Mike Wittmer

You are here:
មនុស្សដែលត្រូវការមនុស្ស

សូមអ្នក​រាល់គ្នា​ជំរាបសួរ​គ្នា​ទៅវិញទៅមក ដោយ​ការ​ថើប​យ៉ាង​បរិសុទ្ធ ពួក​ជំនុំ​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ​ទាំងអស់ សូម​ជំរាបសួរ​មក​អ្នករាល់គ្នា។ រ៉ូម ១៦:១៦ ក្នុង​អាជីព​ដ៏​ល្បីល្បាញ ជា​អ្នកនិពន្ធ​អត្ថបទ​កាសែត​អំពី​កីឡា លោក​ដេវ ឃីនដ្រិត(Dave Kindred) បាន​សរសេរ​អំពី​ព្រឹត្តិការ​ប្រកួត​កីឡា​រាប់​រយ ដែល​ជា​ការ​ប្រកួត​ធំៗ និង​ការប្រកួត​ជើងឯក ហើយក៏​បាន​សរសេរ​ជីវប្រវត្តិ​របស់​លោក​មហាម៉ាត់ អា​លី(Muhammad Ali)ផង​ដែរ។ ពេល​គាត់​មានការ​អផ្សុក បន្ទាប់ពី​បាន​ចូលនិវត្តន៍ គាត់​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​ទៅ​មើល​ការប្រកួត​បាល់បោះ​នារី ក្នុង​សាលារៀន​មួយ ក្នុង​តំបន់​ដែល​គាត់​រស់នៅ។ មិនយូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​ក៏បាន​ចាប់ផ្តើម​និពន្ធ​រឿង អំពី​ការប្រកួត​នី​មួយៗ ហើយ​បង្ហោះ​នៅ​តាម​អនឡាញ។ ហើយ​ពេល​ដែល​ម្តាយ និង​ចៅប្រុស​គាត់​បាន​លាចាក​លោក ហើយ​ភរិយា​គាត់​មាន​ជំងឺ​ស្លាប់​មួយ​ចំហៀង​ខ្លួន គាត់​ក៏បាន​ដឹង​ថា ក្រុមកីឡា​ដែល​គាត់​បាន​លើក​មក​សរសេរ​នោះ បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​គាត់​នូវ​ការ​ទំនាក់ទំនង​ជា​សហគមន៍ និង​ជួយ​ឲ្យ​គាត់​រក​ឃើញ​គោលបំណង​នៃ​ជីវិត។ គាត់ និង​ពួក​គេ​ត្រូវការ​គ្នា​ទៅវិញទៅមក។ លោក​ឃីនដ្រិត​ក៏បាន​និយាយ​ថា “ក្រុម​នេះ​បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​ច្រើនណាស់។ ជីវិត​ខ្ញុំ​បាន​ប្រែជា​ងងឹត …តែ​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើជា​ពន្លឺ”។ តើ​ហេតុអ្វី​អ្នក​កាសែត​ជើងចាស់​ដ៏​ល្បីល្បាញ បាន​ងាក​មក​ពឹងផ្អែក​ទៅលើ​សហគមន៍​របស់​ក្មេង​ជំទង់​ទាំងនោះ? រឿង​នេះ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ​អំពី​សាវ័ក​ដ៏​ឆ្នើម​ម្នាក់​របស់​ព្រះយេស៊ូវ​​  ដែល​បាន​ពឹងផ្អែក​ទៅលើ​ការ​ប្រកប​ស្និទ្ធស្នាល​របស់​អ្នក​ដែល​គាត់​បាន​ជួប ក្នុង​ដំណើរ​បេសកកម្ម​របស់​គាត់។ តើ​អ្នក​បាន​កត់សំគាល់​ឈ្មោះ​មនុស្ស​ទាំងអស់ ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ជំរាបសួរ នៅ​ចុង​សំបុត្រ​របស់​គាត់​ឬ​ទេ? (រ៉ូម ១៦:៣-១៥)។ គឺ​ដូចដែល​គាត់​បាន​សរសេរ​ថា “សូម​ជំរាបសួរ​អ្នក​អាន់​ត្រូ​នីក និង​អ្នក​យូ​នាស ជា​ញាតិ​ខ្ញុំ គឺជា​អ្នកជាប់គុក​ជាមួយនឹង​ខ្ញុំ​”(ខ.៧)។ “សូម​ជំរាបសួរ​អ្នក​អាំ​ភ្លាស…

Read article
បទពិសោធន៍ដ៏តក់ស្លុតជាមួយត្រីបាឡែន

ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បង្គាប់​ដល់​ត្រី​នោះ វា​ក៏​ក្អែ​យ៉ូណាស​ចេញ​នៅ​លើ​ដីគោក។ យ៉ូណាស ២:១១ មាន​ពេល​មួយ ម៉ៃ​ឃល(Michael) ជ្រមុជទឹក​ទៅដល់​បាតសមុទ្រ ដើម្បី​ចាប់​បង្កង ហើយក៏​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មាត់​ត្រី​បាឡែន​ដែល​កំពុង​ហែលទឹក​នៅ​ក្បែរ​នោះ។ គាត់​បាន​ព្យាយាម​រើ​បម្រាស់​នៅក្នុង​ពោះ​ត្រី​បាឡែន ដែល​ងងឹត​គ្មានពន្លឺ ខណៈ​ពេល​ដែល​សាច់ដុំ​របស់​វា​បាន​សង្កត់​មក​លើ​ខ្លួន​គាត់។ គាត់​គិតថា ជីវិត​គាត់​ដល់ទី​បញ្ចប់​ហើយ។ ប៉ុន្តែ សត្វ​ត្រី​បាឡែន​មិន​ចង់​លេប​អ្នកនេសាទ​បង្កង​នោះ​ទេ ហើយ៣០វិនាទី​ក្រោយមក វា​ក៏បាន​ស្តោះ​ម៉ៃឃល​ចេញពី​មាត់​វា បាញ់​ឡើង​ទៅ​លើ។ ពិតជា​អស្ចារ្យ​ណាស់ ម៉ៃ​ឃល​មិន​បាន​បាក់​ឆ្អឹង​ទេ គ្រាន់​តែ​មាន​ស្នាម​ជាំ​នៅ​លើ​ខ្លួន​គាត់ និង​បទពិសោធន៍​ដ៏​តក់​ស្លុត​ជាមួយ​សត្វ​ត្រី​បាឡែន។ គាត់​មិនមែន​ជា​មនុស្ស​ទីមួយ ដែល​ត្រូវ​ត្រី​ធំ​លេប​ចូល​ពោះ​នោះ​ឡើយ។ ហោរា​យ៉ូណាស​ត្រូវ​ត្រី​ធំ លេប​ផង​ដែរ(យ៉ូណាស ១:១៧) ហើយ​គាត់​បាន​រស់នៅ​ក្នុង​ពោះ​វា៣ថ្ងៃ មុន​ពេល​វា​ខ្ជាក់​គាត់​ចេញ​នៅ​លើ​ដីគោក(១:១៧ ២:១០)។ ហោរា​យ៉ូណាស​ត្រូវ​សត្វ​ត្រី​លេប​ចូលក្នុង​ពោះ ដោយសារ​គាត់​ស្អប់​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​មិន​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ប្រែចិត្ត​ចេញពី​អំពើបាប គឺ​ខុសពី​ម៉ៃឃល ដែល​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មាត់​ត្រី​បាឡែន​ដោយចៃដន្យ។ ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រាប់​លោក​យ៉ូណាស​ឲ្យ​ប្រកាស​ព្រះបន្ទូល នៅ​ទីក្រុង​នី​នី​វេ គាត់​បែរជា​ជិះ​សំពៅ​ទៅតាម​ទិសដៅ​ផ្សេង​វិញ។ ដូចនេះ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏បាន​ចាត់​ត្រី​ធំ​មួយ ឲ្យ​លេប​គាត់ ដើម្បីឲ្យ​គាត់​ភ្ញាក់ខ្លួន។ ខ្ញុំ​យល់​អំពី​មូលហេតុ​ដែល​លោក​យ៉ូណាស​ស្អប់​សាសន៍​អាសស៊ើរ។ ព្រោះ​ពួក​គេ​ធ្លាប់ធ្វើ​បាប​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយក៏​បាន​ចាប់​ពូជអំបូរ​នៅ​ខាងជើង​ជា​ចំណាប់ខ្មាំង ឲ្យ​ទៅ​នៅ​ទឹកដី​សាសន៍​ដទៃ​អស់៥០ឆ្នាំ ហើយ​ពូជ​អំបូរ​ទាំង​នោះ​​បាត់បង់​ជា​រៀង​រហូត។ ដូចនេះ លោក​យ៉ូណាស​មានការ​រវាតចិត្ត ពេល​គាត់​បានដឹង​ថា សាសន៍​អាសស៊ើរ​អាច​ទទួល​ការ​អត់ទោស​បាប។ ប៉ុន្តែ លោក​យ៉ូណាស​មានចិត្ត​ស្មោះស្ម័គ្រ​ចំពោះ​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ ជាជាង​ស្មោះស្ម័គ្រ​ចំពោះ​ព្រះ។…

Read article
ពេលដែលការយល់ដឹងនាំឲ្យឈឺចាប់

ដ្បិត​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​ច្រើន នោះ​ក៏​កើតទុក្ខ​ច្រើន ហើយ​អ្នកណា​ដែល​ចំរើន​ចំណេះ នោះ​ក៏​ចំរើន​សេចក្តី​ព្រួយ​ឡើង​ដែរ។ សាស្តា ១:១៨ លោ​កហ្ស៊ែ​ក អ៊ែល​ឌ័រ(Zach Elder) និង​មិត្តភក្តិ​របស់​គាត់​បាន​ជិះទូក​កម្សាន្ត​ក្នុង​ទឹ​កទន្លេ​ កាត់តាម​ជ្រលងភ្នំ ហ្គ្រែន ខាន​ញាន​អស់​រយៈពេល​២៥​ថ្ងៃ។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ទាញ​ទូក​ឡើង​ច្រាំង អ្នក​ដែល​មក​ទទួល​ពួក​គេ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ អំពី​ជំងឺ​កូ​វីត១៩ កំពុង​រាតត្បាត​ពិភពលោក។ ពួក​គេ​គិតថា បុរស​នោះ​កំពុងតែ​និយាយលេង។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ចាកចេញ​ពី​ជ្រលងភ្នំ​នោះ ពួក​គេ​ក៏បាន​ទទួល​សារ​បន្ទាន់ ពី​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​ពួក​គេ។ លោ​កហ្ស៊ែ​ក និង​មិត្តភក្តិ​របស់​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​តក់​ស្ល​ត់ ហើយ​ចង់​វិលត្រឡប់​ទៅ​រក​ទន្លេ​នោះ​វិញ ដើម្បី​គេច​ចេញពី​ជំងឺ ដែល​ពួក​គេ​ទើបបាន​ទទួល​ដំណឹង​នោះ។ ក្នុង​លោកិយ​ដែល​ធ្លាក់​ចូលក្នុង​អំពើបាប ការយល់​ដឹង​ច្រើនតែ​នាំឲ្យមាន​ការឈឺចាប់។ គ្រូ​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា​នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សាស្តា​បាន​សង្កេតឃើញ​ថា “ដ្បិត​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​ច្រើន នោះ​ក៏​កើតទុក្ខ​ច្រើន ហើយ​អ្នកណា​ដែល​ចំរើន​ចំណេះ នោះ​ក៏​ចំរើន​សេចក្តី​ព្រួយ​ឡើង​ដែរ​”(សាស្តា ១:១៨)។ តើមាន​នរណា​ខ្លះ ដែល​មិន​ច្រណែន​កូនក្មេង ដែល​មិនដឹង​អី? ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់​អ្វី​ជា​ការប្រកាន់ពូជ​សាសន៍ អំ​ពើ​ហឹង្សា ឬជំងឺមហារីក​ឡើយ។ កាល​យើង​នៅក្មេង តើ​យើង​មិន​សប្បាយចិត្ត​ជាង​ពេល​ដែល​យើង​ធំ​ដឹងក្តី ហើយ​ដឹង​អំពី​ភាព​កម្សោយ និង​គុណវិបត្តិ​របស់​ខ្លួនឯង​ទេ​ឬ? តើ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ជាង​ពេល​ដែល​យើង​ដឹង​អំពី​រឿង​អាថ៌កំបាំង​របស់​គ្រួសារ​យើង ហេតុអ្វី​ពូ​យើង​ក្លាយជា​មនុស្ស​ប្រមឹក ឬដឹង​ថា ឪពុក​ម្តាយ​យើង​លែងលះ​គ្នា ដោយសារអ្វី​ជាដើម? ការ​ឈឺ​ចាប់​ដែល​កើតឡើង​ពី​ការយល់​ដឹង យើង​មិន​អាច​រំពឹង​ថា វា​នឹង​បាត់​ទៅវិញ​ដោយឯកឯង​បាន​ឡើយ។ ពេល​យើង​បានដឹង​ហើយ…

Read article
រស់ដូចមនុស្សដែលព្រះបានប្រោសឲ្យជា

  គាត់​ក៏​ស្ទុះ​ឈរ​ឡើង​ដើរ​ទៅ​មក ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ទាំង​២​នោះ ទាំង​ដើរ ទាំង​លោត ទាំង​សរសើរ​ព្រះ​ផង។ កិច្ចការ ៣:៨ នៅ​ប្រទេស​ឥណ្ឌា មាន​បង​ប្អូន​ស្រី​ពីរ​នាក់ បាន​ពិការ​ភ្នែក​ពី​កំណើត។ ឪពុក​របស់​ពួក​គេ​ជា​អ្នក​ខិត​ខំ​រក​ស៊ី​ចិញ្ចឹម​គ្រួសារ តែ​គាត់​មិន​មាន​លទ្ធភាព​បង់​ថ្លៃ សម្រាប់​ការ​វះ​កាត់​ភ្នែក​​ពួក​គេ​ឲ្យ​ភ្លឺ​ឡើង​វិញ។ ប៉ុន្តែ មាន​គ្រូ​ពេទ្យ​មួយ​ក្រុម បាន​មក​តំបន់​ពួក​គេ ក្នុង​បេសកកម្ម​ពេទ្យ​រយៈ​ពេល​ខ្លី។ នៅ​ពេល​ព្រឹក បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​បាន​វះ​កាត់​ហើយ​ ក្មេង​ស្រី​ទាំង​ពីរ​ក៏​មាន​ទឹក​មុខ​ញញឹម​ស្រស់ នៅ​ពេល​ដែល​ពេទ្យ​បក​បង់​រំ​ភ្នែក​របស់​ពួក​គេ​ចេញ។ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ មាន​ម្នាក់​លាន់​មាត់​ថា “ម៉ែ ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​ហើយ! ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​ហើយ!” មាន​បុរស​ម្នាក់​ពិការ​ជើង​ពី​កំណើត បាន​អង្គុយ​សុំទាន នៅ​មាត់​ទ្វារ​ព្រះវិហារ ដូច​សព្វ​មួយ​ដង។ លោក​ពេត្រុស​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា ខ្លួន​មិន​មាន​ប្រាក់​សម្រាប់​ដាក់​ទាន​ទេ តែ​នឹង​ឲ្យ​គាត់ នូវ​អ្វី​ដែល​ល្អ​ជាង​ប្រាក់​។ លោក​ពេត្រុស​ក៏​អធិស្ឋាន​ប្រោស​ជំងឺ​គាត់​ថា “ដោយសារ​ព្រះនាម​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពី​ស្រុក​ណាសារ៉ែត ចូរ​អ្នក​ក្រោក​ឡើង​ដើរ​ទៅ​ចុះ” (កិច្ចការ ៣:៦)។ បុរស​នោះ “ក៏​ស្ទុះ​ឈរ​ឡើង​ដើរ​ទៅ​មក ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ទាំង​២នោះ ទាំង​ដើរ ទាំង​លោត ទាំង​សរសើរ​ព្រះ​ផង”(ខ.៨)។ បង​ប្អូន​ស្រី​ទាំង​ពីរ​នាក់ និង​បុរស​នោះ បាន​ឲ្យ​តម្លៃ​មក​លើ​ភ្នែក និង​ជើង​របស់​ខ្លួន ខ្លាំង​ជាង​អ្នក​ដែល​មិន​ធ្លាប់​ពិការ​ភ្នែក ឬ​ពិការ​ជើង។ ក្មេង​ស្រី​ទាំង​ពីរ​ប្រិច​ភ្នែក​ឥត​ឈប់ ដោយ​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល…

Read article
ទ្រព្យនៅផែនដី និងទ្រព្យដ៏ពិត

ចូរ​ប្រើ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​លោកីយ៍​នេះ ឲ្យ​បាន​មិត្រ​សំឡាញ់​ដល់​ខ្លួន។ លូកា ១៦:៩ ក្រុម​ហ៊ុន​មួយ បាន​ឲ្យ​ពិន្ទុ​១​ពាន់ ដល់​អតិថិជន​ដែល​បាន​ទិញ​អាហារ​ណា​មួយមុខ ឲ្យ​បាន​ចំនួន​១០ ។ ពេល​នោះ មាន​បុរស​ម្នាក់​បាន​ដឹង​ថា ផលិត​ផល​​ថោក​បំផុត​ដែល​គាត់​បាន​ទិញ​ពី​ក្រុម​ហ៊ុន​នេះ គឺ​ជា​ស្ករ​សូកូឡា​ជាង​១​ម៉ឺន​២​ពាន់​ពែង ដោយ​ចំណាយ​ជា​សរុប​អស់ ៣​ពាន់​ដុល្លា។ គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​ចំណាត់​ថ្នាក់​មាស ហើយ​គាត់ និង​គ្រួសារ​គាត់​ទទួល​បាន​នូវ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ​តាម​យន្ត​ហោះ​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ អស់​មួយ​ជីវិត។ គាត់​ក៏​បាន​បរិច្ចាគ​ស្ករ​សូកូឡា​ជា​ច្រើន​ពែង ធ្វើ​ជា​អំណោយ​មនុស្ស​ធម៌ ដែល​បាន​នាំ​ឲ្យ​គាត់​រួច​ពន្ធ​ចំនួន​៨០០​ដុល្លា។ គាត់​ពិត​ជា​ឆ្លាត​ណាស់! ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល អំពី​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​មួយ ស្តី​អំពី​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ដែល​មាន​ល្បិច​កល​ម្នាក់។ ពេល​គាត់​ដឹង​ថា ចៅហ្វាយ​គាត់​កំពុង​ដេញ​គាត់​ចោល គាត់​ក៏​បាន​កាត់​បន្ថយ​បរិមាណ​ទឹក​ប្រាក់ ដែល​កូន​បំណុល​ទាំង​ឡាយ​បាន​ជំពាក់​ចៅហ្វាយ​គាត់។ គាត់​ដឹង​ថា គាត់​អាច​ពឹង​ពាក់​ពួក​គេ​នៅ​ពេល​ក្រោយ ដោយសារ​គាត់​បាន​ជួយ​កាត់​បន្ថយ​បំណុល​ឲ្យ​ពួក​គេ។ ព្រះយេស៊ូវ​មិន​បាន​សរសើរ​ទង្វើ​ខុស​ក្រម​សីលធម៌​របស់​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​រូប​នោះ​ទេ តែ​ព្រះ​អង្គ​ជ្រាប​ថា យើង​អាច​រៀន​សូត្រ​ពី​ភាព​ឈ្លាស​វៃ​របស់​គាត់។ ព្រះ​អង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ប្រើ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​លោកីយ៍​នេះ ឲ្យ​បាន​មិត្រ​សំឡាញ់​ដល់​ខ្លួន ដើម្បី​កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខាន​នៅ នោះ​នឹង​មាន​គេ​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​នៅ​ក្នុង​ទី​លំនៅ​ដ៏​ស្ថិតស្ថេរ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ”(លូកា ១៦:៩)។ បុរស​ដែល​បាន​ទិញ​ស្ករ​សូកូឡា បាន​ប្រើ​ការ​ទិញ​បង្អែម​ដែល​មាន​តម្លៃ​១ពែង ១​ពាន់​រៀល ទៅ​ជា​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​យន្ត​ហោះ​ដោយ​ឥត​គិត​ថ្លៃ តែ​ចូរ​យើង​ប្រើ “ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ក្នុង​លោកិយ” ដើម្បី “ទទួល​បាន​នូវ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដ៏​ពិត”(ខ.១១)។ តើ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដ៏​ពិត​នោះ​ជា​អ្វី? ព្រះ​យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​លក់​របស់​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន ហើយ​ចែក​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ទាន​ចុះ…

Read article
ស្រឡាញ់ដូចម្តាយបង្កើត

ដូច​ជា​ម្តាយ​ថ្នម​កូន ដែល​កំពុង​នៅ​បៅ គឺ​យ៉ាង​នោះ​ហើយ ដែល​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ស្រឡាញ់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១ថែស្សាឡូនិច ២:៧-៨ មាន​ពេល​មួយ អ្នក​ស្រី​វនីតា(Juanita) បាន​ប្រាប់​ក្មួយ​ប្រុស​របស់​គាត់ អំពី​ការ​ចម្រើន​វ័យ​ធំ​ឡើង ក្នុង​អំឡុង​សម័យ​មហា​វិបត្តិ​សេដ្ឋកិច្ច​ពិភព​លោក។ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់​មាន​តែ​ផ្លែ​ប៉ោម​សម្រាប់​បរិភោគ និង​សាច់​សត្វ​ព្រៃ​ដែល​ឪពុក​របស់​គាត់​អាច​ផ្តល់​ឲ្យ។ ពេល​ណា​ឪពុក​គាត់​បាញ់​បាន​សត្វ​កំប្រុក​មួយ​ក្បាល សម្រាប់​ធ្វើ​ម្ហូប​ពេល​ល្ងាច ម្តាយ​របស់​គាត់​តែង​តែ​និយាយ​ថា “ឲ្យ​ម៉ាក់​ញាំ​ក្បាល​កំប្រុក។ ម៉ាក់​​ចង់​ញាំ​តែ​ប៉ុណ្ណេះ​ទេ។ វា​ជា​សាច់​ដែល​ឆ្ងាញ់​បំផុត”។ ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក អ្នក​ស្រី​វនីតា​ក៏​បាន​ដឹង​ថា នៅ​លើ​ក្បាល​សត្វ​កំប្រុក​គ្មាន​សាច់​សម្រាប់​បរិភោគ​ទេ។ ម្តាយ​របស់​នាង​មិន​បាន​ញាំ​វា​ឡើយ គឺ​គ្រាន់​តែ​បាន​ធ្វើ​ជា​ញាំ​វា យ៉ាង​ឆ្ងាញ់​ពិសារ “ដើម្បី​ឲ្យ​កូន​ៗ​អាច​ញាំ​សាច់​បាន​ច្រើន ដោយ​មិន​បាច់​ព្រួយ​បារម្ភ​អំពី​គាត់”។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ប្រារព្ធ​ទិវា​អ្នក​ម្តាយ នៅ​ថ្ងៃ​ស្អែក​នេះ សូម​យើង​នឹកចាំ អំពី​ការ​លះបង់​របស់​អ្នក​ម្តាយ​ទាំង​ឡាយ ដើម្បី​កូន។ ចូរ​យើង​អរព្រះគុណ​ព្រះ​អង្គ ដែល​បាន​ប្រទាន​ពួក​គាត់​មក​ក្នុង​ជីវិត​យើង ហើយ​ខិត​ខំ​ស្រឡាញ់ ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ដូច​ពួក​គាត់។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បម្រើ​ពួក​ជំនុំ​ នៅ​ទីក្រុង​ថែស្សាឡូនីច ដូច “​ម្តាយ​ថ្នម​កូន ដែល​កំពុង​នៅ​បៅ”(១​ថែស្សាឡូនីច ២:៧)។ គាត់​បាន​ស្រឡាញ់​ពួក​គេ​ខ្លាំង​ណាស់ ដោយ​តយុទ្ធ​នឹង “ការ​ប្រឆាំង​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា”របស់​អ្នក​មិន​ជឿ ដើម្បី​ថ្លែង​ប្រាប់​ពួក​គេ អំពី​ព្រះ​យេស៊ូវ ហើយ​ថែម​ទាំង​ចែក​ជីវិត​គាត់​ជា​មួយ​ពួក​គេ​ផង​ដែរ(ខ.២,៨)។ គាត់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹក​ចាំ​ពី​ការ​យ៉ាង​ធ្ងន់ ហើយ​នឿយ​ហត់ ដែល​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ ដោយ​មិន​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ព្រួយ ដោយសារ​យើង​ខ្ញុំ​ទេ យើង​ខ្ញុំ​បាន​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ពី​ព្រះ…

Read article
ឪពុកនៃសេចក្តីកុហក

កាល​ណា​វា​ពោល​ពាក្យ​ភូតភរ នោះ​ដុះ​ចេញ​អំពី​ចិត្ត​វា​មក ដ្បិត​វា​ជា​អ្នក​កំភូត ហើយ​ជា​ឪពុក​នៃ​សេចក្តី​នោះ​ឯង។ យ៉ូហាន ៨:៤៤ វីចទ័រ(Victor) បាន​ញៀន​នឹង​ការ​មើល​រូប​អាសអាភាស​បន្តិច​ម្តង​ៗ។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ជា​ច្រើន​បាន​មើល​រូប​អាសអាភាស ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​មើល​រូប​អាសអាភាស​ផង​ដែរ ដោយសារ​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា អផ្សុក ក្នុង​ការ​រស់​នៅ។​ ប៉ុន្តែ ឥឡូវ​នេះ គាត់​ដឹង​ថា គាត់​មាន​កំហុស​ធ្ងន់​ប៉ុណ្ណា ដោយសារ​ការ​មើល​រូប​អាស​អាភាស​នោះ។​ គាត់​បាន​ធ្វើ​បាប​ទាស់​នឹង​ព្រះ ហើយ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ភរិយា​គាត់​មាន​ទុក្ខ​លំបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង។ គាត់​ក៏​បាន​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ថា គាត់​នឹង​ឈប់​មើល​រូប​អាសអាភាស​ទៀត។ តែ​គាត់​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ថា គាត់​យឺត​ពេល​ហើយ។ តើ​គាត់​អាច​ស្រោច​ស្រង់​ទំនាក់​ទំនង​ប្តី​ប្រពន្ធ​របស់​គាត់​បាន​ទេ? តើ​គាត់​នឹង​មាន​សេរីភាព ហើយ​បាន​ទទួល​ការ​អត់ទោស​ទាំង​ស្រុង​ឬទេ? អារក្ស ដែល​ជា​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​យើង បាន​ល្បួង​យើង ដោយ​នាំ​ឲ្យ​យើង​គិត​ថា ការ​ល្បួង​នោះ​មិន​មែន​ជា​រឿង​ធំ​ដុំ​ទេ។ វា​នំា​យើង​ឲ្យ​គិត​ថា នរណា​ក៏​ធ្វើ​រឿង​នោះ​ដែរ។ វា​មិន​អី​ទេ? ប៉ុន្តែ ពេល​ណា​យើង​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​ឧបាយ​កល​របស់​វា​ហើយ វា​បែរ​ជា​និយាយ​ប្រាប់​យើង​ថា យឺត​ពេល​ហើយ! ឯង​បាន​ជ្រុល​ខ្លួន​ហើយ! ឯង​គ្មាន​សង្ឃឹម​ទេ ឥឡូវ​នេះ! ខ្មាំង​សត្រូវ​ខាង​វិញ្ញាណ​និយាយ​តែ​ពាក្យ​អ្វី ដែល​អាច​បំផ្លាញ​យើង ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​ស្ថិត​ក្នុង​សង្គ្រាម​ខាង​វិញ្ញាណ។ ព្រះ​យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ថា “វា​ជា​អ្នក​សំឡាប់​គេ​តាំង​ពី​ដើម​មក វា​មិន​បាន​នៅ​ជាប់​ក្នុង​សេចក្តី​ពិត ព្រោះ​គ្មាន​សេចក្តី​ពិត​នៅ​ក្នុង​វា​ទេ កាល​ណា​វា​ពោល​ពាក្យ​ភូតភរ នោះ​ដុះ​ចេញ​អំពី​ចិត្ត​វា​មក ដ្បិត​វា​ជា​អ្នក​កំភូត ហើយ​ជា​ឪពុក​នៃ​សេចក្តី​នោះ​ឯង”(យ៉ូហាន ៨:៤៤)។ បើ​អារក្ស​ជា​ឪពុក​នៃ​សេចក្តី​កុហក…

Read article
ការវិភាគមើលបញ្ហាខាងវិញ្ញាណ

ឯ​ពាក្យ​ដែល​លោក​បាន​ប្រាប់​មក​យើង​ដោយ​នូវ​ព្រះនាម​ព្រះយេហូវ៉ា​នោះ យើង​មិន​ព្រម​ស្តាប់​តាម​ទេ។ យេរេមា ៤៤:១៦ ការ​ព្យាបាល​ដោយ​ប្រើ​គីមី បាន​កាត់​បន្ថយ​ដុំ​សាច់​នៅ​ក្នុង​លំពែង​របស់​ឪពុក​ក្មេក​ខ្ញុំ រហូត​ដល់​ពេល​មួយ​វា​លែង​មាន​ប្រសិទ្ធ​ភាព​ទៀត។ ពេល​ដែល​ដុំ​សាច់​ចាប់​ផ្តើម​លូត​លាស់​ឡើង​វិញ គាត់​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​ពិបាក​បំផុត។ គាត់​បាន​សួរ​គ្រូ​ពេទ្យ​ថា តើ​គាត់​គួរ​តែ​ចាក់​ថ្នាំ​គីមី​បន្ថែម​ទៀត ឬ​ត្រូវ​សាក​ល្បង​វិធី​ព្យាបាល​ដទៃ​ទៀត ប្រហែល​ជា​ប្រើ​ថ្នាំ​ផ្សេង ឬ​បាញ់​កាំរស្មី? ប្រជាជន​យូដា​ក៏​ធ្លាប់​មាន​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​ពិបាក​បំផុត ស្រដៀង​នេះ​ផង​ដែរ។ ពួក​គេ​មាន​ការ​ហត់​នឿយ ដោយសារ​សង្រ្គាម និង​ភាព​អត់​ឃ្លាន បាន​ជា​ពួក​គេ​ឆ្ងល់​ថា បញ្ហា​របស់​ពួកគេ​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ ឬ​ដោយសារ​ពួក​គេ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ​មិន​បាន​គ្រប់​គ្រាន់។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា ពួកគេ​គួរ​តែ​ថ្វាយ​យញ្ញ​បូជា​បន្ថែម​ទៀត ដល់​ព្រះ​ក្លែងក្លាយ​ទាំង​នោះ ហើយ​រង់​ចាំ​មើល​ថា ​ព្រះ​ក្លែង​ក្លាយ​នោះ​នឹង​ជួយ​ការពារ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​​ពួក​គេ​ចម្រុង​ចម្រើន​ឬ​ទេ​(យេរេមា ៤៤:១៧)។ ហោរា​យេរេមា​ក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​វិភាគ​ខុស អំពី​ស្ថានភាព​របស់​ពួក​គេ ដោយ​ភាព​ល្ងង់​ខ្លៅ​បំផុត។ បញ្ហា​របស់​ពួកគេ​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ព្រះ គឺ​មិន​មែន​មក​ពី​ពួក​គេ​ខ្វះ​ការ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ចំពោះ​រូប​ព្រះ​នោះ​ទេ។ ពួក​គេ ប្រាប់​លោក​ហោរា​ថា “ឯ​ពាក្យ​ដែល​លោក​បាន​ប្រាប់​មក​យើង​ដោយ​នូវ​ព្រះនាម​ព្រះយេហូវ៉ា​នោះ យើង​មិន​ព្រម​ស្តាប់​តាម​ទេ”(ខ.១៦)។ លោក​យេរេមា​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “ពី​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ដុត​កំញាន​នោះ ហើយ​ធ្វើ​បាប​នឹង​ព្រះយេហូវ៉ា​វិញ ក៏​មិន​បាន​ស្តាប់​តាម​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា ឬ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​ទ្រង់ ឬ​តាម​បញ្ញត្ត​ច្បាប់ ឬ​សេចក្តី​បន្ទាល់​របស់​ទ្រង់​ឡើយ គឺ​ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ការ​អាក្រក់​នេះ​បាន​កើត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ជា​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ”(ខ.២៣)។ យើង​ប្រហែល​ជា​ជួប​ការ​ល្បួង ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​សម្រេច​ចិត្ត​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​បញ្ហា។ យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​បញ្ហា​ទំនាក់​ទំនង ដោយសារ​យើង​មាន​ភាព​សោះ​អង្គើយ​ចំពោះ​គ្នា។ ឬ​មួយ​យើង​កំពុង​មាន​បញ្ហា​ហិរញ្ញ​វត្ថុ ដោយសារ​យើង​មាន​ការ​ចាយ​វាយ…

Read article
បញ្ហាដ៏តូច

ចូរ​យើង​ទៅ​ចាប់​ចចក គឺ​ជា​កូន​ចចក​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​បំផ្លាញ​ចំការ​ទំពាំងបាយជូរ​ទៅ។ បទចម្រៀង ២:១៥ មាន​ពេល​មួយ អ្នក​បើក​យន្ត​ហោះ​បាន​ព្យាយាម​ដាក់​ពែង​តែ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទម្រ​ពែង ក្នុង​បន្ទប់​បើក​យន្ត​ហោះ តែ​ដាក់​មិន​ចូល​សោះ  ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន​ដាក់​វា​នៅ​លើ​តាប​ឡូ​គ្រប់​គ្រង​យន្ត​ហោះ។ ពេល​យន្ត​ហោះ​រលាក់ ទឹក​តែ​ក៏​បាន​កំពប់​ពី​លើ​តាប​ឡូ​គ្រប់គ្រង​យន្ត​ហោះ ធ្វើ​ឲ្យ​ម៉ាស៊ីន​យន្ត​ហោះ​រលត់។ គាត់​ក៏​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទិសដៅ​ហោះ​ហើរ ដើម្បី​ស្វែង​រក​កន្លែង​ចុះ​ចត​បន្ទាន់ ហើយ​ក៏​បាន​ចុះ​ចត​ដោយ​សុវត្ថិភាព។ ប៉ុន្តែ ពីរ​ខែ​ក្រោយ​មក ពេល​ដែល​រឿង​នេះ​បាន​កើត​ឡើង​ម្តង​ទៀត មក​លើ​ជំនួយ​ការ​អ្នក​បើក​បរ​យន្ត​ហោះ​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​អាកាសចរណ៍​ផ្សេង​ទៀត ក្រុម​ហ៊ុន​ផលិត​យន្ត​ហោះ​នោះ​ក៏​បាន​ទទួល​ស្គាល់​បញ្ហា​នេះ។ យន្តហោះ​មាន​តម្លៃ​៣០០​លាន​ដុល្លា​អាមេរិក ប៉ុន្តែ ទម្រ​ពែង​មាន​ទំហំ​តូច​ពេក។ ការ​មើល​រំលង​មក​លើ​បញ្ហា​ដ៏​តូច​នេះ បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​រឿង​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាច។ ចំណុច​លម្អិត​តូច​មួយ អាច​បំផ្លាញ​ផែនការ​ធំ​បាន​យ៉ាង​ងាយ ហេតុ​នេះ​ហើយ ក្នុង​កណ្ឌ​គម្ពីរ បទ​ចម្រៀង​ស្តេច​សាឡូម៉ូន ទ្រង់​បាន​ជំរុញ​គូរ​ស្នេហ៍​ទ្រង់ ឲ្យ​ចាប់ “កូន​ចចក​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​បំផ្លាញ​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ” នៃ​សេចក្តី​ស្នេហា​របស់​ពួក​គេ​(២:១៥)។ ទ្រង់​បាន​ឃើញ​សត្វ​ចចក​ឡើង​តាម​របង ចូល​ទៅ​ក្នុង​ចំការ ដែល​បាន​កាយ​ដី ដើម្បី​ស្វែង​រក​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ។ គេ​ពិបាក​ចាប់​ពួក​វា ព្រោះ​ពួក​វា​លួច​ចូល​ក្នុង​ចំការ​យ៉ាង​លឿន ហើយ​ក៏​ចេញ​ទៅ​វិញ​បាត់ នៅ​ពេល​យប់។ ប៉ុន្តែ គេ​មិន​ត្រូវ​ព្រងើយ​កន្តើយ​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ​ដ៏​តូច​នេះ​ឡើយ។ តើ​មាន​អ្វី​គំរាម​កំហែង​មក​លើ​ទំនាក់​ទំនង​ជិត​ស្និទ្ធ​បំផុត​របស់​អ្នក? អ្នក​ប្រហែល​មិន​មាន​កំហុស​ធំ​ៗ ដែល​គំរាម​កំហែង​មក​លើ​ទំនាក់​ទំនង​នោះ​ទេ តែ​ប្រហែល​ជា​មាន​បញ្ហា​តូច​ៗ ដែល​មាន​ដូច​ជា​ពាក្យ​សម្តី​លើសលួស​បន្តិច​បន្តួច ឬ​អាកប្ប​កិរិយា​ដ៏​តូច​មួយ ដែល​កំពុង​ជីក​រំលើង​ឫស​នៃ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​អ្នក។…

Read article
ព្រះអង្គទំនុកបម្រុងទាំងមនុស្ស និងសត្វ

ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ ទ្រង់​ទំនុក​បំរុង​ទាំង​មនុស្ស និង​សត្វ​ផង។ ទំនុកដំកើង ៣៦:៦ មីសែល ហ្គ្រិន(Michelle Grant) បាន​បង្វឹក​កូន​សត្វ​ប៊ីវើរ ឈ្មោះ ធីមប័រ(Timber) ដើម្បី​ឲ្យ​វា​អាច​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ព្រៃ​វិញ។ នាង​បាន​យក​វា​ទៅ​ហែល​ទឹក​នៅ​ក្នុង​បឹង​មួយ តែ​វា​ក៏​បាន​ហែល​ទឹក​មក​រក​ទូក​កាយ៉ាក​របស់​នាង​វិញ ដើម្បី​នៅ​កៀក​កិត ហើយ​យក​ច្រមុះ​មក​ត្រដុស​នឹង​ជើង​គាត់។ នៅ​ពេល​ព្រឹក​មួយ​នោះ ធីមប័រ​មិន​បាន​ត្រឡប់​មក​វិញ​ដូច​សព្វ​មួយ​ដង​ទេ។ មីសែល​បាន​រក​មើល​វា​ក្នុងបឹង​នោះ អស់​៦​ម៉ោង ហើយ​ក៏​បាន​ឈប់​រក​វា​ទៀត។ ប៉ុន្មាន​សប្តាហ៍​ក្រោយ​មក នាង​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ឆ្អឹង​ក្បាល​របស់​សត្វ​ប៊ីវើរ​មួយ។ នាង​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​យំ ដោយ​សន្និដ្ឋាន​ថា នោះ​ជា​ឆ្អឹង​ក្បាល​របស់​ធីមប័រ​ហើយ។ ខ្ញុំ​អាណិត​មីសែល និង​ធីមប័រ​ណាស់។ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ថា “កុំ​គិត​ច្រើន​ពេក។ វា​គ្រាន់​តែ​ជា​ពពួក​សត្វ​កកេរ​ធំ​មួយ ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ទឹក”។ ប៉ុន្តែ សេចក្តី​ពិត​នោះ​គឺ​ថា ខ្ញុំ​ខ្វល់​អំពី​ពួក​គេ ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​អញ្ចឹង​ដែរ។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​អង្គ​ខ្ពស់​ដល់​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​បន្ទាប​ចុះ​មក​ដល់​សត្វ​ដែល​តូច​ល្អិត​បំផុត ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ស្នា​ព្រះហស្ត ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​យើង ឲ្យ​ថែរក្សា​ឲ្យ​បាន​ល្អ​(លោកុប្បត្តិ ១:២៨)។ ព្រះ​អង្គ​ទំនុក​បម្រុង ទាំង​មនុស្ស និង​សត្វ​(ទំនុកដំកើង ៣៦:៥-៦) ដោយ​ផ្គត់​ផ្គង់ “​អាហារ​ដល់​សត្វ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ព្រម​ទាំង​ដល់​កូន​ក្អែក​ដែល​យំ​ផង”(១៤៧:៩)។ ថ្ងៃ​មួយ មីសែល​កំពុង​តែ​អុំទូក​កាយ៉ាក ក្នុង​បឹង​របស់​អ្នក​ជិត​ខាង ហើយ​ក៏​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល ពេល​ដែល​បាន​ឃើញ​ធីមប័រ! វា​បាន​ទៅ​រស់​នៅ​ជា​មួយ​សត្វ​ប៊ីវ័រ​មួយ​គ្រួសារ…

Read article