្លួនចូលថែមទៀត។ បន្ទាប់ពីនេះ ពួកគេនឹងទៅដល់កន្លែងធ្វើការ ដោយចិត្តធុញទ្រាន់ មួយថ្ងៃទៀត។
បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំថា កាលមួយឆ្នាំមុន រថភ្លើងមិនមានមនុស្សជិះ ដោយសារការបិទខ្ទប់ ក្នុងពេលជំងឺកូវីត១៩ កំពុងរាតត្បាត បានបណ្តាលឲ្យការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ មិនអាចប្រព្រឹត្តទៅជាធម្មតា។ កាលនោះ យើងថែមទាំងមិនអាចចេញទៅទិញអាហារ ហើយអ្នកខ្លះថែមទាំងនឹកកន្លែងធ្វើការទៀតផង។ តែឥឡូវនេះ យើងបានវិលត្រឡប់ទៅរកសភាពដើមស្ទើរតែទាំងស្រុង ហើយមនុស្សជាច្រើនបានវិលត្រឡប់ទៅធ្វើការនៅការិយាល័យ ជាធម្មតាវិញ។ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា “សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ” គឺជាដំណឹងដ៏ល្អ ហើយ “សកម្មភាពដែលយើងធ្វើដដែលៗ” គឺជាព្រះពរ!
ស្តេចសាឡូម៉ូនបានធ្វើការសន្និដ្ឋានស្រដៀងនេះផងដែរ បន្ទាប់ពីបានជញ្ជឹងគិត អំពីការងារដ៏ហត់នឿយប្រចាំថ្ងៃ ដែលហាក់ដូចជាគ្មានប្រយោជន៍(សាស្តា ២:១៧-២៣)។ នៅពេលខ្លះ កិច្ចការទាំងនោះហាក់ដូចជាមិនចេះចប់ “គ្មានន័យ” ហើយគ្មានប្រយោជន៍អ្វី(ខ.២១)។ តែបន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានដឹងថា ការដែលគ្រាន់តែអាចបរិភោគ ផឹក និងធ្វើការជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺជាព្រះពរមកពីព្រះហើយ(ខ.២៤)។
ពេលណាយើងមិនអាចធ្វើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃទៀត យើងអាចមើលឃើញតម្លៃរបស់សកម្មភាពដ៏សាមញ្ញទាំងនោះ។ ចូរយើងអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលយើងអាចបរិភោគ និងផឹក ហើយមានការស្កប់ចិត្ត នៅក្នុងការងារដ៏នឿយហត់របស់យើង ដ្បិតកិច្ចការទាំងនោះជាអំណោយមកពីព្រះអង្គ(៣:១៣)។—LESLIE KOH
តើមានព្រះពរដ៏សាមញ្ញណាខ្លះ ដែលអ្នកអាចអរព្រះគុណព្រះអង្គ នៅថ្ងៃនេះ? តើអ្នកអាចមានការលើកទឹកចិត្តដូចម្តេចខ្លះ សម្រាប់អ្នកដែលកំពុងត្រូវការជំនួយ ឬមិនអាចអរសប្បាយនឹងសកម្មភាពសាមញ្ញប្រចាំថ្ងៃ ក្នុងជីវិត?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ ជាធម្មតារបស់ទូលបង្គំ ទោះវាហាក់ដូចជាគួរឲ្យធុញទ្រាន់ នៅពេលខ្លះក៏ដោយ។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ព្រះពរនីមួយៗ ក្នុងជីវិត។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈ១ឆ្នាំ : ១របាក្សត្រ ២២-២៤ និង យ៉ូហាន ៨:២៨-៥៩
