ក្លិនក្រអូបដែលធ្វើឲ្យនឹកចាំ
ដ្បិតយើងខ្ញុំជាក្លិនក្រអូបនៃព្រះគ្រីស្ទដល់ព្រះ។ ២កូរិនថូស ២:១៥ ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកចូលចិត្តញាំកាហ្វេ តែពេលណាខ្ញុំបានហិតក្លិនគ្រាប់កាហ្វេតែបន្តិច ខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ថាធូរស្បើយក្នុងចិត្ត ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំក៏បាននឹកឃើញអនុស្សាវរីយដ៏ក្រៀមក្រំផងដែរ។ កាលកូនស្រីវ័យជំទង់របស់ខ្ញុំ ឈ្មោះមែលីសា(Melissa) កំពុងរៀបចំបន្ទប់គេងរបស់នាង តាមចំណងចំណូលចិត្ត នាងបានយកចានគោមមួយមក ដាក់គ្រាប់កាហ្វេចូលពេញ ដើម្បីបង្ហើរក្លិនឈ្ងុយរបស់វាក្នុងបន្ទប់គេងរបស់នាង។ ជីវិតរបស់មែលីសានៅលើផែនដី បានបញ្ចប់ជិត២ទសវត្សរ៍ហើយ ដោយសារគ្រោះថ្នាក់រថយន្ត ពេលនាងមានអាយុ១៧ឆ្នាំ តែយើងនៅតែរក្សាទុកចានគោមដាក់កាហ្វេនោះ នៅក្នុងផ្ទះយើង។ ក្លិនរបស់វាបានបន្តធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំ អំពីពេលដែលមែលីសាកំពុងរស់នៅជាមួយយើង។ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា ក្លិននាំឲ្យមានការនឹកចាំ។ កណ្ឌគម្ពីរបទចម្រៀងសាឡូម៉ូនបានចែងអំពីក្លិន ដែលជានិមិត្តរូបនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ រវាងបុរស និងស្ត្រីមួយគូរ(មើល ១:៣ ៤:១១,១៦)។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរហូសេ ការអត់ទោសរបស់ព្រះ សម្រាប់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល គឺប្រៀបបាននឹង ក្លិននៅព្រៃល្បាណូន(ហូសេ ១៤:៦)។ ហើយការដែលនាងម៉ារាបានចាក់ប្រេងក្រអូប ពីលើព្រះបាទព្រះយេស៊ូវ បាននាំឲ្យមានក្លិនក្រអូបសាយភាពពេញផ្ទះរបស់នាង និងបងប្អូននាង(យ៉ូហាន ១២:៣) ជាការឆ្លុះបញ្ចាំងជាមុន អំពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ(មើល ខ.៧)។ សេចក្តីបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ អំពីក្លិនក៏អាចជួយក្រើនរំឭកយើង ឲ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្ន នៅក្នុងការរស់នៅ ធ្វើជាទីបន្ទាល់នៃសេចក្តីជំនឿ ដល់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនយើង។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបកស្រាយថា “ដ្បិតយើងខ្ញុំជាក្លិនក្រអូបនៃព្រះគ្រីស្ទដល់ព្រះ នៅក្នុងពួកមនុស្សដែលកំពុងតែបានសង្គ្រោះ ហើយក្នុងពួកអ្នកដែលកំពុងតែវិនាសទៅដែរ”(២កូរិនថូស…
Read article
