Jennifer Benson Schuldt

You are here:
ការអស្ចារ្យនៃថ្ងៃណូអែល

ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើវិញ ដោយ​ចាត់​ព្រះរាជបុត្រា​ទ្រង់​ឲ្យ​មក មាន​រូបអង្គ​បែបដូចជា​សាច់ឈាម ដែល​តែងតែមាន​បាប ហើយដោយ​ព្រោះ​អំពើបាប ក៏​កាត់ទោស​អំពើបាប​នៅក្នុង​សាច់ឈាម។ រ៉ូម ៨:៣ នៅកន្លែង​លក់​របស់​របរ​ចាស់​ៗ ដែល​គេ​លែង​ត្រូវការ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​តុក្កតា​រឿង​កំណើត​ព្រះយេស៊ូវ​មួយ​ឈុត នៅក្នុង ក្រ​ដាស់​ឡាំង​កំពិត​មួយ។ ពេល​ខ្ញុំ​រើស​តុក្កតា​ព្រះ​ឱរស​យេស៊ូវ​ ខ្ញុំ​កត់សំគាល់​ឃើញ​ថា គេ​បាន​ឆ្លាក់រូប​តុក្កតា​នោះ យ៉ាង​លម្អិត​ល្អ​ណាស់។ តុក្កតា​នោះ​មិនមែន​ជា​តុក្កតា​ទារក​ដែល​មាន​សំពត់​រំ​ជុំវិញ​ខ្លួន នៅសល់​តែ​មុខ ដែល​មាន​ភ្នែក​បិទ​នោះ​ទេ តែ​ជា​តុក្កតា​ដែល​មាន​ភ្នែក​បើក និង​មាន​សំពត់​រំ​តែ​ពាក់កណ្តាល ដោយមាន​ដៃ​លាតសន្ធឹង ប្រអប់​ដៃ​ចំហ និង​ម្រាម​ដៃ​លាត។ មើលទៅ​រូប​នោះ​ហាក់ដូចជា​កំពុង​និយាយ​មក​ខ្ញុំ​ថា “ខ្ញុំ​នៅ​ទីនេះ​ហើយ!” តុក្កតា​នោះ​គ្រាន់​តែ​ជា​រូប​តាំង​លម្អ ដែល​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​អស្ចារ្យ​នៅ​ថ្ងៃ​ណូអែល ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ព្រះរាជបុត្រា ឲ្យ​យាងចុះ​មក​ផែនដី ដោយ​យកកំណើត​ជា​មនុស្ស។ ពេល​ដែល​ព្រះ​ឱរស​យេស៊ូវ​បាន​ចម្រើន​វ័យ​ធំឡើង ព្រះហស្ត​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​កាន់​ព្រះគម្ពីរ​សញ្ញាចាស់ ហើយក៏​បាន​ធ្វើការ​ជាជាង​ឈើ មុន​ពេល​ព្រះរាជកិច្ច​របស់​ព្រះអង្គ​ចាប់ផ្តើម។ ព្រះហស្ត​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​បោះជំហាន​យាង​ពី​កន្លែង​មួយ​ទៅ​កន្លែង​មួយ ដើម្បី​បង្រៀន និង​ប្រោស​ឲ្យ​ជា។ នៅ​ចុងបញ្ចប់​នៃ​ព្រះជន្ម​ព្រះអង្គ ព្រះហស្ត និង​ព្រះបាទ​របស់​ព្រះអង្គ ត្រូវ​គេ​ដំដែកគោល​ជាប់នឹង​ឈើឆ្កាង​រហូត​ព្រះអង្គ​សុគត។ ដូចនេះ ព្រះវរបិតា​បាន “ចាត់​ព្រះរាជបុត្រា​ទ្រង់​ឲ្យ​មក មាន​រូបអង្គ​បែបដូចជា​សាច់ឈាម ដែល​តែងតែមាន​បាប ហើយដោយ​ព្រោះ​អំពើបាប ក៏​កាត់ទោស​អំពើបាប​នៅក្នុង​សាច់ឈាម” រ៉ូម ៨:៣។ បើ​យើង​ទទួលយក​ការ​ប្រោស​លោះ​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​ ដែល​បាន​បង់ថ្លៃ​លោះ​យើង​ឲ្យ​រួចពី​បាប…

Read article
ប្រើពាក្យសម្តីរបស់អ្នក ដើម្បីបម្រើព្រះ

អញ​នឹង​នៅជា​មួយ​នឹង​មាត់​ឯង ព្រមទាំង​បង្រៀន​សេចក្តី​ដែល​ឯង​ត្រូវ​និយាយ​ផង។ និក្ខមនំ ៤:១២ ចាប់តាំងពី​ពេល​ដែល​លី​សា(Lisa)មាន​អាយុ៨ឆ្នាំ គាត់​បាន​បញ្ហា​និយាយ​ត្រដិត ហើយ​ខ្លាច​ការ​ជួបជុំ​ក្នុង​សង្គម ដែល​តម្រូវឲ្យ​គាត់​និយាយ​ជាមួយ​អ្នកដទៃ។ តែ​ក្រោយមក គ្រូពេទ្យ​ព្យាបាល​ក៏បាន​ជួយ​នាង​ឲ្យ​ជម្នះ​បញ្ហា​ប្រឈម​នេះ ហើយ​នាង​ក៏បាន​សម្រេចចិត្ត​ប្រើ​សម្លេង​របស់​នាង ដើម្បី​ជួយ​អ្នកដទៃ។ នាង​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ស្ម័គ្រចិត្ត​ធ្វើការ​ជា​អ្នក​ប្រឹក្សា​ផ្លូវចិត្ត​តាម​ទូរស័ព្ទ។ លោក​ម៉ូសេ​ក៏​ត្រូវ​ប្រឈមមុខ​ដាក់​ការ​ព្រួយបារម្ភ​របស់​គាត់ អំពី​បញ្ហា​នៃ​ការ​និយាយ​ស្តី​របស់​គាត់ ដើម្បីឲ្យ​គាត់​ដឹក​នាំ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​ចេញពី​ភាពជា​ទាសករ។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​បង្គាប់​គាត់ ឲ្យ​ទៅ​ជួប​ស្តេច​ផា​រ៉ា​ន តែ​លោក​ម៉ូសេ​បាន​បដិសេធន៍ ព្រោះ​គាត់​មិន​មានទំនុក​ចិត្ត​លើ​សមត្ថភាព​របស់​គាត់​ក្នុង​ការ​និយាយ(និក្ខមនំ ៤:១០)។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ជំរុញចិត្ត​គាត់ ដោយ​សួរ​គាត់​ថា តើន​រណា​បង្កើត​មាត់​មនុស្ស? បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ​ក៏​ធានា​ដល់​គាត់ ដោយ​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ឯង​ទៅ​ឥឡូវ​ចុះ អញ​នឹង​នៅជា​មួយ​នឹង​មាត់​ឯង ព្រមទាំង​បង្រៀន​សេចក្តី​ដែល​ឯង​ត្រូវ​និយាយ​ផង”(ខ.១១-១២)។ ការ​ឆ្លើយតប​របស់​ព្រះ​បាន​រំឭក​យើង​ថា ព្រះអង្គ​អាច​ធ្វើការ តាមរយៈ​យើង ដោយអំណាច​ចេស្តា ទោះ​យើង​មាន​សមត្ថភាព​កំរិត​ណាក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ទោះ​យើង​បានដឹង​ដូចនេះ ហើយក៏​ចាំ​នៅក្នុង​ចិត្ត ក៏​នៅតែ​ពិបាកអនុវត្ត​តាម។ លោក​ម៉ូសេ​បាន​បន្ត​ជួប​ការ​លំបាក និង​ទូល​អង្វរ​ព្រះ ឲ្យ​ចាត់​នរណា​ម្នាក់​ឲ្យ​ទៅ​ជំនួស​គាត់(ខ.១៣)។ ដូចនេះ ព្រះ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​លោក​អើរ៉ុន ដែល​ជា​បងប្អូន​គាត់ ទៅជាមួយ​គាត់(ខ.១៤)។ យើង​ម្នាក់​ៗ​អាច​ប្រើ​ពាក្យ​សម្តី ក្នុង​ការ​និយាយ ឬ​សរសេរ ដើម្បី​ជួយ​អ្នកដទៃ។ យើង​ប្រហែល​មានការ​ភ័យខ្លាច។ យើង​ប្រហែល​មាន​អារម្មណ៍​ថា មិន​មាន​សមត្ថភាព ឬ​មិន​ដឹង​ថា ត្រូវ​ប្រើ​ពាក្យ​អ្វី​ក្នុង​ការ​និយាយ។…

Read article
ទំនុកចិត្តក្នុងពេលរង់ចាំ

នោះ​អញ​នឹង​ប្រោស​ឯង​រាល់គ្នា ហើយនឹង​ធ្វើ​សំរេច​ដល់​ឯង​រាល់គ្នា តាម​ពាក្យ​ល្អ​របស់​អញ។ យេរេមា ២៩:១០ កាល​កូនស្រី​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​សត្វ​ក្តាម​មួយ​គូរ​ជាអំណោយ សម្រាប់​ចិញ្ចឹម នាង​ក៏បាន​យក​ដីខ្សាច់​ដាក់​ចូលក្នុង​ទូកញ្ចក់ ដើម្បីឲ្យ​សត្វ​ក្តាម​អាច​ជីក​រន្ធ។ នាង​បាន​ដាក់​ទឹក អាហារ​ប្រូតេអ៊ីន និង​កំទេច​បន្លែ ឲ្យ​ពួក​វា​ស៊ី​កម្សាន្ត​សប្បាយ។ ពួក​វា​ហាក់ដូចជា​មានការ​សប្បាយចិត្ត ក្នុង​ការរស់នៅ​ក្នុង​ទូកញ្ចក់​នោះ ដូចនេះ យើង​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេល​ដែល​ថ្ងៃមួយ ពួក​វា​ក៏បាន​បាត់ខ្លួន។ យើង​ស្វែងរក​ពួក​វា​គ្រប់​ទីកន្លែង។ ទីបំផុត យើង​ក៏បាន​ដឹង​ថា ពួក​វា​ទំនងជា​កំពុងតែ​កប់​ខ្លួន​នៅក្នុង​ដីខ្សាច់ ប្រហែល​ពីរ​ខែ ក្នុង​ការ​សកសម្បក​ខាងក្រៅ​របស់​ពួក​វា។ យើង​បាន​រង់​ចាំ​ពីរ​ខែ ហើយ​មួយ​ខែ​ទៀត នៅតែ​មិនឃើញ​ពួក​វា​ចេញ​មក​ទៀត ដូចនេះ ខ្ញុំ​ចាប់ផ្តើម​បារម្ភ​ខ្លាច​ពួក​វា​ងាប់។ ពេល​យើង​រង់ចាំ​កាន់តែ​យូរ ខ្ញុំ​ក៏​កាន់តែ​មានចិត្ត​អន្ទះសា​។ ទីបំផុត សញ្ញា​នៃ​ជីវិត​ក៏បាន​លេចឡើង នៅពេល​ដែល​ពួក​វា​ចេញពី​ក្នុង​ដីខ្សាច់​មក។ ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា កាល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ត្រូវ​​និរទេស ក្នុង​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន តើ​ពួក​គេ​មានការ​សង្ស័យ​ថា បទ​ទំនាយ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់ប្រទាន​ពួក​គេ នឹង​បានសម្រេច​ឬទេ? តើ​ពួក​គេ​មានការ​សង្ស័យ​ថា ពួក​គេ​នឹង​រស់នៅ​ទីនោះ​ជា​រៀង​រហូត​ឬ? ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​តាមរយៈ​ហោរា​យេរេមា​ថា “អញ​នឹង​ប្រោស​ឯង​រាល់គ្នា ហើយនឹង​ធ្វើ​សំរេច​ដល់​ឯង​រាល់គ្នា តាម​ពាក្យ​ល្អ​របស់​អញ ដោយធ្វើ​ឲ្យ​ឯង​រាល់គ្នា​វិល​មក​ឯ​ទីនេះ​វិញ”(យេរេមា ២៩:១០)។ ជា​ការពិត​ណាស់ ៧០ឆ្នាំក្រោយ​មក ព្រះ​ទ្រង់​បណ្តាល​ចិត្ត​អធិរាជ​នៃ​ចក្រភព​ពើ​ស៊ី ឲ្យ​អនុញ្ញាត​ជនជាតិយូដា​វិលត្រឡប់​មក​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម និង​ជួសជុល​ព្រះវិហារ​ឡើងវិញ(អែសរ៉ា ១:១-៤)។…

Read article
ងាកទៅរក ពេលមានការឈឺចាប់

ទោះ​បើ​យ៉ាងនោះ គង់តែ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​រង់ចាំ​ឱកាស នឹង​ផ្តល់​ព្រះគុណ​ដល់​ឯង​រាល់គ្នា​ដែរ។ អេសាយ ៣០:១៨ នៅ​វិទ្យាល័យ​ដែល​ជែក(Jack)ទៅរៀន នរណា​ក៏​កោតសរសើរ​អាកប្ប​កិរិយា​របស់​គាត់ ដែល​មាន​ភាព​រោះរាយ និង​មាន​ជំនាញ​ជិះ​ក្តារ​ស្គី​យ៉ាង​ប៉ិនប្រសប់។ គាត់​ជិះ​ក្តារ​ស្គី​ចុះ​ទួល​រួច​ឡើង​វិញ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​គាត់​ផ្លោង​​ឡើង​ខ្ពស់​ផុត​ពី​ដី ដោយ​ចិត្ត​សប្បាយ​រីករាយ​បំផុត ដោយ​ដៃ​ម្ខាង​កាន់​ក្តារ​ស្គី ហើយ​ម្ខាង​ទៀត​ទប់ខ្លួន​ឲ្យ​នឹង។ ជែក​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ដើរ​តាម​ព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ចាប់ផ្តើម​ទៅ​ចូលរួម​កម្មវិធី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ ក្នុង​ព្រះវិហារ​មួយ ក្នុង​តំបន់​ដែល​គាត់​រស់នៅ។ ទំ​រាំ​តែ​គាត់​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​​ គាត់​បាន​អត់ទ្រាំ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក​ក្នុង​គ្រួសារ​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​បាន​ប្រើ​ថ្នាំញៀន ដើម្បី​បំបាត់​ការ​ឈឺ​ចាប់។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​បន្ទាប់ពី​គាត់​បាន​ប្រែចិត្ត​ជឿ​ព្រះ អ្វីៗ​ហាក់​ដូចជា​មានដំណើរ​ការ​ល្អ។ ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំក្រោយ​មក គាត់​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ប្រើ​ថ្នាំញៀន​ឡើង​វិញ។ ដោយ​គ្មាន​អន្តរាគមន៍ និង​ការ​ព្យាបាល​ត្រឹមត្រូវ ទី​បំផុត​គាត់​ក៏បាន​ស្លាប់​ដោយសារ​ការប្រើ​ថ្នាំញៀន​លើស​កំរិត។ ពេល​ដែល​យើង​ជួប​ការ​លំបាក យើង​ងាយ​នឹង​វិលត្រឡប់​ទៅ​រក​អ្វី​ដែល​យើង​ធ្លាប់ធ្វើ​កាលពីមុន។ ពេល​ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​មានការ​ថប់បារម្ភ អំពី​ការវាយប្រហារ​របស់​ចក្រភព​អាសស៊ើរ ក្នុង​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ខាងមុខ ពួក​គេ​ក៏បាន​លូន​វា​ទៅ​សុំ​ជំនួយ​ពី​ជនជាតិ​អេស៊ីព្ទ ដែល​ជា​អតីត​មេ​ទាសករ ដែល​ធ្លាប់​ជិះជាន់​ពួក​គេ​(អេសាយ ៣០:១-៥)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បើក​សម្ដែង​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ជាមុន​ថា ទង្វើ​នេះ​នឹង​នាំឲ្យ​អន្តរាយ​មិនខាន តែ​ព្រះអង្គ​នៅ​បន្ត​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​ពួក​គេ ទោះ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើការ​សម្រេចចិត្ត​ខុស​ក៏ដោយ។ ហោរា​អេសាយ​បាន​បង្ហាញ​ព្រះទ័យ​របស់​ព្រះអង្គ ដោយ​ប្រកាស​ទៅកាន់​ពួក​គេ​ថា “ទោះ​បើ​យ៉ាងនោះ គង់តែ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​រង់ចាំ​ឱកាស នឹង​ផ្តល់​ព្រះគុណ​ដល់​ឯង​រាល់គ្នា​ដែរ ហើយ​ទោះ​បើ​យ៉ាងនោះ​ក៏ដោយ គង់តែ​ទ្រង់​នឹង​ចាំ​ឯង​លើក​ដំកើង​ទ្រង់​ឡើង ដើម្បីឲ្យ​ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​អាណិត​មេត្តា​ដល់​ឯង”(ខ.១៨)។ នេះ​ជា​ព្រះទ័យ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​យើង ទោះ​យើង​បានសម្រេច​ចិត្ត​ងាក​ចេញពី​ព្រះអង្គ ទៅ​រក​ជំនួយ​ផ្សេង ដើម្បី​បំបាត់​ការឈឺចាប់​របស់​យើង​ក៏ដោយ។…

Read article
រឹងមាំដូចដែក

នៅ​ថ្ងៃនេះ​អញ​បាន​តាំង​ឯង​ឡើង ទុកជា​ទីក្រុង​ត្រៀម​ដោយ​គ្រឿង​ចំបាំង ជាស​សរ​ដែក ហើយ​ជា​កំផែង​លង្ហិន។ យេរេមា ១:១៨ គេ​បាន​ទទួលស្គាល់​ថា សត្វ​កញ្ចែ​ដែក​មាន​សម្បក​ខាងក្រៅ​ដ៏​រឹងមាំ ដែល​អាច​ការពារ​ខ្លួន​វា ឲ្យ​រួចផុត​ពី​សត្វ​ដទៃ​ដែល​ចង់​ស៊ី​វា​ជា​អាហារ។ ទោះ​ជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ សម្បក​របស់​វា​មាន​កម្លាំង​ដ៏​អស្ចារ្យ ដែល​អាច​ធន់​នឹង​សំពាធ។ ពេល​ដែល​មាន​អ្វី​សង្កត់ពីលើ​សម្បក​របស់​វា សម្បក​ដ៏​រឹង​នោះ​ក៏បាន​យឺត ជាជាង​ប្រេះ​បែក នៅត្រង់​សន្លាក់​របស់​វា។ ខ្នង​របស់​វា​រាបស្មើ ហើយ​ទាប ដែល​ជួយ​ឲ្យ​វា​ធន់​នឹង​ការ​ប្រេះ​បែក។ អ្នក​វិទ្យាសាស្រ្ត​បាន​ធ្វើតេស្ត​មក​លើ​សម្បក​របស់​វា ហើយ​រក​ឃើញថា សម្បក​វា​អាច​ទប់​ទម្ងន់​សង្កត់ ដែល​ធ្ងន់ជាង​ទម្ងន់​ខ្លួន​វា ៤ម៉ឺន​ដង។ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​សត្វល្អិត​នេះ​ឲ្យ​មាន​ភាពរឹងមាំ​យ៉ាងណា នោះ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ប្រទាន​ភាព​អត់ធន់​ដល់​លោក​យេរេមា​ផង​ដែរ។ ​ហោរា​រូប​នេះ​បាន​ទួល​រង​សម្ពា​ធ​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ ពេល​ដែល​គាត់​ប្រកាស​ព្រះរាជសារ ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​មិន​ពេញចិត្ត ដូចនេះ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​សន្យា​ថា ​ព្រះអង្គ​នឹង​ធ្វើឲ្យ​គាត់ មាន​ភាពរឹងមាំ ដូច “សរសរ​ដែក និង​កំផែង​លង្ហិន​”(យេរេមា ១:១៨)។ ទម្ងន់​សង្កត់​ដ៏​ធ្ងន់​នោះ មិនបាន​ធ្វើឲ្យ​​លោក​ហោរា​សំប៉ែត ខ្ទេចខ្ទី ឬុ​លិចលង់​នោះ​ឡើយ។ ព្រះបន្ទូល​ដែល​គា​ត់​ប្រកាស នឹង​ឈរ​នៅ​យ៉ាង​រឹងមាំ ដោយសារ​ព្រះវ​ត្ត​មាន និង​អំណាច​ជួយ​សង្រ្គោះ​របស់​ព្រះ។ ពេញ​មួយ​ជីវិត​របស់​លោក​យេរេមា គាត់​ត្រូវ​គេ​ចោទ​បង្ខូច ចាប់ខ្លួន ជាប់ចំណង ត្រូវ​គេ​វាយដំ ជាប់ឃុំឃាំង ហើយ​ត្រូវ​គេ​បោះ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​អណ្តូង​ទៀត តែ​គាត់​នៅតែ​អាច​អត់ទ្រាំ​បាន។ លោក​យេរេមា​ក៏​មានការ​តស៊ូ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក​នៅក្នុង​ចិត្ត​ផង​ដែរ។…

Read article
ព្រះទ្រង់ជ្រាប

  ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ គឺ​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ។ យ៉ូស្វេ ២២:២២ ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​គូរ​បាន​ឈរ​មើល​ផ្ទាំង​គំនូរ​អរូបី​មួយ​ផ្ទាំង​ធំ ដោយ​ការ​ស្ងើច​សរសើរ ហើយ​ក៏​បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញ​ថា មាន​កំប៉ុង​ថ្នាំ​ពណ៌​កំពុង​ចំហ និង​ជក់​នៅ​ពីក្រោម​ផ្ទាំង​គំនូរ​នោះ។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា វា​ជា “ផ្ទាំង​គំនូរ​ដែល​គូរ​មិន​ទាន់​ហើយ” ដែល​នរណា​ក៏​អាច​ជួយ​គូរ​បន្ថែម ដូចនេះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​យក​ជក់​ជ្រលក់​ពណ៌​ក្នុង​កំប៉ុង​ថ្នាំ ហើយ​ក៏​បាន​គូស​វាស​ពណ៌​មួយ​ចំនួន​ពី​លើ​ផ្ទាំង​គំនូរ​នោះ រួច​ក៏​បាន​ចាក​ចេញ​ទៅ។ តាម​ពិត វិចិត្រករ​បាន​យក​កំប៉ុង​ថ្នាំ និង​ជក់​មក​ទុក​នៅ​ទីនោះ ក្នុង​បំណង​ដើម្បី​ដាក់​តាំង​ជា​មួយ​ផ្ទាំង​គំនូរ​ដែល​គាត់​បាន​គូរ​រួច​រាល់​ហើយ។ បន្ទាប់​ពី​វិចិត្រ​សាល​នោះ បាន​ពិនិត្យ​មើល​វីដេអូ ក្នុង​កាំមីរ៉ា​សុវត្ថិភាព ដែល​ថត​បាន​ហេតុការណ៍​នោះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា រឿង​នេះ​ជា​ការ​យល់​ច្រឡំ ហើយ​ក៏​មិន​បាន​ដាក់​ពាក្យ​បណ្តឹង​ឡើយ។ ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​ដែល​រស់​នៅ ខាង​កើត​ទន្លេ​យ័រដាន់ បាន​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​សង់​អាសនា​ធំ​មួយ នៅ​ក្បែរ​ទន្លេ​នោះ។ ពូជ​អំបូរ​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល នៅ​ខាង​លិច​ទន្លេ​យ័រដាន់ យល់​ឃើញ​ថា ពួកគេ​កំពុង​តែ​បះបោរ​ទាស់​នឹង​ព្រះ​ហើយ ព្រោះ​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធ​តែ​ដឹង​ថា មាន​តែ​រោង​ឧបោសថ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​គេ​ប្រើ​ជា​កន្លែង​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អង្គ (យ៉ូស្វេ ២២:១៦)។ ភាព​តានតឹង​បាន​កើន​ឡើង​កាន់​តែ​ខ្លាំង ទាល់​តែ​ពូជ​អំបូរ​ដែល​នៅ​ខាង​កើត​បាន​ពន្យល់​ថា ពួកគេ​គ្រាន់​តែ​ចង់​សង់​អាសនា​តាម​គំរូ​អាសនា​របស់​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ។ ពួក​គេ​ចង់​ឲ្យ​កូនចៅ​ជំនាន់​ក្រោយ ឃើញ​អាសនា​នោះ ហើយ​ដឹង​ថា ខ្លួន​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ខាង​វិញ្ញាណ និង​ជាប់​សាច់​ឈាម ជា​មួយ​នឹង​ពូជ​អំបូរ​ផ្សេង​ទៀត​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល(ខ.២៨-២៩)។ ពួកគេ​ក៏​បាន​ពោល​ថា…

Read article
សេចក្តីក្លាហានដែលមិនធម្មតា

សូម​នាំ​ខ្ញុំ​ចូល​ទៅ​គាល់​ដល់​ស្តេច​ចុះ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​កាត់​ស្រាយ​សេចក្តី​ថ្វាយ​ទ្រង់​ជ្រាប​វិញ។ ដានីយ៉ែល ២:២៤ កាលពីឆ្នាំ១៤៧៨ លោក​ឡូរេនហ្សូ ដឺ មេឌីស៊ី(Lorenzo de Medici) ដែល​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​ទីក្រុង​ផ្លូរិន ប្រទេស​អ៊ីតាលី បាន​ទទួល​រង​ការ​វាយ​ប្រហារ​ប៉ុនប៉ង​ធ្វើ​ឃាត។ ជន​រួម​ជាតិ​របស់​គាត់​ក៏​បាន​បញ្ឆេះ​ភ្លើង​សង្រ្គាម ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​សង​សឹក​មក​លើ​អ្នក​ដែល​វាយ​ប្រហារ​មក​លើ​អ្នក​ដឹក​នាំ​របស់​ខ្លួន។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ស្ថាន​ភាព​កាន់​តែ​អាក្រក់​ឡើង ស្តេច​ហ្វឺររ៉ង់តេ ទី១ នៃ​នគរ​នេភល(King Ferrante I of Naples) ដែល​ជា​មនុស្ស​សាហាវ​ព្រៃ​ផ្សៃ​បាន​ក្លាយ​ជា​សត្រូវ​របស់​លោក​ឡូរេនហ្សូ តែ​ទង្វើ​ប្រកប​ដោយ​ភាព​ក្លាហាន​របស់​លោក​ឡូរេនហ្សូ​ បាន​នាំ​ឲ្យ​អ្វី​ៗ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ។ គាត់​បាន​ទៅ​គាល់​ស្តេច​អង្គ​នោះ តែ​ម្នាក់​ឯង ដោយ​គ្មាន​អាវុធ​ជាប់​ខ្លួន។ ភាព​ក្លាហាន បូក​រួម​ជា​មួយ​នឹងវោហាពូកែ​ និង​ភាព​ឆ្លាត​វៃ​របស់​គាត់ បាន​នាំ​ឲ្យ​ស្តេច​ហ្វឺរ៉ង់តេ​កោត​សរសើរ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​បញ្ចប់​សង្គ្រាម។ លោក​ដានីយ៉ែល​ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ស្តេច​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ព្រះ​ទ័យ​ផង​ដែរ។ ស្តេច​នេប៊ូក្នេសា​មាន​សុបិន​ចម្លែក ដែល​បាន​រំខាន​ព្រះ​ទ័យ​ទ្រង់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​នៅ​ទីក្រុង​បាប៊ីឡូន អាច​កាត់​ស្រាយ​សុបិន​នោះ​បាន​ទេ។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ទ្រង់​ខ្ញាល់​យ៉ាង​ខ្លាំង បាន​ជា​ទ្រង់​សម្រេច​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​គេ​ប្រហារ​ជីវិត​ទី​ប្រឹក្សា​របស់​ទ្រង់ ដែល​រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​លោក​ដានីយ៉ែល និង​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ផង​ដែរ។ តែ​លោក​ដានីយ៉ែល​បាន​ស្នើ​សុំ​ចូល​គាល់​ស្តេច ដែល​ចង់​ប្រហារ​ជីវិត​គាត់(ដានីយ៉ែល ២:២៤)។ នៅ​ចំពោះ​មុខ​ស្តេច​នេប៊ូក្នេសា លោក​ដានីយ៉ែល​ក៏​បាន​សរសើរ​ព្រះ សម្រាប់​ការ​បើក​សម្តែង​ការ​អាថ៌​កំបាំង​នៃ​សុបិន​របស់​ស្តេច​អង្គ​នេះ​(ខ.២៨)។ ពេល​ដែល​លោក​ហោរា​បាន​កាត់​ស្រាយ​សុបិន​របស់​ស្តេច​នេប៊ូក្នេសា ទ្រង់​ក៏​បាន​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់ “ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ ព្រះ​អម្ចាស់​លើ​អស់​ទាំង​ស្តេច”(ខ.៤៧)។ សេចក្តី​ក្លាហាន​របស់​ដានីយ៉ែល ដែល​កើត​ចេញ​ពី​ជំនឿ​លើ​ព្រះ​អម្ចាស់…

Read article
ទាញយើង ទៅកាន់កន្លែងសុវត្ថិភាព

ទ្រង់​ចាត់​ពី​លើ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពស់ ឲ្យ​មក​ចាប់​ទូលបង្គំ​ស្រង់​ចេញ​ពី​ទឹក​ធំ។ ២សំាយ៉ូអែល ២២:១៧ ក្មេង​ស្រី​តូច​ម្នាក់​បាន​លុយ​ទឹក​អូរ ដែល​មាន​ជម្រៅ​រាក់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ឪពុក​នាង​កំពុង​មើល​នាង។ នាង​បាន​ពាក់​ស្បែក​ជើង​ជ័រ ដែល​មាន​ក​វែង​ដល់​ក្បាល​ជង្គង់​។ ពេល​ដែល​នាង​ដើរ​យឺត​ៗ​តាម​បណ្តោយ​ខ្សែ​ទឹក ទឹក​ក៏​កាន់​តែ​ជ្រៅ​ទៅ​ៗ ទាល់​តែ​វា​ហូរ​ចូល​ស្បែក​ជើង​ក​វែង​របស់​នាង។ នាង​មិន​អាច​បោះ​ជំហាន​ទៅ​មុខ​ទៀត បាន​ជា​នាង​ស្រែក​ថា “ប៉ា ខ្ញុំ​ជាប់​ជើង​ហើយ!” ឪពុក​នាង​ក៏​បាន​ដើរ​មក​រក​នាង​តែ​បី​ជំហាន ទៅ​ដល់​នាង ហើយ​ក៏​បាន​លើក​នាង​ឡើង​ពី​ទឹក ដាក់​នៅ​លើ​ច្រាំង​ដែល​មាន​ស្មៅ​ដុះ​ច្រើន។ នាង​ក៏​បាន​ដោះ​ស្បែក​ជើង​ចេញ ហើយ​ក៏​បាន​អស់​សំណើច ពេល​នាង​ឃើញ​ទឹក​ហូរ​ចេញពី​ស្បែក​ជើង ធ្លាក់​ទៅ​លើ​ដី។ កាល​ព្រះ​ទ្រង់​សង្រ្គោះ​ស្តេច​ដាវីឌ ដែល​ជា​អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ស្តេច​អង្គ​នេះ​ក៏​បាន​ឆ្លៀត​ពេល​អង្គុយ​ចុះ ដោយ​ដោះ​ស្បែក​ជើង​របស់​ទ្រង់​ចេញ ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភាព​ធូរ​ស្បើយ​ជ្រួត​ជ្រាប​វិញ្ញាណ​ទ្រង់។ ទ្រង់​បាន​និពន្ធ​បទ​ចម្រៀង​មួយ​បទ ដើម្បី​បង្ហាញ​អារម្មណ៍​ដែល​ទ្រង់​មាន​នៅ​ពេល​នោះ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ទូល​បង្គំ​នឹង​អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ដែល​ទ្រង់​គាប់​គួរ​សរសើរ យ៉ាង​នោះ​ទូលបង្គំ​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ ឲ្យ​រួច​ពី​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​ហើយ”(២សាំយ៉ូអែល ២២:៤)។  ទ្រង់​បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ​ថា ព្រះ​អង្គ​ជា​ថ្ម​ដា ជា​បន្ទាយ ជា​ខែល និង​ជា​ប៉ម​យ៉ាង​ខ្ពស់(ខ.២-៣) ហើយ​បន្ទាប់​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​ពិពណ៌នា​ជា​លក្ខណៈ​បទ​កំណាព្យ អំពី​ការ​ឆ្លើយ​តប​របស់​ព្រះ​ថា ផែន​ដី​ញ័រ​រញ្ជួយ។ ព្រះ​ទ្រង់​យាង​ចុះ​ពី​ស្ថាន​សួគ៌​មក។ រន្ទះ​បាន​បាញ់​ចេញពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះអង្គ​បញ្ចេញ​ផ្គរ​លាន់ និង​សូរ​សៀង​ព្រះ​អង្គ  ព្រះអង្គ​បាន​ស្រង់​ស្តេចដាវីឌ​ចេញ​ពីទឹក​ជ្រៅ​(ខ.៨,១០,១៣-១៥,១៧)។ ប្រហែល​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​ថា ជីវិត​អ្នក​បាន​ហ៊ុមព័ទ្ធ​ទៅ​ដោយ​ការ​ប្រឆាំង។ អ្នក​ប្រហែល​ជា​ជាប់​ក្នុង​អំពើ​បាប…

Read article
ចែកចាយដំណឹងល្អ ដោយមិនខ្លាចចិត្ត

[អធិស្ឋាន]ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង ប្រយោជន៍​ឲ្យ​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ពាក្យ​សំដី​មក​ខ្ញុំ ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​បើក​មាត់​ដោយ​ក្លាហាន នឹង​សំដែង​ពី​សេចក្តី​អាថ៌កំបាំង​នៃ​ដំណឹង​ល្អ។ អេភេសូរ ៦:១៩ ខ្ញុំ និង​ឃែត​ធ័ររីន(Catherine) ជា​មិត្ត​ល្អ​នឹង​គ្នា កាល​រៀន​នៅ​វិទ្យាល័យ។ ពេល​ណា​យើង​មិន​បាន​ជជែក​គ្នា​តាម​ទូរស័ព្ទ យើង​ក៏​បាន​សរសេរ​នៅ​លើ​ក្រដាស​តូច​មួយ ហុច​ឲ្យ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដើម្បី​រៀប​គម្រោង​ទៅ​គេង​នៅ​ផ្ទះ​គាត់ ឬ​នៅ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។ ជួន​កាល យើង​ជិះ​សេះ​ជា​មួយ​គ្នា ហើយ​ជា​ដៃ​គូ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កិច្ចការ​សាលា។ នៅ​ពេល​រសៀល​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​មួយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​គិត​អំពី​ឃែតធ័រីន។ គ្រូ​គង្វាល​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចែក​ចាយ នៅ​ពេល​ព្រឹក​នោះ អំពី​របៀប​ទទួល​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ហើយ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់​នេះ​មិន​ទាន់​ជឿ​ការ​បង្រៀន​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដូច​ខ្ញុំ​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​នាង ដើម្បី​ពន្យល់​នាង អំពី​របៀប​ដែល​នាង​អាច​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូវ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​នាង​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ជឿ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ​ប្រាប់​នាង ហើយ​លែង​មក​ក្បែរ​ខ្ញុំ​ទៀត។ ខ្ញុំ​គិត​ថា ការ​ភ័យ​ខ្លាច​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ហ៊ាន​និយាយ​ប្រាប់​គេ អំពី​ព្រះ។ សូម្បី​តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​ត្រូវ​សុំ​ឲ្យ​គេ​អធិស្ឋាន​ “ឲ្យ​គាត់​បាន​បើក​មាត់​ដោយ​ក្លាហាន នឹង​សំដែង​ពី​សេចក្តី​អាថ៌កំបាំង​នៃ​ដំណឹង​ល្អ”(អេភេសូរ ៦:១៩)។ យើង​មិន​អាច​ជៀស​វាង​ហានិភ័យ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្សាយ​ដំណឹងល្អ​នោះ​ឡើយ តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា គាត់​ជា “ទូត​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ” ជា​អ្នក​នាំ​ព្រះ​រាជសារ​របស់​ព្រះ(ខ.២០)។ យើង​ក៏​អញ្ចឹង​ដែរ។ បើ​គេ​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ជឿ​ព្រះ​រាជសារ​ដែល​យើង​ចែក​ចាយ នោះ​ពួកគេ​ក៏​កំពុង​តែ​បដិសេធ​ព្រះ​ដែល​បាន​ផ្ញើ​ព្រះ​រាជសារ​ផង​ដែរ។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​ទទួល​រង​ការ​បដិសេធន៍​ជា​មួយ​យើង​ផង​ដែរ។ ដូចនេះ តើ​មាន​អ្វី​បណ្តាល​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​ចង់​និយាយ​ប្រាប់​គេ? គឺ​ដោយសារ​យើង​ខ្វល់​អំពី​ពួក​គេ…

Read article
តើយើងចង់ជោគជ័យ ឬចង់លះបង់

ដោយសារ​សេចក្តី​នេះ យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ស្គាល់​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ គឺ​ដោយ​ទ្រង់​បាន​ស៊ូ​ប្តូរ​ព្រះជន្ម​ទ្រង់​ជំនួស​យើង។ ១យ៉ូហាន ៣:១៦ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​កម្មវិធី​សិក្សា​នៅ​រដូវ​ក្តៅ កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​បាន​អាន​សៀវភៅ​មួយ​ក្បាល អំពី​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់ ដែល​ចង់​ឡើង​ភ្នំ​អាល់ផាញ នៅ​ប្រទេស​ស្វីស​។ ក្មេង​ប្រុស​នោះ​ក៏​បាន​ចំណាយ​ពេល​ភាគ​ច្រើន ដើម្បី​ហ្វឹក​ហាត់​ការ​ឡើង​ភ្នំ ដើម្បី​សម្រេច​គោលដៅ​នេះ។ ទី​បំផុត ពេល​ដែល​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​ឡើង ទៅ​ដល់កំពូល​ភ្នំ អ្វី​ៗ​មិន​ដំណើរ​ការ​ដូច​ការ​គ្រោង​ទុក​នោះ​ឡើយ។  នៅ​តាម​ផ្លូវ​ឡើង​ដែល​ចោទ​ខ្លាំង មិត្ត​រួម​ក្រុម​ម្នាក់​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ ហើយ​ក្មេង​ប្រុស​នោះ​ក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត ឲ្យ​គេ​ទៅ​ចោល​គាត់ ដើម្បី​នៅ​មើល​ថែ​មិត្ត​រួម​ក្រុម​នោះ ជា​ជាង​ទៅ​ឲ្យ​ដល់​គោលដៅ​របស់​គាត់។ នៅ​ក្នុង​ថ្នាក់​រៀន គ្រូ​របស់​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​ថា “តើ​ក្មេង​ប្រុស​ដែល​ជា​តួ​ឯក​ក្នុង​រឿង​នេះ ជា​មនុស្ស​បរាជ័យ ដោយសារ​គាត់​មិន​បាន​ឡើង​ឲ្យ​ដល់​កំពូល​ភ្នំ​ឬ?” សិស្ស​ម្នាក់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “បាទ គាត់​បាន​កើត​ពី​ពូជ​បរាជ័យ”។ ប៉ុន្តែ ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់​ទៀត ក៏​បាន​បដិសេធ ដោយ​លើក​ហេតុ​ផល​ថា​ ក្មេង​ប្រុស​នោះ​មិន​មែន​ជា​មនុស្ស​បរាជ័យ​ទេ ព្រោះ​គាត់​បាន​លះ​បង់​អ្វី​មួយ​ដែល​សំខាន់ ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ដទៃ។ ពេល​ណា​យើង​លះ​បង់​ការ​អ្វី​មួយ​ដែល​សំខាន់ ដើម្បី​មើល​ថែ​អ្នក​ដទៃ គឺ​យើង​កំពុង​តែ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​ព្រះ​យេស៊ូវ​ហើយ។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​លះ​បង់​ការ​មាន​ផ្ទះ មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ទៀង​ទាត់ និង​ការ​ទទួល​ស្គាល់​ពី​សង្គម ដើម្បី​ធ្វើ​ដំណើរ ទៅ​ផ្សាយ​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះ។ ទី​បំផុត ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​លះ​បង់​ព្រះជន្ម ដើម្បី​រំដោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប ហើយ​បង្ហាញ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ មក​យើង​រាល់​គ្នា​(១ពង្សាវតាក្សត្រ ៣១៦)។ ជោគជ័យ​ខាង​ឯ​លោកិយ គឺ​មាន​ភាព​ខុសគ្នា​យ៉ាង​ខ្លាំង ពី​ជោគជ័យ​ក្នុង​ព្រះ​នេត្រ​ព្រះ។…

Read article