Kenneth Petersen

You are here:
យើងជាស្នាដៃល្អឯករបស់ព្រះអង្គ

អេភេសូរ ២:១-១០ ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​ជា​ស្នាដៃ ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ​យេស៊ូវ​សំរាប់​ការ​ល្អ ដែល​ព្រះ​បាន​រៀបចំ​ជាមុន ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម​។ អេភេសូរ ២:១០ ក្នុង​សៀវភៅ ដែល​លោក អាធ័រ ស៊ី ប្រ៊ូក(Arthur C. Brooks) បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា នគរ​អាត្លង់ទិច គាត់​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ទៅ​ទស្សនា​សារៈ​មន្ទីរ​រាជ​វាំង​ជាតិ ក្នុង​ប្រទេស​តៃវ៉ាន់ ដែល​មាន​ការ​ប្រមូល​ផ្តុំ​នូវ នៃ​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​ចិន មាន​ចំនួន​ច្រើន​ជាង​គេ​នៅ​លើ​ពិភពលោក​។ អ្នក​នាំ​ភ្ញៀវ​ចូល​ទស្សនា​បាន​សុំ​ឲ្យ​គាត់​គិត​ អំពី​របស់​អ្វីមួយ​ដែលគេ​មិន​ទាន់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​ក្លាយ​ជា​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​។ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា ពេល​នោះ​គាត់​បាន​គិត​អំពី​ផ្ទាំង​ក្រណាត់​ទ​ទេ ដែល​មិន​ទាន់​មាន​រូប​គំនូរ​។ អ្នក​នាំ​ភ្ញៀវ​រូប​នោះ​ក៏​បាន​តប​ថា យើង​អាច​មើល​ផ្ទាំង​ក្រណាត់​ទទេ តាម​របៀប​មួយ​ទៀត ដោយ​ស្រមៃ​ថា រូប​គំនូរ​គឺ​មាននៅ​ក្នុង​គំនិត​របស់​វិចិត្រករ​រួច​ជា​ស្រេច​ហើយ គឺ​គ្រាន់តែ​គាត់​មិន​ទាន់​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​មក​ឲ្យ​គេ​ឃើញ នៅ​លើ​ផ្ទាំង​ក្រ​ណាត់​នោះ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​អេភេសូរ ២:១០ ពាក្យ ស្នាដៃ​ដែល​ទ្រង់​បង្កើត   ឬ​ស្នា​ដៃឯក ជា​ពាក្យ​ដែល​បាន​បក​ប្រែ​ពី​ពាក្យ poiēma ជា​ភាសាក្រិក ដែល​ជា​ឫស​នៃ​ពាក្យ កំណាព្យ ក្នុង​ភាសា​អង់គ្លេស​។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​មក​ជា​ស្នាដៃ​សិល្បៈ ឬ​បទ​កំណាព្យ​ដ៏​រស់​។ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក៏ដោយ ស្នាដៃ​សិល្បៈ​នោះ​បាន​ខូច ព្រោះ “ពីដើម អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ស្លាប់​ក្នុង​ការ​រំលង ហើយ​ក្នុង​អំពើបាប​ដែរ”(ខ.‌១)។ បាន​សេចក្តី​ថា…

Read article
មានលក្ខណៈសម្បត្តិមិនសក្ដិសម

សូមអាន : អេសាយ ២:១-៤,៩-១៤ ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ទ្រង់​ជា​ព្រះ​លើ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​ជា​ព្រះ​លើ​ផែន​ដីផង​។ យ៉ូស្វេ ២:១១ នៅ​ក្នុង​ខ្សែ​ភាព​យន្ត​ហូលីវូដ​ជា​ច្រើន យើង​សង្កេត​ឃើញ​តួ​អង្គ​ចារបុរស ចារនារី បាន​ទាក់ទាញ​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​ពួកគេ​​មាន​ភាព​​ឆ្លាតវៃ​អស្ចារ្យ ហើយ​អាច​បើកឡាន​ទំនើប​លឿនៗ ក្នុង​ស្ថានភាព​គ្រោះ​ថ្នាក់​បំផុត​។ តែ​អ្នក​ស្រី​យ៉ូណា មែនដេស(Jonna Mendez) ជា​អតីត​ប្រធាន​ភ្នាក់ងារ​ចារ​កម្ម​ស៊ីអាយអេ បាន​ធ្វើ​ការ​លើក​ឡើងជា​វិជ្ជមាន អំពី​រឿង​ពិត​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​។ គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ភ្នាក់ងារ​ចារ​កម្ម “ត្រូវតែ​មាន​រូប​សម្បត្តិ​ខាង​ក្រៅ ដែល​មិន​ទាក់ទាញ​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​ពី​មនុស្ស​នៅ​ជុំ​វិញ​ពួកគេ ហើយ​អ្នក​ដទៃ​មិន​គិតថា ពួកគេ​ជា​មនុស្ស​ឆ្លាត”។ ភ្នាក់ងារ​សម្ងាត់​ដែល​ល្អ​បំផុត មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​ខាង​ក្រៅ​តិច​បំផុត​ដែល​សក្តិ​សមជា​ភ្នាក់ងារ​សម្ងាត់​។ ពេល​ដែល​ពួក​អ្នក​ស៊ើប​ការ​ពីរ​នាក់​របស់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល បាន​បន្លំ​ខ្លួន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​យេរីខូ នាង​រ៉ាហាប​ក៏​បាន​ជួយ​លាក់​បំពួន​ពួកគេ កុំ​ឲ្យ​ទាហាន​របស់​ស្តេច​រក​ឃើញ(យ៉ូស្វេ ២:៤)។ នាង​ហាក់​ដូចជា​មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​តិច​បំផុត ដែល​សក្តិ​សមជា​មនុស្ស​ដែល​ព្រះ​អាច​ប្រើ ជា​ភ្នាក់ងារ​សម្ងាត់ ព្រោះ​នាង​មាន​ចំណុច​ខ្វះខាត​ធំៗ​បី ដែល​មាន​ដូចជា នាង​ជា​ជនជាតិ​កាណាន នាង​ជា​មនុស្ស​ស្រី និង​ជា​ស្រី​រកស៊ី​ផ្លូវភេទ​។ តែ​នាង​រ៉ាហាប​បាន​ជឿ​ថា ព្រះ​របស់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល “ទ្រង់​ជា​ព្រះ​លើ​ស្ថាន​សួគ៌”(ខ.១១)។ នាង​បាន​លាក់​បំពួន​អ្នក​ស៊ើប​ការ​របស់​ព្រះ នៅ​លើ​ដំបូល​ផ្ទះ​របស់​នាង ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​ពួកគេ​គេច​ខ្លួន ដោយ​សុវត្ថិភាព​។ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ប្រទាន​រង្វាន់ សម្រាប់​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​នាង ដោយ​លោក​យ៉ូស្វេ​បាន​ទុក​ជីវិត​ឲ្យ​នាង និង​គ្រួសារ​នាង(៦:២៥)។…

Read article
ពន្លឺតូចៗរាប់ពាន់ផ្សំចូលគ្នា

សូមអាន អេភេសូរ ៥:៨-២០ ចូរ​ដើរ​ដូចជា​មនុស្ស​ភ្លឺ​ចុះ​។ អេភេសូរ ៥:៨ ជ្រោះ​ជ្រៅ​ឌីសម៉ល ខេនាន ក្នុង​ភាគ​ពាយព្យ​នៃ​រដ្ឋ​អាឡាបាម៉ា បាន​ទាក់ទាញ​ភ្ញៀវ​ទេសចរណ៍​ជា​ច្រើន ឲ្យ​មក​ទស្សនា​កម្សាន្ត​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ជា​ពិសេស​នៅ​ខែ​ឧសភា និង​ខែ​មិថុនា នៅពេល​ដែល​កូន​របស់​សត្វ​មមុង​ម្យ៉ាង​បាន​ញាស់ ហើយ​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​ដង្កូវ​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​។ នៅ​ពេលយប់ សត្វ​ដង្កូវ​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​ទាំង​នេះ​បាន​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​ពណ៌​ខៀវ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ដោយ​ពួកវា​រាប់​ពាន់​ក្បាល​ជួប​ជុំ​គ្នា​បង្កើត​ជា​ពន្លឺ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ពេចពិល​រមិល​មើល​។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល ឲ្យ​អ្នកជឿ​ព្រះគ្រីស្ទ​ដើរ​ដូចជា​មនុស្ស​ភ្លឺ​។ គាត់​ពន្យល់​ថា “កាលពី​ដើម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ងងឹត​ដែរ តែ​ឥឡូវ​នេះ​វិញ បាន​ភ្លឺ​ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់ ដូច្នេះ ចូរ​ដើរ​ដូចជា​មនុស្ស​ភ្លឺ​ចុះ”(អេភេសូរ ៥:៨)។ តែ​ជួនកាល យើង​ប្រហែល​ជា​ឆ្ងល់​ថា ពន្លឺ​ដ៏​តូច​របស់​យើង​អាច​នាំមក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ ដោយ​របៀបណា​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ថា យើង​មិន​ត្រូវ​ការ​ធ្វើ​ការ​តែ​ម្នាក់ឯង ដើម្បី​នាំមក​នូវ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នោះ​ទេ​។ គាត់​បាន​ហៅ​យើង​ថា “មនុស្ស​ភ្លឺ”(ខ.៨) ហើយ​ពន្យល់​ថា យើង​គួរ “នឹង​ទទួល​ចំណែក​កេរ្តិ៍​អាករ ក្នុង​ពួក​បរិសុទ្ធ​នៅ​ទី​ភ្លឺ​ផង”(កូល៉ុស ១:១២)។ ការ​រស់នៅ​ជា​ពន្លឺ​ក្នុង​លោកិយ គឺជា​ការ​រួបរួម​គ្នា ជា​កិច្ចការ​នៃ​រូបកាយ​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ និង​កិច្ចការ​របស់​ពួក​ជំនុំ​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បក​ស្រាយ​កាន់តែ​ច្បាស់​ អំពី​ការ​រួបរួម​គ្នា​នេះ ដែល​ត្រូវ​មាន​ការ​ថ្វាយបង្គំ​រួម​គ្នា ដោយ“និយាយ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ដោយបទ​ទំនុក​ដំកើង ទំនុក​បរិសុទ្ធ នឹង​ចំរៀង​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ”(អេភេសូរ ៥:១៩)។ ពេលណា​យើង​បាក់​ទឹក​ចិត្ត…

Read article
ព្រះដែលមិនចេះប្រែប្រួល

មាន​ពរ​ហើយ មនុស្ស​ណា​ដែល​ស៊ូទ្រាំ​នឹង​សេចក្តី​ល្បួង។ យ៉ាកុប ១:១២ ពេល​គេ​មើល​រូបថត​ដ៏​ល្បីល្បាញ​មួយ​សន្លឹក​ គេ​អាច​ឃើញ​រូប​ស្នាម​ស្បែកជើង នៅ​លើ​ដី​ពណ៌ប្រផេះ។ ស្នាម​ស្បែកជើង​នោះ គឺ​ដាន​ជើង​ដែល​អវកាសយានិក ប៊ូស អាល់​ឌីន(Buzz Aldrin) បាន​បន្សល់​ទុក នៅ​លើ​ស្ថាន​ព្រះ​ចន្ទ កាលពី​ឆ្នាំ១៩៦៩។ អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា ស្នាម​ស្បែកជើង​នោះ នៅ​មាន​នៅ​លើ​ស្ថាន​ព្រះចន្ទ​ដដែល ដោយ​គ្មាន​ការប្រែប្រួល ចាប់តាំងពី​ឆ្នាំ​នោះ​មក។ ដោយសារ​នៅ​ស្ថាន​ព្រះចន្ទ​គ្មាន​ខ្យល់​បក់ ឬ​ទឹក នោះ​គ្មាន​ការ​សឹក​រីក​រិល​កើតឡើង​នៅ​ទីនោះ​ទេ ដូចនេះ ការអ្វី​ក៏ដោយ​ដែលគេ​បាន​បន្សល់ទុក​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ខាងលើ​នៃ​ស្ថាន​ព្រះចន្ទ គឺ​នៅ​មាន​វត្ត​មាន​នៅ​ទីនោះ​ដដែល។ នេះ​ជា​រឿង​អស្ចារ្យ​ណាស់ តែ​យើង​នឹង​មាន​ចិត្ត​ស្ងើច​កាន់​តែ​ខ្លាំង ពេល​ដែល​យើង​បាន​ជញ្ជឹង​គិត អំពី​ព្រះ​វត្ត​មាន​ដ៏​ស្ថិតស្ថេរ​របស់​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ស្ថាន​ព្រះចន្ទ និង​របស់​សព្វសារពើ​មក។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប​បាន​ចែងថា “គ្រប់​ទាំង​របស់​ដ៏​ល្អ ដែល​ព្រះ​ប្រទាន​មក និង​អស់ទាំង​អំណោយទាន​ដ៏​គ្រប់លក្ខណ៍ នោះ​សុទ្ធតែ​មក​ពី​ស្ថាន​លើ គឺ​មក​ពី​ព្រះវរបិតា​នៃ​ពន្លឺ ដែល​ទ្រង់​មិន​ចេះ​ប្រែប្រួល សូម្បីតែ​ស្រមោល​នៃ​សេចក្តី​ផ្លាស់​ប្រែ​ក៏​គ្មាន​ដែរ”(យ៉ាកុប ១:១៧)។ សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​បង្រៀន ក្នុង​បរិបទ​នៃ​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​យើង យ៉ាងដូច​នេះ​ថា “កាលណា​អ្នករាល់គ្នា​មាន​សេចក្តី​ល្បួង​ផ្សេងៗ នោះ​ត្រូវ​រាប់​ជា​សេចក្តី​អំណរ​សព្វគ្រប់​វិញ”(ខ.២)។ តើ​ហេតុអ្វី? ព្រោះ​ព្រះ​ដ៏​ធំ​ប្រសើរ ដែល​មិន​ចេះ​ប្រែប្រួល ស្រឡាញ់​យើង។ ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​មានទុក្ខ​លំបាក យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​ដ៏​ជាប់លាប់​របស់​ព្រះអង្គ។ យើង​ក៏​អាច​នឹក​ចាំ​អំពី​បទចម្រៀង​ទំនុក​សកល មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ទ្រង់​ស្មោះត្រង់​យ៉ាង​ក្រៃលែង” ដែល​មានទំនុក​ច្រៀង​ដូចនេះ​ថា…

Read article
រូបព្រះនៅក្នុងចិត្តយើង

កុំ​ឲ្យ​ឆ្លាក់​ធ្វើ​រូប​ណា​សំរាប់​ឯង​ឲ្យសោះ។ និក្ខមនំ ២០:៤ សម្រាប់​អ្នកដំណើរ​ដែល​ឆ្លងកាត់​តាម​ទីក្រុង​មីតឌលតុន រដ្ឋ​វីនខុន​ស៊ីន ពួក​គេ​អាច​ទៅ​ទស្សនា​សារមន្ទីរ​ជាតិ​ទឹកជ្រលក់​​ម៉ាយ៉ាណេ។ មនុស្សជា​ច្រើន​មាន​អារម្មណ៍​ថា ការ​មាន​ទឹកជ្រលក់​ម៉ាយ៉ាណេ​មួយ​ដប គឺ​ហាក់ដូចជា​ច្រើន​ហើយ តែ​ក្នុង​សារមន្ទីរ​នេះ គេ​បាន​ដាក់​តាំង​ម៉ាយ៉ាណេ ដែល​មាន​ម៉ាក និង​ប្រភេទ​ខុសៗគ្នា ចំនួន៦០៩០ដប មក​ពី​តំបន់​ផ្សេងៗ​ក្នុង​ពិភពលោក។ នៅ​ទីក្រុង​មែកឃ្លីន រដ្ឋ​តិចសាស់ អ្នក​ប្រហែល​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ពេល​បានឃើញ​សារមន្ទីរ​បន្លា​លួស ឬ​ដែល​កាន់តែ​គួរឲ្យ​ភ្ញាក់ផ្អើល​ទៀត​នោះ គឺ​សារមន្ទីរ​របង។ រឿង​នេះ​បាន​បង្ហាញថា មានការ​ជាច្រើន​ដែល​មនុស្សយើង​បាន​ចាត់ទុកជា​របស់​សំខាន់ ក្នុង​ជីវិត។ សូម្បីតែ​ផ្លែ​ចេក​ក៏​ត្រូវ​បាន​គេ​យក​មក​ដាក់​តាំង ក្នុង​សារៈ​មន្ទីរ​ផ្លែ​ចេក​ផង​ដែរ។ យើង​ប្រហែលជា​អស់សំណើច ពេល​ដែល​បានដឹង​អំពី​រឿង​នេះ តែ​យើង​ក៏​ចាំបាច់​ត្រូវ​ទទួលស្គាល់​ផង​ដែរ​ថា យើង​បាន​បង្កើត​សារៈ​មន្ទីរ​ផ្ទាល់ខ្លួន​ក្នុងចិត្ត​យើង សម្រាប់​ដាក់​តាំង​រូប​ព្រះ​ផ្សេងៗ។ ព្រះ​ទ្រង់​បង្គាប់​យើង​ថា “កុំ​ឲ្យ​មាន​ព្រះ​ឯណា​ទៀត​នៅ​ចំពោះ​អញ​ឲ្យសោះ”(និក្ខមនំ ២០:៣) ហើយ “ក៏​កុំ​ឲ្យ​ក្រាបសំពះ​នៅ​ចំពោះ​របស់​ទាំងនោះ ឬ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​តាម​នោះ​ឡើយ”(ខ.៥)។ តែ​យើង​បាន​បង្កើត​រូប​ព្រះ​ទាំងនោះ ដោយ​មិនដឹង​ខ្លួន ក្នុង​រូបភាព​ជា​ទ្រព្យសម្បត្តិ ឬ​ការ​ត្រេកត្រអាល ឬក៏​ជោគជ័យ​ជាដើម ឬអ្វី​មួយ​ដែល​មានតម្លៃ​ចំពោះ​យើង ដែល​យើង​បាន​ថ្វាយបង្គំ​ដោយ​មិនដឹង​ខ្លួន។ យើង​ងាយ​នឹង​មើល​រំលង​អត្ថន័យ​របស់​បទ​គម្ពីរ​នេះ។ ជា​ការពិត​ណាស់ ព្រះ​ទ្រង់​ឲ្យ​យើង​មានការ​ទទួលខុសត្រូវ ចំពោះ​សារមន្ទីរ​នៃ​អំពើបាប ដែល​យើង​បាន​បង្កើត។ តែ​ព្រះអង្គ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះ​អង្គ​ប្រទាន​សេចក្តី​សប្បុរស ដល់​ទាំង​ពាន់​ដំណ នៃ​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់ ហើយ​កាន់​តាម​បញ្ញត្ត​របស់​ព្រះអង្គ(ខ.៦)។ ព្រះអង្គ​ជ្រាប​ថា…

Read article
ការស្រាវជ្រាវអំពីជីដូន

ទ្រង់​នឹង​មាន​សេចក្តី​រីករាយ​អរ​សប្បាយ​ចំពោះ​ឯង។ សេផានា ៣:១៧ អ្នកស្រាវជ្រាវ នៅ​សកលវិទ្យាល័យ​អេម៉ូរី បាន​ប្រើ​ម៉ា​ស៊ីន​ស្គែន MRI ដើម្បី​សិក្សា​អំពី​ខួរក្បាល​របស់​ស្រ្តី​មួយ​ចំនួន​ដែល​មាន​ចៅ​។ ​គេ​ក៏បាន​ធ្វើការ​វាស់​ស្ទង់​​ក្តី​អាណិត​របស់​ពួកគេ ពេល​ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​រូបភាព ដែល​រាប់បញ្ចូល​ទាំង​រូបថត​របស់​ចៅបង្កើត និង​កូនបង្កើត​ដែល​ជា​មនុស្ស​ពេញវ័យ និង​កូន​របស់​អ្នកដទៃ ដែល​ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់។ ការសិក្សា​បាន​បង្ហាញថា ជីដូន​ទាំងឡាយ​មានចិត្ត​អាណិត​ចំពោះ​ចៅ​របស់​ខ្លួន ខ្លាំង​ជាង​កូនបង្កើត​ដែល​ជា​មនុស្ស​ពេញវ័យ។ ពួក​គេ​សន្និដ្ឋាន​ថា “ភាព​គួរឲ្យ​ស្រឡាញ់”របស់​ចៅ ជា​កត្តា​នាំឲ្យ​ពួក​គេ​គិតថា ចៅ​របស់​ពួក​គេ មាន​ភាព​គួរឲ្យ​ស្រឡាញ់​ជាង​កូន​ដែល​ជា​មនុស្ស​ធំ។ លោក​ចេ​មស៍ រី​លលីង(James Rilling) ជា​អ្នក​ដឹក​នំា​ការស្រាវជ្រាវ​នេះ បាន​មានប្រសាសន៍​ថា “បើ​ចៅ​ញញឹម នោះ​ជីដូន​របស់​គាត់ ក៏​សប្បាយចិត្ត​ជាមួយ​គាត់​ផង​ដែរ។ ហើយ​បើ​ចៅ​កំពុងតែ​យំ ជីដូន​របស់​គាត់​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺចាប់ និង​ពិបាកចិត្ត​ជាមួយ​គាត់​ផង​ដែរ”។ រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​ការ​ពិពណ៌នា​របស់​ហោរា​សេផានា អំពី​អារម្មណ៍​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ពេល​ព្រះអង្គ​ទតមើល​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ យ៉ាងដូច​នេះ​ថា “ទ្រង់​នឹង​មាន​សេចក្តី​រីក​រាយ​អរ​សប្បាយ​ចំពោះ​ឯង ទ្រង់​នឹង​សំរាក​ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់ ក៏​នឹង​អរ​សប្បាយ​នឹង​ឯង ដោយ​សំឡេង​ច្រៀង”(សេផានា ៣:១៧)។ ព្រះអង្គ​ក៏​មាន​ព្រះទ័យ​ឈឺចាប់ ជាមួយ​យើង ដូច​ជីដូន​ដែល​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺចាប់​ជាមួយ​ចៅ​ផង​ដែរ។ “ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​ទុក្ខវេទនា​របស់​គេ នោះ​ទ្រង់​ក៏​រងទុក្ខ​ដែរ”(អេសាយ ៦៣:៩) ហើយ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះទ័យ​រីករាយ​ជាមួយផងដែរ(ទំនុកដំកើង ១៤៩:៤)។ ពេលណា​យើង​មាន​អារម្មណ៍​បាក់ទឹកចិត្ត យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​ចំា​ថា ព្រះ​ទ្រង់​យក​ព្រះទ័យ​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​យើង យ៉ាង​ពិតប្រាកដ។…

Read article
ព្រះទ្រង់កំពុងមានបន្ទូលមកកាន់យើង

នោះ​សាំយូអែល​ទូល​ឆ្លើយ​ថា សូម​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​ចុះ ដ្បិត​ទូលបង្គំ ជា​អ្នកបំរើ​ទ្រង់​ប្រុង​ស្តាប់​ហើយ។ ១សាំ​យ៉ូអែល ៣:១០ មាន​លេខ​មិន​ស្គាល់​មួយ​បាន​ទូរស័ព្ទ​មក​ខ្ញុំ។ ជា​ញឹកញាប់ ខ្ញុំ​បាន​ទុកឲ្យ​លេខ​ដែល​មិន​ស្គាល់​ផ្ញើ​សារ​ជា​សម្លេង​វិញ តែ​លើក​នេះ ខ្ញុំ​ក៏បាន​លើក​ទូរស័ព្ទ។ អ្នក​ដែល​បាន​ទូរស័ព្ទ​មក​នោះ ក៏បាន​និយាយ​ពាក្យ​គួរសម ដើម្បី​សុំ​ពេល​ខ្ញុំ​តែ១នាទី ដើម្បី​ចែកចាយ​បទ​គម្ពីរ​ខ្លី​មួយ។ គាត់​ក៏បាន​ដកស្រង់​បទ​គម្ពីរ​វិវរណៈ ២១:៣-៥ ដែល​បាន​ចែង​អំពី​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​ជូត​ទឹកភ្នែក​ចេញពី​ភ្នែក​យើង។ គាត់​ក៏បាន​និយាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​ថា ព្រះអង្គ​​ប្រទាន​ការធានា និង​ក្តី​សង្ឃឹម​ដល់​យើង។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា ខ្ញុំ​ក៏​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ ជា​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​ដែរ។ តែ​គាត់​មិន​មានបំណង​ចង់​ផ្សាយដំណឹង​ល្អ​ដល់​ខ្ញុំ​ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់​គ្រាន់តែ​បាន​សុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​ជាមួយ​គាត់​តាម​ទូរស័ព្ទ​ប៉ុណ្ណោះ។ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​អធិស្ឋាន​សូមឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់ប្រទាន​ការ​លើកទឹកចិត្ត និង​កម្លាំងដល់​ខ្ញុំ។ ការ​ទំនាក់ទំនង​តាម​ទូរស័ព្ទ​នោះ បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​ត្រាស់​ហៅ ដោយ​សម្លេង​ដ៏​ចម្លែក ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ។ កាល​ហោរា​សាំ​យ៉ូអែល​នៅក្មេង ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហៅ​គាត់ នៅពេល​ពាក់កណ្តាល​អាធ្រាត្រ(១សាំ​យ៉ូអែល ៣:៤-១០)។ គាត់​បានឮ​សម្លេង​ព្រះអង្គ​បី​ដង តែ​គាត់​គិតថា លោក​អេ​លី ដែល​ជា​សង្ឃ​ចាស់ជរា កំពុងតែ​ហៅ​គាត់។ លើក​ចុងក្រោយ លោក​សាំ​យ៉ូអែល​ក៏បាន​ធ្វើតាម​ការណែនាំ​របស់​លោក​អេ​លី ហើយក៏​បានដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុង​ហៅ​គាត់ ហើយ​គាត់​ក៏បាន​តប​ថា “សូម​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​ចុះ ដ្បិត​ទូលបង្គំ ជា​អ្នកបំរើ​ទ្រង់​ប្រុង​ស្តាប់​ហើយ”(ខ.១០)។ ដូចគ្នា​នេះ​ដែរ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​អាច​មាន​បន្ទូល​ហៅ​យើង នៅពេល​ថ្ងៃ ឬនៅ​ពេលយប់​ផង​ដែរ។ យើង​ចាំបាច់​ត្រូវ​បើក​ចំហ​ចិត្ត…

Read article
ព្រះបន្ទូលសម្រាប់ដំណាក់កាលនៃជីវិត

គ្រប់​ទាំង​បទ​គម្ពីរ គឺជា​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បញ្ចេញ​ព្រះវិញ្ញាណ​បណ្តាល​ឲ្យ​តែង​ទេ ក៏​មានប្រយោជន៍​សំរាប់​ការ​បង្រៀន ការ​រំឭក​ឲ្យដឹង​ខ្លួន ការ​ប្រដៅ​ដំរង់ និង​ការ​បង្ហាត់​ខាង​ឯសេចក្តី​សុចរិត។ ២ធីម៉ូថេ ៣:១៦ នៅ​ចុង​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៨០០ អ្នកជឿ​ព្រះ​នៅកន្លែង​ផ្សេងគ្នា បាន​ផលិត​ធនធាន​ស្រដៀងគ្នា ក្នុង​ពេល​តែមួយ សម្រាប់​ធ្វើ​ងារ​បម្រើ​ព្រះ។ គេ​បាន​អនុវត្ត​ដូចនេះ ជា​លើក​ដំបូង ក្នុង​ទីក្រុង​មុន​ទ្រី​ល ប្រទេស​កាណាដា នៅ​ឆ្នាំ១៨៧៧។ នៅ​ឆ្នាំ ១៨៩៨ គេ​ក៏បាន​ប្រើ​វិធី​សាស្រ្ត​មួយទៀត នៅ​ទីក្រុង​ញូ​យ៉​ក សហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅ​ឆ្នាំ១៩២២ មានកម្ម​វិធី​ដូចនេះ​ចំនួន​ប្រហែល៥ពាន់ កំពុង​មាន​សកម្មភាព ក្នុង​តំបន់​អាមេរិក​ខាងជើង រៀងរាល់​រដូវ​ក្តៅ។ ប្រវតិ្តសាស្រ្ត​នៃ​សាលា​ព្រះគម្ពីរ​សម្រាប់​វិស្សមកាល ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​មាន​នៅ​សម័យ​នោះ។ អ្នកបង្កើត​សាលា​ព្រះគម្ពីរ​នេះ មានចិត្ត​ឆេះឆួល​ចង់​ឲ្យ​យុវជន និង​កុមារ​ចេះ​ព្រះគម្ពីរ។ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏​មានចិត្ត​ឆេះឆួល​ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ សម្រាប់​សិស្សរបស់​គាត់ ជា​យុវជន ឈ្មោះ ធីម៉ូថេ ដោយ​សរសេរ​សំបុត្រ​បង្រៀន​​ថា “គ្រប់​ទាំង​បទ​គម្ពីរ គឺជា​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បញ្ចេញ​ព្រះវិញ្ញាណ​បណ្តាល​ឲ្យ​តែង​ទេ” ក៏​មានប្រយោជន៍​សំរាប់​ការ​បង្រៀន ក៏ដូចជា “ដើម្បី​ធ្វើការល្អ” (២ធីម៉ូថេ ៣:១៦-១៧)។ យើង​ចាំបាច់​ត្រូវការ​ពារ​ខ្លួន​យើង ដោយ​ប្រើ​ព្រះគម្ពីរ ព្រោះ​ព្រះគម្ពីរ​ធ្វើឲ្យ​យើង​ស្គាល់​ព្រះអង្គ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង ធ្វើឲ្យ​យើង “មាន​ប្រាជ្ញា​ដល់ទី​សង្គ្រោះ ដែល​បាន​ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ​ជឿ​ដល់​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ​ផង”(ខ.១៥)។ ការ​សិក្សា​ព្រះ​គម្ពីរ គឺ​សម្រាប់​កុមារ ក៏ដូចជា​សម្រាប់​មនុស្ស​ពេញវ័យ​ផង​ដែរ។…

Read article
ការមើលឃើញព្រះយេស៊ូវ

អ្នកណា​ដែល​ឃើញ​ខ្ញុំ នោះ​ក៏បាន​ឃើញ​ព្រះវរបិតា​ដែរ។ យ៉ូហាន ១៤:៩ លេ​អូ(Leo) ជា​ក្មេង​តូច​អាយុ៤ខែ ដែល​មិនដែល​បានឃើញ​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​គាត់​ឡើយ។ គាត់​​មាន​បញ្ហា​ភ្នែក​ពី​កំណើត ដែល​ធ្វើឲ្យ​គាត់​ព្រិល​ភ្នែក មិន​អាច​មើលឃើញ​អ្វី​ច្បាស់។ គាត់​ហាក់ដូចជា​កំពុង​រស់នៅ ក្នុង​កន្លែងចុះ​អ័ភ្រ​យ៉ាង​ក្រាស់​ជានិច្ច។ តែ​ពេទ្យ​ភ្នែក​ក៏បាន​កាត់​កញ្ចក់​វ៉ែនតា​ពិសេស​មួយ​ឈុត​ឲ្យ​គាត់។ ក្រោយមក ឪពុក​របស់​លេអូ​ក៏បាន​បង្ហោះ​វីដេអូ​មួយ ដែល​ក្នុង​នោះ គេ​ឃើញ​ម្តាយ​គាត់​បំពាក់​វ៉ែនតា​ពីលើ​ភ្នែក​គាត់ ជាលើកដំបូង។ គេ​ឃើញ​ភ្នែក​គាត់​មានការ​ផ្ដោត​បន្តិច​ម្តងៗ។ ស្នាមញញឹម​ស្រស់​ក៏បាន​លេចឡើង នៅ​លើ​ផ្ទៃមុខ​គាត់ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ឃើញ​ម្តាយ​គាត់​យ៉ាង​ច្បាស់​ជា​លើកដំបូង។ នៅពេល​នោះ ក្មេង​តូច​លេអូ អាច​មើលឃើញ​ច្បាស់​ហើយ។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​យ៉ូហាន​បាន​ចែង​អំពី​ការសន្ទនា​រវាង​ព្រះយេស៊ូវ​ ជាមួយ​ពួក​សិស្ស​ព្រះអង្គ។ កាលនោះ សាវ័ក​ភីលីព​បាន​ទូល​សូម ព្រះអង្គ​ថា “ព្រះអម្ចាស់​អើយ សូម​បង្ហាញ​ព្រះវរបិតា​ឲ្យ​យើងខ្ញុំ​ឃើញ​ផង”(យ៉ូហាន ១៤:៨)។ ទោះ​ពួក​សាវ័ក​បាន​ចំណាយពេល​ច្រើន ជាមួយ​ព្រះយេស៊ូវ​ហើយក៏​ដោយ ក៏​ពួក​គេ​នៅតែ​មិន​អាច​ស្គាល់​ព្រះអង្គ ដែល​កំពុង​គង់នៅ​ពីមុខ​ពួក​គេ។ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “អ្នកណា​ដែល​ឃើញ​ខ្ញុំ នោះ​ក៏បាន​ឃើញ​ព្រះវរបិតា​ដែរ” យ៉ូហាន ១៤:៩។ មុន​នោះ ព្រះអង្គ​ក៏បាន​មាន​បន្ទូល​ផង​ដែរ​ថា “ខ្ញុំ​ជា​ផ្លូវ ជា​សេចក្តី​ពិត និង​ជា​ជីវិត”(ខ.៦)។ ព្រះអង្គ​មាន​បន្ទូល​៧ដង ដោយ​ប្រើ​ពាក្យ “ខ្ញុំ​គឺជា”។ ហើយ​ពេលនោះ​ ព្រះអង្គ​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ​ជា​លើក​ទី៦ហើយ។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ព្រះយេស៊ូវ​កំពុង​ប្រាប់​យើង ឲ្យ​ឆ្លុះមើល​តាម​កញ្ចក់​នៃ​ព្រះបន្ទូល…

Read article
ព្រះដែលកែប្រែជីវិត

គាត់​ទូល​ឆ្លើយ​ថា ឱ​ព្រះអម្ចាស់​អើយ ព្រះអង្គ​ណានុ៎ះ? កិច្ចការ ៩:៥ កាល​យុវជន លូ​អ៊ី​ស រ៉​តឌ្រី​គេស(Luis Rodriguez) ស្ថិត​ក្នុង​វ័យ១៦ឆ្នាំ គាត់​បាន​ជាប់គុក ពី​បទ​ជួញដូរ​គ្រឿងញៀន។ តែ​ឥឡូវនេះ គាត់​ត្រូវ​ប៉ូលិស​ចាប់ខ្លួន​ពី​បទ​ប៉ុនប៉ង​មនុស្សឃាត។ គាត់​ទំនងជា​ត្រូវ​ជាប់គុក​អស់មួយជីវិត។ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​មកកាន់​គាត់ ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​មានទោស។ កាល​គាត់​កំពុង​ជាប់គុក យុវជន​រូប​នេះ​ក៏បាន​នឹក​ចាំ​ថា កាល​ពី​ក្មេង ម្តាយ​គាត់​បាន​នាំ​គាត់​ទៅ​ព្រះវិហារ ដោយចិត្ត​ស្មោះត្រង់​ចំពោះ​ព្រះ។ ឥឡូវនេះ គាត់​ជឿ​ថា ព្រះ​កំពុងធ្វើការ​ក្នុងចិត្ត​គាត់។ ទីបំផុត លូ​អ៊ី​សក៏​បាន​ប្រែចិត្ត​ចេញពី​បាប ហើយក៏​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ។ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​កិច្ចការ យើង​ឃើញថា មាន​ពួក​ឧស្សាហ៍​ក្នុង​សាសន៍​យូដា​ម្នាក់ ឈ្មោះ សូល ដែល​ក្រោយមក បាន​ក្លាយ​ជា​សាវ័ក​ប៉ុល។ គាត់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើបាប ដោយ​ការបៀតបៀន​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏​មានចិត្តចង់​សម្លាប់​ពួក​គេ​ទៀត​ផង​(កិច្ចការ ៩:១)។ មាន​ភស្តុតាង​បង្ហាញថា គាត់​ជា​អ្នកដឹកនាំ​ក្រុម​ជន​ដៃដល់ ហើយក៏​មាន​ចំណែក​នៅក្នុងចំណោម​ហ្វូង​មនុស្ស​ដែល​បាន​ប្រហារ​ជីវិត​លោក​ស្ទេផាន ដោយ​ចោល​នឹង​ថ្មី(៧:៥៨)។ តែ​ក្រោយ​មក ព្រះ​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​មកកាន់​គាត់​ដោយ​ផ្ទាល់។ តាមផ្លូវ​ទៅ​ទីក្រុង​ដា​ម៉ាស់ មាន​ពន្លឺ​មួយ​បាន​លេចឡើង ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​សូល​ខ្វាក់ភ្នែក ហើយ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​មក​គាត់​ថា “ហេតុអ្វីបានជា​អ្នកបៀតបៀន​ដល់​ខ្ញុំ​ដូច្នេះ?”(៩:៤)។ គាត់​ក៏បាន​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា “ឱ​ព្រះអម្ចាស់​អើយ ព្រះអង្គ​ណានុ៎ះ?”(ខ.៥) គាត់​ក៏បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​ជីវិត​ថ្មី​របស់​គាត់​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម…

Read article