លោកុប្បត្តិ ២៥:២៩-៣៤
សម័យ១យ៉ាកុបកំពុងតែស្លសំឡ នោះអេសាវមកពីវាលទាំងហេវ ក៏និយាយថា “សូមចែកសំឡក្រហមនោះឲ្យបងបរិភោគផង ដ្បិតបងហេវណាស់”។ លោកុប្បត្តិ ២៥:២៩-៣០
មានពេលមួយគេបានដឹកអាហារមានតម្លៃ១ពាន់ដុល្លា ទៅកាន់ម្ចាស់ផ្ទះម្នាក់ ដែលអាហារនោះរួមមាន បង្គាចាំបូ អាហារអារ៉ាប់សាវ៉ាម៉ា សាឡាត់ និងអាហារថ្លៃៗជាច្រើនទៀត។ ប៉ុន្តែ បុរសនោះមិនមានពិធីជប់លៀងទេ។ តាមពិត កូនប្រុសគាត់អាយុ៦ឆ្នាំជាអ្នកបញ្ជាទិញអាហារដ៏ច្រើនដូចនេះ។ តើរឿងនេះបានកើតឡើង ដោយរបៀបណា? បុរសជាឪពុកបានឲ្យកូនប្រុសគាត់លេងទូរស័ព្ទរបស់គាត់ មុនម៉ោងចូលគេង ហើយក្មេងប្រុសនោះក៏បានប្រើទូរស័ព្ទគាត់ បញ្ជាទិញអាហារថ្លៃៗពីភោជនដ្ឋានមួយចំនួនក្នុងទីក្រុង។ គាត់ក៏បានសួរកូនប្រុសគាត់ថា “ហេតុអ្វីកូនធ្វើដូចនេះ?”។ កូនប្រុសគាត់ដែលកំពុងពួននៅក្រោមភួយ ក៏បានឆ្លើយថា “កូនឃ្លាន”។ ដូចនេះ ការឃ្លានអាហារ និងភាពមិនទាន់គ្រប់អាយុរបស់ក្មេងប្រុសនេះ បានបណ្តាលឲ្យមានការខាតបង់ប្រាក់ជាច្រើន។
ប៉ុន្តែ ការស្រេកឃ្លានអាហាររបស់លោកអេសាវ បានបណ្តាលឲ្យគាត់ខាតបង់លើសពី១ពាន់ដុល្លា។ រឿងដែលបានចែងក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក២៥ បានចែងថា កាលគាត់កំពុងអស់កម្លាំង និងឃ្លានអាហារ គាត់ក៏បានប្រាប់ប្អូនប្រុសគាត់ថា “សូមចែកសំឡក្រហមនោះឲ្យបងបរិភោគផង ដ្បិតបងហេវណាស់”(ខ.៣០)។ លោកយ៉ាកុបជាប្អូនក៏បានឆ្លើយតប ដោយទាមទារលោកអេសាវ ឲ្យផ្ទេរអំណាចមរដករបស់បងច្បងមកឲ្យគាត់(ខ.៣១)។ អំណាចកូនច្បង គឺបានរាប់បញ្ចូលឋានៈពិសេសរបស់លោកអេសាវ ជាកូនច្បង ព្រះពរដែលព្រះទ្រង់សន្យាប្រទាន មរតកសម្រាប់កូនច្បង និងឯកសិទ្ធិក្នុងការធ្វើជាអ្នកដឹកនាំខាងវិញ្ញាណក្នុងគ្រួសារ។ ព្រោះតែចង់បំបាត់ការស្រេកឃ្លាន លោកអេសាវក៏បានបរិភោគអាហាររបស់លោកយ៉ាកុប ដោយការមើលងាយអំណាចមរតកនៃបងច្បង(ខ.៣៤)។
ពេលណាយើងជួបការល្បួង ឲ្យចង់បានអ្វីមួយ ចូរយើងកុំបណ្តោយឲ្យការស្រេកឃ្លាន ឬសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម ដឹកនាំយើងទៅរកការប្រព្រឹត្តខុស ឬអំពើបាបឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរយើងឈោងទៅរកព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ មានតែព្រះអង្គទេ ដែលអាចចម្អែតវិញ្ញាណយើង ដោយ “សេចក្តីល្អ”(ទំនុកដំកើង ១០៧:៩)។—Marvin Williams
តើអ្នកបានបណ្តោយឲ្យការល្បួងដឹកនាំអ្នក ទៅរកការខាតបង់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ នៅពេលណាខ្លះ? ហេតុអ្វីមានតែព្រះទេ ដែលអាចបំបាត់ការស្រេកឃ្លានដែលជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់អ្នកបាន?
ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ កុំឲ្យបណ្តោយខ្លួនទៅតាមការល្បួង ដោយលះបង់សេចក្តីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់ ដើម្បីបំពេញអារម្មណ៍ខ្លួនឯងនោះឡើយ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ចោទិយកថា ២៣-២៥ និង ម៉ាកុស ១៤:១-២៦
