Jennifer Benson Schuldt

You are here:
ព្រះទ្រង់ជ្រាប

  ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ គឺ​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ។ យ៉ូស្វេ ២២:២២ ប្តី​ប្រពន្ធ​មួយ​គូរ​បាន​ឈរ​មើល​ផ្ទាំង​គំនូរ​អរូបី​មួយ​ផ្ទាំង​ធំ ដោយ​ការ​ស្ងើច​សរសើរ ហើយ​ក៏​បាន​កត់​សំគាល់​ឃើញ​ថា មាន​កំប៉ុង​ថ្នាំ​ពណ៌​កំពុង​ចំហ និង​ជក់​នៅ​ពីក្រោម​ផ្ទាំង​គំនូរ​នោះ។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា វា​ជា “ផ្ទាំង​គំនូរ​ដែល​គូរ​មិន​ទាន់​ហើយ” ដែល​នរណា​ក៏​អាច​ជួយ​គូរ​បន្ថែម ដូចនេះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​យក​ជក់​ជ្រលក់​ពណ៌​ក្នុង​កំប៉ុង​ថ្នាំ ហើយ​ក៏​បាន​គូស​វាស​ពណ៌​មួយ​ចំនួន​ពី​លើ​ផ្ទាំង​គំនូរ​នោះ រួច​ក៏​បាន​ចាក​ចេញ​ទៅ។ តាម​ពិត វិចិត្រករ​បាន​យក​កំប៉ុង​ថ្នាំ និង​ជក់​មក​ទុក​នៅ​ទីនោះ ក្នុង​បំណង​ដើម្បី​ដាក់​តាំង​ជា​មួយ​ផ្ទាំង​គំនូរ​ដែល​គាត់​បាន​គូរ​រួច​រាល់​ហើយ។ បន្ទាប់​ពី​វិចិត្រ​សាល​នោះ បាន​ពិនិត្យ​មើល​វីដេអូ ក្នុង​កាំមីរ៉ា​សុវត្ថិភាព ដែល​ថត​បាន​ហេតុការណ៍​នោះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា រឿង​នេះ​ជា​ការ​យល់​ច្រឡំ ហើយ​ក៏​មិន​បាន​ដាក់​ពាក្យ​បណ្តឹង​ឡើយ។ ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​ដែល​រស់​នៅ ខាង​កើត​ទន្លេ​យ័រដាន់ បាន​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ការ​យល់​ច្រឡំ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​សង់​អាសនា​ធំ​មួយ នៅ​ក្បែរ​ទន្លេ​នោះ។ ពូជ​អំបូរ​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល នៅ​ខាង​លិច​ទន្លេ​យ័រដាន់ យល់​ឃើញ​ថា ពួកគេ​កំពុង​តែ​បះបោរ​ទាស់​នឹង​ព្រះ​ហើយ ព្រោះ​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធ​តែ​ដឹង​ថា មាន​តែ​រោង​ឧបោសថ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​គេ​ប្រើ​ជា​កន្លែង​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អង្គ (យ៉ូស្វេ ២២:១៦)។ ភាព​តានតឹង​បាន​កើន​ឡើង​កាន់​តែ​ខ្លាំង ទាល់​តែ​ពូជ​អំបូរ​ដែល​នៅ​ខាង​កើត​បាន​ពន្យល់​ថា ពួកគេ​គ្រាន់​តែ​ចង់​សង់​អាសនា​តាម​គំរូ​អាសនា​របស់​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ។ ពួក​គេ​ចង់​ឲ្យ​កូនចៅ​ជំនាន់​ក្រោយ ឃើញ​អាសនា​នោះ ហើយ​ដឹង​ថា ខ្លួន​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ខាង​វិញ្ញាណ និង​ជាប់​សាច់​ឈាម ជា​មួយ​នឹង​ពូជ​អំបូរ​ផ្សេង​ទៀត​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល(ខ.២៨-២៩)។ ពួកគេ​ក៏​បាន​ពោល​ថា…

Read article
សេចក្តីក្លាហានដែលមិនធម្មតា

សូម​នាំ​ខ្ញុំ​ចូល​ទៅ​គាល់​ដល់​ស្តេច​ចុះ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​កាត់​ស្រាយ​សេចក្តី​ថ្វាយ​ទ្រង់​ជ្រាប​វិញ។ ដានីយ៉ែល ២:២៤ កាលពីឆ្នាំ១៤៧៨ លោក​ឡូរេនហ្សូ ដឺ មេឌីស៊ី(Lorenzo de Medici) ដែល​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​ទីក្រុង​ផ្លូរិន ប្រទេស​អ៊ីតាលី បាន​ទទួល​រង​ការ​វាយ​ប្រហារ​ប៉ុនប៉ង​ធ្វើ​ឃាត។ ជន​រួម​ជាតិ​របស់​គាត់​ក៏​បាន​បញ្ឆេះ​ភ្លើង​សង្រ្គាម ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​សង​សឹក​មក​លើ​អ្នក​ដែល​វាយ​ប្រហារ​មក​លើ​អ្នក​ដឹក​នាំ​របស់​ខ្លួន។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ស្ថាន​ភាព​កាន់​តែ​អាក្រក់​ឡើង ស្តេច​ហ្វឺររ៉ង់តេ ទី១ នៃ​នគរ​នេភល(King Ferrante I of Naples) ដែល​ជា​មនុស្ស​សាហាវ​ព្រៃ​ផ្សៃ​បាន​ក្លាយ​ជា​សត្រូវ​របស់​លោក​ឡូរេនហ្សូ តែ​ទង្វើ​ប្រកប​ដោយ​ភាព​ក្លាហាន​របស់​លោក​ឡូរេនហ្សូ​ បាន​នាំ​ឲ្យ​អ្វី​ៗ​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ។ គាត់​បាន​ទៅ​គាល់​ស្តេច​អង្គ​នោះ តែ​ម្នាក់​ឯង ដោយ​គ្មាន​អាវុធ​ជាប់​ខ្លួន។ ភាព​ក្លាហាន បូក​រួម​ជា​មួយ​នឹងវោហាពូកែ​ និង​ភាព​ឆ្លាត​វៃ​របស់​គាត់ បាន​នាំ​ឲ្យ​ស្តេច​ហ្វឺរ៉ង់តេ​កោត​សរសើរ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​បញ្ចប់​សង្គ្រាម។ លោក​ដានីយ៉ែល​ក៏​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ស្តេច​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ព្រះ​ទ័យ​ផង​ដែរ។ ស្តេច​នេប៊ូក្នេសា​មាន​សុបិន​ចម្លែក ដែល​បាន​រំខាន​ព្រះ​ទ័យ​ទ្រង់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​នៅ​ទីក្រុង​បាប៊ីឡូន អាច​កាត់​ស្រាយ​សុបិន​នោះ​បាន​ទេ។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ទ្រង់​ខ្ញាល់​យ៉ាង​ខ្លាំង បាន​ជា​ទ្រង់​សម្រេច​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​គេ​ប្រហារ​ជីវិត​ទី​ប្រឹក្សា​របស់​ទ្រង់ ដែល​រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​លោក​ដានីយ៉ែល និង​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ផង​ដែរ។ តែ​លោក​ដានីយ៉ែល​បាន​ស្នើ​សុំ​ចូល​គាល់​ស្តេច ដែល​ចង់​ប្រហារ​ជីវិត​គាត់(ដានីយ៉ែល ២:២៤)។ នៅ​ចំពោះ​មុខ​ស្តេច​នេប៊ូក្នេសា លោក​ដានីយ៉ែល​ក៏​បាន​សរសើរ​ព្រះ សម្រាប់​ការ​បើក​សម្តែង​ការ​អាថ៌​កំបាំង​នៃ​សុបិន​របស់​ស្តេច​អង្គ​នេះ​(ខ.២៨)។ ពេល​ដែល​លោក​ហោរា​បាន​កាត់​ស្រាយ​សុបិន​របស់​ស្តេច​នេប៊ូក្នេសា ទ្រង់​ក៏​បាន​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិនាម​ដល់ “ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ ព្រះ​អម្ចាស់​លើ​អស់​ទាំង​ស្តេច”(ខ.៤៧)។ សេចក្តី​ក្លាហាន​របស់​ដានីយ៉ែល ដែល​កើត​ចេញ​ពី​ជំនឿ​លើ​ព្រះ​អម្ចាស់…

Read article
ទាញយើង ទៅកាន់កន្លែងសុវត្ថិភាព

ទ្រង់​ចាត់​ពី​លើ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពស់ ឲ្យ​មក​ចាប់​ទូលបង្គំ​ស្រង់​ចេញ​ពី​ទឹក​ធំ។ ២សំាយ៉ូអែល ២២:១៧ ក្មេង​ស្រី​តូច​ម្នាក់​បាន​លុយ​ទឹក​អូរ ដែល​មាន​ជម្រៅ​រាក់ ខណៈ​ពេល​ដែល​ឪពុក​នាង​កំពុង​មើល​នាង។ នាង​បាន​ពាក់​ស្បែក​ជើង​ជ័រ ដែល​មាន​ក​វែង​ដល់​ក្បាល​ជង្គង់​។ ពេល​ដែល​នាង​ដើរ​យឺត​ៗ​តាម​បណ្តោយ​ខ្សែ​ទឹក ទឹក​ក៏​កាន់​តែ​ជ្រៅ​ទៅ​ៗ ទាល់​តែ​វា​ហូរ​ចូល​ស្បែក​ជើង​ក​វែង​របស់​នាង។ នាង​មិន​អាច​បោះ​ជំហាន​ទៅ​មុខ​ទៀត បាន​ជា​នាង​ស្រែក​ថា “ប៉ា ខ្ញុំ​ជាប់​ជើង​ហើយ!” ឪពុក​នាង​ក៏​បាន​ដើរ​មក​រក​នាង​តែ​បី​ជំហាន ទៅ​ដល់​នាង ហើយ​ក៏​បាន​លើក​នាង​ឡើង​ពី​ទឹក ដាក់​នៅ​លើ​ច្រាំង​ដែល​មាន​ស្មៅ​ដុះ​ច្រើន។ នាង​ក៏​បាន​ដោះ​ស្បែក​ជើង​ចេញ ហើយ​ក៏​បាន​អស់​សំណើច ពេល​នាង​ឃើញ​ទឹក​ហូរ​ចេញពី​ស្បែក​ជើង ធ្លាក់​ទៅ​លើ​ដី។ កាល​ព្រះ​ទ្រង់​សង្រ្គោះ​ស្តេច​ដាវីឌ ដែល​ជា​អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ស្តេច​អង្គ​នេះ​ក៏​បាន​ឆ្លៀត​ពេល​អង្គុយ​ចុះ ដោយ​ដោះ​ស្បែក​ជើង​របស់​ទ្រង់​ចេញ ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភាព​ធូរ​ស្បើយ​ជ្រួត​ជ្រាប​វិញ្ញាណ​ទ្រង់។ ទ្រង់​បាន​និពន្ធ​បទ​ចម្រៀង​មួយ​បទ ដើម្បី​បង្ហាញ​អារម្មណ៍​ដែល​ទ្រង់​មាន​នៅ​ពេល​នោះ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ទូល​បង្គំ​នឹង​អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ដែល​ទ្រង់​គាប់​គួរ​សរសើរ យ៉ាង​នោះ​ទូលបង្គំ​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ ឲ្យ​រួច​ពី​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​ហើយ”(២សាំយ៉ូអែល ២២:៤)។  ទ្រង់​បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ​ថា ព្រះ​អង្គ​ជា​ថ្ម​ដា ជា​បន្ទាយ ជា​ខែល និង​ជា​ប៉ម​យ៉ាង​ខ្ពស់(ខ.២-៣) ហើយ​បន្ទាប់​មក ទ្រង់​ក៏​បាន​ពិពណ៌នា​ជា​លក្ខណៈ​បទ​កំណាព្យ អំពី​ការ​ឆ្លើយ​តប​របស់​ព្រះ​ថា ផែន​ដី​ញ័រ​រញ្ជួយ។ ព្រះ​ទ្រង់​យាង​ចុះ​ពី​ស្ថាន​សួគ៌​មក។ រន្ទះ​បាន​បាញ់​ចេញពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះអង្គ​បញ្ចេញ​ផ្គរ​លាន់ និង​សូរ​សៀង​ព្រះ​អង្គ  ព្រះអង្គ​បាន​ស្រង់​ស្តេចដាវីឌ​ចេញ​ពីទឹក​ជ្រៅ​(ខ.៨,១០,១៣-១៥,១៧)។ ប្រហែល​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​ថា ជីវិត​អ្នក​បាន​ហ៊ុមព័ទ្ធ​ទៅ​ដោយ​ការ​ប្រឆាំង។ អ្នក​ប្រហែល​ជា​ជាប់​ក្នុង​អំពើ​បាប…

Read article
ចែកចាយដំណឹងល្អ ដោយមិនខ្លាចចិត្ត

[អធិស្ឋាន]ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង ប្រយោជន៍​ឲ្យ​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ពាក្យ​សំដី​មក​ខ្ញុំ ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​បើក​មាត់​ដោយ​ក្លាហាន នឹង​សំដែង​ពី​សេចក្តី​អាថ៌កំបាំង​នៃ​ដំណឹង​ល្អ។ អេភេសូរ ៦:១៩ ខ្ញុំ និង​ឃែត​ធ័ររីន(Catherine) ជា​មិត្ត​ល្អ​នឹង​គ្នា កាល​រៀន​នៅ​វិទ្យាល័យ។ ពេល​ណា​យើង​មិន​បាន​ជជែក​គ្នា​តាម​ទូរស័ព្ទ យើង​ក៏​បាន​សរសេរ​នៅ​លើ​ក្រដាស​តូច​មួយ ហុច​ឲ្យ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដើម្បី​រៀប​គម្រោង​ទៅ​គេង​នៅ​ផ្ទះ​គាត់ ឬ​នៅ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។ ជួន​កាល យើង​ជិះ​សេះ​ជា​មួយ​គ្នា ហើយ​ជា​ដៃ​គូ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​កិច្ចការ​សាលា។ នៅ​ពេល​រសៀល​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​មួយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​គិត​អំពី​ឃែតធ័រីន។ គ្រូ​គង្វាល​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចែក​ចាយ នៅ​ពេល​ព្រឹក​នោះ អំពី​របៀប​ទទួល​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ហើយ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់​នេះ​មិន​ទាន់​ជឿ​ការ​បង្រៀន​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ដូច​ខ្ញុំ​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ចិត្ត​ចង់​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​នាង ដើម្បី​ពន្យល់​នាង អំពី​របៀប​ដែល​នាង​អាច​មាន​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូវ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​នាង​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ជឿ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ​ប្រាប់​នាង ហើយ​លែង​មក​ក្បែរ​ខ្ញុំ​ទៀត។ ខ្ញុំ​គិត​ថា ការ​ភ័យ​ខ្លាច​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ហ៊ាន​និយាយ​ប្រាប់​គេ អំពី​ព្រះ។ សូម្បី​តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​ត្រូវ​សុំ​ឲ្យ​គេ​អធិស្ឋាន​ “ឲ្យ​គាត់​បាន​បើក​មាត់​ដោយ​ក្លាហាន នឹង​សំដែង​ពី​សេចក្តី​អាថ៌កំបាំង​នៃ​ដំណឹង​ល្អ”(អេភេសូរ ៦:១៩)។ យើង​មិន​អាច​ជៀស​វាង​ហានិភ័យ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្សាយ​ដំណឹងល្អ​នោះ​ឡើយ តែ​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា គាត់​ជា “ទូត​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ” ជា​អ្នក​នាំ​ព្រះ​រាជសារ​របស់​ព្រះ(ខ.២០)។ យើង​ក៏​អញ្ចឹង​ដែរ។ បើ​គេ​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ជឿ​ព្រះ​រាជសារ​ដែល​យើង​ចែក​ចាយ នោះ​ពួកគេ​ក៏​កំពុង​តែ​បដិសេធ​ព្រះ​ដែល​បាន​ផ្ញើ​ព្រះ​រាជសារ​ផង​ដែរ។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​ទទួល​រង​ការ​បដិសេធន៍​ជា​មួយ​យើង​ផង​ដែរ។ ដូចនេះ តើ​មាន​អ្វី​បណ្តាល​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​ចង់​និយាយ​ប្រាប់​គេ? គឺ​ដោយសារ​យើង​ខ្វល់​អំពី​ពួក​គេ…

Read article
តើយើងចង់ជោគជ័យ ឬចង់លះបង់

ដោយសារ​សេចក្តី​នេះ យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ស្គាល់​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ គឺ​ដោយ​ទ្រង់​បាន​ស៊ូ​ប្តូរ​ព្រះជន្ម​ទ្រង់​ជំនួស​យើង។ ១យ៉ូហាន ៣:១៦ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នៃ​កម្មវិធី​សិក្សា​នៅ​រដូវ​ក្តៅ កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​បាន​អាន​សៀវភៅ​មួយ​ក្បាល អំពី​ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់ ដែល​ចង់​ឡើង​ភ្នំ​អាល់ផាញ នៅ​ប្រទេស​ស្វីស​។ ក្មេង​ប្រុស​នោះ​ក៏​បាន​ចំណាយ​ពេល​ភាគ​ច្រើន ដើម្បី​ហ្វឹក​ហាត់​ការ​ឡើង​ភ្នំ ដើម្បី​សម្រេច​គោលដៅ​នេះ។ ទី​បំផុត ពេល​ដែល​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​ឡើង ទៅ​ដល់កំពូល​ភ្នំ អ្វី​ៗ​មិន​ដំណើរ​ការ​ដូច​ការ​គ្រោង​ទុក​នោះ​ឡើយ។  នៅ​តាម​ផ្លូវ​ឡើង​ដែល​ចោទ​ខ្លាំង មិត្ត​រួម​ក្រុម​ម្នាក់​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ ហើយ​ក្មេង​ប្រុស​នោះ​ក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត ឲ្យ​គេ​ទៅ​ចោល​គាត់ ដើម្បី​នៅ​មើល​ថែ​មិត្ត​រួម​ក្រុម​នោះ ជា​ជាង​ទៅ​ឲ្យ​ដល់​គោលដៅ​របស់​គាត់។ នៅ​ក្នុង​ថ្នាក់​រៀន គ្រូ​របស់​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​ថា “តើ​ក្មេង​ប្រុស​ដែល​ជា​តួ​ឯក​ក្នុង​រឿង​នេះ ជា​មនុស្ស​បរាជ័យ ដោយសារ​គាត់​មិន​បាន​ឡើង​ឲ្យ​ដល់​កំពូល​ភ្នំ​ឬ?” សិស្ស​ម្នាក់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “បាទ គាត់​បាន​កើត​ពី​ពូជ​បរាជ័យ”។ ប៉ុន្តែ ក្មេង​ប្រុស​ម្នាក់​ទៀត ក៏​បាន​បដិសេធ ដោយ​លើក​ហេតុ​ផល​ថា​ ក្មេង​ប្រុស​នោះ​មិន​មែន​ជា​មនុស្ស​បរាជ័យ​ទេ ព្រោះ​គាត់​បាន​លះ​បង់​អ្វី​មួយ​ដែល​សំខាន់ ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ដទៃ។ ពេល​ណា​យើង​លះ​បង់​ការ​អ្វី​មួយ​ដែល​សំខាន់ ដើម្បី​មើល​ថែ​អ្នក​ដទៃ គឺ​យើង​កំពុង​តែ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​ព្រះ​យេស៊ូវ​ហើយ។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​លះ​បង់​ការ​មាន​ផ្ទះ មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ទៀង​ទាត់ និង​ការ​ទទួល​ស្គាល់​ពី​សង្គម ដើម្បី​ធ្វើ​ដំណើរ ទៅ​ផ្សាយ​សេចក្តី​ពិត​របស់​ព្រះ។ ទី​បំផុត ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​លះ​បង់​ព្រះជន្ម ដើម្បី​រំដោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប ហើយ​បង្ហាញ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ មក​យើង​រាល់​គ្នា​(១ពង្សាវតាក្សត្រ ៣១៦)។ ជោគជ័យ​ខាង​ឯ​លោកិយ គឺ​មាន​ភាព​ខុសគ្នា​យ៉ាង​ខ្លាំង ពី​ជោគជ័យ​ក្នុង​ព្រះ​នេត្រ​ព្រះ។…

Read article
អត្ថប្រយោជន៍នៃការអធិស្ឋាន មុនពេលនិយាយ

ស្តេច​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​សួរ​ខ្ញុំ​ថា ដូច្នេះ តើ​អ្នក​ចង់​បាន​អ្វី ខ្ញុំ​ក៏​អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះ​នៃ​ស្ថានសួគ៌។ នេហេមា ២:៤ មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​ឆៀងចូល​រក​មើល​សៀវភៅ ក្នុង​ប្រអប់​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​លោក ស៊ី អេស លូអ៊ីស(Lewis) នៅ​ហាង​លក់​សៀវភៅ​ដែល​គេ​បាន​ប្រើ​ហើយ។ ម្ចាស់​ហាង​ក៏​បាន​ចេញ​មក។ ពេល​យើង​ជជែកគ្នា អំពី​ចំណង​ជើង​សៀវភៅ ដែល​លក់​ក្នុង​ហាង​នោះ ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា តើ​គាត់​មាន​ចំណាប់​អារម្មណ៍ ចំពោះ​ជំនឿ ដែល​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​លោក​លូអ៊ីស​ឲ្យ​និពន្ធ​សៀវភៅ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​ទាំង​នោះ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​យ៉ាង​ស្ងាត់​ស្ងៀម សូម​ការ​ដឹក​នាំ​មក​ពី​ព្រះ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ឃើញ​ជីវប្រវត្តិ​របស់​លោក​លូអ៊ីស ហើយ​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ពិភាក្សា អំពី​របៀប​ដែល​តួអង្គ​របស់​លោក​ស៊ី អេស លូអ៊ីស ចង្អុល​បង្ហាញ​គេ ឲ្យ​ងាក​រក​ព្រះ។ ទីបំផុត ខ្ញុំ​អរ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អង្គ ដែល​ការ​អធិស្ឋាន​ក្នុង​ចិត្ត​តែ​បន្តិច អាច​ជួយ​ឲ្យ​ការ​សន្ទនា​របស់​យើង ងាក​បែរ​ទៅ​រក​រឿង​ខាង​វិញ្ញាណ។​ លោក​នេហេមា​បាន​ចំណាយ​ពេល​អធិស្ឋាន មុន​ពេល​ការសន្ទនា​ដ៏​សំខាន់​ជា​មួយ​ស្តេច​អើថាស៊ើកសេស នៃ​ចក្រភព​ពើរស៊ី។ ស្តេច​បាន​សួរ​លោក​នេហេមា​ថា មាន​ការ​អ្វី​ដែល​ទ្រង់​អាច​ជួយ​គាត់​ទេ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ ដោយសារ​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម។ លោក​នេហេមា​ជា​អ្នក​បម្រើ​ស្តេច ដូចនេះ គាត់​គ្មាន​​តួនាទី​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​សុំ​ឲ្យ​ស្តេច​ជួយ​នោះ​ទេ​ តែ​គាត់​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​ដ៏​សំខាន់​មួយ។ គាត់​ចង់​ស្តា​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម​ឡើង​វិញ។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន “អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះ​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌” មុន​ពេល​គាត់​លា​ចេញ​ពី​ការងារ​របស់​គាត់ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​ជួស​ជុល​ទីក្រុង​ឡើង​វិញ​(នេហេមា ២:៤-៥)។ ស្តេច​ក៏​បាន​អនុញ្ញាត ហើយ​ថែម​ទាំង​ព្រម​ជួយ​លោក​នេហេមា…

Read article
គ្រូបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យបំផុត

មាន​ពេល​មួយ កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​បាន​ផ្តួល​ខ្មៅ​ដៃ​របស់​នាង នៅ​លើ​តុ ហើយ​និយាយ​ថា នាង​​មិន​យល់​ទេ! នាង​កំពុង​តែ​ធ្វើ​លំហាត់​គណិត​វិទ្យា ហើយ​ខ្ញុំ​ទើប​តែ​ចាប់​ផ្តើម​បង្រៀន​នាង​នៅ​ផ្ទះ ក្នុង​សម័យ​កូវីត។ យើង​កំពុង​តែ​ជួប​បញ្ហា​ហើយ។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ចាំ​មេរៀន ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​កាល​ពី​៣៥​ឆ្នាំ​មុន អំពី​ការ​ប្តូរ​លេខ​ទស​ភាគ ទៅ​ជា​ប្រភាគ។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​បង្រៀន​នាង អំពី​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ភ្លេច​ហើយ​នោះ​ទេ​ ដូច​នេះ យើង​ក៏​បាន​មើល​គ្រូ​ពន្យល់ តាម​អនឡាញ​ទាំង​អស់​គ្នា។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​មនុស្ស ពេល​ខ្លះ យើង​មាន​ការ​ពិបាក ដោយសារ​ការ​អ្វី ដែល​យើង​មិន​ស្គាល់ ឬ​មិន​យល់។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់​ព្រះ​វិញ ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដែល​ជ្រាប​អំពី​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់ ឬ​​សព្វញ្ញូញ្ញាណ។ ហោរា​អេសាយ​បាន​សរសេរ​ថា “តើ​អ្នក​ណា​បាន​ស្ទង់​ព្រះវិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា ឬ​បាន​បង្រៀន​ទ្រង់​ដោយ​ខ្លួន​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ជួយ​ប្រឹក្សា តើ​ទ្រង់​បាន​ប្រឹក្សា​នឹង​អ្នក​ណា ហើយ​អ្នក​ណា​បាន​ពន្យល់​ទ្រង់ ឬ​បង្រៀន​ទ្រង់​ក្នុង​ផ្លូវ​យុត្តិធម៌ ឬ​ឲ្យ​ទ្រង់​មាន​ចំណេះ ឬ​បង្ហាញ​ផ្លូវ​នៃ​យោបល់​ដល់​ទ្រង់?” (អេសាយ ៤០:១៣-១៤)​។ ចម្លើយ​នោះ​គឺ គ្មាន​នរណា​បង្រៀន ឬ​ជួយ​ប្រឹក្សា​ទ្រង់​ឡើយ។​ មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា ព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង ឲ្យ​មាន​រូប​ភាព​ដូច​ព្រះ​អង្គ។ ប្រាជ្ញា​របស់​យើង គឺ​គ្រាន់​តែ​មិន​អាច​ធៀប​នឹង​ប្រាជ្ញា​ទ្រង់​សូម្បី​តែ​បន្តិច។ ចំណេះ​ដឹង​យើង​មាន​កំណត់ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប អំពី​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់ តាំង​ពី​អស់​កល្ប​ជានិច្ច រហូត​ដល់​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​(ទំនុក​ដំកើង ១៤៧:៥)។ ចំណេះ​ដឹង​យើង មាន​ការ​កើន​ឡើង​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដោយ​មាន​ជំនួយ​ពី​បច្ចេក​វិទ្យា…

Read article
ព្រះអង្គជាគ្រូពេទ្យល្អបំផុត

ពេល​ដែល​ការ​ព្យាបាល​របស់​ពេទ្យ បាន​ចាប់​ផ្តើម​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​ភាព​ធូរ​ស្រាល សម្រាប់​សមាជិក​ក្រុម​គ្រួសារ​ម្នាក់ ដែល​មាន​បញ្ហា​ប្រតិកម្ម​ម្ហូប​អាហារ​ធ្ងន់ធ្ងរ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​រំភើប​រីក​រាយ​ណាស់ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ជជែក​អំពី​រឿង​នេះ​ជានិច្ច។ ខ្ញុំ​បាន​រៀប​រាប់ អំពី​ដំណើរ​នៃ​ការ​ព្យាបាល​ដ៏​ល្អិត​ល្អន់ ហើយ​សរសើរ​វេជ្ជបណ្ឌិត ដែល​បាន​បង្កើត​កម្ម​វិធី​នេះ។ ទី​បំផុត មិត្ត​ភក្តិ​មួយ​ចំនួន​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “យើង​គិត​ថា យើង​គួរ​តែ​ថ្វាយ​ការ​សរសើរ​ដល់​ព្រះ សម្រាប់​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា”។ ពាក្យ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នៅ​ទ្រឹង​មួយ​កន្លែង។ តើ​ខ្ញុំ​បាន​ភ្លេច​ព្រះ​ដែល​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​​ល្អ​បំផុត ហើយ​បែរ​ជា​ថ្វាយ​បង្គំ​​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ដូច​​រូប​ព្រះ​ឬ? ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​ធ្លាប់​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​អន្ទាក់​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ចាប់​ផ្តើម​ដុត​កំញាន​ថ្វាយ​រូប​ពស់​លង្ហិន ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ធ្លាប់​បាន​ប្រើ ដើម្បី​ប្រោស​ពួក​គេ​ឲ្យ​ជា។ ពួកគេ​បាន​អនុវត្ត​នូវ​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​នេះ ទាល់​តែ​ស្តេច​ហេសេគា​បាន​ចាត់​ទុក​ការ​នេះ​ជា​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ ហើយ​ក៏​បាន​បំផ្លាញ​រូប​ពស់​ដែល​លោកម៉ូ​សេ​បាន​បង្កើត​នោះ​(២ពង្សាវតាក្សត្រ ១៨:៤)។ កាល​ប៉ុន្មាន​សតវត្សរ៍​មុន សត្វ​ពស់​មួយ​ហ្វូង​បាន​ចូល​កន្លែង​បោះ​ជំរុំ​របស់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល។ សត្វ​ពស់​ក៏​បាន​ចឹក​ពួក​គេ ហើយ​មនុស្ស​ជាច្រើន​បាន​ស្លាប់(ជនគណនា ២១:៦)។ ទោះ​ការ​បះ​បោរ​ខាង​វិញ្ញាណ បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​បញ្ហា ពួក​បណ្តាជន​ក៏​បាន​ស្រែក​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​ជួយ។ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​បង្ហាញ​សេចក្តី​មេត្តា ដោយ​បង្គាប់​លោក​ម៉ូសេ​ឲ្យ​ឆ្លាក់​រូប​ពស់​ពី​លង្ហិន ចង​ជាប់​នឹង​បង្គោល លើក​ឲ្យ​ខ្ពស់ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​រាល់​គ្នា​អាច​មើល​ឃើញ។ ពេល​ដែល​ពួក​បណ្តា​ជន​មើល​ទៅ​រូប​ពស់​នោះ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ទទួល​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​(ខ.៤-៩)។ ចូរ​គិត​អំពី​អំណោយ​ដែល​ព្រះ​ប្រទាន​អ្នក។ តើ​អ្នក​បាន​សរសើរ​អំណោយ​ណា​មួយ ជា​ជាង​នឹក​ចាំ​អំពី​ភស្តុតាង​នៃ​សេចក្តី​មេត្តា និង​ព្រះ​គុណ​របស់​ព្រះ​ឬ​ទេ? មាន​តែ​ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​របស់​យើង ដែល​ជា​ប្រភព​នៃ​អំណោយ​ល្អ​ៗ​(យ៉ាកុប ១:១៧) ដែល​សក្តិ​សម​នឹង​ឲ្យ​យើង​ថ្វាយ​បង្គំ​។​—Jennifer Benson Schuldt

Read article
រួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់

ថ្ងៃ​មួយ នៅ​រដូវ​រងា កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ទទូច​សុំ​ទៅ​ចេញ​លេង​ជិះ​រំអិល​នៅ​លើ​ព្រឹល។ ស៊ីតុណ្ហ​ភាព​ថ្ងៃ​នោះ បាន​ធ្លាក់​ចុះ ជិត -២០​អង្សាសេ ក្រោម​សូន្យ។ គ្រាប់​ព្រឹល​តូច​ៗ​បាន​រសាត់​តាម​បង្អួច​ផ្ទះ​យើង។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​គិត​មួយ​សន្ទុះ ហើយ​ក៏បាន​យល់​ព្រម​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចេញ​ទៅ​លេង​ខាង​ក្រៅ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ ឲ្យ​លេង​ជុំ​គ្នា ហើយ​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​វិញ បន្ទាប់​ពី​លេង​បាន​១៥​នាទី។ ដោយ​សារ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​បង្កើត​ច្បាប់​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ​អាច​លេង ដោយ​សេរី និង​មិន​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​កក​ចុង​ម្រាម​ដៃ ឬ​ម្រាម​ជើង ដោយ​សារ​ត្រជាក់​ខ្លាំង។ ខ្ញុំ​គិត​ថា អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​១១៩ បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​បំណង​ល្អ ពេល​ដែល​ទ្រង់​ដាក់​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ឲ្យ​រាស្រ្ត​របស់​ទ្រង់ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ក្នុង​ខគម្ពីរ​ពីរ​ខ​ជាប់​គ្នា​ថា “ទូលបង្គំ​នឹង​កាន់​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​ទ្រង់​ជានិច្ច នៅ​អស់កល្ប​ជានិច្ច​រៀង​ត​ទៅ។ ទូលបង្គំ​នឹង​ដើរ​ទៅ​ដោយ​សេរីភាព ដ្បិត​ទូលបង្គំ​បាន​ស្វែង​រក​អស់​ទាំង​បញ្ញត្ត​នៃ​ទ្រង់”(ខ.៤៤-៤៥)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​និពន្ធ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​ផ្សា​ភ្ជាប់​សេរី​ភាព ជា​មួយ​នឹង​ជីវិត​ដែល​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ខាង​វិញ្ញាណ? ការ​អនុវត្តន៍​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ជួយ​យើង​មិន​ឲ្យ​ជួប​ផល​វិបាក ដែល​បាន​មក​ពី​ការ​សម្រេច​ចិត្ត ដែល​ធ្វើឲ្យ​យើង​ស្តាយ​ក្រោយ។ យើង​នឹង​មាន​សេរីភាព​កាន់​តែ​ច្រើន នៅ​ក្នុង​ការ​អរសប្បាយ​នឹង​ជីវិត បើ​សិន​ជា​យើង​គ្មាន​បន្ទុក​នៃ​កំហុស ឬ​ការ​ឈឺ​ចាប់​ទេ​នោះ។ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​មិន​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​គ្រប់​គ្រង​យើង ដោយ​បញ្ជា និង​បម្រាម​នោះ​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ទ្រង់​ដាក់​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ឲ្យ​យើង គឺ​ដោយ​សារ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​យើង។ ពេល​ដែល​កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ជិះ​រំអិល​លេង នៅ​លើ​ព្រឹល…

Read article
ជំនួយគ្រប់ពេលវេលា

បន្ទាប់​ពី​ម៉ាធី(Marty) ក្លាយ​ជា​ជន​ពិការ ដោយ​សារ​របួស​ឆ្អឹង​កង​ខ្នង  គាត់​ក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​បន្ត​ការ​សិក្សាវិញ ដើម្បី​រៀន​ឲ្យ​បាន​សញ្ញា​ប័ត្រ​MBA។ អ្នក​ស្រី​យូឌី(Judy) ដែល​ជា​ម្តាយ​របស់​គាត់ បាន​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​សម្រេច​គោល​ដៅ។ គាត់​បាន​អង្គុយ​ជា​មួយ​ម៉ាធី ក្នុង​ម៉ោង​រៀន និង​ម៉ោង​ពិភាក្សា​ជា​ក្រុម ដោយ​ជួយ​កត់​ត្រា និង​ផ្តល់​ជំនួយ​ផ្នែក​បច្ចេក​វិទ្យា។ ម្តាយ​របស់​គាត់ ថែម​ទាំង​បាន​ជួយ​នាំ​គាត់​ឡើង​វេទិការ ពេល​គាត់​ទទួល​សញ្ញា​បត្រ​ផង​ដែរ។ គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​នូវ​អ្វី​ដែល​គេ​គិត​ថា គាត់​មិន​អាច​ទទួល​បាន ដោយ​សារ​ជំនួយ​ជាក់​ស្តែង និង​ទៀង​ទាត់ ដែល​គាត់​បាន​ទទួល​ពី​ម្តាយ​គាត់។ ព្រះយេស៊ូវ​ជ្រាប​ថា អ្នក​ដើរ​តាម​ទ្រង់ ក៏​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ ពេល​ដែល​ទ្រង់​យាង​ឡើង​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ។ ពេល​ដែល​ទ្រង់​ប្រាប់​ពួក​គេ អំពី​ការ​យាង​ត្រឡប់​ទៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា ពួក​គេ​នឹង​មាន​ការ​ប្រកប​ទាក់​ទង​ថ្មី​មួយ​ទៀត​ជា​មួយ​ព្រះ តាម​រយៈ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​គឺ​ជា​អ្នក​ជំនួយ​គ្រប់​ពេល​វេលា ជា​គ្រូ​បង្រៀន ​និង​អ្នក​នាំ​ផ្លូវ ដែល​មិន​គ្រាន់​តែ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ថែម​ទាំង​គង់​ក្នុង​ពួក​គេ​ផង​ដែរ​(យ៉ូហាន ១៤:១៧,២៦)។ ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​នាំ​ឲ្យ​សិស្ស​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ ទទួល​ជំនួយ​មក​ពី​ព្រះ ដែល​ជួយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​អត់​ទ្រាំ​នឹង​ការ​អ្វី​ ដែល​ពួកគេ​មិន​អាច​អត់​ទ្រាំ ដោយ​ខ្លួន​ឯង​បាន ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ចេញ​ទៅ​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ។ នៅ​ពេល​ដែល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ក៏​បាន​រំឭក​ពួក​គេ អំពី​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​ធ្លាប់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ (ខ.២៦) កុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ថប់​បារម្ភ​ឡើយ…. ចូរ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ….ព្រះ​អង្គ​គឺ​ជា​សេចក្តី​រស់​ឡើង​វិញ និង​ជា​ជីវិត។ តើ​អ្នក​កំពុង​តែ​ជួប​ប្រទះ​បញ្ហា ដែល​ពិបាក​លើស​កម្លាំង និង​សមត្ថ​ភាព​របស់​អ្នក​ឬ​ទេ? អ្នក​អាច​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ជំនួយ​ដ៏​ស្ថិតស្ថេរ​របស់​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ។…

Read article