Sheridan Voysey

You are here:
ការស្វាគមន៍មនុស្សដែលយើងមិនស្គាល់

សូមអាន : ចោទិយកថា ១០:១៧-២០ ទ្រង់​សំរេច​សេចក្តី​សុចរិត ដល់​ពួក​កំព្រា និង​ពួក​មេម៉ាយ ក៏​ស្រឡាញ់​អ្នក​ប្រទេស​ក្រៅ ទាំង​ប្រទាន​ឲ្យ​មាន​អាហារ និង​សំលៀក​បំពាក់​ផង​។ ចោទិយកថា ១០:១៨ ខណៈ​ពេល​ដែល​ស្រ្តី និង​កុមារ​ជនជាតិ​អ៊ុយក្រែន​រាប់​ពាន់​នាក់ បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​មកដល់​ស្ថានីយ​រថភ្លើង នៅ​ទីក្រុង​ប៊ែរឡាំង បន្ទាប់​ពី​បាន​រត់​គេច​ពី​សង្រ្គាម​នៅ​ប្រទេសកំណើត​របស់​ខ្លួន ពួក​គេ​បាន​ជួប​រឿង​ដ៏​ភ្ញាក់​ផ្អើល​មួយ​។ ក្រុម​គ្រួសារ​ជនជាតិ​អាឡឺម៉ង់​ជា​ច្រើន​បាន​ឈរ​កាន់​បដា ដែល​បាន​សរសេរ​ដោយដៃ ដើម្បី​ផ្តល់​កន្លែង​ជ្រកកោន​ដល់​ពួកគេ ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​។ មាន​បដា​ខ្លះ​សរសេរ​ថា “ខ្ញុំ​អាច​ទទួល​ស្នាក់​នៅ​មនុស្ស​ពីរ​នាក់!” ខ្លះ​ទៀត​សរសេរ​ថា “មាន​បន្ទប់​ធំ​មួយ សម្រាប់​ស្នាក់​អាស្រ័យ”។ គេ​ក៏​បាន​សម្ភាស​ស្រ្តី​ម្នាក់ ដោយ​សួរ​គាត់​អំពី​មូល​ហេតុ ដែល​គាត់​បាន​ទទួល​ស្វាគមន៍​មនុស្ស ដែល​គាត់​មិន​ដែល​ស្គាល់​ឲ្យ​ចូល​ស្នាក់​នៅ​ផ្ទះ​គាត់​។ ពេល​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា កាល​សម័យ​មុន ម្តាយ​គាត់​ក៏​ត្រូវ​ការ​កន្លែង​ជ្រកកោន ពេល​ម្តាយ​គាត់​កំពុង​រត់​គេច​ពី​ពួក​ណា​ស៊ី​អ៊ី​ត្លែ​ផង​ដែរ ដូច​នេះ គាត់​ចង់​ជួយ​អ្នក​ដែល​កំពុង​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​ដូច​នេះ​។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ចោទិយកថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ត្រាស់ហៅ​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ឲ្យ​យក​អសារ​អ្នក​ដែល​មកពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ​។ តើ​ហេតុ​អ្វី? ព្រោះ​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នក​ការពារ​ក្មេង​កំព្រា ស្រ្តី​មេម៉ាយ និង​ជន​បរទេស(១០:១៨) ហើយ​ដោយសារ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​ធ្លាប់​រស់នៅ​ជា​ជន​បរទេស ក្នុង​ទឹកដី​អេស៊ីព្ទ​ផង​ដែរ(ខ.១៩) នោះ​ពួកគេ​ក៏​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា ការ​រស់នៅ​ក្នុង​ទឹកដី​ប្រទេស​ដទៃ​មាន​ភាព​ងាយ​រង​គ្រោះ​ប៉ុណ្ណា​។ ការ​អាណិត​ក៏​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​ពួក​គេ​ឲ្យ​ជួយ​យក​អសារ​។ តែ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ក៏​ជា​អ្នក​ទទួល​ព្រះពរ​ផង​ដែរ​។ ជាក់​ស្តែង ពេល​ដែល​ស្រ្តី​មេម៉ាយ​នៅ​ភូមិ​សារិបតា ទទួល​ស្វាគមន៍​លោក​អេលីយ៉ា ចូល​ស្នាក់​នៅ​ផ្ទះ​របស់​គាត់…

Read article
ប្រាជ្ញារបស់លោកិយ ឬប្រាជ្ញាពីស្ថានសួគ៌?

សូមអាន : យ៉ាកុប ៣:១៣-១៨ ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​មាន​អ្នកណា​មាន​ប្រាជ្ញា និង​យោបល់ ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​សំដែង​ចេញ​ជា​កិរិយា​ល្អ ដោយសារ​ការ​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត ដោយ​សេចក្តី​សុភាព​នៃ​ប្រាជ្ញា​ចុះ​។ យ៉ាកុប ៣:១៣ មុន​ពេល​បុណ្យ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ នៅ​ឆ្នាំ២០១៨ ភេរវករ​ម្នាក់​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្សា ​សម្លាប់​មនុស្ស​ពីរ​នាក់ ហើយក៏​បាន​ចាប់​ស្រ្តី​ម្នាក់​ធ្វើ​ជា​ចំណាត់​ខ្មាំង​។ ការ​ប្រឹង​ប្រែង​រំដោះ​ស្រ្តី​នោះ​បាន​ទទួល​បរាជ័យ តែ​ប៉ូលិស​ម្នាក់​ក៏បាន​ធ្វើ​ការ​ដោះដូរ​ជា​មួយ​ភេរវករ​នោះ ដោយ​ឲ្យ​រំដោះ​ស្រ្តី​នោះ ហើយ​យក​គាត់​ធ្វើ​ជា​ចំណាប់​ខ្មាំង​វិញ​។ ការ​ដោះដូរ​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​គ្រប់​គ្នា​ភ្ញាក់​ផ្អើល ព្រោះ​ជា​ទង្វើ​ដែល​ផ្ទុយ​នឹង​ផ្នត់គំនិត​ដ៏​ពេញ​និយម​ ដែល​លោកិយ​ចាត់​ទុកជា​ប្រាជ្ញា។ យើង​តែងតែ​អាច​ដឹង​ថា “ប្រាជ្ញា”របស់​វប្បធម៌​ណាមួយ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ម្តេច ដោយ​គ្រាន់តែ​មើល​ពាក្យ​សម្តី ដែល​វប្បធម៌​នោះ​អបអរ ​ដូចជា​សម្រង់​ពាក្យ​របស់​ជន​ល្បី​ឈ្មោះ ដែលគេ​បង្ហោះ​តាម​បណ្តាញ​សង្គម​ជាដើម​។ ឧទាហរណ៍​មាន​សម្រង់​សម្តី​ដ៏​ពេញ​និយម​មួយ​ចំនួន​​ពោល​ថា “ការ​ផ្សង​ព្រេង​ធំ​បំផុត ដែល​អ្នក​អាច​មាន គឺ​ត្រូវ​រស់នៅ​ក្នុង​ជីវិត ដែល​អ្នក​ស្រមៃ​ចង់​បាន”។ “ចូរ​ស្រឡាញ់​ខ្លួនឯង​ជា​មុន​សិន នោះ​បញ្ហា​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​នឹង​មាន​ដំណោះ​ស្រាយ”។ “ចូរ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​អ្នក​ត្រូវ​ធ្វើ​សម្រាប់​ខ្លួនឯង”។ បើសិន​ជា​មន្ត្រី​ប៉ូលិស​រូប​នោះ​ស្តាប់​តាម​យោបល់​ទាំង​អស់​នេះ គាត់​មុខជា​មិន​អាច​លះបង់​ជីវិត​ដើម្បី​រំដោះ​ស្រ្តី​នោះ​បាន​ឡើយ​។ សាវ័ក​យ៉ាកុប​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា មាន​ប្រាជ្ញា​ពីរ​ប្រភេទ ក្នុង​លោកិយ​នេះ គឺ​ប្រាជ្ញា “របស់​លោកិយ” និង​ប្រាជ្ញា “មកពី​ស្ថាន​សួគ៌”។ ប្រភេទ​ប្រាជ្ញាទី១ គឺ​មាន​លក្ខណៈ​អាត្មា​និយម និង​គ្មាន​សណ្តាប់​ធ្នាប់(យ៉ាកុប ៣:១៤-១៦) ប្រភេទ​ប្រាជ្ញាទី២ មាន​លក្ខណៈ​បន្ទាប​ខ្លួន ការ​ចុះ​ចូល​នឹង​ព្រះ ហើយ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សន្តិភាព(ខ.១៣,១៧-១៨)។…

Read article
មនុស្សខុសគ្នារួបរួមគ្នា ក្នុងព្រះយេស៊ូវ

សូមអាន កាឡាទី ៣:២៣-២៩ គ្មាន​សាសន៍​យូដា ឬ​សាសន៍​ក្រេក គ្មាន​បាវ​បំរើ ឬ​អ្នក​ជា គ្មាន​ប្រុស និង​ស្រី​ទៀត​ទេ​។ កាឡាទី ៣:២៨ លោក​ហ្វ្រេន​ស៊ីស អ៊ីវ៉ាន(Francis Evans) ជា​អ្នក​វិភាគ​ផ្នែក​មុខ​ជំនួញ ​បាន​ធ្វើ​ការ​សិក្សា​ទៅលើ​អ្នក​លក់​កញ្ចប់​ធានា​រ៉ាប់រង​​១២៥​នាក់ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ដឹង​ថា មាន​កត្តា​អ្វី​ខ្លះ​ដែល​បាន​ជួយ​ពួកគេ​ឲ្យ​មាន​ជោគជ័យ​ក្នុង​អាជីព​។ អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​នោះ សមត្ថភាព​ក្នុង​ការ​លក់​មិនមែន​ជា​កត្តា​ចម្បង​ឡើយ​។ ផ្ទុយ​ទៅវិញ លោក​អ៊ីវ៉ាន​បាន​រក​ឃើញថា អតិថិជន​ជាច្រើន​ទំនង​​ទិញ​កញ្ចប់​ធានា​រ៉ាប់​រង​ពី​អ្នក​លក់ ដែល​មាន​និន្នាការ​នយោបាយ ការ​អប់រំ និង​សូម្បីតែ​កម្ពស់​ដូច​ពួកគេ​។ អ្នក​ជំនាញ​បាន​បក​ស្រាយ​ថា ពួក​គេ​កំពុងតែ​មាន​ទំនោរ​ទៅ​រក​ការ​ជ្រើសរើស​មនុស្ស​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ពួកគេ​។ ការ​មាន​ទំនោរ​ដូច​នេះ ក៏​កើត​មាន​ក្នុង​ផ្នែក​ដទៃ​ទៀត នៃ​ជីវិត​យើង​ផង​ដែរ ដោយ​យើង​ច្រើនតែ​រៀប​ការ​ជា​មួយ ឬ​រាប់អាន​មនុស្ស​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ស្រដៀង​យើង​ច្រើន​។ ការ​មាន​ទំនោរ​ដូច​នេះ​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ តែ​អាច​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់ បើ​យើង​មិន​បាន​ពិនិត្យ​មើល​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់​។ ពីព្រោះ​ពេលណា​យើង​ចង់​រាប់​រកតែ​មនុស្ស​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​យើង សង្គម​អាច​មាន​ការ​បែក​បាក់ ដោយសារ​ការ​ប្រកាន់​ពូជ​សាសន៍ និន្នាការ​នយោបាយ និង​វណ្ណៈ​ជាដើម​។ នៅ​សតវត្សន៍ទី១ សាសន៍​យូដា​រាប់​អាន​តែ​សាសន៍​យូដា សាសន៍​ក្រិក​រាប់​អាន​តែ​សាសន៍​ក្រិក ហើយ​អ្នក​មាន និង​អ្នក​ក្រ​មិន​ដែល​រាប់អាន​គ្នា​ទេ​។ តែ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ រ៉ូម ១៦:១-១៦ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​រៀបរាប់​ឈ្មោះ សមាជិក​ពួក​ជំនុំ នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម ដែល​រួម​មាន​អ្នក​ស្រី​ព្រីស៊ីល និង​លោក​អ័គីឡា(ជនជាតិ​យូដា) លោក​អេ​ប៉ាយនេត(ជនជាតិ​ក្រិក)…

Read article
អ្នកធ្វើការតូចទាបថ្វាយព្រះអម្ចាស់

អស់ទាំង​អវយវៈ​ក្នុង​រូបកាយ ដែល​មើលទៅដូចជា​ខ្សោយ​ជាងគេ នោះ​មានប្រយោជន៍​ជាជាង​វិញ។ ១កូរិនថូស ១២:២២ មិត្តភក្ដិ​របស់ខ្ញុំ​ម្នាក់ ធ្វើការ​ក្នុង​មន្ទីរពេទ្យ​នៅ​លើ​កប៉ាល់ ដែល​មានឈ្មោះ​ថា សេចក្តី​មេត្តាករុណា​អាហ្វ្រិក ដែល​បាន​នាំ​សេ​វ៉ា​ព្យាបាល​ដោយ​ឥតគិតថ្លៃ ទៅកាន់​ប្រទេស​ក្រីក្រ។ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ បុគ្គលិក​ពេទ្យ​នៅ​លើ​កប៉ាល់​នេះ បាន​ព្យាបាល​អ្នកជំងឺ​រាប់​រយ​នាក់ ដែល​គ្មាន​លទ្ធភាព​ស្វែងរក​ការ​ព្យាបាល​នៅកន្លែង​ផ្សេង។ បុគ្គលិក​ស្ថានីយ​ទូរទស្សន៍​មួយ​ក្រុម​បាន​ឡើងកប៉ាល់​នោះ​ម្តងម្កាល ដើម្បី​ថត​សកម្មភាព​របស់​បុគ្គលិក​ពេទ្យ កំពុង​ដេរ​បបូរ​ម៉ាត់​ឆែប​ឲ្យ​ក្មេង​តូច និង​តម្រង់ជើង​ក្មេង​ដែល​លូតលាស់​វៀច។ ជួនកាល ពួក​គេ​ក៏បាន​ចុះទៅ​បន្ទប់​ខាងក្រោម​របស់​នាវា​នោះ ដើម្បី​សម្ភាស​បុគ្គលិក​នាវា តែ​មិន​មាន​នរណា​ម្នាក់​កត់សំគាល់​ការងារ​ដែល​លោក​មី​ក(Mick) កំពុង​ធ្វើ​ឡើយ។ លោក​មី​ក ជា​វិស្វករ បាន​ទទួលស្គាល់​ថា គាត់​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះ​ការងារ​ដែលគេ​បាន​ចាត់តាំង​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ។ គាត់​មាន​តួនាទី​ថែទាំ និង​ជួសជុល​ប្រព័ន្ធ​លូ​ទឹក​ស្អុយ​របស់​នាវា។ មាន​កាកសំណល់​ជាតិ​រាវ៤ម៉ឺន​លីត្រ ដែលគេ​បាន​ផលិត នៅ​លើ​នាវា ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ ដូចនេះ ការគ្រប់គ្រង​សារធាតុពុល​នេះ គឺជា​កិច្ចការ​ដ៏​សំខាន់។ បើ​គ្មាន​លោក​មីក​មើល​ថែ​បំពង់​លូ និង​ម៉ាស៊ីនបូម​ទឹកលូ​ទាំងនោះ​ទេ នោះ​កម្មវិធី​ព្យាបាល​នៅ​លើ​នាវា​មេត្តាករុណា​អាហ្វ្រិក​នេះ​មុខ​ជា​ជាប់​គាំង​មិនខាន។ ដូចនេះ គេ​ងាយ​នឹង​អបអរ​អ្នក​ដែល​កំពុងធ្វើការ​បម្រើ​ព្រះ នៅ​ជាន់​ខាងលើ​របស់​នាវា ហើយ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ មើល​រំលង​អ្នក​ដែល​កំពុងធ្វើការ​ក្នុង​បន្ទប់​ជាន់ក្រោម។ កាល​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​កូរិនថូស​បាន​លើក​ដំកើង​អ្នក​ដែល​មាន​អំណោយទាន​ដ៏​អស្ចារ្យ ឲ្យ​ខ្ពស់​ជាង​អ្នកដទៃ សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​រំឭក​ពួក​គេ​ថា អ្នកជឿ​ម្នាក់​ៗ​សុទ្ធតែ​មាន​តួនាទី​នៅក្នុង​ការងារ​បម្រើ​ព្រះ(១កូរិនថូស ១២:៧-២០) ហើយ​អំណោយ​ទាន​នីមួយ​ៗ​សុទ្ធតែ​សំខាន់ ទោះ​អំណោយ​ទាន​នោះ ជា​ការ​ប្រោស​ជំងឺ ឬ​ជួយ​យក​អសារ​អ្នក​ដទៃ​ក្តី(ខ.២៧-៣១)។…

Read article
សេចក្តីជំនឿ ដែលជួយគ្នាទៅវិញទៅមក

រី​ឯ​ចុង​បំផុត​នៃ​របស់​ទាំងអស់ នោះ​ជិតដល់​ហើយ ដូច្នេះ ចូរ​ឲ្យ​មានគំនិត​នឹងធឹង ហើយ​ចាំយាម​ក្នុង​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​ចុះ។ ១ពេត្រុស ៤:៧ នៅ​ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៦៥ ក្មេង​ជំទង់៦នាក់ នៅក្នុង​ប្រទេស​តុង​ហ្កាន បាន​ជិះទូក​ក្តោង​ចេញពី​កោះ ដែល​ជា​ស្រុកកំណើត​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ធ្វើដំណើរ​ផ្សងព្រេង។ តែ​នៅពេល​ដែល​ខ្យល់ព្យុះ​បក់​បោក​មក នៅ​យប់​ដំបូង ​ដងក្តោង និង​កន្សៃ​របស់​ទូក​របស់​ពួក​គេ​ក៏​បាន​បាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​រសាត់​អណ្ដែត​អស់​ជាច្រើន​ថ្ងៃ ក្នុង​សមុទ្រ ដោយ​គ្មាន​អាហារ និង​ទឹក​បរិភោគ រហូតដល់​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ទៅដល់​កោះ​អា​តា ជា​កោះ​ដែល​គ្មាន​មនុស្ស​រស់នៅ។ ១៥ខែក្រោយ​មក គេ​ក៏បាន​រក​ឃើញ​ក្មេង​ជំទង់​ទាំង​៦​នាក់ នៅ​លើ​កោះ​នោះ។ ក្មេង​ប្រុស​ទំាង​នោះ​បាន​ធ្វើការ​រួមគ្នា នៅ​លើ​កោះ​នោះ ដើម្បីឲ្យ​អាច​មានជីវិត​រស់ ដោយ​បង្កើត​ច្បារ​ដំណាំ​តូច​មួយ និង​ចោះប្រហោង​នៅក្នុង​គល់​ឈើ ដើម្បី​រក្សា​ទុក​ទឹកភ្លៀង ហើយ​ថែមទាំង​បង្កើត​កន្លែង​ហាត់ប្រាណ​ទៀត​ផង។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ម្នាក់​បាន​បាក់ជើង ដោយសារ​ធ្លាក់​ពីលើ​ជ្រោះ ក្មេង​ដទៃទៀត​ក៏បាន​ព្យាបាល​ជើង​គាត់ ដោយ​ប្រើ​មែក​ឈើ និង​ស្លឹកឈើ​ចង​អប​ជើង​ឲ្យ​គាត់។ ពួក​គេ​បាន​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ​ផ្សេងៗ ដោយ​ការផ្សះផ្សា​គ្នា តាមច្បាប់​ដែល​ពួក​គេ​បាន​បង្កើត ហើយ​ថ្ងៃ​នី​មួយ​ៗ​បាន​ចាប់ផ្តើម និង​បញ្ចប់​ទៅវិញ ដោយ​ការ​ច្រៀង​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ និង​ការអធិស្ឋាន។ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើពិធី​បុណ្យសព​ឲ្យ​ពួក​គេ​នៅ​ស្រុកកំណើត ដោយ​មិនបាន​ដឹង​ថា ពួក​គេ​នៅ​មានជីវិត​នោះ​ឡើយ។ កាល​គេ​រក​ឃើញ​ពួក​គេ​នៅ​លើ​កោះ​នោះ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គេ​មានការ​ភ្ញាក់ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង ពេល​ដែល​បានឃើញ​ពួក​គេ​មាន​សុខភាព​ល្អ។ ការរស់នៅ​ជា​អ្នកជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​ នៅ​សតវត្សរ៍​ទី១ អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​អារម្មណ៍​ឯកោ​ផង​ដែរ។…

Read article
យកគំរូតាមព្រះអង្គ ក្នុងការចិញ្ចឹមកូន

ដោយហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​លុតជង្គង់ នៅ​ចំពោះ​ព្រះវរបិតា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់គ្នា ដែល​គ្រប់​ទាំង​គ្រួ​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​នៅ​ផែនដី មាន​នាមត្រកូល​ពី​ទ្រង់​មក។ អេភេសូរ ៣:១៤-១៥ បន្ទប់​ដាក់​ឡាន នៅក្នុង​ផ្ទះ​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​រស់នៅ​កាលពីក្មេង បាន​បន្សល់ទុក​នូវ​អនុស្សាវរីយ​ជាច្រើន។ នៅពេល​ព្រឹក ថ្ងៃសៅរ៍​មួយ​នោះ ប៉ា​របស់ខ្ញុំ​បាន​យក​ឡាន​គាត់​ចេញពី​ក្នុង​បន្ទប់​ដាក់​ឡាន ដើម្បីឲ្យ​យើង​មាន​កន្លែង​សម្រាប់​ជួសជុល​កូនឡាន​ប្រណាំង​ខ្នាត​តូច ដែល​យើង​រើស​បាន។ យើង​បាន​ដាក់​កង់​ថ្មី ហើយ​បាន​ដំឡើង​កញ្ចក់​ផ្លា​ស្ទីក​ខាងមុខ ពីលើ​ឡាន​នោះ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំ​បាន​ប្រញាប់​បើក​កូនឡាន​នោះ​ចេញពី​ក្នុង​បន្ទប់​ដាក់​ឡាន តាមផ្លូវ​ចេញពីផ្ទះ ដោយ​ប៉ា​ខ្ញុំ​ជួយ​មើលផ្លូវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​រំឭក​រឿង​នេះ ខ្ញុំ​មិនគ្រាន់​តែ​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​ជួសជុល​កូនឡាន​ប្រណាំង​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ខ្ញុំ​ថែមទាំង​បាន​ចាំ​ថា កាលនោះ ខ្ញុំ​ជា​ក្មេងប្រុស​ម្នាក់​ដែល​កំពុង​ទទួលការ​បង្រៀន​ពី​ឪពុក​ខ្ញុំ ហើយក៏​បានដឹង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុងធ្វើការ​របស់​ទ្រង់ ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ ក្នុង​ពេលនោះ​ផង​ដែរ។ មនុស្សជាតិ​ត្រូវ​បាន​ព្រះ​ទ្រង់​បង្កើត​មក តាម​គំរូ​នៃ​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​របស់​ព្រះអង្គ(លោកុប្បត្តិ ១:២៧-២៨)។ ការ​ចិញ្ចឹម​កូន​ ក៏​មាន​ដើមកំណើត​នៅក្នុង​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ ដ្បិត​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះវរបិតា​ដែល “គ្រប់​ទាំង​គ្រួ​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​នៅ​ផែនដី មាន​នាមត្រកូល​ពី​ទ្រង់​មក”(អេភេសូរ ៣:១៤-១៥)។ ដែល​ឪពុក​ម្តាយ​ទាំងឡាយ​បាន​យក​គំរូ​តាម​ព្រះ ក្នុង​ការ​ចិញ្ចឹម និង​ថែរក្សា​ការពារ​កូន​ក្នុង​លោកិយ​នេះ​ជា​យ៉ាងណា ​នោះ​ពួក​គេ​ក៏បាន​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ ដែល​មិន​មាន​ប្រភព​ក្នុង​ខ្លួន​ពួក​គេ​នោះ​ទេ តែ​នៅក្នុង​ព្រះវរបិតា។ ព្រះអង្គ​ជា​គំរូ​សម្រាប់​ការ​ចិញ្ចឹម និង​ថែរក្សា​ការពារ​កូន។ ប៉ា​របស់ខ្ញុំ​មិនល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ហើយ​គាត់​មិន​ខុសពី​ឪពុក​ម្តាយ​ដទៃ​ឡើយ។ នៅពេល​ខ្លះ ការ​ចិញ្ចឹម​កូន​របស់​គាត់​ក៏​មាន​កំហុសឆ្គង ដោយ​មិនបាន​ធ្វើតាម​គំរូ​ដែល​មក​ពី​ស្ថានសួគ៌។…

Read article
រដូវកាលនីមួយៗនៃជីវិត

មាន​ពេល​សំរាប់​គ្រប់​ទាំងអស់ គឺ​មាន​ពេល​សំរាប់​គ្រប់ការ ដែល​ចង់​ធ្វើ​នៅ​ក្រោម​មេឃ។ សាស្តា ៣:១ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំ​បានឃើញ​គេ​ប្រើ​ពាក្យ “សម្រាក​ក្នុង​រដូវរងា”។ ខ្ញុំ​គិតថា ពាក្យ​នេះ​មានប្រយោជន៍​ណាស់។ ក្នុង​រដូវរងា មានការ​ជាច្រើន​ក្នុង​ពិភព​ធម្មជាតិ មានដំណើរ​យឺត​ជាង​មុន ហេតុនេះ​ហើយ​អ្នកនិពន្ធ​ឈ្មោះ ខាន់​ធើរីន មេយ(Katherine May) បាន​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ ដើម្បី​ពិពណ៌នា អំពី​ការដែល​យើង​ត្រូវការ​ការសម្រាក និង​ភាព​ធូរស្រាល ក្នុង​អំឡុង រដូវ​កាល “ដ៏​រងា” របស់​ជីវិត។ ការប្រៀបធៀប​នេះ​មានប្រយោជន៍​ចំពោះ​ខ្ញុំ បន្ទាប់ពី​ឪពុក​ខ្ញុំ​បាន​លាចាក​លោក ដោយសារ​ជំងឺមហារីក ដែល​បាន​ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំ​អន់ខ្សោយ​កម្លាំង​អស់​ជាច្រើន​ខែ។ ខ្ញុំ​មិន​ចូលចិត្ត​ការ​បន្ថយល្បឿន​នេះ​ទេ បាន​ជា​ខ្ញុំ​តយុទ្ធ​នឹង​រដូវរងា​នៃ​ជីវិត​ខ្ញុំ ដោយ​អធិស្ឋាន​សូមឲ្យ​រដូវ​លំហើយ​នៃ​ជីវិត​ខ្ញុំ ឆាប់​ត្រឡប់មកវិញ។ តែ​ខ្ញុំ​មាន​រឿង​ជាច្រើន​ដែល​ត្រូវ​រៀនសូត្រ។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​សាស្តា​បាន​ចែងថា “មាន​ពេល​សំរាប់​គ្រប់​ទាំងអស់” … គឺ​មាន​ពេល​សំរាប់​ដាំ និង​ពេល​ដក​របស់​ដែល​បាន​ដាំ​នោះ … មាន​ពេល​យំ និង​ពេល​សើច មាន​ពេល​សំរាប់​សោយសោក និង​ពេល​សំរាប់​លោត​កព្ឆោង”(៣:១-៤)។ ខ្ញុំ​បាន​អាន​បទ​គម្ពីរ​នេះ​អស់​ជាច្រើន​ឆ្នាំ​ហើយ តែ​ខ្ញុំ​ចាប់ផ្តើម​យល់​ច្បាស់ ក្នុង​រដូវ​កាល​ដ៏​រងា​នៃ​ជីវិត​ខ្ញុំ។ ទោះ​យើង​មិន​អាច​គ្រប់គ្រង​រដូវ​កាល​ទាំងនោះ​ក៏ដោយ ក៏​រដូវ​នៃ​នី​មួយ​ៗ​មាន​ដែន​កំណត់ ហើយនឹង​កន្លង​ផុត​ទៅ។ យើង​មិន​តែងតែ​អាច​យល់​ច្បាស់​អំពី​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទាំងនោះ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​កំពុង​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដ៏​សំខាន់ ក្នុង​ជីវិត​យើង តាមរយៈ​រដូវ​កាលនោះ(ខ.១១)។ ពេល​សោកសង្រេង​របស់ខ្ញុំ​មិនទាន់​បញ្ចប់…

Read article
អ្នកស្វែងរកសេចក្តីពិត

គួរគប្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សរសេរ​ផ្ញើ​មក​ជូន​លោក​ដោយលំដាប់​ដែរ ឱព្រះ​តេជ​ព្រះ​គុណ​ថេវ​ភីល​អើយ ដ្បិត​ខ្ញុំ​បាន​ពិនិត្យ​ពី​រឿង​ទាំងនោះ តាំងតែពី​ដើម​រៀងមក ដោយ​ហ្មត់ចត់​ហើយ។ លូកា ១:៣ ស្រ្តី​ម្នាក់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ អំពី​ការ​មិន​ចុះសម្រុង ដែល​កំពុងតែ​ធ្វើឲ្យ​មានការ​បែកបាក់ ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​របស់​គាត់។ ខ្ញុំ​ក៏បាន​សួរ​គាត់​ថា “តើ​ពួក​គាត់​មិន​ចុះសម្រុង​រឿង​អ្វី?” គាត់​ថា “ ពួក​គេ​ប្រកែកគ្នា ដោយសារ​ក្នុងចំណោម​ពួក​គេ មាន​អ្នកខ្លះ​ប្រកែក​ថា ផែនដី​មាន​រាង​សំប៉ែត មិនមែន​មូល​ទេ”។ ពីរបី​ខែក្រោយ​មក ព័ត៌មាន​បាន​ផ្សាយ​ថា មាន​បុរស​គ្រីស្ទាន​ម្នាក់ បាន​សម្រុកចូល​ក្នុង​ភោជនីដ្ឋាន​មួយ ប្រដាប់ដោយ​​កាំភ្លើង ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ក្មេងៗ ដែល​គាត់​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា គេ​កំពុង​ធ្វើ​បាប​ក្មេងៗ​ទាំង​នោះ នៅក្នុង​បន្ទប់​ខាងក្រោយ។ ភោជនីយដ្ឋាន​នោះ​មិន​មាន​បន្ទប់​ខាងក្រោយ​ទេ ហើយ​ប៉ូលិស​ក៏​បាន​ចាប់ខ្លួន​បុរស​នោះ។ ក្នុងករណី​ទាំងពីរ​នេះ ពួក​គេ​សុទ្ធតែ​ជឿ និង​ធ្វើ​នូវ​រឿង​ចម្លែកៗ ដោយសារ​ពួក​គេ​បាន​ទទួលការ​បង្រៀន​ប្លែក​​ អំពី​រឿង​អាថ៌កំបាំង នៅ​តាម​បណ្ដាញ​អ៊ីនធឺណិត។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ត្រាស់​ហៅ​អ្នកជឿ​ព្រះអង្គ ឲ្យ​ធ្វើជា​ពលរដ្ឋ​ល្អ(រ៉ូម ១៣:១-៧) ហើយ​ពលរដ្ឋ​ល្អ​មិន​ផ្សព្វផ្សាយ​ព័ត៌មាន​ក្លែងក្លាយ​ឡើយ។ នៅ​សម័យ​លោក​លូកា មាន​ពាក្យ​ចចាមអារ៉ាម​ជាច្រើន ដែល​បាន​និយាយ​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​(លូកា ១:១) ដែល​ក្នុងចំណោម​នោះ មាន​ខ្លះ​មិនមែន​ជា​ព័ត៌មាន​ពិត​ទេ។ លោក​លូកា​មិនមែន​ចេះតែ​ផ្សព្វផ្សាយ​បន្ត អំពី​រឿង​ដែល​គាត់​បានឮ​នោះ​ទេ គឺ​គាត់​បាន​ទៅ​ធ្វើការ​ស៊ើបអង្កេត ដោយ​ទៅ​ជជែក​ជាមួយ​ស្មរបន្ទាល់(ខ.២) និង “ពិនិត្យ​ពី​រឿង​ទាំងនោះ តាំងតែពី​ដើម​រៀងមក ដោយ​ហ្មត់ចត់”(ខ.៣)…

Read article
ការជួលគេឲ្យធ្វើជាមិត្តភក្តិរបស់អ្នក

គេ​ក៏​នឹក​ថា អញ​ធ្វើការ​នឿយហត់ ហើយ​បង្អត់​សេចក្តីល្អ​ដល់​ព្រលឹង​ដូច្នេះ នោះ​តើ​សំរាប់​អ្នកណា? សាស្តា ៤:៨ សម្រាប់​មនុស្សជា​ច្រើន​នៅ​ទូទាំង​ពិភពលោក ការរស់នៅ​កំពុងតែ​មាន​ភាព​ឯកោ​កាន់តែ​ខ្លាំង។ ចំនួន​ប្រជាជន​អាមេរិក ដែល​គ្មាន​មិត្ត​ភក្តិ​បាន​កើនឡើង៤ដង ចាប់តាំងពី​ឆ្នាំ១៩៩០។ នៅ​ប្រទេស​ខ្លះ ក្នុង​ទ្វីបអឺរ៉ុប ចំនួន​មនុស្ស​ឯកោ​បាន​កើនឡើង២០ភាគរយ ហើយ​ចំណែក​ឯ​ប្រទេស​ជប៉ុន​វិញ មនុស្សចាស់​ខ្លះ​បាន​ដាច់ចិត្ត​ទៅ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើឧក្រិដ្ឋ ដើម្បីឲ្យ​ខ្លួន​អាច​មាន​មិត្ត​ភក្តិ​នៅក្នុង​ពន្ធ​ធនាគារ។ អ្នកជំនួញ​មួយចំនួន​ក៏បាន​នាំមក​នូវ “ដំណោះស្រាយ” មួយ សម្រាប់​ការ​រាតត្បាត​នៃ​ជំងឺ​ឯកោ​នេះ ដោយ​ឲ្យ​គេ​ជួលមនុស្ស​ម្នាក់​ធ្វើជា​មិត្ត​ភក្តិ។ គេ​ក៏បាន​ជួលមនុស្ស​ឲ្យ​ធ្វើជា​មិត្ត​ភក្តិ ដោយ​បង់ថ្លៃ​ឈ្នួល​ក្នុង​មួយ​ម៉ោង សម្រាប់​ការ​ជួបគ្នា​នៅ​ហាង​កាហ្វេ ដើម្បី​ជជែកគ្នា​លេង ឬ​រួម​ដំណើរ​ជាមួយ​ពួក​គេ​ទៅ​ពិធីជប់លៀង​ជាដើម។ គេ​ក៏បាន​សួរ​អ្នកស៊ីឈ្នួល​ម្នាក់ អំពី​ភ្ញៀវ​របស់​គាត់។ គាត់​ក៏បាន​ឆ្លើយ​ថា ភ្ញៀវ​របស់​គាត់​ជា​មនុស្ស​ឯកោ អាយុ​នៅចន្លោះ៣០ ដល់៤០ឆ្នាំ ជា​អ្នកមាន​ការងារ​ធ្វើ​ច្រើន​ម៉ោង​ពេក ដល់​ថ្នាក់​គ្មាន​ពេល​បង្កើត​មិត្តភាព​ជាមួយ​អ្នកដទៃ។ បទ​គម្ពីរ​សាស្តា​ជំពូក៤ បាន​ពិពណ៌នា អំពី​មនុស្ស​ម្នាក់ ជា​មនុស្ស​ឯកោ ដោយ​គ្មាន​កូនប្រុស ឬ​គ្មាន​បងប្អូន។ “ការ​នឿយ​ហត់​របស់​អ្នកនោះ​មិន​ចេះ​អស់​មិន​ចេះ​ហើយ​​ឡើយ ភ្នែក​គេ​ក៏​មិនបាន​ស្កប់ស្កល់​ដោយ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ដែរ”(ខ.៨)។ គេ​ក៏​នឹក​ថា “អញ​ធ្វើការ​នឿយហត់ ហើយ​បង្អត់​សេចក្តីល្អ​ដល់​ព្រលឹង​ដូច្នេះ នោះ​តើ​សំរាប់​អ្នកណា”។ យកល្អ គាត់​គួរតែ​ស្វែងរក​មិត្តភាព​ដែល​នឹង​ជួយ​បន្ធូរបន្ថយ​បន្ទុក​របស់​គា​ត៉ ហើយ​ជួយ​គាត់ ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​មាន​បញ្ហា(ខ.៩-១២)។ ព្រោះ​ទីបំផុត ភាព​ជោគជ័យ ដោយ​គ្មាន​មិត្តភាព “គឺ​គ្មានន័យ​អ្វី​ទេ”(ខ.៨)។…

Read article
ដេញតាមការស្កប់ចិត្ត

ទូលបង្គំ​បាន​រំងាប់ ហើយ​ព្រលួ​ងព្រលឹង​ទូលបង្គំ​ជាស្រេច ដូចជា​ក្មេង​ដែល​ម្តាយ​បាន​ផ្តាច់​ដោះ​ឲ្យ។ ទំនុកដំកើង ១៣១:២ មាន​ពេល​មួយ គ្រូពេទ្យ​ចិត្ត​សាស្រ្ត​ម្នាក់ បាន​ឆ្លើយតប ចំពោះ​ប្រិយមិត្ត​អ្នកអាន​អត្ថបទ​របស់​គាត់ ឈ្មោះ ប្រេនដា(Brenda) ដែល​បាន​ពោល​ទំនួញ អំពី​ការ​ដេញ​តាម​ក្តី​ស្រមៃ​ដ៏​ធំ​មួយ ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​គាត់​មានចិត្ត​មិន​ស្កប់ស្កល់។ គាត់​ក៏បាន​និយាយ​ត្រង់​ៗ​ថា “មនុស្ស​មិនបាន​កើតមក​ដើម្បី​សប្បាយចិត្ត​នោះ​ទេ តែ​សម្រាប់​តែ​រស់រាន និង​បន្ត​ពូជ​ប៉ុណ្ណោះ”។ គាត់​និយាយ​បន្ថែម​ទៀត​ថា “យើង​ត្រូវ​បណ្តា​សារ​ឲ្យ​ដេញ​ចាប់​ការ​ស្កប់ចិត្ត ដែល​ប្រៀប​ដូចជា​សត្វ​មេអំបៅ​នៃ​ភាព​ស្រមើល​ស្រ​ម៉ៃ ហើយ​មិន​តែងតែ​ចាប់​វា​បាន​នោះ​ទេ”។ ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា ប្រេ​នដា​មាន​អារម្មណ៍​យ៉ាងណា ពេល​ដែល​បាន​អាន​ពាក្យ​របស់​គ្រូពេទ្យ​ចិត្ត​សាស្រ្ត​ម្នាក់​នេះ ហើយ​តើ​អារម្មណ៍​នាង​នឹង​មានការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​យ៉ាងណា បើសិនជា​នាង​បាន​អាន​បទ​គម្ពីរ​ទំនុកដំកើង ជំពូក១៣១ វិញ។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង អំពី​របៀប​ស្វែងរក​ការ​ស្កប់ចិត្ត។ ទ្រង់​បាន​ចាប់ផ្តើម​ស្វែងរក​ការ​ស្កប់ចិត្ត​ដោយ​ឥរិយាបថ​នៃ​ការ​បន្ទាបខ្លួន ដោយ​លះបង់​ចោល​មហិច្ឆតា​របស់​ទ្រង់​ជា​ស្តេច ហើយ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ទ្រង់​ក៏បាន​ឈប់​សួរ​សំណួរ​ធំៗ និង​ពិបាក​ហួស​ល្បត់ អំពី​ជីវិត (ខ.១)។ បន្ទាប់មក ទ្រង់​ក៏​មាន​ព្រះទ័យ​ស្ងប់​រម្ងាប់ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ(ខ.២) ដោយ​ថ្វាយ​ពេល​អនាគត ក្នុង​ព្រះហស្ត​ព្រះអង្គ(ខ.៣)។ ជា​លទ្ធផល ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា ទ្រង់​បាន​ស្កប់ចិត្ត ដូចជា​ក្មេង​ដែល​បាន​ផ្តាច់​ដោះ ដែល​បាន​នៅជា​មួយ​ម្តាយ​ខ្លួន(ខ.២)។ ក្នុង​លោកិយ​ដែល​ប្រេះ​បែក ពេលខ្លះ យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​មិន​អាច​មានការ​ស្កប់ចិត្ត។ តែ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ភីលីព ៤:១១-១៣…

Read article