Mike Wittmer

You are here:
ត្រូវបានចិញ្ចឹម

​មាន​ចិត្ត​រីក​រាយ ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា សប្បុរស​ជន​ម្នាក់​បាន​សាង​សង់​មជ្ឈ​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា សម្រាប់​ក្មេង​អនាថា​។ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​រំភើប ពេល​ដែល​គាត់​បាន​បរិច្ចាក​លុយ​បន្ថែម​ទៀត​ សម្រាប់​កុមារ​កំព្រា​នោះ ហើយក៏​បាន​យក​ក្មេង​ម្នាក់​ ក្នុង​កុមារ​កំព្រា​នោះ មក​ចិញ្ចឹម។ ក្មេង​កំព្រា​ភាគ​ច្រើន​មាន​ការ​សប្បាយ​ចិត្ត ពេល​ដែល​មាន​អ្នក​ឧបត្ថម្ភ​សម្រាប់​ពួក​គេផ្ទាល់​ៗ​ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ តើ​ពួក​គេ​មាន​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ណា ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ដឹង​ថា អ្នក​ឧបត្ថម្ភ​នោះ មិន​គ្រាន់​តែ​ចង់​ជួយពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ថែម​ទាំង​ចង់​ទទួល​ពួក​គេ ជា​កូន​ចិញ្ចឹម​ទៀត​នោះ? បើ​អ្នក​ជា​កូន​ព្រះ អ្នក​ប្រាកដ​ជា​ស្គាល់​អារម្មណ៍​នេះ ព្រោះ​វា​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​អ្នក​រួច​ហើយ។ យើង​មិន​អាច​រអ៊ូ​រទាំ​ឡើយ បើ​សិន​ជា​ព្រះ​គ្រាន់​តែ​ស្រឡាញ់​យើង ល្មម​នឹង​ចាត់​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់​ឲ្យ​យាង​ចុះ​មក ដើម្បី “កុំ​ឲ្យ​យើង​ត្រូវវិនាស​ឡើយ តែ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា​និច្ចវិញ”(យ៉ូហាន ៣:១៦)។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ត្រង់​ចំណុច​នេះ គឺលើស​ពី​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​យើង តែ​មិន​ទាន់​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​ទ្រង់​ឡើយ។ ដ្បិត​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់​មក មិន​គ្រាន់​តែ​ដើម្បី​លោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប​ឡើយ ប៉ុន្តែ ក៏​ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​ធ្វើ​ជា​កូន​ចិញ្ចឹម​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ​(កាឡាទី ៤:៤-៥)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ហៅ​យើង​ថា “កូន” ព្រោះ​នៅ​សម័យ​គាត់ ជា​ធម្មតា កូន​ជា​អ្នក​ទទួល​មរតក​ពី​ឪពុក។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ គាត់​ចង់​បង្ហាញ​ថា មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ​ទំាង​ប្រុស​ទាំង​ស្រី ដែល​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ គឺ​បាន​ក្លាយ​ជា​កូន​ព្រះ ដែល​មានសិទ្ធិ​ពេញ​លេញ និង​ស្មើ​គ្នា ដើម្បី​ទទួល​មរតក​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​(ខ.៧)។ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​មិន​គ្រាន់​តែ​ចង់​សង្រ្គោះ​អ្នក​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ។​ ទ្រង់​ក៏​ចង់​ទទួល​អ្នក ធ្វើ​ជា​កូន​ចិញ្ចឹម​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ។ ទ្រង់​បាន​ទទួល​ចិញ្ចឹម​អ្នក ក្នុង​មហា​គ្រួសារ​របស់​ទ្រង់…

Read article