នៅតែបន្តអធិស្ឋាន
១ថែស្សាឡូនិច ៥:១៦-២២ ចូរអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ។ ១ថែស្សាឡូនិច ៥:១៧ មានពេលមួយកូនស្រីខ្ញុំបានផ្ញើសារមកទូរស័ព្ទខ្ញុំថា នាងប្រឡងបានពិន្ទុ៨៤។ ពេលខ្ញុំកំពុងអានសាររបស់នាង ក្នុងទូរស័ព្ទរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំអាចដឹងថា កូនស្រីរបស់ខ្ញុំកំពុងមានចិត្តរំភើបរីករាយ។ កាលនោះ គាត់ទើបតែចាប់ផ្តើមចូលរៀនក្នុងថ្នាក់វិទ្យាល័យ ហើយកំពុងប្រើទូរស័ព្ទនៅម៉ោងសម្រាកបាយថ្ងៃត្រង់។ ក្នុងនាមខ្ញុំជាម្តាយ ខ្ញុំមានការសប្បាយចិត្តណាស់ គឺមិនគ្រាន់តែដោយសារកូនស្រីខ្ញុំទទួលបានលទ្ធផលល្អក្នុងការប្រឡងដ៏ពិបាកប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ដោយសារគាត់បានសម្រេចចិត្តទំនាក់ទំនងមកខ្ញុំ។ និយាយឲ្យខ្លី គាត់ចង់ចែកចាយដំណឹងដ៏ល្អនេះ ឲ្យខ្ញុំមានអំណរជាមួយគាត់ផងដែរ។ ពេលដែលខ្ញុំបានដឹងថា សារដែលគាត់បានផ្ញើមក បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានចិត្តរីករាយពេញមួយថ្ងៃ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានគិត អំពីអារម្មណ៍ដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះខ្ញុំ នៅពេលណាខ្ញុំឈោងទៅរកព្រះអង្គ។ តើព្រះអង្គមានព្រះទ័យរីករាយទេ នៅពេលដែលខ្ញុំនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គ? ការអធិស្ឋានគឺជាការសន្ទនាជាមួយព្រះ ហើយព្រះគម្ពីរប៊ីបបានបង្រៀនយើង ឲ្យបន្តអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះអង្គ (១ថែស្សាឡូន ៥:១៧)។ ការជជែកជាមួយព្រះអង្គ គឺបានរំឭកយើងថា ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើង ទាំងនៅពេលយើងសប្បាយរីករាយ ក៏ដូចនៅពេលដែលយើងពិបាកចិត្ត។ ទោះព្រះអង្គបានជ្រាបអំពីអ្វីៗទាំងអស់ហើយក៏ដោយ ការទូលថ្វាយរឿងរបស់យើងដល់ព្រះអង្គ មានប្រយោជន៍ចំពោះយើង ដោយនាំឲ្យយើងងាកមកផ្ដោតចិត្តទៅលើព្រះអង្គ និងគិតអំពីព្រះអង្គ។ បទគម្ពីរអេសាយ ២៦:៣ បានចែងថា “ឯអ្នកណាដែលមានគំនិតជាប់តាមទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងថែរក្សាអ្នកនោះ ឲ្យមានសេចក្តីសុខពេញខ្នាត ដោយព្រោះគេទុកចិត្តនឹងទ្រង់”។ យើងនឹងមានសន្តិភាពនៅក្នុងចិត្តយ៉ាងពេញលេញ ពេលណាយើងងាកមកផ្ដោតចិត្តទៅលើព្រះអង្គ។ ទោះយើងជួបរឿងអ្វីក៏ដោយ…
Read article
