អំណួត និងការបោកបញ្ឆោត
សេចក្តីអំនួតនៅក្នុងចិត្តឯង បានបញ្ឆោតឯងហើយ។ អូបាឌា ១:៣ មានពេលមួយខ្ញុំបានអធិស្ឋានថា ឱព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណសម្រាប់ការកែតម្រង់ទូលបង្គំ ដោយសុភាព ។ ហើយខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានបន្តទៀត ដោយពាក្យដ៏ពិបាកថា ទូលបង្គំមានចិត្តក្រអឺតក្រទម ទូលបង្គំគិតថា ទូលបង្គំអាចធ្វើអ្វីៗ ដោយខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំបានអរសប្បាយនឹងគម្រោងដ៏ជោគជ័យ ហើយមោទនភាពនេះបានលួងលោមខ្ញុំ ឲ្យទុកចិត្តលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង ហើយបដិសេធន៍ការដឹកនាំរបស់ព្រះ។ ទាល់តែខ្ញុំបានធ្វើគម្រោងដែលពិបាកខ្លាំង ទើបខ្ញុំដឹងថា ខ្លួនឯងមិនឆ្លាតដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានគិតនោះទេ។ ចិត្តដែលមានអំនួតបានបោកបញ្ឆោតខ្ញុំ ឲ្យជឿថា ខ្ញុំមិនត្រូវការជំនួយរបស់ព្រះ។ នគរអេដំមជាប្រទេសដ៏មានអំណាច ដែលបានទទួលការវាលផ្ចាលពីព្រះ ដោយសារអំនួតរបស់ខ្លួន។ ទឹកដីអេដំម មានទីតាំងនៅចន្លោះតំបន់ភ្នំ ដែលហាក់ដូចជាមិនងាយរងគ្រោះ ដោយសារពួកខ្មាំងសត្រូវ(អូបាឌា ១:៣)។ អេដំមក៏ជាជាតិសាសន៍ដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនផងដែរ ដោយស្ថិតនៅចំណុចកណ្តាលនៃផ្លូវជំនួញជាច្រើន និងសំបូររ៉ែទង់ដែង ជាធនធានមានតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងនៅសម័យបុរាណ។ នគរនេះមានរបស់ល្អៗជាច្រើន តែក៏មានពេញដោយអំនួតផងដែរ។ សាសន៍អេដំមបានកៀបសង្កត់រាស្ត្ររបស់ព្រះ ដោយជឿថា គ្មានខ្មាំងសត្រូវណាអាចឈ្លានពានទឹកដីខ្លួនបានឡើយ(ខ.១០-១៤)។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានប្រើហោរាអូបាឌា ឲ្យទៅប្រកាសប្រាប់ពួកគេ អំពីការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះអង្គ។ សាសន៍ដទៃនឹងលើកទ័ពមកច្បាំងនឹងពួកគេ ហើយនគរដែលធ្លាប់តែមានអំណាចនេះ នឹងមិនអាចការពារខ្លួនបាន ហើយនឹងត្រូវជួបភាពអាម៉ាស់(ខ.១-២)។ អំនួតបោកប្រាស់យើងឲ្យគិតថា យើងអាចរស់នៅតាមចិត្តរបស់យើង ដោយគ្មានព្រះ។ វាធ្វើឲ្យយើងមិនគោរពអំណាចដែលនៅពីលើយើង…
Read article
