Bill Crowder

You are here:
ការធ្វើឲ្យខ្លួនយើង មានលំនឹងឡើងវិញ

ពីរ​​​បី​ឆ្នាំ​មុន ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ គឺ​ម៉ាលេន(Marlene) បាន​មាន​​បញ្ហា​ត្រចៀក​ផ្នែក​ខាង​​ក្នុង ដែល​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​នាង​បាត់​បង់​លំនឹងខ្លួន​។ ពេល​ដែល​មាន​បញ្ហា​អ្វី​មួយ​ក្នុង​ត្រចៀក​របស់​នាង​បាន​រើ​ឡើង ដោយ​មិន​បាន​ឲ្យ​ដំណឹង​ ជា​មុន នាង​ក៏​មាន​ការ​វិល​មុខ។ នាង​មិន​អាច​អង្គុយ ឬ​ក្រោក​ឈរ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​បាន​ឡើយ ដោយ​សារ​អាការៈ​វិល​មុន​នោះ ហើយ​នាង​ត្រូវ​ផ្តេក​ខ្លួន​ជា​ប្រចាំ។ ទោះ​ជា​មាន​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​ខ្លាំង​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​នា​ង​នៅ​តែ​មិន​អាច​គេច​ផុត​ពី​អំណាច​នៃ​ការ​រំខាន របស់​បញ្ហា​ត្រចៀក​ខាង​ក្នុង​​ដដែល។ ក្នុង​នាម​ជា​មនុស្ស​ដែល​សកម្ម ម៉ាលេន​មាន​ភាព​នឿយ​ណាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង ចំពោះ​ស្ថាន​ភាព​ដ៏​អាក្រ​ក់នេះ។ ជួន​កាល​ជីវិ​ត​មនុស្ស​គឺ​មានលក្ខណៈ​ដូច​នេះ​ឯង។ ការ​អ្វី​ដែល​យើង​មិន​ច​ង់ឲ្យ​កើត​ឡើង បែរ​ជា​មក​រំខាន​សកម្ម ភាព​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​យើង ហើយ​យើង​ក៏​បាន​បាត់​បង់​លំនឹង។ ការ​រំខាន​នោះ ប្រហែល​ជា​ដំណឹង​​អាក្រក់ អំពី​ការ​បាត់​បង់​ការ​ងា​រធ្វើ ឬ​ជាលទ្ធ​ផល​ពិនិត្យ​សុខភាព​ដែល​ទទួល​បានពី​វេជ្ជបណ្ឌិត។ វា​ក៏​អាច​ជា​ការ​វាយ​ប្រហារ​នៃ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​យើង។ ពេល​មាន​ការ​រំខាន​ទាំង​នោះ លំនឹង​ខាង​ផ្លូវ​អារម្មណ៍​របស់​យើង​ទទួល​រង​កា​រវាយ​ប្រហារ ហើយ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​មិន​អាច​ឈរ​បាន​ទៀត​ទេ។ យើង​គួរ​ឆក់​យក​ឱកាស​ពេល​នោះ ដើម្បី​ងាក​បែរ​ទៅ​រក​ព្រះ។ ពេល​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ​ខ្លួន​កំពុង​បាត់​បង់​លំនឹង​ នោះ​ទ្រង់​អាច​ជួយ​យើង​បាន។ ទ្រង់​ប្រទាន​នូវ​ធន​ធាន​ខាង​វិញ្ញាណ ដើម្បី​ជួយ​ឲ្យ​យើង​អាច​ឈរ​មាំ​មួន។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ត្រូវ​ឲ្យ​យក​គ្រប់​គ្រឿង​សឹក​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​នឹង​ទប់​ទល់​ក្នុង​ថ្ងៃ​អាក្រក់​បាន រួច​កាល​ណា​បាន​តតាំង​សព្វ​គ្រប់​ហើយ នោះ​ឲ្យ​បាន​នៅ​តែ​ឈរ​មាំមួន​ដដែល”(អេភេសូ ៦:១៣)។ ពេល​បញ្ហានៃ​ជីវិត បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ដួល​ចុះ យើង​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​មាន​ភាព​នឿយ​ណាយ​ឡើយ។ យើង​នៅតែ​អាច​ឈរ​យ៉ាង​មាំមួន ដោយ​សារ​ទ្រង់​លើក​យើង​ឡើង​ ដោយ​ព្រះ​ចេស្តាទ្រ​ង់ និង​ការពារ​យើង ដោយ​គ្រឿង​សឹក​របស់​ទ្រង់។-Bill Crowder

Read article
ការប្រាថ្នាចង់ទៅផ្ទះ

ពេល​ដែល​កូន​របស់​យើង គឺ​ស្ទីហ្វិន នៅ​ក្មេង វា​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្ងាយ ទៅ​ចូល​រួម​កម្ម​វិធី​បោះ​ជំរុំ​រដូវ​ក្តៅ​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ។ ក្រោយ​មក នៅ​ក្នុង​សប្តាហ៍​នោះ យើង​ក៏​បាន​ទទួល​សំបុត្រ​មួយ​ច្បាប់​របស់​វា ដែល​សរសេរ​ថា “ជូន​ចំពោះ​អ្នក​ម៉ាក់ និង​លោក​ប៉ា ក្រោឌ័រ(Crowder)” ហើយ​វា​គ្រាន់​តែ​សរសេរ​យ៉ាង​ខ្លី​ថា “សូម​មក​ទទួល​យក​ខ្ញុំ​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ”។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ អ្វី​ដែល​ក្មេង​ម្នាក់​នេះ​មិន​បាន​គិត​ដល់​នោះ​ គឺ​សំបុត្រនេះ​ត្រូវ​បាន​ផ្ញើ​មក​អស់​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ ទំរាំ​តែ​ធ្លាក់​មក​ដល់​យើង ហើយ​យើង​ក៏​ត្រូវ​ចំណា​យ​ពេល​ជា​ច្រើន​ទៀត ដើម្បី​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទទួល​វា។ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​វា​ដែល​នៅ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ គឺ​វា​ប្រាថ្នា​ចង់​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ និង​ច​ង់​នៅ​ជា​ម៉ាក់ និង​ប៉ាវា ហើយ​ការ​នោះ​អាច​ជា​ការ​លំបាក​សម្រាប់​ក្មេ​ង​ៗ​ទាំង​ឡាយ។ ជួន​កាល ពេល​យើង​ពិចារណា​អំពី​លោកិយ​នេះ យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ដូច​ស្ទីហ្វិន​ដែរ។ គឺ​យើង​ងាយ​នឹង​គិត​ប្រាថ្នា​ចង់​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​យេស៊ូវ ហើយ​ប្រាថ្នា​ចង់​ទៅ​នៅ​ផ្ទះ​ដ៏​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច​របស់​យើង ក្នុង​ពេល​ឥឡូវ​នេះ​(សាស្តា ១២:៥) ដែល​នៅ​ទីនោះ​ យើង​បាន​“នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​”​(ភីលីព ១:២៣)។ ក្នុង​នាម​ជា​កូន​ព្រះ​(យ៉ូហាន ១:២) យើង​ដឹង​ថា លោកិយ​នេះ​នឹង​មែន​ជា​ផ្ទះ​ពិត​ប្រាកដ​របស់​យើង​ទេ។ ជា​ពិសេស នៅ​ពេល​ការ​តស៊ូ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង​ មាន​ការ​ពិបាក យើង​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​បែប​នោះ​ដែរ គឺ​មិន​ខុស​ពី​សាវ័ក​ប៉ុល​ទេ។ ពេល​សាវ័​កប៉ុ​លកំពុង​រង់​ចាំ​ការ​កាត់​ទោស ​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម គាត់​បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​របស់​គាត់​ថា “ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​បណ្តាល​ទាំង​សង​ខាង ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​ចេញ​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះគ្រីស្ទ ដែល​ល្អ​ជា​ជាង​នោះ​ផង”(ភីលីព ១:២៣)។ គាត់​ស្រឡាញ់​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ ប៉ុន្តែ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​គាត់​មួយ​ផ្នែក​ទៀត…

Read article
ការជ្រើសរើស និងផលវិបាក

សារមន្ទីរ​ទាស​ភាព​អន្ត​រជា​តិក្នុ​ងទី​ក្រុងលី​វឺពូល នៃ​ប្រទេស​អង់គ្លេ​ស ត្រូវ​បាន​គេចាំ​ថា​ ជាកា​រ​លប់​បំបាត់​ចោល​នូវ​ការ​យក​មនុស្ស​ប្រុស​ស្រី និងកុ​មារ​ធ្វើ​ជាទាស​ករ។ ទណ្ឌក​ម្ម​លើម​នុស្ស​គ្មាន​ទោសដែ​លបា​នប​ង់ថ្លៃ ​សំរាប់​មនុស្ស​លោភ​ទាំង​នោះ មើល​ទៅ​គួរ​ឱ្យ​រន្ឋត់ ប៉ុន្តែ ទណ្ឌ​កម្ម ​របស់​ពួក​គេមិ​ន​បានកំ​ណត់​ថ្លៃ​សោះឡើ​យ។ ចម្លាក់​នៅ​លើ​ជញ្ផាំង​សារ​ម​ន្ទីរ​មា​ន​នៅ​ពា​សពេញ​លើ​ជញ្ផាំង បាន​ឆ្លាក់ឡើងដោ​យ​លោក​ ហ្វ្រេឌឺ រីក ដូក្លាស់(Frederick Douglass) លោក​ជា​ទាសក​កាល​ពីមុ​ន និង​ជា​អ្នក​ទាម​ទា​ឱ្យមា​ន​សិទ្ឋម​នុស្ស​ដែរ។ នៅលើ​ចម្លាក់​និ​មួយ​ៗ​បា​នប្រា​ប់​ថា “គ្មាន​មនុស្ស​ណាអា​ច​ពាក់​ច្រវ៉ា​ក​នៅក​ជើង​គូក​ន​របស់​ខ្លួន​បាន​ឡើយ បើមិ​ន​ដូ​ច្នោះ​ទេ លទ្ឋ​ផ​លចុ​ង​ក្រោយ​បំ​ផុ​តច្រ​វ៉ាក់នោះឯង​នឹ​ង​ត្រូវ​​បាន​ពាក់​ជា​ប់ក​រ​បស់​ខ្លួន​ជា​មិ​នខា​ន​ឡើយ”។ ក្នុងទ​ង្វើដែ​ល​ធ្វើឱ្យ​អ្ន​ក​ណាម្នា​ក់​បា​ត់ប​ង់​សិទ្ឋិ​សេរី​ភាព នោះ​យើង​ក៏បា​ត់​បង់​សិ​ទ្ឋិសេ​រីភាព​ខ្លួន​យើ​ង​ដែរ។ លោក​សាវ័ក​ប៉ូល បាន​ពន្យល់​ប្រាប់​ពី​រឿង​នេះក្នុ​ងរបៀបផ្សេ​ងទៀ​ត នៅពេ​ល​ដែល​គាត់​បានស​រសេ​រ​សំបុត្រ ថា “កុំ​ឱ្យ​ច្រឡំឡើ​យ​នឹង​បញ្ឆោត​ព្រះមិ​ន​បា​នទេ ដ្បិត​ពូជ​ណាដែ​លម​នុស្ស​ព្រោះចុះ​ នោះ​នឹ​ងច្រូ​ត​បាន​ពូជ​នោះឯ​ង​វិញ”(កាឡាទី 6:7)។ ពាក្យ​របស់​លោ​កប៉ូ​ល​ទាំង​នេះ សរសេរ​ឡើង​ដើ​ម្បីដា​ស់តឿ​ន​យើង​រាល់​គ្នាថា ការ​ជ្រើស​រើស​របស់​យើង​សុទ្ឋ​តែ​មាន​ផ​លស្ន​ងទាំ​ង​អស់ រាប់​​ទាំង​ការ​ដែល​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះអ្ន​កដ​ទៃថែ​មទៀ​ត​ផង។ កាល​ណាយើ​ងបា​ន​ជ្រើ​សរើ​ស​ការ​ស្អប់ នោះ​សេចក្តី​ស្អប់​នឹង​ធ្លាប់​មក​លើ​យើង​ក្នុង​សណ្ឋាន​ជា​ផល​ស្នង​មក​វិញ ហើ​យ​យើង​មិ​ន​អាច​នឹ​កស្មា​ន​ដល់​ឡើយ។ លទ្ឋផ​ល​ដែល​ធ្លាក់​មក​លើ​ខ្លួន​រ​បស់​យើង​ គឺ​យើង​នៅ​ឆ្ងាយ​ពីអ្ន​ក​ដទៃ ចេះតែ​ខឹ​ង​ជាមួ​យ​ខ្លួ​នឯ​ង និងប្រសិទ្ឋិភា​ពប​ម្រើព្រះ​គ្រីស្ទក៏​ចេះតែ​ថ​យចុះ​ទៅ​ៗជា​ដរាប។ ផ្ទុយ​មក​វិញ ចូរ​ជ្រើស​រើស “កុំ​ឱ្យ​ណាយ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អឡើ​យ ដ្បិត​បើមិ​ន​រសាយ​ចិត្ត​ទេ នោះ​ដល់​កំណត់​យើង​នឹង​ច្រូត​បា​នហើ​យ… កាល​ណាយើ​ង​មាន​ឱ​កា​សនោះ​​ ត្រូវ​ធ្វើ​ល្អ​ដល់​ម​នុស្សទាំ​ង​អស់”(ខ.9-10)។—Bill Crowder

Read article
ការកើនឡើងនូវភាពប្រទូសរាយ

ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ថ្មី​ៗ​នេះ មាន​អ្នក​បំរើ​ការ​តាម​យន្ត​ហោះ​ម្នាក់​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ជើង​យន្ត​ហោះជា​ញឹក​ញាប់​ទេ។ ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​បា​ន​ឆ្លើយ​ថា ខ្ញុំបា​ន​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​ញឹក​ញាប់​មែន ហើយ​គាត់​បាន​សួរ​ទៀត​ថា“ក្នុង​ខែ​ថ្មី​ៗ​នេះ តើលោ​កចាប់​អារម្ម​ណ៍ថា​ នៅ​លើ​យន្ត​ហោះជាច្រើនមា​ន​មនុស្ស​ចេះ​តែរ​ករឿ​ងឈ្លោះ​ និង​ឈ្លាន​ពាន​លើ​អ្នក​ដទៃ កាន់​តែ​កើន​ឡើង​ៗ​ដែរ​ឬ​ទេ?” ខ្ញុំក៏​បា​នយ​ល់​ព្រម​ជាមួ​យនឹ​ង​គា​ត់​ពីរឿ​ង​នេះផ​ង​ដែ​រ។ ពួក​យើង​ក៏​បាន​បន្ត​ជជែក​គ្នា​ពី​អ្វីខ្លះដែ​លអា​ច​ជួយ​ដោះស្រា​យរឿ​ង​ហេតុ​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​នេះ​បា​ន។ មាន​កត្តា​ជា​ច្រើន​ដូច​ជា បង្កើន​កំ​លាំង​សន្តិ​សុខ តម្លើង​ថ្លៃជា​ងនេះ​ បន្ថែម​សេវា​កម្ម​បំរើ​ពី​បី​មុខ​ទៀត និង​បង្កើត​ការ​អាក់​អន់​ចិត្ត​ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ។ ជាក់ ​ស្តែងណា​ស់ ការ​សន្ទ​នារ​បស់​ពួក​យើ​ង​ ត្រូវ​បាន​អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​ម្នាក់​បាន​កាត់​ផ្តាច់ ដោយសារ​គាត់​ប្រកែក​មិន​ព្រម​អង្គុយ​កៅ​អី​របស់​ខ្លួន​ដែល​បានកំ​ណត់​រួច ពីព្រោះគា​ត់​ចូល ​ចិត្ត​អង្គុយ​កន្លែង​រប​ស់អ្ន​ក​ដទៃ​ជាកា​រប្រ​សើរ​ជាង! នៅ​ពេល​យើងរា​ល់​គ្នា ជួយ​ប្រទះ​នូវ​កំហឹង ​ហើយ​និង​ការ​រក​រឿង​ប្រទូស នោះ​អ្នក​ដើរ​តា​ម​ព្រះ​យេស៊ូវ​ត្រូវ​ខំ​ឱ្យក្លា​យ​ជា​អ្នក​សន្តិ​ភាព។ លោក​ប៉ូល​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​ទៅ​ឱ្យ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​រ៉ូម ដោយ​ការ​ជំរុញ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពី​ការ​នេះថា ​“ខាង​ឯ​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ឱ្យ​ខំ​នៅ​ជា​មេត្រីនឹ​ង​ម​នុស្ស​ទាំង​អស់​ចុះ បើ​សិន​ជា​បាន” (រ៉ូម 12:18)។ តើ​វា​មាន​អត្ថ​ន័យ​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច? ចំពោះ​រឿង​មួយ​នេះ វា​មាន​អត្ថ​ន័​យ​ថា យើង​គ្រប់​រូប​ត្រូវ​តែចេះ​គ្រប់​គ្រ​ង​នូវ​​អ្វីដែ​ល​យើងអា​ចគ្រ​ប់​គ្រង​បាន ​។ យើង​មិន​អាច​គ្រប់​គ្រ​ងនូ​វអាកប្ប​កិរិយា​របស់​អ្នក​ដទៃ​បាន​ឡើយ ប៉ុន្តែ​យើ​ងចេះ​គ្រប់​គ្រង​នូវ​ការ​តប​តរ​បស់​យើង​បាន។ នៅ​ពេល​ណាយើ​ងជួ​ប​ប្រទះ​នូវ​កំហឹង ឬ​អកប្ប​កិរិយា​សន្សំ​រឿង​ដែល​បាន​កើត​មាន​នៅជុំ​វិញ​យើង នោះ​យើ​ងអា​ច​បង្ហា​ញចេ​ញ​នូ​វចិ​ត្ត​មេត្រី​ភាព ដោយ​ការ​ឆ្លើយ​តប​យ៉ាង​គួរ​សម​ជា​មួយ​និង​កិរិយា​មាយាទស​ន្សំ​សុខ​។ ក្នុង​ន័យ​បែប​នេះ យើង​នឹង​បង្ហាញ​ឱ្យ​ឃើញ​នូវ​ឥរិយាបថ​រប​ស់ព្រះ​អ​ង្គស​ង្គ្រោះ​របស់​យើង​ ក្នុង​ពិភព​លោក​ដែល​ពោ​ពេ​ញទៅ​ដោយ​ការ​ប្រទូស​រាយ​យ៉ាង​ជោរ​ជន់ ។ –Bill Crowder

Read article
កុំឱ្យរវល់ពេក

នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​គ្រីស្មាស នោះ​ចូ​រស​ម្លឹង​មើ​លទៅ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។ សិស្សស​កល​វិ​ទ្យាល័យ​បាន​មក​ជួល​ផ្ទះ​ពីប្អូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​និង​ប្តី​រប​ស់នា​ង។ នៅ​យប់​​មួយ មាន​ចោរ​ម្នាក់​បាន​ប៉ុន​ប៉ង​គាស់​ផ្ទះ​។ ពេល​នោះ​ស្ត្រីវ័​យក្មេ​ងម្នាក់​ដែល​រស់ នៅ​ទីនោះបា​នទូរស័ព្ទ​ទៅ​ប៉ូលីស​ដើម្បី​ប្រាប់​ពួក​គេថា សកម្ម​ភាព​ទំលាយ​ផ្ទះ​ចូល​បាន​កំពុ​ងធ្វើ​ឡើ​ង ហើយ​សហការី​បាន​ឆ្លើយ​តប​ក្នុងរ​បៀប​ខុស​ពីធ​ម្មតា​ថា ៖ “អ្នក​ត្រូវទូ​រ​ស័ព្ទ​មក​ម្តង​ទៀត​នូវ​ពេល​ព្រឹក​ស្អែ​ក។ ឥឡូវ​នេះ​យើងកំពុង​ជាប់​រវ​ល់ពេ​ក​ណាស់​ហើយ”។ ចម្លើយ​នេះ មាន​ការ​រំខាន​មែន! ស្ត្រីវ័​យ​ក្មេង​ម្នាក់​នេះបា​នធ្វើ​ត្រូ​វ​ហើយ ដោយ​ទូរ​ស័ព្ទ​ទៅ​ប្រាប់ប៉ូលីស ប៉ុន្តែ ការ​អង្វរ​ករ​សុំជំ​នួយ​របស់​នាង ​ត្រូវ​បាន​គេ​បដិ​សេធ​ចោល​ ដោយ​នូវ​ហេតុ​ផល​មួយ​ចំនួន។ សេចក្តី​ព្រងើយ​កន្តើយ​ដូច​នេះ កំពុង​តែ​ធ្វើ​ឱ្យមា​ន​ការ​អន់ចិត្ត។ សូម្បី​យ៉ាង​នេះ​ក្តី សេចក្តី​ព្រងើយ​កន្តើ​យ នឹង​មិន​ដែល​កើត​ឡើង នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ចូល​ទៅ​កាន់​ព្រះ​ជាម្ចាស់​ដោយ​សេចក្តី​អធិស្ឋា​នឡើ​យ។ ជា​ធម្មតា យើង ​ប្រហែល​ជា​មិន​ធ្លាប់​មាន​អារម្មណ៍​ថា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់កំ​ពុង​ស្តាប់ ប៉ុន្តែ ទ្រង់​កំពុង​សន្តាប់ ។ ព្រះ​ជាម្ចាស់យ​ក​ព្រះទ័យ​ទុក​ដាក់ ហើយ​នឹង​ឆ្លើយ​តប។ ព្រះ​គម្ពី​ររំ​លឹក​យើងថា​ យើង​អាច​ទទួល​ការ​លួង​លោម តាម​ការ​ពិត​ទៅ​ព្រះ​ជាម្ចា​ស់រ​បស់​យើង​ខ្វាយ​ខ្វល់​យ៉ាង​ខ្លាំង នូវ​អ្វី​ដែល​ចិត្ត​របស់​យើង​ខ្វាយ​ខ្វល់​ដែរ ៖ “ព្រះយេ​ហូវ៉ា​ទ្រង់​គង់​នៅ​ជិត​ នឹងអស់អ្ន​ក​ដែលអំ​ពាវ​នាវ​ដល់​ទ្រង់ គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​អំពាវ​នាវ​ ដល់ទ្រង់​ដោយ​ពិត​ត្រង់” ទំនុក​ដំកើង 145:18។ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​អំពាវ​នាវ​ដល់​ទ្រង់ នោះ​យើង​នឹង​មិន​ដែល​ទទួល​បាន​ចម្លើយ​ មិន​យកចិ​ត្ត​ទុក​ដាក់​សោះ​ឡើយ ។ ជំនួស​ឱ្យកា​រ​ជៀស​ព្រះកា​យទ្រ​ង់​ចេញពេល​ដែ​លយើ​ង​ស្រែក​យំ​រក​ទ្រង់ គឺ​ព្រះ​វបិតា ​របស់​យើង ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌​គ​ង់​នៅ​ជិត​យើង​នៅពេ​លណា​យើ​ង​ត្រូវ​កា​រ​ទ្រង់​វិញ។ ទ្រង់​មិន​ដែល​នឹង​ជាប់​រវល់ ចំពោះ​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​កូន​ទ្រង់​ឡើយ…

Read article
និយាយពីរភាសា

តើ វា​អាច​ទៅរួ​ច​ទេ នៅ​ក្នុ​ង​សង្គម​មួយ​ដែល​​កើនឡើង​ផ្ទុយ​គ្នា ពី​ដំណឹង​ល្អ គឺ​កា​រប្រកាស​ដំណឹង​ល្អជាមួ​​យអ្ន​ក​ដែល​មិន​ចេះចែ​ក​ចាយ​ជំនឿរ​បស់​ខ្លួន? មាន​វិធី​មួយ​ទាក់​ទង​ជា​មួយ​ម​នុស្ស​ដែល​មិនធ្លាប់​ឮ​ដំណឹង​ល្អ​គឺ​ធ្វើយ៉ា​ងម៉េ​ច​បន្ស៊ី​នឹង​វប្បធម៌​របស់ពួ​ក​គេ ​តាម​លក្ខណៈ​ភាសាពី​រ។ យើង​ទាក់​ទង​តាម​របៀប​នេះ មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ជាង។ ដូច​ជា​យើង​ត្រូវ​ចេះ​ភ្លេង ពិភាក្សា​អំពី​ភ្លេង កុន កីឡា និង​ទូរទស្សន៍​ជា​ដើម ឧទាហរណ៍​ទាំង​នេះគឺ​ជាឱកាស​ចាប់​ផ្តើម​ទំនាក់​ទំន​ងជា​មួយ​ពួ​ក​គេ។ ប្រសិន​បើ​​​អ្ន​កស្រុកឮ​យើងនិ​យាយ​ភាសារ​បស់ពួ​ក​គេ ដោយ​មិន​មាក់​ងាយ ឬ​ចំអ​ក​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​នោះទេ​​​​ វា​ជា​ឱកាស​បើក​ទ្វារ​ឲ្យ​យើង​ចែ​កចា​យ​ដំណឹង​ល្អរ​ប​ស់​ព្រះគ្រីស្ទ ដែល​គ្មាន​ទីប​ញ្ចប់។ លោក​ប៉ុល​បាន​បង្ហាញគំរូ​នេះ តាម​រយៈ​គម្ពីរកិច្ចការ​១​៧។ នៅ​ពេល​លោក​ប៉ុល​ចុះ​ទៅ​អ៊ើរីយ៉ូស ក្នុង​ក្រុងអាថែន គាត់បា​នប្រ​កាស​យ៉ាង​មុត​មាំ ជាពិ​សេស​ទៅ​កាន់​អ្នក​មិន​ជឿ ដោយ​ដក​ស្រង់​សម្តី​កវី​និពន្ធ​ក្រិក​យោង​ទៅ​លើ​គុណត​ម្លៃខា​ងវិ​ញ្ញាណ ដែល​ពួក​គេ​អាចទំ​នាក់ទំ​នង​បាន។ លោក​ប៉ូល​មាន​ប្រសាស​ន៍ថា៖ «ដ្បិត​គឺ​ដោយសា​រ​ទ្រង់​ហើយ ដែល​យើង​រាល់​គ្នាបា​នរស់ កំរើក ​ហើយ​មាន​នៅ​ផង ដូ​ចជា​ពួ​កលើ​កកំ​ណាព្យ​ខ្លះ​រប​ស់អ្ន​ករា​ល់គ្នា ​បាននិ​យាយ​ដែរ​ថា​មនុ​ស្ស​យើង​ជាពូជ​​ព្រះ​ដែរ» (កិច្ចការ ១៧:២៨)។ ដូច​ជាលោ​កប៉ុល​បាន​លើក​ឡើងអំពី​ការ​ស្គាល់​វប្បធម៌​របស់​ពួក​គេ ដែល​យើង​អា​ចប​ញ្ជ្រាប​ដំណឹង​ល្អតា​មរ​យៈវ​ប្ប​ធម៌​ពួកគេ​បាន​ដោយ​ងាយ។ តើ​លោក​អ្នក​កំ​ពុង​តែនាំ​ដំណឹង​ល្អដ​ល់អ្ន​ក​ជិត​ខាង ឬក៏​ជាអ្ន​កបម្រើ​ដំណឹង​ល្អ? សូម​ព្យាយា​មធ្វើ​ជា​អ្នកនិ​យាយ​ពីរ​ភាសា។-Bill Crowder

Read article
សុវត្ថិភាពដ៏ពិតប្រាកដ

កំឡុង​ពេល​សង្រ្គាម​ត្រជាក់ ជា​សម័យ​កាល​ចលា​ចល​រវាង​មហា​អំណាច​ធំ​ៗ​ពីរ​នៅ​លើ​ពិភព​លោក​ នា​ពាក់ក​ណ្តាល​សតវត្ស​ទី​២០ គឺ​មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​រស់​នៅ​ក្រោម​ការ​គំរាម​កំហែង​របស់​អាវុធ​នុយ​ក្លេ​អ៊ែរ។ វា​ធ្វើ​​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ឃើញដ​ល់វិ​បត្តិ​មីស៊ីល​របស់​ប្រទេស​គុយ​បា នា​ឆ្នាំ​១៩៦២ យើង​គ្រប់​គ្នា​គិត​ថា អ្វី​ៗ​នឹង​ត្រូវ​រលាយ​សាបសូ​ន្យ។ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​ទើប​តែឈាន​ចូល​អាយុ១​១​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ។ អ្វី​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចង​ចាំជាង​គេ នោះ​គឺ​កា​រ​ជ្រួ​ល​ច្របល់​នៅ​សាលា​រៀន។ ពេល​ណា​ឮ​សម្លេង​កណ្តឹង​​រោទិ៍ យើង​ត្រូវ​ក្រា​ប​ក្រោ​ម​តុ ការពារ​ខ្លួន​ពី​គ្រាប់​បែក​អាតូមិក។ បើ​ខ្ញុំ​ក្រឡេក​មើល​ក្រោយ​វិញ វា​សរ​បញ្ជាក់​ថា គ្មាន​អ្វី​មួយ​អាច​ជួយ​សង្រ្គោះ​ខ្ញុំ​ពី​វាល​ពិឃាត​នៃ​អាវុធ​នុយ​ក្លេអ៊ែរ​ទេ។ វា​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​យល់​ច្រឡំអំ​ពី​សុវត្ថិភាព​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ។ ទោះបី​ជាពេល​នេះ យើង​មិន​បានទទួល​ការ​គំរាម​ដូច​ជា​ពេល​នោះ​ក្តី តែ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​នៅ​តែ​មាន ភាគ​ច្រើន​យើង​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ខាង​វិញ្ញាណ​​ទៅ​វិញ។ បទគម្ពីរ​អេ​ភេសូរ ៦:១២ រំលឹក​យើង​ថា «ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​តយុទ្ធ​នឹង​សាច់​ឈាម​ទេ គឺ​នឹង​ពួក​គ្រ​ប់គ្​រង ពួក​មាន​អំណាច និង​ពួក​ម្ចាស់នៃ​សេ​ចក្តី​ងងឹត​នៅ​លោកីយនេះ​វិញ ហើយទា​ស់នឹ​ង​អំណាច​អាក្រក់​ខាង​វិញ្ញាណ នៅ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពស់​ដែរ»។ វា​ពិត​ជា​បច្ចា​មិត្ត​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​មែន តែ​ព្រះ​ជាម្ចាស់​នៃ​យើង​នឹង​ការពារយើ​ងដោ​យសេ​ចក្តី​ស្រឡាញ់(រ៉ូម ៨:៣៥​, ៣៨-៣៩ ) ហើយ​អាវ​ក្រោះ​ជា​ប្រភព​ធនធាន​ខាង​វិញ្ញាណ​(អេភេសូរ ៦:១៣-១៧)។ ចំា​មើល​ថាតើ​ បាន​លទ្ធ​ផល​យ៉ាង​ណា​ដែរ។ ពេល​យើង​តយុទ្ធ​ជាមួ​យស​ត្រូ​វ​បែប​នេះ «គឺ​ក្នុង​សេចក្តី​ទាំង​នោះ យើង​ខ្ញុំ​វិសេស​លើស​ជាង​អ្នក​ដែល​មាន​ជ័យ​ជំនះទៅទៀ​ត ដោយ​សារ​​​ព្រះ​អង្គ​ដែលទ្រង់​ស្រឡាញ់​យើង»(រ៉ូម៨:៣៧)។ ព្រះ​បិតា​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​នឹង​ប្រទាន​ក្តី​សុខ​សាន្ត​ដ៏​ពិត​ដ​ល់យើង។-Bill Crowder

Read article
ទឹកជ្រោះ

ពេល ខ្ញុំ​នៅក្នុង​ប្រទេស​ប្រេ​ស៊ីល ខ្ញុំ​ទៅ​លេង​ជ្រោះអ៊ី​គូ​ហ្ស៊ូជាទឹក​ជ្រោះមួ​យ​ស្អាតជាង​គេនៅ​លើពិ​ភ​ព​លោក។ ខ្ញុំ​រំភើប​ចិត្ត​ណាស់​ពេល​បាន​ឃើញ​ទឹក​ជ្រោះ តែ​អ្វី​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំចា​ប់អារម្មណ៍​ជាង​គេ មិន​មែន​ជា​ទេសភាព​ទឹក​ជ្រោះ ឬ​ទឹក​ធ្លាក់​នោះទេ​ តែជា​សម្លេង​ទឹក​ធ្លាក់។ សម្លេង​ទឹក​ធ្លាក់​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំល​ង់​ស្មារតី ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍ថា​​ ខ្លួន​ខ្ញុំស្ថិ​ត​នៅក្នុ​ងស​ម្លេង​ទឹក​ជ្រោះ។ នេះជា​ប​ទ​ពិសោធន៍​ដ៏វិសេស​វិសាល ដែល​រំលឹក​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ដ៏​តូច​មួយ បើ​ប្រៀប​ធៀប​ទៅ​នឹង​ទឹក​​ជ្រោះ។ ក្រោយ​មក​ទៀត រូប​ភាព​នេះស្ថិត​នៅ​ជា​ប់​នៅ​​​ក្នុង​​គំនិត​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏គិ​តដ​ល់​បទ​គម្ពីរ​វិវរណៈ ១:១៥ កាល​លោក​យ៉ូហាន​នៅកោះ​ប៉ាតម៉ូស គាត់​និមិត្ត​ឃើញ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ដែ​លមា​ន​ព្រះជ​ន្មរ​ស់ឡើ​ង​វិញ។ លោ​កយ៉ូ​ហាន​ពិព៌ណនា​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះជន្ម​រ​ស់​ឡើង​វិញ​ ពេ​​ញ​ដោយ​សិរីរុង​រឿង​នៅ​ព្រះពស្ត​ និង​ព្រះ​កាយទ្រ​ង់។«ព្រះ​បាទ​ទ្រង់​ដូច​ជាល​ង្ហិន​រលីង ដែល​ភ្លឺ​ផ្លេក​ៗ ដូច​ជា​ដុត​ក្នុង​គុក​ភ្លើង ​ព្រះសូ​រសៀង​ទ្រង់​ដូ​ចជា​សូ​រនៃ​ទឹក​ច្រើន» (ខ១៥)។ ពេលនោះ​ ខ្ញុំមិ​ន​អាច​យល់​ពី​បទ​គម្ពី​រ​នេះ​ទេ រហូត​ទាល់​តែ​ខ្ញុំបាន​ទៅលេង​ទឹក​ជ្រោះអ៊ី​គូហ្ស៊ូ ហើយ ​សម្លេង​ទឹ​កធ្លាក់​ធ្វើ​អោយ​ខ្ញុំវិសេស​ជាង​គេ។ ពេល​ខ្ញុំ​ឮ​សម្លេង​ទឹក​ធ្លាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំដឹ​ងថា​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​តូច​មួយ ហើយ​រឹត​តែធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​យល់ច្បា​ស់ជា​ង​មុន ពេល​លោក​យ៉ូហាន​ឃើញ​ព្រះ​យេស៊ូវ គាត់​ដួល​សន្លប់​បា​ត់ស្មារតី​នៅ​ទៀប​ជើង​ព្រះ​យេស៊ូវ(ខ១៧)។ ខ្ញុំជឿថា​ ការពិ​ព៌ណនា​បែប​នេះជួ​យ​អ្នក​ស្វែង​យល់​កាន់​តែ​ច្បាស់​អំពី​ភាព​អស្ចារ្យ​របស់​វត្ត​មាន​ព្រះយេ​ស៊ូវ ហើយ​ជួយ​អ្នក​អោយចេះ​ថ្វា​យប​ង្គំ​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះដូ​ច​ជា​លោក​យ៉ូហាន​ដែរ។-Bill Crowder

Read article
ការដាក់ទុនសម្រាប់ ពេលអនាគត

លោក​ចេសិន បូញ(Jason Bohn) ជា​និស្សិត​ម្នាក់ ដែល​បាន​វាយ​កូន​ហ្គុល ចូល​រុន្ធ ដោយ​វាយ​ពី​ចម្ងាយ តែ​មួយ​ដង​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​គាត់​ក៏​ឈ្នះ​បាន​ប្រាក់​ជា​ច្រើន ។​​ មនុស្ស​ជា​​ច្រើន​បាន​ចាយ​វាយ​ខ្ជះ​ខ្ជាយ​ប្រាក់​ ដែល​ខ្លួន​រក​បាន តែ​លោក​បូញ​មិន​​មាន​គម្រោង​ដូចនេះ​ទេ ។​​ គាត់​ចង់​ក្លាយ​ជា​កីឡាករ​វាយ​កូន​ហ្គុល​អាជីព ដូចនេះ​ គាត់​បាន​ចំណាយ​ប្រាក់​​​នោះ ដើម្បី​ផ្គត់​ផ្គង់​ជីវភាព​ប្រចាំថ្ងៃ និងសម្រាប់​​ការ​ហ្វឹក​ហាត់​ ដើម្បី​ឲ្យ​ជំនាញ​វាយ​កូន​ហ្គុ​ល​រ​បស់​ខ្លួន កាន់​តែ​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ​ថែម​ទៀត ។​​ ប្រាក់​កាស​ទាំង​នោះ បាន​ក្លាយ​ជា​ទុន សម្រាប់​អនាគត​របស់​គាត់ គឺ​ជា​ទុន​ដែល​នាំ​​មក​នូវ​​ផល​ចំណេញ​ជា​ច្រើន នៅ​ពេល​គាត់​បាន​ឈ្នះ​ការ​ប្រកួត​ដ៏​ធំ​មួយ។ ​គាត់​​បាន​ធ្វើ​កា​រ​សម្រេច​​ចិត្ត​ដ៏​ឆ្លាត​វ័យ ​ដោយ​បាន​ដាក់​ទុនសម្រាប់​អនាគត​របស់​ខ្លួន ជា​ជាង​ចាយវាយ​ប្រាក់​នោះឲ្យ​អស់​។​ យ៉ាង​ណា​មិញ ព្រះ​​យេស៊ូវ​​ទ្រ​ង់​​បាន​​ត្រាស់​​ហៅ​​យើង ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដូចនេះ​ឯង ។​ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ផ្ទុក​ផ្តាក់​នឹង​យើង នូវ​ធនធាន ​ដូច​ជា ​ពេលវេលា សមត្ថភាព និង​ឱកាស​ជា​ដើម ហើយ​យើង​ត្រូវ​សម្រេច​ចិត្ត​​ប្រើ​ប្រាស់ធន​ធាន​ទាំង​នោះ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ។​ យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​​ឆក់​ឱកាស​ប្រើប្រាស់​ធនធាន​ទាំង​នោះ ជា​ទុន សម្រាប់​ពេល​អនាគត ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ​ខាង​មុខ ។​ ព្រះ​យេស៊ូវ​​បាន​មាន​បន្ទូល​អំពី​ការ​នេះ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ម៉ាថាយ ៦:២០ ថា “ត្រូវ​ប្រមូល​ទ្រព្យសម្បត្តិ ទុក​សំរាប់​ខ្លួន…

Read article
ការជំពាក់ការអរគុណ

លោក​ដេវ រ៉នដ៍លេត(Dave Randlett) គឺ​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់ ដែល​ខ្ញុំ​សូម​សម្តែង​ការ​អរគុណ​ ។ “តាម​រយៈ​គាត់ ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ​បាន​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ”។ ​លោក​ដេវ​បាន​លា​ចាក​លោក​ទៅ​នៅ​នគរស្ថាន​សួគ៌​នៅ​ខែ​តុលា ឆ្នាំ២០១០ ។​ គាត់​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ថែរ​បំប៉ន​ខ្ញុំ ​ពេលដែល​​ខ្ញុំ​ទើប​តែ​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ក្នុង​ពេល​​កំពុង​សិក្សា​នៅ​ស​កលវិទ្យាល័យ ។​ គាត់​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​លះ​បង់​ពេល​វេលា សម្រាប់​ខ្ញុំ​​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ថែម​ទាំង​បាន​ហ៊ាន​ប្រថុយ​នឹង​គ្រោះ​ថ្នាក់ ដោយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ឱកា​ស​រៀន​សូត្រ និង​រីក​លូត​លាស់ នៅ​ក្នុង​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ ។ លោក​ដេវ​​​ជា​ឧបករណ៍​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​ផ្តល់​ឱ​កាស​ឲ្យ​ខ្ញុំ បាន​ក្លាយ​​ជា​អ្នក​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​ពួក​និស្សិត និង​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​មួយ​ក្រុម​តន្រ្តី​​សកល​វិទ្យាល័យ ។​ និយាយ​រួម គាត់​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ និង​​ត្រៀម​ខ្លួន ដើម្បី​រស់​នៅ​ក្នុង​ជីវិត ដែ​ល​បង្រៀន​ព្រះ​បន្ទូ​ល​ព្រះ ។​ ខ្ញុំ​មាន​អំណរ ដោយ​បាន​សម្តែង​នូវ​ការ​អរគុណ ​ចំពោះ​គា​ត់​ជា​ច្រើន​លើក ។​ ខ្ញុំ​បា​ន​អរគុណ​លោក​ដេវ ដែល​មាន​ឥទ្ធិពល នៅ​ក្នុង​ជីវិ​ត​ខ្ញុំ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល មាន​ការ​ដឹង​គុណ ចំពោះ​លោក​អ័គីឡា​ និង​នាង​ព្រីស៊ីល ដែល​បាន​បម្រើ​ព្រះ​អម្ចាស់ ជា​មួយ​គាត់ ។​ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “គេ​បាន​ប្រថុយ​ជីវិត ​ដោយ​ព្រោះ​ខ្ញុំ មិន​មែន​តែ​ខ្ញុំ​ដែល​អរគុណ​ដល់​គេ​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ទាំង​ពួក​ជំនុំ​សាសន៍​ដទៃ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ថែម​ទៀត”(រ៉ូម ១៦:៤)។ អ្នក​ក៏​ប្រហែល​ជា​មាន​មនុស្ស នៅ​ក្នុង​ជីវិ​តរបស់​​អ្នក…

Read article